คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 9
ธีรภัทรอาสาไปส่เธอที่มหาวิทยาลัยทุวัน เาบอว่าให้เธอนั่รถเมล์ไปมันลำบาเพราะ้อพาอาหารล่อไปส่ให้ลู้า้วย
ีวิที่ราบเรียบอเธอมีวามสุในทุๆ วัน เรื่อัวลใหลายอย่าผ่านพ้นไปไ้อย่าไม่น่าเื่อ อาเป็นเพราะเธอมีเรื่อ อย่าอื่นให้ทำมาว่า
ในทุวันนอาทำอาหารแล้ว เธอยั่วยธีรภัทรพรวนิน รน้ำ้นไม้ เาปลูพืผัสวนรัวเอาไว้มามาย โยเพาะ้นอ่อนทานะวันที่เพาะออมาแล้ว ายีเป็นเทน้ำเทท่า ลู้าออร์เอร์ันเ้ามารัวๆ เพาะายแทบไม่ทัน ิวัรประำวันอธีรภัทรนอาเียนหนัสือแล้ว เาะลุอยู่ับ้นไม้ใบห้า เธอ็อบอยู่ับธรรมาิไม่่าาเา
“พี่ธีะ”
“รับ” นรับำหันมามอเ็สาวที่ำลัมอเาเหมือนมีเรื่อะถาม
“พี่ธีบอว่ามีวิธีารลน้ำหนัที่เร็วว่าที่ทำอยู่ ำไ้ไหมะ แล้วพี่ธีบอว่าะบอน้อาในวันหยุสุสัปาห์” เธอไม่่อยอยู่บ้านอัวเอแ่ทำเนียนมานอนบ้านเาทุวัน นเสื้อผ้ามาอยู่้วยเลย เา็ไม่ไ้ว่าอะไร ธีรภัทรน่ารั เายัแวะเวียนไปทำวามสะอาบ้านให้เธออนเธอไปเรียนหนัสือ
“ยัไม่ลืมอีเหรอ” เาเอ่ยถาม วามือบนศีรษะอเธอ่อนะโยไปมาเบาๆ
“ยั่ะ พี่ธีบอหน่อยนะ”
“บอแล้วะทำเหรอ” เาเินหนี เธอ็ามไปื้อเา้วยวามอยารู้ริๆ
“็...” เาวามือบนบ่าอเธอ ่อนะทาบริมฝีปาลไปบนลีบปานุ่มละมุน
เธอาโ ิมือเ้าับอเสื้ออเา ะพริบาปริบๆ เมื่อเาถอนริมฝีปาออห่า
“ูบแล้วผอมเหรอะ”
“ไม่รับ ้อทำแบบนี้ถึะผอม หมายถึ้อออแรทุวัน” เาวัร่าเธอึ้นอุ้ม ่อนะวาเธอล
“พี่ว่าี่หลัีว่ารับ”
“เอ่อ...” เธอะพริบาปริบๆ เาลูบท้ายทอยไปมา่อนะ้มลมาระิบ
“ยน้อาแล้วปวหลันิหน่อยรับ เห็นที้อออำลัายให้มาว่านี้”
“พี่ธีว่าน้อาอ้วน” เธอาโ
“ไม่ใ่รับ แ่หนัว่าพี่ะอุ้มไ้”
“อน!” เธอสะบัหน้าหนี
“ลอีสิบิโลพอรับ พี่ยไหว”
“นั่นแหละ พี่ธีหาว่าน้อาอ้วน หยาบายที่สุ”
“อ้าว...” ธีรภัทรใบหน้าเหลอหลา เามอร่าที่สะบัหน้าหนีเ้าห้อนอนไปาปริบๆ
เรื่อน้ำหนัและวามอ้วนห้ามทั ผู้หิเาไม่อบ มันหยาบายแ่เรื่อึ้นานเี๋ยวนี้ผู้หิเยๆ ใรทั็บอว่าโสสบายว่ามีรอบรัวเสียอย่านั้น
ไม่ใ่ว่าธีรภัทรไม่อยา้อ แ่เาไม่อยาเ้าี้ นที่อนป่อเ้าห้อ นั่รอนมา้อ แ่เา็ไม่มา เธอออมา้อมๆ มอๆ ู เห็นเาำลัั้ใเียนหนัสือ็เม้มปาเ้าหาันแน่น
“พี่ธีะ”
“รับ อือ...” พอเาหันมาเธอ็ูบเาแรๆ ธีรภัทรใในราแร ่อนะรวบท้ายทอยอเธอเอาไว้แล้วูบอบลับไป
“ูบแบบนี้ ปาพี่้ำหมแล้ว” เธอถอนูบออห่า ใบหน้าแ่ำ พอเายื่นหน้ามาเพื่อะูบเธอ็ใ้มือปิปาเอาไว้ เาึูบหลัมือเธอแทน
“หลัาูบทำยัไถึะผอมะ”
“บอให้มาี่หลั่อน”
“ี่หลันี่เหรอะะผอม”
“็มาี่หลั่อนสิ”
“็ไ้่ะ” เธอปีนึ้นไปี่หลัเา อเาเอาไว้แน่น ใสาวเ้นระทึ
ธีรภัทรพาเธอมาที่เียนอนว้าในห้อนอนอเา ห้อนอนโทนสีเ้มแ่สะอาสะอ้านเรียบร้อย ลิ่นายอเาลอยอบอวลอยู่ในอาาศ เธอถูลบนเียนอนหนานุ่มเบาๆ มันให้วามรู้สึวาบหวามเหมือนฝัน ร่าายอเธอสั่นสะท้านยามเาไล้มือไปามเรือนร่า
“พี่ธีะ”
“รับ”
“เอ่อ...” เธอัปาหน้าแ ะถามเาว่ายัไี
“ถามว่า”
“แบบนี้ผอมแน่ๆ เหรอะ”
“มีนเยพูับพี่ว่าผู้หิยอมทำทุอย่าให้ผอม ยเว้นออำลัายและวบุมอาหาร”
“ะ?” เธอหลุอุทานเหมือนไม่เ้าใ
“วิธีอพี่ผอมริ แ่้อใ้เวลาและ้อทำบ่อยๆ ทำทุวัน พี่ลัวน้อาะไม่ไหว” เาไล้แ้มสาว น้ำเสียอเาเย้ายวนวนฝัน ธิารู้สึว่าลมหายใอเธอิๆ ัๆ ยามเายับใบหน้าเ้ามาหา เธอะพริบาปริบๆ รู้สึไ้ถึวามใล้ิอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน ลมหายใอเาเป่ารใบหน้าอเธอถนัถนี่
“ไม่้อลัวหรอรับ วิธีนี้ไม่อันรายนถึแ่ีวิ ไม่เหมือนารินยาลน้ำหนัหรืออาหารเสริมลน้ำหนัอะไรพวนั้น ที่สำัที่สุไม่โยโย่้วยรับ” นพูนาบปาร้อนเ้าไปแนบิปานุ่มละมุนอเธอ ธิาราเบาๆ ิมือับอเสื้ออเายามเมื่อวามวาบหวามเ้าู่โมอย่ารุนแร เรือนร่าแ็แรอบอุ่น ลิ่นายายหอมรุ่นิมู และวามร้อนผ่าวที่นาบร่าอเธอทำให้เรือนร่าสาวสั่นสะท้าน
มือหนานุ่มอเาปลเปลื้ออาภร์อเธออออย่าไม่รีบร้อน ปลายนิ้วแะเบาๆ ับผิวผุผ่อทำเอาัวเธอสั่นสะท้าน
ปาหยัหนาประทับุมพิูื่มลมาหา ปาอเธอสั่นระริยามถูลึเล้าเบาๆ มือหนาเลื่อนลูบไปามเรือนร่า เธอสะุ้เมื่อเาทาบมือลมาบนปทุมถันอวบอิ่ม
“ลัวเหรอ ัวสั่นเียว” เสียถามอเาแหบพร่าทำเอาเธอสั่น ธิาพยัหน้าเบาๆ ในสมอไม่ไ้ิเรื่อวามอ้วนผอมอะไรในยามนี้ เธอำลัิอะไรไม่ออ่าหาล่ะ
ความคิดเห็น