คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : BREAKING DOWN : XIII
BREAKING DOWN ( XIII )
--------------------------------------------------------------------
ความร้อนรนทำผมวู่วามไปหมด ตั้งแต่ได้ฟังแดฮวีคนตัวเล็กของไอ่จินบอกว่าจีฮุนเหมือนจะไม่สบาย วินาทีนั้นผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นรีบขับรถมารับทันที แต่พอมาถึงกลับเห็นร่างของแดฮวีนั่งร้องไห้แทบขาดใจกับข้าวของที่กองระเนระนาดเต็มไปหมด
ไอ่จินเป็นคนแรกที่วิ่งลงไปถึงตัวแดฮวีแล้วกอดแน่น ส่วนผมมองไปรอบๆ เพื่อหาคนตัวเล็กที่ขาเจ็บแต่กลับเห็นเพียงแค่ไม้ค้ำที่ช่วยในการเดินของจีฮุนล้มอยู่ไม่ไกลจากที่แดฮวีนั่งอยู่
“ ฮึก จี้โดนจับตัวไป เซนรีบช่วย ฮึก นะ… ”
“ แม่งเอ้ย !!!! ”
เสียงร้องไห้ของแดฮวีที่พยายามพูดบอกแม้ว่าเจ้าตัวจะสะอึกสะอื้นจนเกือบหายใจไม่ออกเป็นประโยคที่ทำให้ผมเหมือนจะกลายร่างเป็นปีศาจให้ได้ ขาเรียวยาวของผมวิ่งกลับไปที่รถโดยไม่ฟังเสียงตะโกนร้องเรียกของเพื่อนแม้แต่น้อย
ต้องเป็นคันนั้นแน่ๆ ที่พึ่งส่วนกับผมไปเมื่อกี้ ความโง่เง่าและไม่ทันคิดของผมทำให้ผมพลาดไปแค่เสี้ยววินาทีจริงๆ จุดสีแดงที่กระพริบแสดงการเคลื่อนที่บนจอตรงคอนโซลมันห่างจากผมไปเรื่อยๆ ทำใจผมแทบระเบิดเป็นจุณ ตัวเลขดิจิตอลแสดงเลขไมล์บนหน้าปัดที่พุ่งไปเรื่อยๆ แทบจะทะลุกับความเร็วที่ไม่ควรใช้ขับในถนนสาธารณะที่มีการสัญจรไปมา
แต่วินาทีนี้ ….
ผมใจเย็นไม่ได้ …
จีฮุนอยู่ตรงนั้น ….
“ ควอน ! ”
“ ครับนายน้อย ”
อุปกรณ์บลูทูธไร้สายที่เอาไว้ใช้ในการสื่อสารเวลาขับรถถูกร่างสูงหยิบมาใช้ในทันทีที่ความเร็วพุ่งไปที่ร้อยกว่าๆ ด้านหน้าแม้จะมีรถขับสัญจรปกติแต่ทักษะที่ถูกฝึกติดตัวมาทำให้การขับหลบหลีกสิ่งกีดขวางได้อย่างง่ายดาย
“ ส่งคนตามพิกัดสีแดงนี่ให้อย่าให้คลาดสายตาแม้แต่นิดเดียว ” จุดสีแดงที่กระพริบอยู่ในขณะที่จุดสีฟ้าคือเขาเองใกล้กันเข้ามาเรื่อย
“ ส่วนมึงควอน ไปดักรอมันข้างหน้า ปิดถนนแม่งเลย!!! ”
“ ให้ส่งคนคุ้มกันนายน้อยมั้ยครับ ” ความปลอดภัยของนายน้อยตระกูลไลถือเป็นหน้าที่ที่สำคัญที่สุด แต่ที่ขัดไม่ได้คือ “ ไม่ต้อง ใช้คนเท่าที่จำเป็นเท่านั้น ” คำสั่งของเจ้านายไม่มีข้อแม้ประการใดขัดได้ทั้งสิ้น
“ ครับนาย ! ”
.
Ring Ring Ring …. Kang Daniel / Bae Jiyoung / Park Woojin
“ SHIT ! เชี่ยแม่งรับซักที พวกกูขับตามอยู่ข้างหลังมึง ” มือแกร่งของออสตินคนที่สองขยี้หัวตัวเองแรงๆ ทันทีที่รู้ข่าวจากไอ่จินมันทำให้พวกเขาทั้งสามคนที่เหลือหัวเสียมากที่มันกล้าลุยเดี่ยวไม่บอกเพื่อน
แม้จะรู้ว่าไม่ต้องถึงมือพวกเขา ด้วยความเก่งกาจของมันเองก็จัดการได้ บวกกับกำลังเสริมของการ์ดที่บ้านมันมีมากมาย แต่เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนเปล่าวะ ? ไอ่สัสเอ้ยหงุดหงิด
“ …. ” สายตาคมดุจเจ้าป่านักล่ามองจุดสีแดงบนจอดิจิตอลสลับกับเส้นทางข้างหน้าที่มันจะนำพาเขาไปหาคนตัวเล็กที่กำลังตกอยู่ในอันตราย ส่วนหูกำลังใช้ประสาทการรับฟังรับรู้ว่าเพื่อนจะสื่อสารอะไร
“ เฮ้ย ! ฟังอยู่ป้ะ ? ”
“ กูคุยกับควอนอยู่ พวกมึงจะคอลมาพร้อมกันเพื่อ ? ”
“ ความเป็นไปของเพื่อนมีผลต่อพวกกูจบมั้ย ? ” แม้ไม่อยากจะให้พวกมันมาลำบากด้วยแค่ไหน ทว่าสิ่งที่แสดงออกมาได้ในตอนเพียงแค่ถอนหายใจออกมาเท่านั้น ควานลินก็ไม่อาจขัดประสงค์ของพวกแม่งได้เช่นกัน
“ ไอ่จินอยู่ไหน ? ”
“ กูรั้งท้าย ไอ่พัคกับไอ่แซมมาด้วยกัน ส่วนไอ่แดนอยู่หน้าสุดหลังมึง ” ออสตินคนที่หนึ่งพูดบอก
“ ตามนั้น ไอ่จินถามแดฮวีให้หน่อยว่าก่อนหน้านั้นพวกมันทำอะไรบ้าง ? ”
“ แดฮวีบอกว่ามีคนเดินมาชน พอได้ยินเสียงจีฮุนเรียกก็หันไปมอง พวกมันพรมยาสลบใส่ผ้าเช็ดหน้าให้จีฮุนดมก่อนจะอุ้มขึ้นรถไป ”
“ อืม… ”
เรียวนิ้วยาวละจากการควบคุมรถเพื่อกดสลับสายก่อนรอยยิ้มจากเซนเซดริกจะยกยิ้มอย่างร้ายกาจเมื่อได้รับรายงานที่น่าพอใจ
“ นายน้อยครับ ปิดทางเรียบร้อยครับ ”
“ ดี … ”
ทันทีที่เห็นแนวการ์ดของควอนอยู่ตรงหน้า เท้าเหยียบคันเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นเพื่อให้ตีเสมอกับรถของไอ่เวรพวกนั้น ก่อนจะรักษาระยะห่างและความเร็วให้คงที่
รถนั่นเป็นแค่รถธรรมดากระจกที่ไม่ได้ติดฟิลม์ทำให้ผมสามารถมองเห็นเข้าไปด้านในอย่างชัดเจนคนตัวเล็กที่นั่งหลับตาพริ้มไม่ได้สติอยู่บนเบาะหลังกับมือของไอ่เวรนั่นที่บังอาจแตะต้องมือบอบบางของจีฮุน
ร่างสูงที่พกความเกรี้ยวกราดมาเต็มที่เหยียบคันเร่งแซงไปข้างหน้าเว้นระยะห่างเพื่อให้แน่ใจว่ารถคันนั้นจะเบรคได้ทัน ไม่ทำให้เกิดการชนจนคนตัวเล็กที่อยู่ด้านในเป็นอันตรายก่อนมือแกร่งจะหักพวกมาลัย จนรถหมุนดริฟกลับมาประจันหน้ากับพวกมันเหมือนเดิมโดยมีแนวการ์ดของควอนอยู่ข้างหลัง พร้อมด้วยรถสปอร์ตของเพื่อนอีกสามคันปิดท้ายพวกมันไว้
เอี๊ยด!
เรียวขายาวก้าวลงมาจากรถอย่างใจเย็นก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ารถพวกเหี้ยที่บังอาจมาท้าทายอำนาจ สายตาสีเฮเซลส่อแววน่าเกรงขามจ้องมองเข้าไปในรถนิ่งๆ จนคนโดนจ้องลนลามเมื่อความหวาดหวั่นเข้าครอบงำทีละนิด ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นการ์ดคนหนึ่งถือบางสิ่งมาให้เซนเซดริก
“ นี่ครับนายน้อย ”
ตึ้ง!!
“ ปล่อยคนของกูมา!! ” ไม้เบสบอลราคาแพงถูกฟาดลงบนกระโปรงรถของคู่กรณีทันทีโดยไม่ทันให้เตรียมใจใดๆ ทั้งนั้น ก่อนเสียงทุ้มเข้มที่กรรณออกมาจากลำคอแกร่งจะตะโกนบอกถึงจุดประสงค์ที่ชัดเจนอีกที “ กูบอกว่าปล่อยคนของกูออกมา! ”
“ นิ่งอยู่ได้ เอามันลงไปสิวะ! ” ไอ่คนขับที่ได้ยินดังนั้นหันไปตะคอกสั่ง ก่อนลูกน้องของมันทั้งสองคนจะค่อยๆ ประคองคนตัวเล็กออกมา ท่าทางลุกลี้ลุกลนในมือถือมีดพกเล่มเล็กจ่อไปทางจีฮุนเป็นตัวประกันทำให้ร่างสูงหรี่สายตาลงเล็กน้อยเพื่อประเมินบางอย่าง
ถ้ายังใช้ไม้แข็งพวกมันไม่ปล่อยคนตัวเล็กมาแน่ๆ ….
แย่ไปกว่านั้น มีดเล่มนั้นอาจจะได้ลิ้มเลือดของร่างบอบบางที่เฝ้าทะนุถนอม … ซึ่งผมไม่มีทางให้มันเป็นแบบนั้นแน่ๆ
“ มึงอยากได้อะไรก็เอาไป แต่ปล่อยคนของกูมา ”
“ พอเห็นกูเอามีดจี้คนหน้าสวยนี่หน่อยทำมาพูดเสียงเย็น ไม่ปากเก่งแล้วรึไงวะ ฮ่าๆๆ ”
“ หึ ” ผมได้แต่ยักไหล่ให้ก่อนจะเดินไปนั่งตรงกระโปรงรถคันโปรดเพื่อรอคำตอบ ส่วนตาสายยังคงมองไปที่คนตัวเล็กที่ไม่มีวี่แววจะตื่นขึ้นมากับมีดที่จ้องจะบาดผิวขาวนวลของจีฮุนได้ทุกเมื่อ
“ รถมึงสวยดีนี่ สีแดงซะด้วย ”
“ มึงอยากได้ ? ” แขนยาวของผมกางออกพร้อมกับเลิกคิ้วเพื่อเป็นท่าทางประกอบคำถาม “ อยากได้ก็เอาไป ” ว่าจบผมก็โยนกุญแจรถไปให้มัน ตกอยู่ตรงเท้าพวกเหี้ยนั่นพอดี
“ รถมึงมันเป็นรถสปอร์ตแม่งนั่งได้อยู่สองคน พวกกูมีสามคนขอสีดำข้างหลังมึงอีกคนละกัน ” ผมหันหน้าไปทางที่มันชี้ก่อนจะพยักหน้าให้ควอนสั่งการ์ดถอยห่างจากรถคันนั้นและให้ที่เหลือถอยรถคันอื่นออกเพื่อเปิดทาง
“ พูดง่ายดีนี่ ขอบใจวะ ฮ่าๆๆ ทีนี่พวกมึงก็ถอยไปได้ละตราบใดที่กูยังไม่ขึ้นรถกูก็จะไม่ปล่อยคนตัวหอมนี่เด็ดขาด ” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันทีที่ได้ยินมันเรียกร่างบางว่าคนตัวหอม ซ้ำจมูกที่เฉียดแก้มนิ่มของจีฮุนไปทำเขาเลือดขึ้นหน้า
ใช่ จีฮุนหอมแม้ไม่ได้อยู่ใกล้ยังสัมผัสกลิ่นหอมหวานได้ แม้จะหวงแค่ไหนก็ตามแต่เสือกทำอะไรบุ่มบ่ามไม่ได้ แม่ง!
พอพูดจบพวกมันก็ค่อยๆ เดินมาที่รถอย่างช้าๆ ผมถอยออกมาเล็กน้อยจนอีกคนเดินไปขึ้นรถสีดำ ส่วนไอ่คนเจรจาก็เปิดประตูรถผมก่อนจะเข้าไปนั่ง
พลั่ก!
ผมขยับเข้ามาคว้าคนตัวเล็กไว้ได้เป็นเสี้ยววินาทีก่อนที่ร่างกายบอบบางจะล้มกระแทกกับพื้นทันทีที่ไอ่คนที่จับจีฮุนไว้ในตอนแรกผลักร่างบางให้ห่างจากตัวก่อนจะกระโดดขึ้นรถและรีบขับออกไป
เอี๊ยด!!
กายแกร่งของผมคลายออกเล็กน้อยหลังจากใช้มันเป็นกำบังเศษดินทรายเม็ดเล็กเม็ดน้อยที่อาจจะกระเด็นมาโดนคนในอ้อมกอดเมื่อตัวรถกระชากออกไป
“ จีฮุน… จีฮุนครับ ”
ทุกอย่างเงียบลงผมก้มมองใบหน้าน่ารักที่ตอนนี้กำลังหลับพริ้มไม่รู้เนื้อรู้ตัว หลังมือแกร่งเกลี่ยเข้าเบาๆ ที่แก้มนุ่มนิ่มไร้สีเลือดฝาดเหมือนแต่ก่อน อ้อมแขนแข็งแรงช้อนอุ้มขึ้นแนบอกแกร่งอย่างทะนุถนอมเพื่อเดินไปที่รถอีกคันถ้าไม่ติดว่า
“ จีฮุน ” เรียวขายาวหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเล็กๆ ของแดฮวีเรียกไว้ ใบหน้าเพื่อนของคนตัวเล็กยังคงเหลือคราบน้ำตาอยู่จางๆ ก่อนจะยืดตัวชะเง้อมองจีฮุนในอ้อมแขนของผม
“ ยังไม่ฟื้นหรอก ” ผมพูดบอกแดฮวีก่อนจะย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้แดฮวีได้เห็นหน้าจีฮุนชัดๆ ให้คลายกังวล “ จีฮุนปลอดภัยแล้ว เธอเอง… ก็เลิกร้องไห้ได้แล้วไอ่จินมันเป็นห่วงเหมือนกัน ”
หัวทุยๆ ของแดฮวีถูกมืออบอุ่นของออสตินคนที่หนึ่งลูบเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้ม ใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปหาก่อนจะสวมกอดจินยองด้วยอ้อมแขนน้อยๆ ของตัวเองพร้อมกับซุกใบหน้าเข้าอกแกร่งที่ปลอดภัยที่สุด
ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กไปที่รถมีควอนทำหน้าที่เปิดประตูให้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง จัดแจงให้คนตัวเล็กนอนในท่าที่สบายโดยแดฮวีเฝ้าดูแลให้ในรถก่อนจะยืดตัวออกมาคุยกับเพื่อน
“ มึงเอาไงต่อวะ ? ” ไอ่แซมเดินมาถามก่อนจะมองไปทางที่พวกแม่งหนีไป “ มันเอารถมึงไปด้วยหนิ ”
“ เรื่องรถไอ่หลินมันไม่ซีหรอก ” ไอ่พัคพูดขึ้นก่อนจะกอดอกคิ้วขมวด
“ ใช่ แต่ที่ซีคือไอ่พวกนั้น ใครสั่งมันมา ? ” ไอ่แดนเดินล้วงกระเป๋าก่อนจะเดินไปชะเง้อมองรถคันที่พวกนั้นขับมา “ ดูเหมือนจะเป็นรถเช่าว่ะ ”
“ มันจะเป็นใครไปได้ อย่างแรกใกล้งานกีฬาชิงธงแล้วหนิ ” พูดไปพลางล้วงกระเป๋าไปพลางของคิมซามูเอล เป็นประโยคที่สมเหตุสมผลเป็นไปได้มากที่สุดในตอนนี้ “ อย่างที่สอง คนตัวเล็กของมึงอาจจะมีศัตรูที่อื่น เช่นสาวๆ ที่ชอบมึงก็เป็นไปได้เหมือนกันนะไอ่หลิน มึงอย่าลืมว่ามึงเป็นใคร ”
“ อยู่ที่โรงเรียนมันไม่กล้าหรอกเพราะมึงคือเซนแห่งเซดริก มึงอยู่กับจีฮุนตลอด แต่เวลาอยู่ข้างนอกอย่างเช่นวันนี้ จีฮุนไม่ได้อยู่ในสายตามึงตลอดนะ มันก็อาจจะรอเวลาแบบนี้ก็ได้ ”
“ ขนาดนี้เลยหรอวะ ? ” พัคอูจินเอ่ยอย่างอึ้งๆ
“ โว้ะ กูก็พูดไปตามที่มันน่าจะเป็นไปได้ หรือมึงจะเถียงกูไอ่พัค เนี่ยไม่อย่างแรกก็อย่างหลัง ”
“ ควอน ”
“ ครับนายน้อย ”
“ จับพวกมันสามคนให้ได้ เอาไปไว้ที่โกดังท่าเรืออย่าให้แม่รู้เรื่องจีฮุนเด็ดขาด ” ผมหันไปสั่งกับการ์ดส่วนตัวใบหน้าคมยังคงเครียดจากเรื่องที่เกิดขึ้น
“ ครับ ”
“ มึงไปดูแลจีฮุนเถอะ เรื่องนี้เดี๋ยวพวกกูจัดการให้ ” ไอ่แดนเอ่ยบอกกับผมก่อนจะเดินมาตบเบาๆ ที่ไหล่
“ ใจว่ะ ”
“ โว้ะ คิดมากไอ่เชี่ย ” มือแกร่งทั้งสี่ถูกยกขึ้นมาชกกันเบาๆ ก่อนไอ่เพื่อนทั้งสามคนจะหันไปโค้งให้กับ ควอน ฮยอนบิน บอดี้การ์ดส่วนตัวของไอ่หลินมัน “ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันอีกนะครับคุณควอน ”
“ ยินดีเช่นกันครับ ”
“ หน้ากลัวชะมัด เก็บสีหน้าหน่อยไอ่หลินเดี๋ยวนั่นตื่นมาเห็นเค้าจะไม่เข้าใกล้มึงเอา ” พัคอูจินเอ่ยบอก ยกมือขึ้นชี้ไปทางรถที่มีใครบางคนสลบอยู่ เมื่อมองสบนัยน์ตาคู่คมที่จ้องไปที่คนตัวเล็กนิ่งๆ จนบรรยากาศเงียบลงในหัวมีแต่ภาพที่แก้มนุ่มนิ่มเกือบจะโดนไอ่เหี้ยนั่นขโมยหอม
“ ควอน รายงานกูทันทีที่เรียบร้อย กูจะตามไปขยี้เอาเลือดหัวมันออกทีหลัง ” ใบหน้าหล่อเหลาทว่าดุดันหันไปสั่งกับการ์ดส่วนตัว พอได้ยินอย่างนั้นควอนฮยอนบินก็ขานรับคำสั่งทันที ก่อนร่างสูงจะเดินไปขึ้นรถที่มีคนตัวเล็กอยู่
“ แดฮวี ” จินยองเดินไปเรียกร่างบางที่เฝ้าจีฮุนในรถเบาๆ ก่อนจะได้การตอบรับเป็นใบหน้าจิ้มลิ้มพยักขึ้นลงเป็นอันว่าเข้าใจ
“ เราฝากจี้ด้วยนะ ” เสียงเล็กติดจะกังวลเอ่ยฝากเพื่อนอย่างเป็นห่วง ก่อนจะเดินก้มหน้าไปหาร่างสูงที่ยืนรออยู่
“ ไอ่จิน ” แพจินยองหันกลับมาหาเพื่อนตัวสูงที่จู่ๆ ก็เอ่ยเรียกไม่มีปี่มีขลุ่ย ไม่มีอะไรมากเขาแค่อยากจะทำหน้าที่แทนคนตัวเล็กถ้าเป็นเวลาที่รู้สึกตัวก็คงเอ่ยฝากเพื่อนของเขาให้ดูแลแดฮวีเหมือนกัน “ ดูแลแดฮวีด้วย ”
“ กูดูแลอยู่แล้ว ” รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฎบนใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างเขินอายเมื่อได้ฟังคำตอบของร่างสูง ทั้งคู่สบตากันก่อนจินยองจะเปิดประตูให้คนตัวเล็กเข้าไปนั่ง พลางลูบกลุ่มผมนิ่มอีกครั้งให้อีกคนสบายใจขึ้นก่อนจะปิดประตูเพื่อเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่ง
“ ป้ะ เหลือเราสามคนเพื่อนรัก กลับกันเถอะ ” ผมมองไอ่พัคเดินไปกอดแขนไอ่แดนแล้วส่ายหัวแบบเอือมๆ ขายาวก้าวเดินกลับไปที่รถของตัวเองบ้าง ไม่วายได้ยินไอ่แดนไล่มันแบบไร้เยื่อใยสุดๆ
“ มาทางไหนก็ไปทางนั้นไอ่เหี้ย ”
“ ไรว้าา ” เบะปากเบาๆ ส่วนสายตาเหลียวไปมองไอ่แซม พอไม่เจอก็หันกลับไปที่รถไม่รู้ว่ามันทันขึ้นไปตอนไหน แต่ตอนนี้มันที่กำลังถอยออกช้าๆ โดยไม่รอกูแล้วไอ่สัส
“ ไอ่เหี้ยแซม รอกูด้วยย ”
100% COMPLETE'
ฮะโหล่ๆ
สงครามยังไม่จบ มันยังได้อีกแต่ไม่ใช่ตอนนี้ 555
ความเกรี้ยวกราดของเซนยังไม่ใช่เดอะเบสท์
แต่ว่าเรามีคนหล่อโผล่มาให้อะรู้ยังคะ ?
1 CMMENT 1 HEART OR TAQS #แพ้แล้วหลินฮุน
ความคิดเห็น