คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : งานเชื่อมสัมพันธ์โรงเรียนพี่น้องเกียวโต (1)
‘งานจะเริ่มในอีก 1 นาทีนะครับ’ หลายนาทีผ่านไป เหล่านักเรียนโรงเรียนทั้งสองฝั่งก็เข้าประจำจุดสตาร์ทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โกโจก็ประกาศแจ้งว่าอีกไม่นานงานแข่งจะเริ่มแล้ว ‘ขอเชิญอาจารย์อิโอริ อุตะฮิเมะช่วยกล่าวเปิดงานให้กำลังใจทุกคนหน่อยครับ’
‘หา?!’ อุตะฮิเมะร้องด้วยความตกใจ ‘เอ่อ…ถึงแม้ว่าการบาดเจ็บเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ เอ่อ…บางครั้งก็ให้คอยช่วยเหลือกัน อะไรทำนองนี้...’
‘หมดเวลาครับ’
‘เดี๋ยวสิโกโจ เจ้าบ้านี่!’ หญิงสาวพูดได้ไม่เยอะก็ถูกคนผมขาวแทรกซะก่อน
‘งั้นขอเปิดงานเชื่อมสัมพันธ์โรงเรียนพี่น้อง ณ บัดนี้!!!!’ สิ้นเสียงของคนผมขาว นักเรียนทุกคนก็วิ่งออกตัวจากจุดสตาร์ททันที โดยที่ฝั่งทางโตเกียวจะอยู่ที่ป่า
‘รู้สึกสงสารเรียวตะที่อยู่กับอาจารย์ยังไงก็ไม่รู้’ อากาเนะคุยกับยูกิฮิเมะ
‘ไม่ต้องไปสงสารมันหรอก’
“บอสวิญญาณคำสาปอยู่แถวไหนครับ” อิตาโดริถามในระหว่างที่วิ่งไปด้วย
“เดาว่าน่าจะถูกปล่อยไว้แถวๆตรงกลางระหว่างทั้งสองทีม แต่มันไม่อยู่กับที่หรอก” แพนด้าตอบ
“เมื่อถึงเวลาที่เตี๊ยมไว้ ให้แบ่งเป็นทีมแพนด้ากับทีมเมงุมิเพราะสองคนนี้ถนัดด้านการค้นหาศัตรู” มากิเสริม “หลังจากนั้นก็ฝากด้วยนะ ยูจิ”
“โอ๊ส!”
ตึกๆๆๆๆๆๆๆ
“โฮ่งๆ!” ในตอนนั้นเอง เกียวคุเคนสีดำของฟุชิงุโระก็เห่าขึ้น แปลว่ามีศัตรูอยู่ข้างหน้านี้
“จะไปไหนกัน” ซึ่งมันก็คือวิญญาณคำสาปแมงมุมนั่นเอง
“ระดับลูกกะจ๊อก” แพนด้าวิเคราะห์ มากิก็เริ่มจัดอาวุธให้ง่ายต่อการโจมตีส่วนอากาเนะก็เอานิ้วดันโกร่งดาบออก
“กรรรรร”
“รุ่นพี่! หยุดก่อน!!” ระหว่างนั้นเกียวคุเคนก็ร้องขู่ในลำคอ ฟุชิงุโระเลยรีบสั่งให้ทุกคนหยุดทันที
โครม!!!
“เยี่ยม! อยู่กันครบเลยแฮะ!” โทโดที่ปรากฏตัวจากทางด้านข้างคำสาปและสอยมันไปเอ่ยด้วยความดีใจ ส่วนทางนักเรียนโตเกียวต่างก็ตั้งท่ารอ “งั้นก็เข้ามาพร้อมกันเลย!!”
ตึกๆๆๆ
ผัวะ!!
“แยก!!” ทันทีที่อิตาโดริเริ่มโจมตีโทโดด้วยการกระโดดตีเข่าก่อน มากิก็สั่งให้แยกย้ายตามแผนที่วางไว้ทันที โดยทีมแพนด้าประกอบไปด้วยแพนด้า คุงิซากิและอินุมากิ ส่วนทีมฟุชิงุโระจะมีมากิ ฟุชิงุโระและอากาเนะ ส่วนอิตาโดริถูกสั่งให้จัดการโทโดคนเดียว
“โทโดอยู่คนเดียวสินะครับ?” ฟุชิงุโระถามรุ่นพี่สาว
“คิดถูกจริงๆที่เปลี่ยนเป็นยูจิ”
“สัตว์ประหลาดก็ต้องเจอกับสัตว์ประหลาด…สินะคะ” อากาเนะพูดในระหว่างที่มองไปทางด้านหลัง แต่พอวิ่งไปเรื่อยๆทั้งสามคนก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากลจึงหยุดวิ่งกัน
“แปลกนะครับ” ฟุชิงุโระเปิดประเด็น
“หมายความว่าเป้าหมายอยู่ทางนั้นเหรอ” รุ่นพี่สาวถาม
“เปล่าครับ ถ้าแค่ระดับ2แล้วมันไม่เจ้าเล่ห์เป็นพิเศษเกียวคุเคนของผมจะรู้สึกได้ครับ” เด็กหนุ่มตอบ “เจ้าพวกนั้นพยายามจะฆ่าอิตาโดริรึเปล่าครับ”
“...ก็เป็นไปได้นะ” มากิคิดพักนึงแล้วออกความเห็น
“รวมถึงฆ่าฉันด้วย” คนผมแดงเสริม “ตั้งแต่เซอร์ไพรซ์ทั้งยูจิที่ยังไม่ตายแล้วก็ฉันที่เพิ่งโดนเปิดตัวไปว่าเป็นภาชนะให้ยูกิฮิเมะ ครูใหญ่ที่ชื่อกาคุคันจิคงคิดจะฆ่าพวกเราทิ้งก็เลยสั่งให้นักเรียนฝั่งนั้นมาจัดการแน่ๆ”
“แล้วเธอรู้ได้ไงว่าเป็นคำสั่งจากครูใหญ่กาคุคันจิ” ฟุชิงุโระถาม
“ฉันรู้สึกถึงจิตสังหารของเขาได้ตอนที่อยู่กับอาจารย์โกโจน่ะ ตอนนั้นก็เลยขออาจารย์ให้ฉันกลับไปหาทุกคนไง”
“แล้วแผนซุ่มโจมตีของเธอล่ะ จะยกเลิกมั้ย” มากิถาม เพราะเธอคุยกับอากาเนะเรื่องความถนัดด้านการต่อสู้ และวางให้เธอเป็นคนคอยซุ่มโจมตีศัตรูเอง ทางอากาเนะเองก็ไม่ขัดอะไรและบอกว่าจะคิดแผนไว้ด้วย
“...ไม่ค่ะ ถ้าเขาสู้มาฉันก็สู้กลับค่ะ” เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“หึ! ใจเด็ดดีนี่” หญิงสาวยกยิ้ม “งั้นเธอเริ่มแผนของเธอได้เลย เดี๋ยวพวกฉันจะจัดการทางนั้นเอง ถ้าอยากแทรกเมื่อไหร่ก็มาเลย”
“ขอบคุณค่ะคุณมากิ ทั้งสองคนระวังตัวกันด้วยนะคะ” แล้วอากาเนะก็แยกตัวไปซ่อนคนเดียว ทางฟุชิงุโระกับมากิก็กลับไปทางเดิมทันที
‘เจ้าไม่กลัวคนจากเกียวโตมาเจอเจ้าแล้วฆ่าเหรอ’ ยูกิฮิเมะถาม
“...ก็นิดนึง แต่ฉันก็บอกไปแล้วว่าถ้าเขาสู้มาฉันก็สู้กลับสิ” เด็กสาวเห็นว่าสองคนนั้นไปไกลแล้วจึงไม่จำเป็นที่ต้องพูดกันในใจเลยพูดออกเสียงไป
‘งั้นเริ่มกลยุทธิ์ที่เจ้าวางเลยมั้ย ที่เอาไปปรึกษาทั้งข้ารวมถึงเรียวตะด้วยน่ะ?’
“นั่นสินะ งั้นมาเริ่มกันเถอะ:)”
ในเวลาเดียวกัน ณ ห้องผู้ชม
‘แปลกแฮะ’
‘ครับ?’ ตัดมาที่ฝั่งผู้ชม เรียวตะที่มองทีวีที่ฉายภาพบรรยากาศการแข่งไปได้ระยะหนึ่งแล้ว เรียวตะก็รู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆไม่ต่างจากเด็กนักเรียนโตเกียวทุกคนเลย
‘ข้าสังเกตมาซักพักและ ทำไมข้าไม่เจอเด็กเกียวโตเลยซักคน’
‘พวกเขาอาจจะวางแผนโจมตีกันเป็นกลุ่มก็ได้นะครับ’ โกโจออกความเห็น
‘เหรอ…’ ยมทูตหนุ่มถาม ‘ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ข้าว่าเด็กพวกนั้นโดนสั่งให้ฆ่าอิตาโดริกับอากาเนะมากกว่า’
‘...’ ตัวโกโจไม่ตอบอะไรแต่แล้วเขาก็หันไปหาฮิโตมิ
“อะไร” คนผมม่วงที่มองจอโทรทัศน์อยู่ก็ดันมาสบตาพอดีเลยทักถาม
“เห็นเงียบไปนึกว่าหลับแล้วน่ะครับ”
“ยังโว้ย แต่ก็เกือบๆแล้วแหละ” ฮิโตมิตอบกลับเสียงแผ่วตรงท้ายประโยค
“ได้ยินนะ” ชายหนุ่มแซว “แล้วเจอใครที่เตะตาคุณรึยัง”
“ถ้าไม่นับโทโดคุงกับเด็กผมชมพูนั่น…เขาชื่ออะไรนะ”
“อิตาโดริ ยูจิครับ”
“ใช่ๆ ที่สู้กันจริงๆก็มีแค่โทโดคุงกับอิตาโดริคุงนี่เนอะ นอกนั้นก็ยังไม่เจอใครที่เข้าตาเลย” หญิงสาวเอ่ยเสียงเรียบ “แต่ว่านะ…”
“?”
“…ไม่ล่ะ ฉันไม่พูดดีกว่าเดี๋ยวมีคนร้อนตัว” หญิงสาวเว้นช่วงพูดไปแต่ก็เลือกที่จะไม่พูดต่อ
“เอ๋~ อะไรกัน บอกผมหน่อยสิ” คนผมขาวทำเสียงอ้อน
“เดี๋ยวบอกในแชท โอเคนะ?” ฮิโตมิป้องปากแล้วกระซิบบอก ทางโกโจก็ไม่พูดอะไรแต่ยกมือโอเคเป็นการตอบแทน ฮิโตมิยกยิ้มด้วยความพอใจแล้วเปลี่ยนไปคุยกันที่โทรศัพท์แทน
“คุยกันสนุกเลยนะ” หญิงสาวผมสีฟ้าอ่อนค่อนไปทางขาวที่นั่งข้างฮิโตมิแซว
“ฮึๆ นิดนึงค่ะคุณเมย์” คนผมม่วงขำเล็กน้อยแล้วพิมพ์แชทคุยต่อ
五条悟
ไหน จะเม้าท์อะไรล่ะครับ
คืองี้นะโกโจ นอกจากโทโดคุงแล้วฉันไม่
เห็นเด็กเกียวโตเลยซักคน
แบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ
“?!” ข้อความล่าสุดที่ฮิโตมิส่งมา ชายหนุ่มถึงกับตกใจจนตาโตเพราะสิ่งที่เธอส่งมานั้นมีใจความสำคัญเหมือนที่เรียวตะคุยกับเขาเป๊ะๆ แล้วเขาก็พิมพ์ข้อความถามกลับเธอ
แล้ว?
ฉันได้ข่าวมาว่าวันนี้นายเพิ่งเซอร์ไพรซ์
อิตาโดริคุงที่ยังไม่ตายกับอากาเนะจังที่เป็น
ภาชนะของยูกิฮิเมะไป
เป็นไปได้มั้ยที่ครูใหญ่กาคุคันจิจะสั่ง
ให้นักเรียนฝั่งเกียวโตฆ่าทั้งอากาเนะจังกับ
อิตาโดริคุงน่ะ?
‘เชี่ยยยยยยยยยย คิดเหมือนกับข้าเป๊ะๆเลย!’ เรียวตะที่แอบส่องอยู่ถึงขั้นอุทานคำหยาบออกมา
‘เกินไป ผมบอกเลยว่าเกินไป’ ทางโกโจก็เอ่ยด้วยความไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองเจอ
‘บ้านเธอนี่เซ้นส์แรงกันทุกคนเลยรึเปล่าครับเรียวตะ’
‘ไม่รู้ แต่เจ้าพิมพ์ตอบไปก่อน เร็ว’
อันนี้ผมสมมติเฉยๆนะครับ ถ้าเกิด
ว่าใช่จริงๆ คุณจะทำไงเหรอถ้าเป็นแบบนั้นจริงบ้านฉันคือไม่ทนแล้ว
คงได้ประกาศสงครามกับพวกเบื้องบนชัวร์
พูดเฉยๆหรือจะทำจริง?
ทำจริงสิ
เห้ย แต่บ้านฉันแอบแพลนว่าจะจัดการ
พวกเบื้องบนอยู่นะ ว่าไป
‘เดี๋ยว ข้าถามจริง?!!!’ ยมทูตหนุ่มช็อก
‘อ้าวเธอไม่รู้เหรอว่าตระกูลฟุบูกิเขาไม่ถูกกับพวกเบื้องบนมานานแล้วนะ ถ้าเทียบกับรัฐสภา พวกเบื้องบนเป็นฝ่ายรัฐบาล ส่วนบ้านฟุบูกิก็เป็นฝ่ายค้านนี่แหละ’ โกโจอธิบาย
‘ที่ว่าไม่ถูกกันนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่’
‘เอ…ถ้าจำไม่ผิดเหมือนฮิโรโตะเคยพูดอยู่ว่าไม่ถูกกันมานานแล้ว แต่มาหนักสุดตอนที่ปู่เขาตายนี่แหละ’
‘…’ เรียวตะที่ได้ฟังถึงกับพูดไม่ออกจนคนผมขาวเอะใจ
‘เรียวตะ?’
‘…ก็พอเข้าใจได้ว่าทำไมตอนนั้นมันถึงหนัก’ ยมทูตหนุ่มพึมพำ
‘แปลกๆอีกแล้วนะ วันนี้เธอเป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย’
‘ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย’ เรียวตะตอบปฏิเสธคำถามของอีกฝ่ายและกลับไปโฟกัสที่งานแข่งต่อ ‘ช่างเถอะ ข้าดูงานแข่งต่อดีกว่า’
กลับมาที่ในป่า
“...”
‘...ไม่ไหวก็หยุดก่อนได้นะ’
“แล้วทำไมไม่บอกกันก่อน” กลับมาที่การแข่งขัน อากาเนะที่นั่งบนต้นไม้หลับตาเหมือนเชื่อมพลังงานบางอย่างกับตนเองอยู่มาได้ระยะนึงแล้ว ยูกิฮิเมะเห็นว่าถ้าเด็กสาวใช้พลังไปมากกว่านี้อาจจะส่งผลเสียต่อสมองได้เธอจึงสั่งให้อีกฝ่ายหยุดพักก่อน พอเด็กสาวได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็นเลย
“แปบนะยูกิฮิเมะ มันเหลืออีกเท่าไหร่นะฉันลืมนับ”
‘53’
“จะรอดมั้ยเนี่ยฉัน…” อากาเนะบ่น “อื๋อ? เดี๋ยวนะ”
‘?’ แต่แล้วเธอก็เห็นภาพอะไรบางอย่างจากในหัว ทางคำสาปสาวเองก็ดูด้วย ‘เอาไง จะไปมั้ย’
“...ไปสิ”
“ไม่ใช่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“?!” ในตอนนั้นเอง เสียงของโทโดก็ดังไปทั่วป่าแม้กระทั่งยันข้างในโรงเรียน อากาเนะกับยูกิฮิเมะที่ได้ยินก็ถึงกับสตั๊นไปเลย
“เมื่อกี้…โทโด?”
‘ถามจริง? สู้กับอิตาโดริยังไงถึงได้มาตะโกนกันแบบนี้เนี่ย’ คำสาปสาวบ่น
“เอาเป็นว่าเราไปกันก่อนดีกว่า” แล้วอากาเนะก็ไปในที่ๆตัวเองอยากไปโดยการกระโดดไปที่ต้นไม้ทีละต้นๆจนมาถึงตำแหน่งที่สามารถมองซ่อนตัวและมองเห็นศัตรูได้
‘สองคนนั้นยังไม่รู้ตัวเลยว่าเจ้าอยู่นี่’
“นั่นสินะ สู้กันจนฉันไม่กล้าเข้าไปขัดเลย” อากาเนะกระซิบ เพราะตำแหน่งที่เธออยู่ในตอนนี้ มันเป็นตำแหน่งที่มากิและคาสุมิกำลังสู้กันอย่างดุเดือดอยู่
“คุณมากินี่ยังสุดยอดเหมือนเดิมเลย…” เด็กสาวชมรุ่นพี่สาวของเธอด้วยเสียงเบาๆ
‘แล้วเจ้าจะเอาไงต่อ จะร่วมวงด้วย?’
‘ก็ตั้งใจไว้แบบนั้นแหละแต่ขอหาวิธีส่งซิกให้คุณมากิก่อน’
‘ข้าว่าข้าช่วยได้’
‘?’
เคร้ง!!
‘คนๆนี้…แข็งแกร่งสุดๆเลย!’ ทางด้านคาสุมิกับมากินั้น ตัวคาสุมิที่เป็นฝ่ายป้องกันอยู่ก็คิดในใจ เพราะตั้งแต่ที่เธอเริ่มสู้กับมากิมา อีกฝ่ายดันแข็งแกร่งกว่าที่เธอคิดไว้ซะอีก ทำให้เธอต้องกระโดดถอยหลังไปตั้งหลักก่อน
“?” ในตอนนั้นเอง มากิก็รู้สึกเย็นๆที่หลังมือของเธอพอดี พอเธอมองไปที่หลังมือเธอก็มีสัญลักษณ์ผลึกหิมะเล็กๆปรากฏอยู่ และนั่นก็ทำให้รู้ทันทีว่าเป็นฝีมือของใคร เธอจึงทักหญิงสาวผมฟ้าไป
“นี่”
“?”
“เธอบอกฉันว่าไม่ต้องออมมือกันใช่มั้ย”
“มันก็ใช่อยู่หรอกค่ะ มีปัญหาอะไรเหรอคะ” คาสุมิถามด้วยความสงสัย
“แล้วถ้าเป็นสองรุมหนึ่งนี่เธอคงรับมือได้เนอะ?”
“คะ?”
ฟุ่บ!!
“?!” สิ้นเสียงของมากิ อากาเนะก็กระโจนออกมาจากบนต้นไม้แล้วโจมตีใส่คาสุมิ แต่เธอก็ป้องกันไว้ได้ทัน
เคร้ง!!
‘ฟุบูกิ อากาเนะ?!!’ พอเธอได้มองใบหน้าของผู้ที่มาใหม่เธอก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร ส่วนอากาเนะก็กระโดดถอยกลับไปหารุ่นพี่สาวของเธอ
“นึกว่าเธอจะไปหายูจิซะอีก” มากิพูด
“ยูจิคุงเขาไม่เป็นไรหรอกค่ะ เห็นคุณมากิกำลังสนุกอยู่ก็เลยขอแจมด้วยคน” เด็กสาวตอบในขณะที่ควงดาบในมือ ต้องขอบคุณยูกิฮิเมะที่ออกไอเดียเรื่องส่งซิกให้มากิรู้ว่าเธออยู่ด้วยการปล่อยละอองหิมะให้ไปโดนมือของอีกฝ่าย “คงจะไม่ว่าอะไรใช่มั้ยคะ คุณนักเรียนจากเกียวโต?”
“...ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ” คนผมสีฟ้าชั่งใจไปพักนึกก่อนตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฮึๆ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ” อากาเนะโค้งหัวขอบคุณ “งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะคะ:)”
.
.
.
ต็อกๆ : ตอนที่23มาเสิร์ฟรีดเดอร์ทุกท่านแล้วนะค้าบบบบบบบบบบบ
แล้วก็ขอขายออริแฟนตาซีของเราที่รีไรท์ใหม่จากที่เคยแต่งเมื่อสมัยที่เราอยู่ม.ต้น ตอนนี้มีอยู่แค่2ตอน ตอนสามเรากำลังแต่งอยู่นะค้าบ ถ้าอัพลงเมื่อไหร่เราก็จะแจ้งในทวิตทันที ใครสนใจก็ตามลิ้งค์นี่เลย
https://writer.dek-d.com/B_Darkmoon/writer/view.php?id=2314511
สนุกไม่สนุกยังไงก็เม้นกันเข้ามาได้นะค้าบ
เจอกันใหม่ตอนหน้า see yaaaaaaaaaaaaaaa
twitter : @bdm1228
Cr.
ความคิดเห็น