มึนหนักขอรักได้ไหม

สวัสดีค่าาา อยากจะบอกว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์เอง ผู้หญิงตัวเล็กๆ(?)ที่เป็นติ่งติดตามมิยาชิตะซังมาได้3ปีกว่าๆ ทำให้ไรท์ทนความฟินต่อไปไม่ไหวเลยต้องหอบเอาสังขารตัวเองมาแต่ง5555555 ด้วยความที่เซ้นต์ของไรท์มันกระตุกตอนที่เห็นซาโอริกับฮารุกะของเราอยู่ด้วยกัน ทำให้ความคิดแหวกแนวของไรท์มันบังเกิดน่ะสิ งุงิ แม่ยกนากาโอชิตะอย่าเพิ่งมาฆ่าเค้านะ แงงงง    สุดท้ายนี้..  เนื่องจากว่าเป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ไม่รู้ว่าจะชอบกันรึเปล่า._. อาจจะมีข้อผิดพลาดไปบ้างก็ขอให้รีดอภัยให้ไรท์ด้วยนะคะะ ไรท์หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะชอบนะคะ เม้นบ้างเพื่อให้กำลังใจ จะติจะชมไม่ว่ากัน ไรท์คนนี้น้อมรับจย้าา ^^ ฝากติดตามด้วยน้าาาาาาาา

เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าาา

กัปตันบาสสุดเก๊ก VS ประธานนักเรียนสุดเหี๊ยบ

ซาโอริ : ทำไมใจฉันต้องเต้นแรงทุกครั้งด้วยเวลาที่เจอหน้าเธอ? ทำไมกันน... 

 ฮารุกะ : เก๊กไว้ฮารุกะเก๊กไว้ อย่าให้ยัยนั่นรู้เด็ดขาดว่าแกอ่อนไหว-*-

มิยู : ฉันจะเอาเธอมาเป็นแฟนให้ได้ เธอได้ยินมั้ย~

ยูกิ : ชีวิตที่แสบสงบเหมือนกับชื่อของฉันแต่กับต้องมาพังเพราะไอ้คนข้างบ้านสินะ =_=

ไมโกะ : ถ้าฉันไม่มีความสุข พวกแกก็อย่างหวังว่าจะมีความสุข!

 

#ยังไงก็ฝากเรื่องแรกของไร์ด้วยนะค้าาา

#อาจจะมีคำที่ไม่เหมาะสมเพื่อสมกับเนื้อเรื่องนะคะ