คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : งานเชื่อมสัมพันธ์โรงเรียนพี่น้องเกียวโต (2)
เคร้ง!
เคร้ง!!
เคร้ง!!
‘ให้ตายสิ! อึดชะมัด!’ ท่ามกลางสงครามของผู้ใช้อาวุธอย่างมากิ คาสุมิ และอากาเนะ คาสุมิต้องรับศึกสองรุมหนึ่งก็ได้แต่บ่นในใจเพราะแค่มากิก็ว่าหนักแล้ว พออากาเนะเข้ามาร่วมวงด้วยยิ่งทำให้เธอเสียเปรียบกว่าเดิมเพราะทั้งสองคนไม่ปล่อยให้เธอได้หยุดพักเลยซักนิด
“…” และในระหว่างที่สู้กันอยู่นั้น อากาเนะและมากิก็ได้แอบส่งซิกทางสายตาภายในเสี้ยววินาทีแล้วทั้งคู่ก็พร้อมกันโจมตีใส่คนผมฟ้าทันที
‘ยังป้องกันได้อีกเรอะ!? ’ คนผมแดงบ่นในใจก่อนที่เธอและมากิสลับอาวุธกันเพื่อทำการโจมตีรอบใหม่ ทางคาสุมิที่เห็นภาพนั้นก็ตกใจอยู่ในใจ
‘สลับอาวุธ?!’
เคร้ง!!
“?!!” มากิที่เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังตกใจก็โจมตีใส่เป็นคนแรก แต่น่าเสียดายที่คาสุมิป้องกันได้ก่อน
“เสร็จ!”
“อึก?!!” แต่น่าเสียดายที่เธอโดนอากาเนะเอาด้ามง้าวฟาดที่ท้องอย่างจังจนทรุด ทำให้สองสาวจากโตเกียวสลับอาวุธคืนเหมือนเดิม
“เป็นไง?” มากิถามคนผมแดง
“ก็…โอเคอยู่ค่ะ”
‘คุณมากิแบกอันนี้ได้ไงเนี่ย หนักมือจริง’ อากาเนะบ่นในใจเพราะอาวุธของมากิมันแอบหนักไปสำหรับเธอ โชคยังดีที่เธอเคยฝึกใช้อาวุธยาวมาจากเรียวตะบ้างเลยไม่มีปัญหาอะไร
“งั้นลุยต่อเลย!”
เคร้ง!!
‘ยัยไมบ้า คนๆนี้แข็งแกร่งสุดๆ!’ คนผมฟ้าบ่นในใจระหว่างป้องกันไปด้วย เพราะก่อนวันแข่ง เธอถามไมเรื่องมากิซึ่งเธอบอกว่ามากิเป็นแค่พวกปลายแถวเพราะมองไม่เห็นคำสาป มีดีแค่ใช้อุปกรณ์ไสยเวทเท่านั้นและคงได้อยู่ระดับสี่ตลอดชีวิตแน่นอน แต่ตัดมาที่ความเป็นจริงแล้วมันต่างกันอย่างสิ้นเชิง
‘อีกฝ่ายใช้อาวุธยาวอยากเข้าประชิดให้ได้แท้ๆ แต่แค่หลบหรือรับก็เต็มกลืนแล้ว!’
เคร้ง!!
‘ถ้าใบง้าวไม่ถูกห่อไว้ล่ะก็-’
ผัวะ!!
‘เราก็คงตายไปสองรอบแล้ว!!’ ในตอนนั้นเธอก็ถูกมากิเอาใบง้าวฟาดเข้าที่ท้องจนจุกและทรุดลงกับพื้น แต่ไม่ทันไรอากาเนะก็เล็งเข้ามาโจมตีต่อทำให้คาสุมิต้องรีบลุกมาป้องกันต่อ
‘แค่คนเดียวก็ว่าแย่แล้ว นี่ยังมีเด็กปีหนึ่งที่เป็นภาชนะคำสาปอีก!’
เคร้ง!!
‘แต่ทักษะการใช้อาวุธกับการต่อสู้เมื่อกี้ก็พอๆกับพี่สาวของไมอีก เผลอๆทั้งคู่กำจัดคำสาประดับสองได้ง่ายๆเลยด้วยซ้ำ!’
‘โอ๊ยยยยยย อึดแท้จนเริ่มเหนื่อยแล้วเนี่ย!’ อากาเนะคิดในใจเพราะตอนนี้เธอก็ไล่โจมตีคนผมฟ้าจนไปยืนตรงขอบผา แล้วเธอก็ส่งซิกให้มากิจัดการต่อ พอรุ่นพี่สาวเห็นแบบนั้นก็จัดการต่อด้วยการกวัดแกว่งหอกไปหนึ่งทีแล้วถีบคาสุมิให้ตกลงไปข้างล่าง
ตู้ม!!
“?!!” ด้านคาสุมิที่โดนถีบก็กลิ้งตกลงไปที่แม่น้ำ แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าทั้งสองคนใกล้เข้ามาเธอก็รีบกระโดดหลบทันที พอเธอเห็นว่าระยะห่างของเธอกับอีกสองคนว่าห่างกันพอแล้วก็เก็บดาบเข้าฝักและตั้งท่าใช้พลังของเธอ
ชินคาเงะริว อาณาเขตแบบย่อ!
‘เดี๋ยว…ใช้อิไอเหรอ’ อากาเนะเห็นท่าทางของอีกฝ่ายก็วิเคราะห์ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายจะใช้อิไอมาสู้
‘ดูท่าจะมีลูกเล่นซ่อนอยู่นะ’ ยูกิฮิเมะพูด ‘คิดว่าเด็กคนนั้นตั้งใจจะปลดอาวุธแล้วก็สร้างช่องโหว่ให้กับพวกเจ้าเสียมากกว่า’
“ถ้างั้นก็!!”
ปั้ก!!!
“?!!!” ระหว่างนั้นเอง เสียงของมากิก็ดังขึ้นมาในโสตประสาทและทำการหักอาวุธของตัวเองออกจนอากาเนะช็อกตาโตเท่าไข่ห่าน
‘หักทิ้งเฉย!? ทิ้งข้อได้เปรียบระหว่างตัวเองงั้นเหรอ’ คาสุมิเองก็ช็อกไม่ต่างกัน แต่ไม่ทันไรมากิก็ขว้างส่วนด้ามจับไปทางอีกฝ่ายอย่างเต็มแรง
‘ขว้างมาแล้ว?!’
เคร้ง!!
‘อาวุธลับ?!’ พอคนผมฟ้าเอาดาบปัดด้ามจับที่ขว้างออก เธอก็เห็นว่ามากิและอากาเนะก็วิ่งเข้ามาพร้อมกัน แถมมากิยังขว้างคุไนที่ตัวเองซ่อนเอาไว้มาด้วย ‘เซ้นส์ดีมาก ย่นระยะเข้ามาจัดการด้วยตัวล่อ!’
เคร้ง!!
เคร้ง!!
“หึ!” สองสาวจากโตเกียวโจมตีพร้อมกันแต่คาสุมิก็ยังเอาดาบมาป้องกันได้ทันเหมือนเดิม
“ถึงจะ2รุม1 แต่ก็ยังป้องกันได้อยู่ถือว่าเก่งนะคะ” อากาเนะชมแต่คาสุมิก็ไม่ได้สนใจเพราะเธอกำลังคิดหาวิธีจัดการทั้งคู่อยู่
‘ขาหลุดจากตำแหน่งแล้ว ถอยออกก่อนครั้งนึงแล้วค่อยล่อให้เข้ามาใกล้อีก-’
หมับ! โครม!!
‘ไอคิโด้?! ถนัดหลายอย่างจัง’ แต่มากิก็ใช้ไอคิโด้จับคาสุมิทุ่มลงพื้นจนเธอกลิ้งไปทางริมแม่น้ำ แต่แล้วเธอก็สังเกตได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง
“เอ๊ะ?”
“มีดาบดีนี่นา” มากิเอาดาบที่ขโมยมาตอนจับอีกฝ่ายทุ่มลงพื้นชี้ไปทางเจ้าของดาบ
“แหะๆๆๆ...” ส่วนอากาเนะที่หลบออกไปตอนที่รุ่นพี่สาวใช้ไอคิโด้ก็ได้แต่หัวเราะแห้งเพราะคิดว่าถ้าจะหาวิธีชนะมากินี่ยากมาก คาสุมิที่เห็นว่าดาบตัวเองโดนแย่งไปแล้วก็หน้าเจื่อนทันที
“แย่งดาบ…เอาคืนมานะ”
.
.
.
“ฮึๆๆๆ เป็นเด็กที่น่าสนใจดีนี่ รีบเลื่อนขั้นให้เป็นระดับ2 ก็ดีนะ” ในเวลาเดียวกันที่ห้องคนดู เหตุการณ์ทั้งหมดที่แม่น้ำถูกฉายในทีวีผ่านอีกาของเมย์เมย์ เมย์เมย์ที่ได้ดูถึงกับยิ้มด้วยความชอบใจ
“ผมเองก็คิดเหมือนกัน” โกโจเห็นด้วย “แต่ตระกูลเซ็นอิงชอบมาขวางจนน่ารำคาญเนี่ยน่ะสิ น่าจะเปิดใจยอมรับความสามารถของเธอซักทีนะ”
“ฮึๆ ฉันไม่เข้าใจความสัมพันธ์อื่นนอกจากเงินหรอก”
“ยังหน้าเงินเหมือนเดิมเลยแฮะ” คนผมขาวพูด “จะว่าไป สัญญาณภาพฝั่งยูจิถูกตัดบ่อยจังเลยนะ”
“พวกสัตว์มันเอาแน่เอานอนไม่ได้น่ะ แถมแชร์ประสาทการมองเห็นร่วมกันก็เหนื่อยสุดๆ” หญิงสาวตอบตามความจริง
“เอ๋~ พูดจริงเหรอ ถามตรงๆคุณเมย์อยู่ฝ่ายไหนกันเหรอ”
“ฝ่ายไหนน่ะเหรอ ก็ต้องฝ่ายที่มีเงินอยู่แล้วสิ เพราะของที่วัดด้วยเงินไม่ได้มันไร้คุณค่าเพราะมันกลายเป็นเงินไม่ได้ไงล่ะ”
“เฮะๆ จ่ายไปเท่าไหร่กันน้า~” ชายหนุ่มหันไปหาครูใหญ่จากเกียวโตและพูดเย้าแหย่
‘จุดยืนชัดเจนมาก…’ ส่วนเรียวตะที่ฟังอยู่ก็ยังซูฮกให้จุดยืนของเมย์เมย์
“แต่จะว่าไป เด็กผู้หญิงอีกคนที่อยู่กับเด็กคนนั้นเป็นคนจากบ้านเธอใช่มั้ย ฮิโตมิ?” คราวนี้เมย์เมย์หันไปคุยไปฮิโตมิบ้าง
“อ๋อใช่ค่ะ นั่นหลานฉันเอง”
“เหรอ ดูเหมือนจะยังปล่อยของได้ไม่เต็มที่นะ”
“นั่นสินะคะ อาจจะเป็นเพราะว่ามีมากิจังอยู่ด้วยก็เลยไม่ต้องใช้พลังงานเยอะ แต่ถ้าอีกาคุณเมย์จับภาพเขาตอนสู้แบบตัวต่อตัวได้ก็น่าจะได้เห็นเองแหละค่ะ”
“เป็นภาชนะคำสาปก็ยังมาอวดได้อีก…” แต่ในระหว่างนั้นเอง ครูใหญ่กาคุกันจิแอบแซะฮิโตมิเสียงเบา แต่เธอก็ได้ยินชัดเจน
“ก็จะอวดค่ะ ทำไมคะครูใหญ่กาคุกันจิไม่แซะซักวันจะตายเหรอ”
‘โอ้โห~ งานนี้ผมได้คนด่าเพิ่มแล้วแฮะ’ โกโจได้ยินแล้วก็รู้สึกชอบใจจนต้องเอามือปิดปากกลั้นยิ้ม
‘ข้าล่ะอย่างชอบเลย’ เรียวตะเองก็รู้สึกไม่ต่างกันจนต้องสูดปากให้
‘ก็ไม่รู้นะพวกนั้นวางแผนอะไร แต่ยูจิกับอากาเนะไม่มีทางโดนเล่นงานง่ายๆหรอกนะ’
‘อืม…ก็จริงของเจ้า’
พรึ่บ!!
“โอ๊ะ!? เคลื่อนไหวกันแล้วสินะ?” ในตอนนั้นเอง ก็มีแผ่นยันต์ที่ติดผนังไว้แผ่นนึงมีไฟสีแดงลุกไหม้ขึ้นมา โกโจที่นั่งพิงอยู่พอเห็นแบบนั้นก็ดีดตัวขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น เพราะยันต์ที่แปะอยู่ในห้องคนดูเป็นยันต์คู่ของยันต์ที่แปะไว้กับคำสาปทุกตัวที่ปล่อยในสนามแข่งโดยมีทั้งหมด 11 ตัว หากคำสาปได้ถูกปัดเป่าก็จะหายไป ซึ่งปฏิกิริยาการสูญสลายก็จะแตกต่างกันตามพลังไสยเวทที่บันทึกไว้ล่วงหน้าโดยไฟสีแดงเป็นฝั่งโรงเรียนโตเกียวส่วนไฟสีน้ำเงินจะเป็นของเกียวโต แต่เนื่องจากการแข่งครั้งนี้มากิอยู่ด้วย ปฏิกิริยาการสูญสลายที่ไม่มีในบันทึกก็จะเป็นสีแดง
“หนึ่งต่อหนึ่งเหรอ ทุกคนดูไม่ค่อยสนใจกับเกมเท่าไหร่เลยแฮะ” ชายหนุ่มพูดพลางมองใบยันต์ที่ถูกเผาไปสองแผ่น โดยแผ่นแรกถูกเผาโดยฝั่งเกียวโตที่เผาไปนานแล้ว ส่วนอีกแผ่นก็เป็นของฝั่งโตเกียวที่เพิ่งเกิดขึ้นไปเมื่อครู่นี้โดยคนปัดเป่าคือแพนด้า
“ทำไมถึงญาติดีกันไม่ได้นะ…” อุตะฮิเมะบ่นด้วยความเหนื่อยใจ
“ติดเชื้ออุตะฮิเมะมาล่ะมั้ง”
“ฉันเป็นกับนายคนเดียวย่ะ!”
‘เลิกแหย่อิโอริ อุตะฮิเมะซักทีเถอะโกโจ ข้าขอล่ะ!!!’
.
.
.
‘นี่ยูกิฮิเมะ ขอพักก่อนได้มั้ย’
‘ตามใจเจ้าสิ’
“เฮ้อ~ เหนื่อยชะมัด” กลับมาที่ในป่า ตอนนี้อากาเนะก็แยกกับมากิออกมาแล้วนั่งอยู่บนต้นไม้แล้วจัดการบางอย่างที่ยังค้างอยู่แต่สุดท้ายเธอก็เริ่มไม่ไหวเลยขอพักก่อน
“รอบนี้เหลือเท่าไหร่แล้วนะ”
‘เกือบ 20 แต่สำหรับเจ้าที่เป็นมือใหม่แล้วก็เพิ่งใช้วิชานี้เป็นครั้งแรกถือว่าไม่เลวนะ’ คำสาปสาวชม
“ขอบใจ ตอนที่เธอใช้เธอไม่เหนื่อยบ้างเหรอ” อากาเนะถาม
‘ก็มีบ้าง แต่พอใช้บ่อยๆก็เลยชินแล้ว’
“เหรอ-?!” แต่ในระหว่างที่คุยกันอยู่ เด็กสาวก็เห็นภาพบางอย่างในหัวจนชะงักไป
‘อากาเนะ?’ ยูกิฮิเมะที่เห็นท่าทางของอีกฝ่ายสงสัยเลยเชื่อมพลังร่วมกันจนเห็นภาพที่เป็นต้นเหตุ
‘…’
“…นี่ยูกิฮิเมะ” และแล้วเด็กสาวก็เรียกยูกิฮิเมะอีกรอบ
‘ว่า?’
“หงุดหงิดอ่ะ”
‘…ถ้าหงุดหงิดก็ไปสู้กับคนนั้นเป็นการระบายสิ แต่อย่าเอาให้เจ็บหนักพอเดี๋ยวผิดกติกา อย่างน้อยก็ได้ล้างแค้นให้ด้วย’
“…งั้นก็จัดไป”
.
.
.
“ฮัลโหล โมโมะ”
“ไมจัง เมื่อกี้นี้-”
“ไม่ต้องห่วง เมื่อกี้เป็นกระสุนยาง” ณ อาณาเขตแห่งหนึ่งในป่าได้มีการต่อสู้กันระหว่างโมโมะและคุงิซากิกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ทว่าคุงิซากิก็โดนยิงที่ขมับจนต่อสู้ไม่ได้โดยฝีมือของไมที่แอบซุ่มยิงจากที่ไกลๆ และเธอก็ได้โทรหาโมโมะเพื่อบอกว่ากระสุนที่ยิงออกไปคือกระสุนยาง ไม่อันตรายถึงกับชีวิต
“ที่สำคัญกว่านั้น แสงเมื่อกี้น่าจะเป็นอัลติเมทแคนนอนนะ แต่ฉันติดต่อเมกะมารุไม่ได้เลย” ไมว่า เพราะก่อนหน้านี้มีแสงสว่างเกิดขึ้นและมันใหญ่มาก ซึ่งคนที่ทำก็คือเมกะมารุแต่ตอนนี้หมดสภาพต่อสู้แล้วเพราะโดนแพนด้าจัดการ “หมอนั่นถูกบีบถึงขนาดต้องใช้ท่านี้ก็เป็นไปได้ว่าอาจจะตกรอบแล้ว แพนด้าเองก็ใกล้กลับไปแล้ว เธอรีบออกจากตรงนั้นแล้วมาสนับสนุนทุกคนจากบนฟ้าซะ ถ้าไม่มีเธอเราลำบากแน่”
“อือ…” โมโมะตอบเสียงแผ่ว “ไมจัง คือว่าฉัน-”
“ไม่เป็นไรโมโมะ ฉันเข้าใจ”
“…อือ”
ตู๊ด!!
“เฮ้อ~”
ฟิ้ว!!
“?!!!” โมโมะกดวางสายได้ไม่กี่นาที ก็มีบางอย่างพุ่งมาตัดหน้าเธอโดยไม่ทันตั้งตัวจนเธอต้องหันไปดูก็พบว่าเป็นดาวกระจายปักอยู่ที่ต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆกับคุงิซากิ และมันก็เป็นดาวกระจายที่ทำมาจากน้ำแข็ง
‘น้ำแข็ง?! อย่าบอกนะ!?’
“ก็อยากจะจัดการตั้งแต่เมื่อกี้อยู่หรอกนะคะ แต่เห็นว่าคุยโทรศัพท์อยู่ก็เลยรอก่อน”
“?!!” แต่แล้วก็มีเสียงคนอื่นดังขึ้น ซึ่งก็คืออากาเนะที่แอบอยู่บนต้นไม้แล้วกระโดดลงมาให้เห็นตัวนั่นเอง
“ไงคะคุณแม่มด สู้กับโนบาระจังแล้วหมดแรงรึยัง~”
“ฟุบูกิ อากาเนะ…” โมโมะที่ได้ยินน้ำเสียงยียวนของอีกฝ่ายก็กัดฟันข่มความโกรธเอาไว้ “เธอรู้ได้ไงว่าฉันสู้กับยัยเด็กนี่อยู่”
“อันนี้ขอไม่ตอบนะคะ แต่เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าคนในสายคุณอยากให้คุณไปสนับสนุนทางท้องฟ้า ฉันเกรงว่าคุณไม่น่าจะทำได้นะคะ”
“หา? พูดงี้หมายความว่าไง”
“คำตอบก็ง่ายมากเลยค่ะ” แล้วอากาเนะก็ชักดาบออกมาแล้วชี้ไปที่หญิงสาวและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
“เพราะฉันจะขวางคุณให้ตกรอบเอง”
.
.
.
ต็อกๆ : กราบขออภัยรีดเดอร์ทุกท่านเป็นอย่างสูงที่ดองเรื่องนี้ เพราะพ้มไปปั่นฟิคทวิสเตดกับออริมา ขอโทษนะค้าบบบบบบบบบบบบ ตอนนี้คือเรายังไม่เฉลยว่าน้องทำอะไรที่ยังค้างอยู่แต่จะเฉลยตอนไหนก็รอดูกันต่อไป
ตอนหน้า อากาเนะ vs โมโมะ จะเป็นยังไงโปรดติดตาม
สนุกไม่สนุกยังไงก็เม้นกันเข้ามาได้นะค้าบ
สุดท้ายนี้ก็ไหนๆ ก็จะปีใหม่แล้ว ขอให้คนอ่านทุกคนคิดอะไรก็สมหวัง เงินทองไหลมา สิ่งไม่ดีออกไป มีความสุขกันในปีหน้านะค้าบ
เจอกันตอนหน้า Happy New Year khaaaaaaaaaaaaaaaa
twitter : @bdm1228
ความคิดเห็น