เพื่อรัก...พันธ์ซ่าส์

ลำดับตอนที่ #1 : ครั้งแรกกับการแสดง

ในกองถ่ายละครเรื่อง เพื่อนแสบยกกำลัง 2 ในช่องไอซีซี ที่ตอนนี้กำลังใกล้ปิดกล้องแล้ว เป็นไปอย่างสนุกสนานระหว่างเพื่อนกับเพื่อน โดยเฉพาะนางเอกของเรา

1.       แตงกวา  วัลย์ลดา     กันจาบริชัย        สาวหวานสวย

2.       โลมา      ประภัสรา  เดชดำรง             สาวซ่าขาเม้าท์            

3.       ลูกหมี     สาวิกา       นันทนากร          สาวเริด เชิด ไม่หยิ่งนะจ๊ะ

4.       ใบสน     รัตยาวดี     ศักดินาเรืองเดช  สาวเก่ง

หลังจากที่สาวพวกนี้ไม่เคยดัง  แต่มาดัง  (เอ๊ะ!มันยังไงกัน) ทุกคนมีความสนุกสนานกันมากที่มาแสดงเรื่องนี้ แต่มุมนึงที่ทุกคนไม่นึกฝันคือมุมนักเขียนบท พาย พุดน้ำบุษย์  กิตติ สาวกรอบแว่นใสที่มุ่งมั่นในการเป็นนักเขียนบทที่เก่งที่สุดมากจนเกินไป จนกระทั่งเข้าโรงพยาบาลมาแล้ว 8 ครั้ง เนื่องจากเป็นไมเกน เครียดมากเกินไป แต่การเขียนบทครั้งนี้มันทำให้มีแรงบันดาลใจมากขึ้น เนื่องจากมีเพื่อนๆเป็นนักแสดงที่เธอจะเขียนบทเอง เธอจึงรู้นิสัยเพื่อนเธอดีวันนี้ไปช่วยดูแลกองถ่ายกันดีกว่า แต่ไปดูตากล้องก่อนดีกว่า สาวหล่อคนนี้ชอบสนใจกล้องมาก จึงได้รับคัดเลือกเป็นพิเศษ มีน ดาราพร มณีรัตน์  และตากล้องอีกคน สาวร่างท้วม ที่สนใจด้านกล้องเหมือนกัน

ฟ้า ณัฐพร  ครองภพ ส่วนตัวที่ทำให้ท้องอิ่มล่ะก็ โอม สเรรักษ์  โมลีแก้ว  และที่ขาดไม่ได้คือ ช่างแต่งหน้าทำผมของเรานั่นเอง ก็จะมีใครล่ะ ก็โลมาสิจ๊ะ สาวน้อยที่ชอบทำผมเป็นพิเศษ

“โลมา..เร็วๆสิ”เสียงเร่งของนางเอกแนวหน้าอย่างแตงกวาก็ดังขึ้นตามประสาคนที่ไม่ค่อยชอบรอนาน

“โอ๊ย!!!!...ยัยแตง ฉากสุดท้ายต้องทำให้สุดฝีมือสิ เดี๋ยวเสียชื่อ โลมาหมด”โลมาสาวช่างแต่งหน้าเอ่ยขึ้น พลางดึงผมลูกหมีรวบอย่างสวยงาม

“เออๆก็ได้ เร็วๆล่ะกัน ฉันขี้เกียจรอนาน”แตงกวาตอบกลับมาอย่างอารมณ์เสียแล้วนั่งอ่านนิตยสารซุบซิบดารา

~~ 2 ชั่วโมงผ่านมา ~~

“เสร็จแล้วจ๊ะ แม่คนสวย  ฉันแต่งตัว แต่งหน้าให้เธอนานที่สุดนะย่ะ อย่าไปทำตัวให้คนอื่นเค้ารำคาญอีกล่ะ แล้วเธอจะวีนไม่เลิก”โลมาว่าพลางเก็บเครื่องมือทั้งหลายแหล่ที่ค้นออกมาให้ยัยแตงกวาโดยเฉพาะอย่าประณีตแล้วรีบจัดการตัวเองทันที

“เหอ..ชีวิตนะชีวิต”โลมาพึมพำกับตนเองแล้วดัดผมตนให้เป็นลอน ใส่ชุดประจำฉาก แต่งหน้าอ่อนๆที่เข้ากับหน้า เดินออกไปอย่างเหนื่อยหน่าย

“เออ..กว่าจะเจอเธอนะโลมา”ลูกหมีวิ่งหืดหอบมา แล้วทั้งสองก็เดินไปที่กองถ่าย

“โอ้โห..ไอ้โล ฉากนี้แกสวยว่ะ”ผู้กำกับสาว แอน ธารารัตน์ พูดเกี่ยวกับชุดของโลมาอย่างชื่นชมก่อนที่จะบอกโลมาให้เข้าฉากถ่ายทำ

~ฉากที่  30  ฉากสุดท้าย~

“ฉากที่  30  แอ๊ก..ชั่น”แอนตะโกนบอก

“พวกเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ”กล้องทุกตัวจับภาพไปตามเสียงกลุ่มเด็กสาวที่ตอนนี้น้ำตาไหลรินอาบแก้ม

“คัทๆๆ...ปิดกล้อง”แอนตะโกนใส่โทรโข่งลั่นกองถ่าย ทำให้ทุกคนเฮลั่นเพราะเหนื่อยจากการมาสร้างละครเรื่องนี้มาก แต่ติดที่รำคาญ คือ......

“ไอ้แอนแกจะตะโกนใส่โทรโข่งทำป้าอะไรเนี่ย อยู่กันแค่นี้ หมดอารมณ์”โลมาตะโกนแล้วไปแย่งโทรโข่งจากมือแอนหน้าตาเฉย

“ก็ทำไมล่ะ...นี่กว่าจะปิดกล้องก็ 3 เดือนนะ แถมเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกก็ต้องดีใจมากๆสิ”แอนพูดแล้วเชิดหน้าไม่สนใจเดินไปดูละครฉากเมื่อกี้ด้วยความสดใส(ต่างกับคนล่ะคน*ผู้แต่ง)

“เฮ้!!!ไปฉลองกันเถอะ ไหนๆก็ไหนๆแล้วนะ”ลูกหมีตะโกนลั่นกองแล้วเรียกชุมนุมทันที

“เออๆๆ..ดีเหมือนกันนะ”แตงกวาผู้ห่วงกินพูดอย่างเต็มใจ

“ก็ดีเหมือนกัน..จะได้ฉลองการกลับมาของเพื่อนทั้งหมดด้วยเลย”โลมาพูดอย่างเห็นด้วยกลางการประชุม แล้วทั้งหมดก็เก็บข้าวของเตรียมกินข้าวเย็น