คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : EP 05 น้อยใจ
EP 05
น้อยใ
เธอนั่รถมาับเา เมื่อรู่หนึ่เอารถระบะันเิมมารับและแทนที่เาะพาเธอลับบ้าน เาันพาเธอมาที่ไร่้วยัน สืบเนื่อาานในไร่มีปัหา เาึรีบมารวสอบวามเรียบร้อย นั่นเลยทำให้เธอไ้มาที่บ้านไร่บ้านสวนอเาอย่าเลี่ยไม่ไ้
เมื่อ่อนน่ะ เธอมาเล่นที่นี่นสนิทับแม่เา แ่น่าเสียายที่พอเธอเลิราับเา เธอ็ไปรุเทพแล้วไม่ไุ้ยับอีฝ่ายอีเลย ไม่รู้อนนี้ะเป็นอย่าไรบ้า
มันแวสำรวบ้านออีแฟน้วยวามสนอสนใ ทุพื้นที่มีนานเินวัไว่เ็มไปหม พวเายันันแ็ในารเ็บผลผลิและมีโรานแปรรูปพลอยทำให้เธอื่นาื่นใไม่น้อย เพราะิารอเาเิบโระทั่เธอ้ออ้าปาโอ้โหให้เลย
ปึ!
นัวเล็สะุ้ ในราวที่ทิศเหนือเปิประูเ้ามานั่ในฝั่นับ รอบนี้หนึ่ไม่ไ้มา้วย มีแ่เานเียว
เาสาร์ทรถออมา เธอพยายามมอหาแม่อเา แ่ไม่พบ าว่าน่าะไม่อยู่ ไว้มีโอาสะวนแม่มาเยี่ยมละัน ไหนๆ รั้หนึ่แม่เา็เยเอ็นูเธอ
อนนี้บรรยาาศลับมาเป็นเหมือนเิม เมื่อในระหว่าทาไม่มีใรุยอะไรันเลย อีทั้เายัไม่เปิเพลให้เธอฟั้วย้ำ เธอเลยไ้แ่นั่มอวิว้าทา พร้อมับิเรื่อยเปื่อยอยู่ภายในใ
เธอิถึเา…แ่เาะิถึันไหม
“หืม” เธอมอน้าๆ ้วยวามแปลใ หลัเาอรถะทันหัน แล้วเินลไปแบบไม่บอไม่ล่าว
้าหน้าเป็นรูผู้หินนั้นอีแล้ว เธอับรถยน์และระโปรหน้าถูเปิออ มันมีวันโม ึ่ทิศเหนือ็เ้าไปให้วาม่วยเหลือ โยที่ไม่บอเธอเลยสัำ เหอะ! อย่าน้อยะอรถทั้ที็วระบอเธอบ้า ไม่ใ่ปล่อยให้เธออ้าว้าและหาำอบเอาเอ
“รถเป็นอะไรรูอร”
อ่า…ื่อรูอร หน้าาเธอสวยใ่เล่น ไม่สิ เาเป็นนสวยและยิ้มมีเสน่ห์ ไม่แปล…ที่ทิศเหนือะอบ
“ไม่รู้เหมือนัน ับไปเยเลย”
รูสาวื่นระหน ทาทิศเหนือให้วามร่วมมือเป็นอย่าี เาสำรวอาารอรถในเบื้อ้น ทำให้มันแว้อรอในรถไปอย่าเียบๆ ราวับไม่มีัวน
พวเาเหมาะสมเสมือนับิ่ทอใบหย นี่ล่ะ เาเรียว่าสมน้ำสมเนื้อและสมานะ อนนี้เหมือนอหัอีรอบยัไ็ไม่รู้ เธอโผล่มาผิเวลาสินะ
ปึ!
เาเินลับมาแล้ว ว้าโทรศัพท์ไปพิมพ์และโทรหาใรสัน เธอที่เห็นเายุ่เลยหวัีะอลับเอ
“น่าะนาน เี๋ยวแวลับเอ บ้านใล้แ่นี้” เธอหมายะเปิประูรถ แ่ทว่าทิศเหลือลับเ้ามานั่ในรถ แล้วล็อประู้วยวามรวเร็ว ่อนที่ะะโหน้าออไปนอหน้า่าเพื่อเรียให้ผู้หินนั้นึ้นรถมา
รูสาวเปิประูในฝั่้านับ แ่พอเห็นหน้าใสๆ อมันแวทำหน้าเหวออยู่เลยใ เธอึรีบย้ายไปนั่ทา้านหลั ในะที่ทิศเหนือเออนนี้็ุยโทรศัพท์ับ่า เท่าที่เธอับใวามไ้
“แวลับเอไ้ พี่ะไม่ไ้้อเสียเว…”
“พีุ่ยโทรศัพท์อยู่” เาไม่ฟัเธอเลย
มันแวรู้สึุอ ู่ๆ ลับน้อยใในำพูอเาลึๆ หลัานั้นึนั่เียบมาลอทา โยที่เาแวะไปส่รูอรที่บ้านพัรู่อนเป็นอันับแร
เายอมวรถเพื่อไปส่นอเา มันยิ่ทำเธอน้อยใมาว่าเิม เวลาเห็นเาพูุยับอีฝ่ายอย่าสนิทสนมและมีรอยยิ้ม็ไ้แ่โทษัวเอว่าะลับมาทำไม ถ้ารู้ว่ามาแล้วะเอเา…เธอไม่มาเสียีว่า
หึ! อุส่าห์มาส่นอใ แ่ลับเอาเธอมา้วย วามน้อยเนื้อ่ำใถาโถมเ้ามานระทั่น้ำาเ้ารรมพานะไหลพราอีรอบ แ่้อฮึบไว้ เมื่อเาเาะระเรีย
เธอ้อลระลอย่าเลือไม่ไ้ ส่วนทิศเหนือเอ็ะัไปรู่หนึ่เมื่อเห็นแววาออีแฟนสาวแ่ำ แ่นั่นอาเป็นเพราะเธอเ็บบาแผล เาเลยไม่ไ้ทัท้วอะไร แ่มอเธอไม่ี่วินาทีเท่านั้น
“หยิบระเป๋าั์ให้หน่อย”
เาพเยิหน้าไปทาระเป๋าสา์ที่วาไว้บนอนโลรถ เธอเอื้อมไปหยิบให้แ่โยี ทิศเหนือรับามือบาไปแล้วลับไปุยับรูนนั้น ่อนที่หลายนาทีถัมาเาะลับมาึ้นรถและับออไปไ้สัที
หนึ่วันพันเหุาร์ ะเอาเวลาไหนไปเริ่ม้นใหม่ ถ้าเรื่อเ่ายัวนเวียนรบวนิใเ่นนี้
อนนี้เธอับเา ่าฝ่าย่าไม่มีใรเปิบทสนทนาเลย เาไม่อึอับ้าเลยหรือไร ่าาเธอที่อึอัล้นใ ไม่อบที่เาทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเิึ้นและไม่อบารเป็นนนอสายา…
“เป็นไร” เสียทุ้มถาม พลาปรายามอันเป็นระยะและแม้นะเป็นประโยสั้นๆ หาทว่าเินว่าที่หัวใวน้อยะรับมือไหว มันแวปาน้ำาใสๆ บนใบหน้าทำเอาสายมเ้มที่มอผ่านระนิ่ไป เมื่อเห็นอีฝ่ายร้อไห้่อหน้า่อา
“มันแว”
ไม่มีสัาาหมายเลที่ท่านเรีย มันแวใ้วามอทนในารสะลั้นน้ำาอย่ามาและพอรถแล่นเ้ามาอในบ้าน เธอ็รีบเปิประูแล้วเินหนีทันที เล่นเอาทุนในบ้านุนไปามๆ ัน
“เิอะไรึ้นเหนือ”
าราเมลถามายหนุ่ม ทิศเหนือถอนหายใแล้วเริ่มเล่าเรื่อราวให้รอบรัวหิสาวฟั แม้ว่าัวเาเอ็ะไม่เ้าใับเหุาร์ที่เิึ้นเลย็าม
“พี่เหนือโรใร้ายเลย ฮืออออ”
นเสียใทรุัวเ้าับเียแล้วร้อห่มร้อไห้ับหมอน้วยวามเสียใ ถ้าไม่อบแล้วะเ้ามาทำให้เธอหวั่นไหวอีทำไม นนิสัยไม่ี
“แวเลียพี่เหนือ…”
ความคิดเห็น