ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4
ุหมอวุิเินามที่ออมา เห็นเธอยื่นร้อให้ที่ฟุบาทและโบแท็ี่ เ้ารีบเินไปว้าแนอเธอเอาไว้แล้วหันไปบอแท็ี่ ที่ลระมอมาที่เาและเธอ
"ไม่ไปแล้วรับ อโทษ้วยนะรับ"ุหมอบอแท็ี่อย่าอ่อนน้อม
"ถ้าไม่ไป็อย่าโบมั่วนะ เสียเวลา"แท็ี่อบลับมา้วยอารม์ที่หุหิ่อนะับรถออไป แล้วเาึหันมามอเธอ ้วยสีหน้าไม่ีนั
"ุหมอมาไ้ใ เมื่อี้ยัอยู่ในร้าน"เธอถามผมออมา้วยวามใและมึน
"็ามุมาไ" ผมอบเธอ้วยเสียเรียบนิ่
"ามามาทำไม"เธออบผมพร้อมเอามือเ็น้ำาที่ไหลอาบแ้มสอ้าอเธอ
"ูสภาพุอนนี้สิ เป็นผู้หิแล้วทั้เมาทั้ร้อไห้แบบนี้แล้วึ้นแท็ี่มันไม่ปลอภัยนะุ " ผมบอเธอออไป ให้เธอระวััวเอให้มาว่านี้
"ือาา..." ารินทร์ไม่รู้ะพูอะไรออไป สิ่หมอวุิพูออมามัน็ริ ถึแม้เธอะเสียใแ่เธอ็ไม่วรทำแบบริๆ
"ไม่้อพูอะไรแล้ว เี๋ยวผมไปส่" ผมพูเสร็็ว้ามือเธอให้เินามผมมาที่ลานอรถ
ผมเปิประูรถ้านับแล้วหันมามอนที่อยู่้าๆส่สายาเิบอให้เ้าไปนั่ เธอ็ทำามอย่าว่า่าย ผมึเินอ้อมมาทานับ่อนะับรถออไป
"บ้านุอยู่ที่ไหน"ผมเอ่ยถามออมาแล้วมอไปที่เธอ เพื่อรอำอบ เธอึบอทาและำแหน่บ้านที่เธอพัอยู่ ผมฟัเธอบอทารั้เียว ผม็ำทาไ้ แ่ผมำไ้ว่าทาลับบ้านอเธอมีแม่น้ำที่วิวลาืนสวยมา ผมอบมาบ่อยๆ และวันนี้เห็นเธอร้อไห้็เลยอยาะพาเธอไป..
"ุหมออรถทำไหมะ ยัไม่ถึบ้านเลยนะะ"ารินทร์ ถามออมา้วยวามสสัยหรือเาะส่เธอแ่นี้แล้วให้เธอเินเ้าไปเอหร๋อ
"ผมเห็นุร้อไห้ ็เลยพาุมาูวิวรแม่น้ำนี้ เผื่อุะสบายใึ้น" ผมพูเสร็็เินลารถแล้วลไปนั่ที่เ้าอี้ริมแม่น้ำ เธอ็เินมานั่้าผม เราสอนูวิวแม่น้ำที่มีแ่้วยแสไฟระยิบระยับและแม่น้ำสะท้อแสไฟแล้วมีลมพัเย็นสะบายพร้อมับวามเียบสบเพราะอนนี้็ึมาแล้ว แ่ีที่ส่้อวามบอน้อสาวอเธอแล้วว่าวันมีานเลี้ยะลับึ เธอเลยไม่่อยเร่รีบ
ผมที่เห็นเธอนั่อย่าผ่อนลายเลยออมาโทรหาหมอบิ๊ เพราะผมรีบออมาโยไม่ไ้บอใร
// ฮาโหลรับ หมอบิ๊ // เมื่อผมไ้เสียหมอบิ๊รับสายผมรีบเอ่ยทัทาย
// ฮาโหลรับ หมอวุิ //หมอบิ๊เอ่ยทัทายลับเมื่อไ้ยินเสียผม
// ผมออมาแล้วนะรับ พอีมีธุระ่วน ไม่ไ้ลับเ้าไปแล้วรับ //ผมบอปลายสายออไปแบบนั้นเพราะถ้าบอวามริออไปโนถามอีเยอะแยะ
// อ๋อรับ เี๋ยวทานี้ผมูให้นะรับ //หมอบิ๊อบลับมาแบบสั้นๆ
//อบุรับ// ผม็อบลับสั้นๆ่อนัสาย
ุ้ๆๆ
หลัผมวาสาย ผมึเินไปที่ท้ายรถ่อนะยิบเรื่อื่มแ้อาารแฮ้ ออมาสอวและเินลับไปที่ารินทร์นั่อยู่
"อะ นีุ่ "แล้วยื่นเรื่อื่มแ้แฮ้ให้เธอื่มเธอที่นั่มอวิวอยู่
"อะไระ หมอ"เธอถามผมออมา้วยวามสสัยและมอไปที่วเรื่อื่มในมืออผม
"เรื่อื่มแ้แฮ้รับ ผมเห็นุื่มเยอะ"ผมอบออไป้วยวามเรียบนิ่
"อบุ่ะ" เธอเอ่ยอบุผม่อนะหยิบเรื่อื่มที่มืออผม
หลัานั้นเราทั้สอนนั่เียบไม่มีใรพูอะไร่อ สูอาาศบริสุทธิ์อย่าเ็มที่
"ุหมอเยโนนที่รัหรอไหมะ" เธอถามออมา้วยวามนิ่แ่าาอนที่ออมาาร้านอาหาร ถ้าให้ผมเาเธอโนใรที่ไว้ใหรอเธอถึเสียใและร้อไห้แบบนั้น
"ทำไม"ผมถามเธอลับ อยารู้เหมือนันว่าเธอนนี้ิอะไรอยู่ เธอนิ่มานผมแปลใ
"าอยารู้ว่าุหมอมีวิธีัารับเรื่อแบบนี้ยัไ" เธอพูเสร็็หันหน้ามา้อผมอย่าั้ใ
" ไม่รู้สิ ้อูว่าเรื่ออะไร ร้ายแรแ่ไหน แล้วที่สำัเานนั้นเป็นใรสำัับเราแ่ไหนละมั้" ผมบอออไป้วยเหุผล เพื่อให้เธอิ
"ถ้าสมมุิว่า นทีุ่หมอบ้วยเ้านอใุไปอยู่ับนอื่น แบบนี้เาเรียว่าร้ายแรแ่ไหน" ารินทร์ั้ำถามที่ผมอบเธอไม่ไ้เ่นัน
"ผม็ไม่รู้เหมือนัน แ่ผมิว่าถ้าเวลาผ่านไปิใเราแ็แร่ึ้น เราะัสินใทุอย่าไ้่ายึ้นนะ"ผมอบออไป้วยิที่ผมเยทำ แ่ไม่รู้ว่าสำหรับเธอะไ้ผลหรือเปล่านะ
"ไ้่ะ ะลอูนะะ" เธอิสัพั่อนะอบผมออมา
"หมอะลับเลยไหมะ หรือะอยู่่อ " เธอเห็นว่าเวลามันึมาแล้วเธอวรลับบ้านและผม็เ่นัน
" ลับเลย็ไ้รับ " ผมและเธอเินึ้นรถ ่อนผมะับรถมุ่หน้าไปยัเส้นทาบ้านอเธอและอรถที่หน้าบ้านหลัเล็ที่หน้าบ้านมีอไม้นาๆพรร มีทั้อมะลิ อพุ อาวเรือ และอุหลาบ
"อบุที่มาส่นะะและอบุที่พาาไปผ่อนลาย ทั้อยู่เป็นเพื่อนและเป็นที่ปรึษาให้้วย"เธอเอ่ยอบุผมลัาลารถไปแล้ว
"รับ โีนะรับ"
"่ะ โีเ่นันนะะ บ้ายบาย่ะ "
" บ้ายบายรับ "เราสอนสบาันสัพั่อนเธอะโบมือลาผม ผมึ่อยๆับรถออาบ้านอเธอแล้วมุ่หน้าไปยัเส้นทาบ้านพัอผม
ถึบ้านพัผม็เ้าไปอาบน้ำเรียมัวพัผ่อน แ่ผมยัิเรื่ออเธอ สายาอเธอบบอว่าเธอเ้มแ็ นาเธอัวเล็แ่นั้นเอเรื่อนัหนานานั้น เธอยัแทบะไม่ร้อไห้เสียในานเลย เธอแ่าาผู้หิหลายนที่ผมเอ ทำให้ผมสนใเธอเ้าแล้วสิ
**********
..เธอนทีู่แปลและแ่าานอื่น
ับเาที่ไ้มอมุมที่แ่า วามแ่าอนสอนะเป็นอย่าไร่อนะ ้อลุ้นอน่อไปว่าะเริ่มยัไ่อ..
ไรท์ะพยายามเ้ามาอัพให้บ่อยึ้นนะะ
"ไม่ไปแล้วรับ อโทษ้วยนะรับ"ุหมอบอแท็ี่อย่าอ่อนน้อม
"ถ้าไม่ไป็อย่าโบมั่วนะ เสียเวลา"แท็ี่อบลับมา้วยอารม์ที่หุหิ่อนะับรถออไป แล้วเาึหันมามอเธอ ้วยสีหน้าไม่ีนั
"ุหมอมาไ้ใ เมื่อี้ยัอยู่ในร้าน"เธอถามผมออมา้วยวามใและมึน
"็ามุมาไ" ผมอบเธอ้วยเสียเรียบนิ่
"ามามาทำไม"เธออบผมพร้อมเอามือเ็น้ำาที่ไหลอาบแ้มสอ้าอเธอ
"ูสภาพุอนนี้สิ เป็นผู้หิแล้วทั้เมาทั้ร้อไห้แบบนี้แล้วึ้นแท็ี่มันไม่ปลอภัยนะุ " ผมบอเธอออไป ให้เธอระวััวเอให้มาว่านี้
"ือาา..." ารินทร์ไม่รู้ะพูอะไรออไป สิ่หมอวุิพูออมามัน็ริ ถึแม้เธอะเสียใแ่เธอ็ไม่วรทำแบบริๆ
"ไม่้อพูอะไรแล้ว เี๋ยวผมไปส่" ผมพูเสร็็ว้ามือเธอให้เินามผมมาที่ลานอรถ
ผมเปิประูรถ้านับแล้วหันมามอนที่อยู่้าๆส่สายาเิบอให้เ้าไปนั่ เธอ็ทำามอย่าว่า่าย ผมึเินอ้อมมาทานับ่อนะับรถออไป
"บ้านุอยู่ที่ไหน"ผมเอ่ยถามออมาแล้วมอไปที่เธอ เพื่อรอำอบ เธอึบอทาและำแหน่บ้านที่เธอพัอยู่ ผมฟัเธอบอทารั้เียว ผม็ำทาไ้ แ่ผมำไ้ว่าทาลับบ้านอเธอมีแม่น้ำที่วิวลาืนสวยมา ผมอบมาบ่อยๆ และวันนี้เห็นเธอร้อไห้็เลยอยาะพาเธอไป..
"ุหมออรถทำไหมะ ยัไม่ถึบ้านเลยนะะ"ารินทร์ ถามออมา้วยวามสสัยหรือเาะส่เธอแ่นี้แล้วให้เธอเินเ้าไปเอหร๋อ
"ผมเห็นุร้อไห้ ็เลยพาุมาูวิวรแม่น้ำนี้ เผื่อุะสบายใึ้น" ผมพูเสร็็เินลารถแล้วลไปนั่ที่เ้าอี้ริมแม่น้ำ เธอ็เินมานั่้าผม เราสอนูวิวแม่น้ำที่มีแ่้วยแสไฟระยิบระยับและแม่น้ำสะท้อแสไฟแล้วมีลมพัเย็นสะบายพร้อมับวามเียบสบเพราะอนนี้็ึมาแล้ว แ่ีที่ส่้อวามบอน้อสาวอเธอแล้วว่าวันมีานเลี้ยะลับึ เธอเลยไม่่อยเร่รีบ
ผมที่เห็นเธอนั่อย่าผ่อนลายเลยออมาโทรหาหมอบิ๊ เพราะผมรีบออมาโยไม่ไ้บอใร
// ฮาโหลรับ หมอบิ๊ // เมื่อผมไ้เสียหมอบิ๊รับสายผมรีบเอ่ยทัทาย
// ฮาโหลรับ หมอวุิ //หมอบิ๊เอ่ยทัทายลับเมื่อไ้ยินเสียผม
// ผมออมาแล้วนะรับ พอีมีธุระ่วน ไม่ไ้ลับเ้าไปแล้วรับ //ผมบอปลายสายออไปแบบนั้นเพราะถ้าบอวามริออไปโนถามอีเยอะแยะ
// อ๋อรับ เี๋ยวทานี้ผมูให้นะรับ //หมอบิ๊อบลับมาแบบสั้นๆ
//อบุรับ// ผม็อบลับสั้นๆ่อนัสาย
ุ้ๆๆ
หลัผมวาสาย ผมึเินไปที่ท้ายรถ่อนะยิบเรื่อื่มแ้อาารแฮ้ ออมาสอวและเินลับไปที่ารินทร์นั่อยู่
"อะ นีุ่ "แล้วยื่นเรื่อื่มแ้แฮ้ให้เธอื่มเธอที่นั่มอวิวอยู่
"อะไระ หมอ"เธอถามผมออมา้วยวามสสัยและมอไปที่วเรื่อื่มในมืออผม
"เรื่อื่มแ้แฮ้รับ ผมเห็นุื่มเยอะ"ผมอบออไป้วยวามเรียบนิ่
"อบุ่ะ" เธอเอ่ยอบุผม่อนะหยิบเรื่อื่มที่มืออผม
หลัานั้นเราทั้สอนนั่เียบไม่มีใรพูอะไร่อ สูอาาศบริสุทธิ์อย่าเ็มที่
"ุหมอเยโนนที่รัหรอไหมะ" เธอถามออมา้วยวามนิ่แ่าาอนที่ออมาาร้านอาหาร ถ้าให้ผมเาเธอโนใรที่ไว้ใหรอเธอถึเสียใและร้อไห้แบบนั้น
"ทำไม"ผมถามเธอลับ อยารู้เหมือนันว่าเธอนนี้ิอะไรอยู่ เธอนิ่มานผมแปลใ
"าอยารู้ว่าุหมอมีวิธีัารับเรื่อแบบนี้ยัไ" เธอพูเสร็็หันหน้ามา้อผมอย่าั้ใ
" ไม่รู้สิ ้อูว่าเรื่ออะไร ร้ายแรแ่ไหน แล้วที่สำัเานนั้นเป็นใรสำัับเราแ่ไหนละมั้" ผมบอออไป้วยเหุผล เพื่อให้เธอิ
"ถ้าสมมุิว่า นทีุ่หมอบ้วยเ้านอใุไปอยู่ับนอื่น แบบนี้เาเรียว่าร้ายแรแ่ไหน" ารินทร์ั้ำถามที่ผมอบเธอไม่ไ้เ่นัน
"ผม็ไม่รู้เหมือนัน แ่ผมิว่าถ้าเวลาผ่านไปิใเราแ็แร่ึ้น เราะัสินใทุอย่าไ้่ายึ้นนะ"ผมอบออไป้วยิที่ผมเยทำ แ่ไม่รู้ว่าสำหรับเธอะไ้ผลหรือเปล่านะ
"ไ้่ะ ะลอูนะะ" เธอิสัพั่อนะอบผมออมา
"หมอะลับเลยไหมะ หรือะอยู่่อ " เธอเห็นว่าเวลามันึมาแล้วเธอวรลับบ้านและผม็เ่นัน
" ลับเลย็ไ้รับ " ผมและเธอเินึ้นรถ ่อนผมะับรถมุ่หน้าไปยัเส้นทาบ้านอเธอและอรถที่หน้าบ้านหลัเล็ที่หน้าบ้านมีอไม้นาๆพรร มีทั้อมะลิ อพุ อาวเรือ และอุหลาบ
"อบุที่มาส่นะะและอบุที่พาาไปผ่อนลาย ทั้อยู่เป็นเพื่อนและเป็นที่ปรึษาให้้วย"เธอเอ่ยอบุผมลัาลารถไปแล้ว
"รับ โีนะรับ"
"่ะ โีเ่นันนะะ บ้ายบาย่ะ "
" บ้ายบายรับ "เราสอนสบาันสัพั่อนเธอะโบมือลาผม ผมึ่อยๆับรถออาบ้านอเธอแล้วมุ่หน้าไปยัเส้นทาบ้านพัอผม
ถึบ้านพัผม็เ้าไปอาบน้ำเรียมัวพัผ่อน แ่ผมยัิเรื่ออเธอ สายาอเธอบบอว่าเธอเ้มแ็ นาเธอัวเล็แ่นั้นเอเรื่อนัหนานานั้น เธอยัแทบะไม่ร้อไห้เสียในานเลย เธอแ่าาผู้หิหลายนที่ผมเอ ทำให้ผมสนใเธอเ้าแล้วสิ
**********
..เธอนทีู่แปลและแ่าานอื่น
ับเาที่ไ้มอมุมที่แ่า วามแ่าอนสอนะเป็นอย่าไร่อนะ ้อลุ้นอน่อไปว่าะเริ่มยัไ่อ..
ไรท์ะพยายามเ้ามาอัพให้บ่อยึ้นนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น