คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #86 : บทที่ 1 The wolf สัญญาล่า หัวใจปีศาจ ก่อนจะเริ่มเรื่องราวใหม่ (1/2)
1
่อนะเริ่มเรื่อราวใหม่
“อืม ันเ้ามหาลัยที่ใล้โรเรียนเ่าที่สุน่ะ เพราะว่านัเพื่อนเล่นบอลไ้่าย...โอเ...นายับเพล็รัษาสุภาพล่ะ ไว้เอันถ้าเรื่อมอบัวในมหาลัยเสร็เรียบร้อยี...อืม...อืม...ไ้...ไ้สิ...ไว้ันะแวะไปหาที่มหาลัยนะ อยารู้เหมือนันว่ามหาลัยอเพลเป็นยัไบ้า ฮาๆ ...โอเ...ไว้เอันนะเอส...”
ผมหย่อนโทรศัพท์มือถือลบนเียหลัาเพิ่ลับมาาารมอบัวแสนวุ่นวายในมหาลัยเสร็ เหลือแ่รอบัรนัศึษา ับยื่นเอสารเพิ่มเิมเี่ยวับประวัินเอเพิ่มเท่านั้น็เสร็พิธีทั้หม
เมื่อรู่ผมเพิ่โทรุยับแวมไพร์ล่ะ...
ทุนิว่าผมบ้าสินะ...
มัมีนเียนในหนัสือ นิยาย หรือแม้ระทั่ภาพยนร์เสมอว่าเราสอเผ่าพันธุ์ไม่ถูัน ่าเป็นศัรูู่อาามา้านาน ระหว่ามนุษย์หมาป่าและแวมไพร์ แ่หาอนาผมมีลูหลาน อืม...ัวัน้อมีล่ะ ะมีใรเื่อรึเปล่าว่า าลรั้หนึ่นานมาแล้ว ผมเยเป็นเพื่อนับแวมไพร์มา่อน ะใ้ำว่าเย็ไม่ถูัเท่าไหร่ เพราะปัุบัน็ยับันอยู่ เพียแ่ไม่ไ้อยู่โรเรียนเียวันแล้วเท่านั้น
เมื่อเวลาเปลี่ยน วิถีีวิ็ะ่าออไป าโรเรียนมัธยมปลาย พวผม็ึ้นมหาลัยแล้ว
อเล่าเรื่อ่อนหน้านั้นีว่า ผมมาเป็นเพื่อนับแวมไพร์ไ้ยัไ ฮ่าๆ นั่นเพราะเมื่อหลายเือน่อน ผมบับแวมไพร์สาวนหนึ่นามว่าแวร์ แู่่ๆ เธอหายัวไป ันั้นผมึิไ้ว่า ้อมีนัวเอแวมไพร์แล้ว่าทิ้แน่นอน และ็เป็นไปามา...
เธอถูแวมไพร์นามว่าเอส่า ผมึามหาหมอนั่น และในที่สุ็เอ
เามัะวนเวียนแถวโรเรียนแห่หนึ่ ับ้อผู้หิมัธยมปลายนามว่าเพล นอนหลัผมถึรู้ว่า เอสหลรัเพล ผมึปลอมัวเป็นนัเรียนแล้วเ้าไปใล้ผู้หินนั้นเพื่อหาทาิ่อับเอสให้หมอนั่นยอมเผยัวออมาเสียที
สุท้ายเรื่อราวบลแบบ...อืม...ยัไีล่ะ เหนือวามาหมายอผม นที่่าแวร์ แฟนอผมไม่ใ่เอส แ่เป็นเพล่าหา เพราะว่าแวร์ะทำร้ายเอส เพลเลย้อปป้อเา
อา...ผมโรธเพลไม่ลหรอ พยายามเลียเธอ็ไม่ไ้้วยเ่นัน ผมึปล่อยวา เพราะไม่อบทำร้ายมนุษย์ ยิ่เธอเป็นเพื่อนอผม้วยแล้วให่
สุท้ายพวพ้ออผมหาว่า ผมทรยศหนีออมาาลุ่มและับเพลไปเป็นัวประันเพื่อเรียผมให้ออามหา เอสเ้ามา่วยผมทำลายพวพ้อนเอนสิ้นา
นับแ่นั้นเราเลยเป็นเพื่อนัน อืม...ผมเป็นเพื่อนับแวมไพร์และแฟนสาวอหมอนั่น สอนนั้นไ้บันในที่สุ ทัู้่มีเรื่อเ้าใผิันในอีึ่ผมไม่อยาะถามหรอ รู้แ่ว่าอนนี้บันอย่ามีวามสุ็พอแล้ว
อ้อ เือบลืมบอไป...ผมเป็นมนุษย์หมาป่าล่ะ
ผมเอนัวนอนบนเีย แผ่นหลัึทับใบปลิวสีแสอมหาลัยแห่นี้ ใรเป็นนออแบบสีูาลูาำเหลือเิน ้อเป็นพววัยรุ่นร้อนแรแน่
“ึใหม่ ห้อเรียนใหม่ ห้อนรี และสระว่ายน้ำั้นเหรอ”
ผมหยิบึ้นมาวาสายาอ่านผ่านๆ นามอบัวเรียน่อแล้วยัให้ใบปลิวมาอี ริๆ อยาไ้สนามบอลมาว่า
ะว่าไปพวนรี็น่าลอเล่นเหมือนัน ผมสนใลอเป็นพิเศษ ะอัพลัใส่ไ้มันีะมัยา ไม่ล้าเล่นพวีาร์ เพราะหาเผลอใ้พลัอมนุษย์หมาป่าแม้แ่นิเียว สายาระเ็นแน่ ผมไม่อยาเสียเินื้อืนห้อนรี
อุแหม่...มีแ่นบอว่าผมเสมอ โยเพาะเพล...
ย้อนลับไปเมื่อหลายเือน่อน...
อนบมอปลายแรๆ เพละยั้นะยอให้ผมลอัผม อนนั้นเอส็ไปร้านเสริมสวยับพวเรา้วย แ่ผมัสินใเินออมาะทันหัน เหุผลอนนั้นเพราะว่า...
“ถ้าัอนนี้ ว่าะเปิเรียนอีหลายเือน เี๋ยวผม็ึ้นใหม่ แล้ว้อเสียเินมาัอี”
อนนั้นเพลทำหน้าอึ้ิมี่ ส่วนเอส็ยมือ่ายหน้าผาพลาพ่นหัวเราะ เอ่อ...ผมพูอะไรผิั้นหรือ มันือหลัวามริอธรรมาิไม่ใ่รึไ แถมพวมนุษย์หมาป่า นับพวผมะึ้นไวมา อาะเร็วว่านปิัสามถึสี่เท่าไ้
ถึแม้เพละัวเล็ว่าผมเยอะ ริๆ เธอัวระิ๊เียวเอ หาผมเผลอผลั โยไม่ำเป็น้อใ้พลัหมาป่า เธอ็อาปลิวไประแทเสาไ้โยทันที เพราะะนั้นเวลาอยู่ใล้ยัยนั่นเลย้อระวัเป็นพิเศษ ไม่ั้นผมโนไอ้เอส่าทิ้แน่นอน
อนนั้นเพลพยายามรั้ไม่ให้ผมออาร้านัผม ทั้ที่า้าหนึ่้าวออาร้านไปแล้ว้วย้ำ ผมเลย้อ่อยๆ ระึ้บลับมา เรใเ้าอร้านที่ทำหน้าเาเมื่อะเสียลู้า
ถึผมะไม่สนใแฟั่นัเท่าไหร่ แ่ไม่อยาน่าเลียหรอนะ
“เอส ่วยันล่อมวูฟหน่อยสิ”
ที่ริผมไม่ไ้ื่อวูฟหรอ แ่อนไปามแ้แ้นเอสเมื่อหลายเือน่อน ผมโหทุนโยใ้ื่อปลอม ทุนเรียนิปาแล้วล่ะ ริๆ ผมื่อวีล แ่ไม่ไ้สลัสำัอะไรหรอ
“ลอัผมูมั้ย”
เอสพูามมารยาทเท่านั้น เพราะถูแฟนำลั้อะเมือบอยู่
ผมว่าพันี้ยัยัวเล็้อลุ้มับผลสอบแหเลยึเอาวามเรียมาลับพวผม อีไม่ี่อาทิย์็ะรู้แล้วว่าิมหาลัยที่ไหน แ่เพลเป็นนเ่พอสมวร น่าไปไ้ี เธอิะที่น้อารเ้า
โปริามอน่อไป
ความคิดเห็น