เพื่อนครับ...เป็นแฟนกันไหม

ลำดับตอนที่ #3 : งานใหม่

สายตาดันปะทะเข้ากับชายปริศนาที่อยู่ในห้อง ชายชุดดำรีบผลักตัวเธอล้มลงบนที่นอนแล้วขึ้นคร่อมร่างสวยในเสี้ยววินาที

"ว้ายยย!!! ทำอะไร!! ปล่อยยฉันนะ!!" หญิงสาวดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างชายหนุ่ม

"น้องแฟง พี่รอมานานแล้ว เป็นของกูซะเถอะ อ๊าาา ใหญ่จริง ๆ" ชายหื่นสูดดมกลิ่นกายหญิงสาวอย่างคนกระหืดกระหาย เขารวบข้อมือเธอไว้ด้านบนศรีษะ มืออีกข้างขย้ำเนินนมจนแดงช้ำ

"ช่วยด้วยค่ะ!! ช่วยด้วยยย!! ฮึกก!ฮืออ อุ๊บบ" ชายปริศนาบดขยี้ริมฝีปากเล็กด้วยความบ้าคลั่ง เทวิกาตัดสินใจกัดริมฝีปากเขาจนเลือดซิบ

ฝ่ามือหนาตบเข้าที่ใบหน้าหญิงสาวอย่างเหลืออด ผัวะ!!! "อีฟักแฟง มึงกล้ากัดกูหรอ"

โทรศัพท์ที่อยู่ข้างกาย ส่งเสียงดังขึ้นเป็นจังหวะที่หญิงสาวใช้เท้าถีบเข้าที่หน้าท้องของชายหื่น จนหลุดพ้นจากการเกาะกุม เธอจึงใช้จังหวะนั้นกดรับโทรศัพท์ทันที

"ช่วยด้วย!! ช่วยด้วย!! "

"แฟง...แฟงเป็นอะไร..." พชรที่ตอนนี้อยู่หน้าบ้านจึงโทรหาเพื่อนให้ลงมาเปิดประตู แต่กลับได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เขาไม่รีรอที่จะหาวิธี ชายหนุ่มมองหาสิ่งของที่จะทุบประตูเพื่อให้หมุนลูกบิดได้

ปัง!! ปัง!! ปัง!! พชรตัดสินใจใช้เหล็กทุบประตูหน้าบ้านจนเป็นรูและเปิดออก รีบวิ่งขึ้นไปด้านบน ชายชุดดำเห็นท่าไม่ดี เขารีบผละออกจากร่างของหญิงสาว วิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว

เป็นจังหวะที่โรคจิตวิ่งเข้ามาพอดี พชรไม่ทันตั้งตัวจึงถูกชนเข้าที่ไหล่อย่างแรง ครั้นจะตามก็ได้ยินเสียงเทวิการ้องไห้อยู่ด้านบน จึงรีบวิ่งไปหาเพื่อนก่อน

"แฟง!!"

"ตัง!! แฟงกลัว ฮือ ฮือออ" เทวิกานั่งทรุดอยู่ข้างเตียง ลุกขึ้นเข้าไปกอดพชรทันที ร่างเล็กสั่นเทาร้องไห้ด้วยความกลัว

ชายหนุ่มจับไหล่คนตัวเล็ก ดึงออกจากอ้อมกอด พลางหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเธอ เพราะตอนนี้เทวิกาใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นนัก

"ไม่เป็นไรแล้วนะ ตังอยู่นี้แล้ว" พชรลูบผมหญิงสาวอย่างสงสาร "ใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะ ขอเดินสำรวจบ้านก่อน เพื่อมันยังแอบอยู่ ล็อคประตูด้วย"

"ไม่เอา กลัว" เทวิกาที่ตอนนี้สงบสติอารมณ์ได้แล้ว จับแขนชายหนุ่มไม่ให้เดินออกไป

"งั้นรีบใส่เสื้อผ้า ตังจะยืนหันหลังรอตรงนี้"

หญิงสาวรีบหยิบเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีชมพูอ่อนมาใส่อย่างรีบเร่ง เมื่อเรียบร้อย ทั้งคู่ก็พากันเดินตรวจตราที่บ้าน และลงกลอนทุกอย่างเพื่อความปลอดภัย

"มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ ทำไมมันเข้าบ้านได้ แล้วจะแจ้งความไหม"

"ไม่รู้ เหนื่อยอ่ะ ถ้าแจ้งความก็เป็นข่าวต้องให้สัมภาษณ์อีก"

"แล้วกินอะไรยัง"

"ยังเลย ก็รอตังว่าจะไปเดินตลาด"

"โอเคขึ้นยัง รู้สึกดีขึ้นไหม" พชรมองหน้าหญิงสาวอย่างเอ็นดู

"ถ้ามีตังอยู่ แฟงโอเค"

"งั้นก็ไปหาอะไรกินกัน"

ทั้งสองพากันเดินตลาดนัด ซื้อปลาหมึกย่าง ผัดม่าม่า เทวิกาเดินจับชายเสื้อชายหนุ่มอยู่ตลอดทาง เหตุที่เกิดทำให้เธอหวาดกลัวอยู่บ้างครั้ง แต่ถ้ามีเพื่อนชายข้างกายหญิงสาวก็รู้สึกปลอดภัย

"ตกงานหรอ" เทวิกาที่เห็นบนโต๊ะอาหารเงียบเลยเป็นคนเปิดปากถามเพื่อน

"ก็เออนะดิ บริษัทคัดคนออก เห็นว่างบประมาณไม่พอ ขี้เกียจจะสนใจแล้ว ช่างมันเถอะ"

"แล้วได้งานใหม่รึยัง"

"ยัง!! มีงานให้ตังทำหรอ"

"ใช่! เป็นผู้จัดการให้แฟงเอามั้ย"

"ก็ดีดิ เฮ้ย! พูดจริงป่ะเนี้ย!" พชรที่กำลังกินปลาหมึกตกใจ ที่เพื่อนสนิทอย่างเทวิกาเสนองานให้เขาทำ

"จริงดิ หน้าตาแฟงล้อเล่นขนาดนั้นเชียว"

"ก็เห็นยิ้มแปลก ๆ"

"คิดถึงเพื่อน ไม่ได้เจอตั้งนาน หุ่นดีขึ้นมากเลย แฟงนึกว่าจะเป็นหมูตอนเหมือนสมัยเรียน" เทวิกาพูดหยอกล้อพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิกแก้มของชายหนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว

"ให้มันน้อย ๆ หน่อย ๆ ตอนนี้ฮอตมาก บอกเลย"

"จ้าาา พ่อหนุ่มฮอต"

"แล้วต้องทำอะไรบ้าง"

"ก็ปกป้องแฟง ดูแลคิวงาน คอยเช็คตารางงาน ดู..." หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบก็โดนขัดขึ้นซะก่อน

"เดียวก่อน ไหงงานมันเยอะจังว่ะ"

"ว่าง่าย ๆ หลัก ๆ คือดูแลทุกอย่างเกี่ยวกับงานของแฟง แฟงให้เงินตังสมกับงานที่ทำแน่นอน"

"ได้ ตกลง! แล้วไม่กินอ่ะ"

"พอแล้ว พรุ่งนี้มีถ่ายงาน วันนี้จะนอนห้องแฟงไหม หรือจะนอนไหน"

"ตังนอนโซฟาก็ได้"

"โทษทีว่าจะสั่งเตียงเพิ่มอยู่ หรือจะไปนอนกับแฟง"

"ไม่เอา เดียวแฟงปล้ำตัง"

"กลัวหรอ งั่ม ๆ" เทวิกาเห็นทีก็กระโดดงับแขนชายหนุ่มแกมหยอกล้อ

"แฟง เล่นอะไรว่ะ ขนลุก ไปอาบน้ำนอนเลยไป"

พชรเปลี่ยนไปมาก จากรูปร่างอ้วนตุตะ กลายเป็นหนุ่มหล่อล้ำ ถ้าแมวมองเห็นคงฉุดเขาไปเป็นดาราด้วยใบหน้าคม คิ้วเข้ม สันจมูกโด่งชัด 

ริมฝีปากอมชมพูระเรื่อ กับผิวพรรณขาวอย่างลูกคุณ อีกทั้งไหล่กว้างน่าซบ น่ากอด ขนาดเทวิกาที่ไม่ประสีประสายังต้องเอ๋ยปากชม

***********************

ฝากกดหัวใจให้หน่อยนะค่ะ ถ้าเกิน 10 ดวงไรต์จะมาอัพเพิ่มจ้าาาา