เพื่อนครับ...เป็นแฟนกันไหม

ลำดับตอนที่ #1 : แรกแย้ม

ภายในห้องสี่เหลี่ยมกว้างใหญ่ เต็มไปด้วยแสงไฟหลายดวงส่องประกายกระทบฉากหลังผ้าม่านสีขาวสว่าง ทีมงานมากมาย กำลังวิ่งวุ่นเตรียมอุปกรณ์ เซ็ตไฟ ปรับแสงเตรียมพร้อมสำหรับการถ่ายภาพในชุดสาวน้อยแรกแย้ม

"นางแบบพร้อมรึยัง" อดิศร ช่างภาพเก่าแก่ กำลังตั้งกล้อง เช็คไฟ เช็คแสง ถามช่างแต่งหน้าที่กำลังประโคมผิวนางแบบให้สวยผ่องอยู่ตอนนี้

เทวิกา หรือฟักแฟง นางแบบเซ็กซี่น้องใหม่มาแรง ที่เพิ่งขึ้นแท่นสาวสุดเอ็กซ์อันดับหนึ่งของนิตยสารพราว กับเรือนร่างอวบอิ่มที่พอดีมือ เนินนมเต็มเต็ง ไม่ว่าใส่บิกินีตัวไหนก็ล้นทะลักเด่นร่าโชว์สายตาผู้คน ทำให้เธอถูกโหวตเป็นสาวน้อยอายุยี่สิบสามที่น่าขย้ำที่สุด

ด้วยส่วนสูงหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร อีกทั้งผิวเนียนละเอียด และขาวละมุน เมื่อต้องแสงยิ่งเจิดจรัส

ใบหน้าสวยหวานราวกับตุ๊กตา ดวงตากลมโต จมูกเล็ก ๆ น่ารัก และริมฝีปากจิ้มลิ้มแดงระเรื่อ เธอสวยราวกับฟ้าประทาน

"เรียบร้อยแล้วค่ะ" พี่แอนช่างแต่งตัวรีบตอบกลับทันทีที่ได้ยินเสียงช่างภาพ พร้อมกับดันนางแบบให้เดินออกไป

เทวิกาเดินออกจากห้องแต่งตัว ด้วยชุดทูพีชลายดอกไม้โทนฟ้าชมพู ขับสีผิวขาวให้ผ่องอำพรรณ แต่ละคนหยุดชะงักการทำงาน

จ้องมองหญิงสาวราวกับต้องมนต์สะกด เสียงซุบซิบดังขึ้นเมื่อเรือนร่างสวยเยื้องย่างเข้าหน้าฉาก

"สวยมาก ฟักแฟงนี่เหมาะกับเซตแรกแย้มจริง ๆ"

"ออร่ามาก ถึงว่าขึ้นแท่นพราวเร็วมาก ขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังอิจฉาเลยอ่ะ"

"โหหห น้องฟักแฟงสุด ๆ อ่ะ"

ทีมงานทั้งชายหญิงต่างจับจ้องและซุบซิบถึงเรือนร่างวิจิตรตาของหญิงสาวอย่างอิจฉาตาร้อน

"เอาล่ะ เอาล่ะ เสียงดังเกินไปแล้ว น้องฟักแฟงเข้าเซตฉากได้เลยครับ" อดิศรที่เพิ่งได้สติรีบกลืนน้ำลายลงคอ และห้ามปราบเสียงซุบซิบที่ดังจนเจ้าตัวอาจจะได้ยิน

เมื่อถ่ายจนครบหมดทุกคอเลกชัน ตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนตอนนี้สี่ทุ่มครึ่ง ทีมงานแต่ละคนก็ทยอยเก็บของ เตรียมตัวกลับไปพักผ่อน ซึ่งงานวันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี

"พี่กลับก่อนนะแฟง"

"ค่ะ เดินทางปลอดภัยค่ะพี่แอน" หญิงสาวพนมมือไหว้คนตรงหน้าอย่างถ่อมตัว

"แฟงกลับยังไง ติดรถพี่ไปด้วยกันไหม" กีกี้กระเทยช่างแต่งหน้าเห็นหญิงสาวยืนเก้ ๆ กัง ๆ หันซ้ายแลขวา เหมือนมองหาใครบางคน

"พี่กี้ผ่านแถวนั้นหรอค่ะ"

"โด้นท์ วอรี่ค่าาา ไม่ผ่านจ้า แต่เดียวพี่ไปส่ง มืดค่ำแล้วผู้จัดการก็ไม่มี ขึ้นรถเลยค่ะสาว"

เทวิกาเคยร่วมงานครั้งสองครั้ง พี่เขาเป็นคนอัธยาศัยดีและวันนี้เลิกดึก อีกทั้งรถส่งซ่อมจึงไม่มีรถกลับ โชคยังดีที่ได้ติดรถพี่กี้กลับบ้าน

"ขอบคุณนะค่ะพี่กี้" เทวิกาไหว้ขอบคุณพร้อมกับยืนส่งรอให้รถขับออกไปเธอจึงเดินเข้าบ้าน

พักหลังมานี้ เธอรู้สึกเหมือนมีคนตามอยู่ตลอดเวลา เป็นแบบนี้มาสามวันแล้ว บางครั้งเธอคิดว่าอาจจะคิดไปเอง แต่ทว่าวันนี้เหมือนกับเธอเห็นชายชุดดำ คลุมหมวกปิดหน้าปิดตาชะเง้อแอบมองอยู่ไม่ไกลจากสตูดิโอ

เทวิกาเป็นกังวลมาก จึงสำรวจซ้ายขวาดูความปลอดภัยก่อน ถึงจะไขกุญแจเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว

ประตูสีขาวปิดลง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอย่างรู้จังหวะ ทำให้คนตัวเล็กอย่างเธอสะดุ้ง สองมือกุมหน้าอกก่อนจะควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า

"อุ้ย...ตาเถรตกใจหมด ใครโทรมาดึกขนาดนี้"

"แฟง อ๊าาา...อ๊าาาา...ครางให้พี่หน่อยแฟงซี๊ดดด...อ๊าาา" หญิงสาวตกใจกดตัดสายทิ้งทันที

ตั้งแต่เธอผันตัวมาเป็นนางแบบเซ็กซี่ หญิงสาวก็เพิ่งจะเคยโดนคุกคามจากเซ็กส์โฟนครั้งแรก ทำให้ตกใจกลัวและหวาดระแวงเป็นอย่างมาก ยิ่งตัวเธออยู่บ้านคนเดียว มันยิ่งสร้างความกังวลมากขึ้น

กดตัดสายไปเมื่อกี้ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกแล้ว

คราวนี้ก็เบอร์แปลก มันส่งเสียงดังน่ารำคาญอยู่อย่างนั้น จนเธอทนไม่ไหว กดรับสายแล้วรีบชิงพูดก่อนปลายสายจะได้พูดมันซะเลย

"ไอ้โรคจิต ไอ้บ้ากาม ถ้าว่างมากนักก็โทรหาแม่มึงสิ ไอ้กระเจี๊ยวเล็ก" เทวิกาชี้หน้าด่าโทรศัพท์พร้อมเปิดสปีกเกอร์โฟน

"แฟง แฟง นี่ตังนะ"เธออึ้งไปชั่วขณะ ที่ปลายสายพูดชื่อเพื่อนสนิทตน

"อ้าว ตังเองหรอ"

"แฟงเป็นอะไรรึเปล่า ด่าตังสะยับเลย"

"ขอโทษนะ เมื้อกี้มีโรคจิตโทรมาครางใส่ นึกว่ามันโทรมาอีกนะ อืม...แล้วมีอะไรหรอ โทรมาดึกเลย"

"พอดีที่บอกว่าจะไปขอค้างอาทิตย์หน้า ขอไปวันพรุ่งนี้ได้ไหม ตังโดนไล่ออกจากงานแล้วอ่ะ" พชรทำเสียงอ่อยเมื่อพูดประโยคสุดท้าย

"จริงหรอ! มาสิ ไม่มีปัญหาหรอก"

"โอเค งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ"

หลังจากวางสายหญิงสาวก็ปลดเปลื้องอาภรณ์เตรียมตัวชำระล้างกายก่อนเข้านอน โดยไม่รู้เลยว่าหน้าบ้านมีชายชุดดำ สุ่มมองกระจกบานใหญ่ที่ผ้าม่านบังไม่มิด