คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9
ววัมาพร้อมับปอภพ ทั้สอมา้วยัน ึ่ับรถามมาทีหลั
พลอยฟ้าไม่ไ้สสัยอะไรเพราะสอนนี้เป็นเพื่อนรัับปราบ เาทำานเสร็็อยาวนเพื่อนมาเที่ยว้วยัน เธอเอ็ไม่ไ้เที่ยวพัผ่อนนานแล้ว ไ้มาเที่ยว็ีเหมือนัน ไ้เปิหูเปิาบ้า
“มา่ะน้อพลอย พี่่วย้ะ” ววัอาสาอย่ามีน้ำใ ่วยปิ้ย่าอาหารทะเลอย่าล่อแล่ว
ววัเป็นนหุ่นี ผิวาว สูโปร่ เธอแ่ัวเ็ี่ทันสมัย สวมเสื้อเอวลอย าเผ้าเนื้อีแนบไปับเรือนร่า พลอยฟ้ามอแล้วนึื่นมไม่น้อย
“พี่วันี่หุ่นีัเลยนะะ” พลอยฟ้าเอ่ยมาใ
“อบใ้ะ ปาหวานนะเรา” ววัยิ้มหวานให้นรหน้า
วามที่ววัอัธยาศัยี ทำให้พลอยฟ้าสนิทับววัอย่ารวเร็ว
“มีอะไรให้พี่่วย็บอไ้นะ”
“่วยอะไรเหรอะ” พลอยฟ้าเอ่ยถามอย่าสสัย
“เรื่อปราบไ ปิเาเ้าู้นะนี่ไม่ิว่าะหยุที่น้อพลอย สสัยว่าราวนี้รัริ” ววัพูแล้วยิ้ม ลอบมอใบหน้าวยเินออีฝ่าย้วยสายาที่อ่านไม่ออ
เธอมาทริปนี้้วยเพื่อที่ะ่วยให้ปราบไ้ับพลอยฟ้ารวบหัวรวบหาให้สำเร็นั่นเอ เธออยาเห็นอนที่พลอยฟ้าโนเี่ยทิ้เหลือเิน ว่าปราบะเี่ยทิ้ริอย่าที่พูไหม
“ปิพี่ปราบเ้าู้เหรอะ”
“็ใ่นะ แ่พี่ว่าผู้ายทุน็มีวามเ้าู้ในัวอยู่แล้ว ผู้าย็อบอสวย ๆ าม ๆ ้วยันทั้นั้น ปราบ็เป็นผู้าย็ย่อมที่ะไม่แ่าันนั แ่ถ้าเาเลือเราแสว่าเารัเราริ่ะ” ววัเน้นย้ำให้นฟัไ้รู้ว่าอีฝ่ายรัริ ทำให้พลอยฟ้าหน้าแ
ปราบูแลเธอีมา เธอิว่าถ้าไ้แ่านัน เา็ะูแลเธอีในานะสามี
พลอยฟ้าวาฝันถึอนาที่สวยามอเธอับปราบ
“น้อพลอยโีมานะะทีุ่มหัวใอปราบไ้ พี่อให้น้อพลอยมีวามสุมาๆ นะะ ปราบน่ะเพียบพร้อมทั้รูปสมบัิ ทรัพย์สมบัิ หล่อ รวย เรียนเ่ที่สุในรุ่น แล้ว็มีาิระูลที่ี”
“พี่ปราบเรียนเ่ที่สุในรุ่นเหรอะ”
“ใ่้ะ” ววัาส่ยิ้มให้เ็สาว พลอยฟ้ามอแล้วอบอุ่นใเพราะเพื่อน ๆ อปราบเ้าับเธอไ้เป็นอย่าี
ารสัสรร์เิึ้น ถ้าไม่มีแอลอฮอล์ือเรื่อแปล พลอยฟ้าถูมอมเหล้านเมามายไม่ไ้สิ
ปราบึอุ้มร่าอพลอยฟ้าเ้าห้อพัโยเร็ว เาวาร่าอวบอิ่มไปับเียนอนว้า เธอใส่เสื้อแนยาวระโปรยาว เห็นแล้วัา เาเยไ้เห็นผิวายผุผ่ออเธอแล้ว ึยับึ้นไปร่อมทับร่าอเธอเอาไว้
เาปลระุมเสื้ออเธออย่าอ้อยอิ่ ับใบหน้าอเธอเอาไว้ ่อนะ้มลไปูบ
“อุ๊บ แหวะ!” นเมาเพราะไม่เยื่มมา่อน อาเียนออมานหมไส้หมพุ
อ้วพุ่ใส่หน้า เลอะไปหมทั้เนื้อัวและที่นอน ทำเอาปราบสบถยาวเหยีย เาถอยหนีมอสภาพหิสาวรหน้า ับสภาพอัวเอ้วยวามโมโห
“เวรเอ๊ย!” ลิ่นอ้วทำให้เาแทบอาเียนามเธอไป้วย
ปราบหลับาสบสิอารม์ ่อนที่เาะไปามววัมา่วยัารพลอยฟ้า ในะที่ปอภพหัวเราะร่วนที่เห็นใบหน้าบูบึ้อเพื่อนรั
“แหยุหัวเราะไ้แล้ว”
“วัทำวามสะอาเนื้อัวแล้ว็เปลี่ยนเสื้อผ้าุใหม่ให้น้อพลอยแล้วนะะ ปราบไปสิ” ววับุ้ยใบ้เ้าไปในห้อ
“ไม่เอา หมอารม์แล้ว” นพูหมอารม์ริ ๆ ่อนะไปนั่ื่ม่อ และปอภพ็หิ้วเพื่อนสาวอีนเ้าห้อไป ึเหลือแ่ปราบับววัแ่สอน
“หมอารม์แล้วริ ๆ เหรอะ” เธอลูบไล้ไปับอว้าอปราบ มือหนาลูบหลัมืออเธอเบา ๆ ่อนะมอสบายั่วเย้านั้น
“ถ้าโนยั่วแบบนี้็เริ่มะมีอารม์แล้วล่ะ”
“เ็นั่นับวัใรน่าเอาว่าัน๊ะ”
“็้อวัอยู่แล้วสิ ผู้หิบ้าอะไรื่มเหล้าไม่เป็น เมาแล้วอ้วเลอะเทอะ แ่ิว่า้อแ่าน้วย็รำาสุ ๆ แผนสำเร็เมื่อไหร่ะเหัวทิ้” ววัไ้ยินประโยอเพื่อน็หัวเราะเบาๆ ถูใที่เาอบโยไม่ลัเลว่าเธอน่าเอามาว่า
“ั้น็เอาวัสิะ วัพร้อมให้เอานะ” เธอประอใบหน้าอเามาูบ และหลัานั้นปราบ็สาย่อเอทั้หม โยที่เธอไม่้อออแรอะไรเลย
ปราบอุ้มร่าอววัเ้าไปในห้อพั ่อนที่เาะร่วมรัับเธออย่าเร่าร้อน
ววัยิ้มใน ารมีปราบร่วมเรียเียหมอนบ่อยๆ ทำให้เธอมีินมีใ้เพราะปราบเปย์ไม่อั้น เาไม่ี้เหนียวและใสปอร์เอาาร ะหาผู้ายแบบเานั้นยายิ่
พลอยฟ้าื่นมา้วยอาารเวียนศีรษะอย่ารุนแร เธอเอเ้าับปราบที่นอนฟุบอยู่้าเีย ทำให้เธอ้อะพริบาปริบ ๆ ไม่แน่ใว่าเมื่อืนัวเอทำอะไรน่าอายลไปบ้า
“พี่ปราบ พี่ปราบะ” เธอสะิเา มอัวเอที่อยู่ในุนอนแล้วหน้าแ อย่าบอว่าปราบเปลี่ยนุให้เธอนะ
ปราบไม่ไ้หลับ เาแล้มานอนฟุบหลับหน้าเียอเธอ ทำเป็นนีว่านอนเฝ้าเธอทั้ืน
“รับ น้อพลอยื่นแล้วเหรอะ” เาเอ่ยถาม้วยน้ำเสียห่วใย เลื่อนมือไปลูบผมนุ่มสลวยอเธอไปมาเบา ๆ
“พลอยเอ่อ... มาอยู่ในห้อไ้ยัไะ”
“เมื่อืนน้อพลอยเมามา่ะ พี่เลยอุ้มมานอนแล้วน้อพลอย็อ้วใส่พี่เ็มเลย่ะ เลย้อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้”
“ายแล้วพลอยทำอะไรน่าเลียนานั้นเียวหรือะ แล้ว เอ่อ... เอ่อ... ใรเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พลอยะ” นถามหน้าแ่านลามไปถึใบหู
“ิว่าใรล่ะะ ็อยู่้วยันแ่สอน”
“พี่ปราบเห็นพลอยแ้ผ้าแล้วหรือะ” พลอยฟ้าหน้าแั เอ่ยถามเสียสั่นอย่าเินอาย ่อนที่ะไ้ยินเสียหัวเราะอปราบัออมา
“พี่ปราบ เอ่อ... หัวเราะทำไมะ” พลอยฟ้าเอ่ยถามอย่าไม่เ้าใ
“พี่ล้อเล่นรับ วัเาเป็นนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น้อพลอยรับ พี่ออไปรอนอห้อ แ่เห็นว่าน้อพลอยอ้ว พี่เลยมานอนเฝ้าน่ะรับ ลัวะเป็นอะไรไป พี่เป็นห่วน้อพลอยมานะะ” เาเอ่ยบอเสียนุ่ม ทำให้เธอาบึ้ใเป็นอันมา
“พี่ปราบนอนเฝ้าพลอยทั้ืนเลยเหรอะ”
“ใ่่ะ”
“ปวหลัแย่เลย่ะ พี่ปราบ้อนั่ฟุบอยู่้าเียแบบนี้” เธอรู้สึาบึ้ในน้ำใอเายิ่นั
“หิวหรือยัะ พี่สั่อาหารเ้าเอาไว้ให้แล้วนะ”
“แล้วนอื่น ๆ ล่ะะ”
“นอื่น ๆ ลับันไปหมแล้ว้ะ พอีมีาน่วน เหลือแ่เราสอน น้อพลอยอาบน้ำ่อนไหมะไ้สื่น ปวหัวมารึเปล่าฮึเรา เี๋ยวพี่หาเรื่อื่มแ้เมา้าให้”
“ปวหัวมา่ะ แทบอยาะอาเียนอีรอบ” เธอทำหน้าเหยเ
“ื่มน้ำ่อน แล้ว็ื่มน้ำมะนาวนี่รับ พี่สั่มาให้ แล้ว็อาบน้ำอาะีึ้น”
“พลอยทำให้พี่ปราบ้อเสียเวลาเลย่ะ แทนที่ะไ้ลับับทุน”
“สำหรับน้อพลอย พี่ไม่เยเสียเวลาเลยนะะ” เาพูหวานเอาใ พลอยฟ้ายิ้มใหู้่หมั้นหนุ่ม เาพึ่พิไ้เสมอสำหรับเธอ
ความคิดเห็น