W A I T รอคอย -YAOI-

WATI

 เมื่อนักเขียนธรรมดาอย่างผมต้องมาฝันเเปลกๆเกี่ยวกับเรื่องของชายหน้าตาดีคนหนึ่งที่น่าจะตายเเล้ว

เเต่เดี๋ยวนะ...ทำไมต้องจูบด้วยวะ

INTRO

“ช่วยฉันเถอะนะ”เสียงทุ้มของชายหนุ่มนัยล์ตาสีรัตติกาลเอ่ยขอร้องคนตรงหน้าด้วยเสียงติดเเหบนิดๆคล้ายคนที่ใกล้จะตายอย่างทรมาณก่อนที่ภาพจะค่อยๆดับลงเหลือเเต่ความมืดมิด ภาพสีดำเเทนที่เข้ามาเเทนก่อนที่ร่างของคนคนนึงจะได้รับสัมผัสที่ริมฝีปากเหมือนเคยอย่างทุกคืนที่หลับฝัน

เมื่อค่อยๆลืมตาขึ้นก็เห็นภาพของชายคนนึงที่มีสัมผัสอันเย็นเฉียบ ดวงตาสีรัตติกาลเเละสีหน้าเเสดงถึงความเศร้าโดยมีความทรมาณเหมือนขาดอะไรบางอย่างเเฝงอยู่

“ช่วยฉันเถอะนะ…มีนายคนเดียวที่ทำได้”ชายตรงหน้าของเขาพูดจบก็ประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้งโดยไม่มีการรุกล้ำใดๆอย่างเช่นเคย โดยที่เขายังคงอยู่เฉยๆรับสัมผัสจากคนตรงหน้าก่อนที่อีกคนจะกอดเขาเเละหายไปทันที

เขาเป็นใครกันนะ?...

“น่ะนายเป็นใครกันเเน่”เสียงของคนตัวเล็กที่ยังคงหลับใหลอยู่บนเตียงนุ่มเอ่ยขึ้นเหมือนเขากำลังจะเข้าไปในความฝันตัวเองเต่สุดท้ายก็ตื่นขึ้นมาก่อนอย่างเช่นเคย

อีกเเล้วหรอ?

การฝันก็เป็นสิ่งที่ทุกคนเคยทำ เเต่ว่าการฝันติดต่อกันเป็นเดือนอย่างงี้คนตัวเล็กก็ได้เเอบคิดว่ามันเป็นฝันบอกลางรึเปล่า?เเต่ก็ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นลางดีหรือลางร้ายกันเเน่ เเต่มันก็ผิดปกติเกินไปที่ฝันติดกันเป็นเดือนซะขนาดนี้

“อิกล้อง!ตื่นได้เเล้วถ้าไม่รีบตื่นนู่น่าคนสวยที่สุดในจักรวาลจะลงโทษล่ะนะน้องร๊าก!”เสียงเเหลมๆของหญิงสาวผู้มีศักดิ์เป็นพี่ของเด็กหนุ่มที่ยังตกใจกับฝันแบบทุกวัน

ถึงเเม้จะฝันติดกันเป็นเดือนเเต่ก็ยังไม่ชินอยู่ดีเเหละ!!

“เออๆตื่นเเล้วๆ”ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนพูดตอบปัดๆก่อนจะลุกออกจากเตียงเเล้วตรงไปยังห้องน้ำเเล้วจัดการกิจวัตรประจำวันของตัวเองทันทีโดยยังคิดเรื่องความฝันของเขาอยู่ตลอด

ขาเรียวยาวก้าวลงบันไดก่อนจะนั่งลงกับเก้าอี้ที่โต๊ะกินก่อนจะเล่าความฝันของตัวเองให้พี่สาวฟัง“พี่จ้าว!กล้องฝันถึงคนนั้นอีกเเล้วว่ะ”

พี่สาวของข้าวกล้องกลอกตาเบาๆพร้อมพูดประโยคต่อมา “อิกล้อง!ฉันว่าเเกทำงานหนักเกินไปเเล้วนะ!”ผู้เป็นพี่นั่งเก้าอี้ตรงข้ามก่อนมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังตักข้าวต้มที่ตัวเองทำเข้าปาก “ฉันได้ยินมาว่านักเขียนอย่างเเกน่ะต่องการที่ที่เงียบสงบๆใช่ปะ?”

“ฉะนั้นเเกจะลองไปอยู่บ้านย่า มั้ย?”

BTANBTS