คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7
“ไปลอ่อนสิะ ะไ้รู้ว่าอบหรือไม่อบ” พนัานสาวสวยันแผ่นหลัอลู้านสำัเ้าไปยัห้อลอทันที าราวีมอุว่ายน้ำในมือแล้วเอามาทาบับัว ่อนะัสินใลอสวมใสู่
“เป็นยัไบ้าะ สวมไ้พอีไหมะ พี่ะไ์ว่ายัไ็้อสวมไ้แน่นอน” พนัานเอ่ยถามา้านนอ ทำให้าราวีหมุน้ายแลวาอยู่หน้าระ
“พอีเลย่ะ แ่ไม่รู้ว่าโป๊ไปหรือเปล่า” เสีย้านนอเียบไป ่อนที่ะโ้อบลับมาอีรั้
“ไหนลอเปิประูมาให้พีู่หน่อยสิะ ะไ้่วยู่ะ”
“เอ่อ... ่ะ” าราวีิว่าพนัานายเป็นผู้หิ ไม่เป็นไร ยัไเธอ็้อใสุ่ว่ายน้ำลสระอยู่แล้ว ะอายอะไร แ่พอ้าวาออไปนี่สิ เธอถึับอ้าปา้า เมื่อเห็นธามยืนอยู่หน้าห้อลอุ
“สวยไหมะ” แน่ะ! พนัานสาวยัหันไปถามเาเสียอี ธามยิ้มว้าให้เธอ ่อนะเอ่ยมว่าสวยน่ารั เท่านั้นแหละ าราวีอายม้วน สุท้ายเธอ็ไุ้ว่ายน้ำเป็นระโปรระบายมาหลายุ อนแริอยู่ว่าอยาให้ธามไู้ว่าเาอบไหม เธอะไ้สวมลสระ แ่สุท้ายเา็ไู้และเลือให้เธอริๆ ามที่ิเอาไว้
“ป้ารัสฝามาบอว่าใหุ้น้อมีวามสุับารว่ายน้ำนะะ”
“เอ๊ะ!” ำระิบระาบอพนัานทำให้าราวีหูผึ่ทันที นี่ป้ารัสรู้ัเาไปทั่วเลยเหรอไ แสว่านี่เป็นแผนารอป้ารัสอย่านั้นเหรอ
“่าุว่ายน้ำเท่าไหร่ะ” เธอเอ่ยถาม
“มีน่ายให้แล้วล่ะ่ะ” พนัานสาวบุ้ยใบ้ไปยัธาม าราวีาโไม่ิว่าธามะ่าย่าุว่ายน้ำให้เธอแล้ว
“ุธามะ” เธอรีบเอ่ยะืนเินเา
“ผมื้อให้นะรับ”
“าวเรใ่ะ ไม่อยารบวนุธาม”
“เอาเป็นว่าผมื้อให้เป็นอวั็แล้วันรับ”
“อวัอะไระ” เธอทำหน้า
“รับไปเถอะรับ ผมอาะ้อรบวนุาวอีเยอะ”
“เอ่อ... ่ะ” เาพูแปลๆ เธอมอามแผ่นหลัอเาที่เินนำออไปาร้าน่อน
“ุธามะินอะไรีะ าวอยาเลี้ยอบุทีุ่่วยีวิาวเอาไว้”
“อะไร็ไ้รับ ผมินไ้หม ผมเป็นนิน่าย”
“ริๆ อยาวนุธามไปินที่ห้อนะะ...” เธอลอเลียบๆ เียๆ ู เผื่อเาะหลวมัวไปที่ห้อเธออีรั้
บ้าริ! ิ๊อให่แล้วเธอ วนผู้ายไปที่ห้อไ้ยัไันนะ
“ไ้รับ”
“อะไรไ้ะ”
“อ้าว... ็ุวนผมไปรับประทานอาหารที่ห้อไม่ใ่เหรอรับ”
“ะ? ันพูแบบนั้นเหรอะ” าราวีใที่ัวเอิัไปหน่อย
“รับ” เามอเธอแล้วยิ้ม หิสาวอายนหน้าแั
“ที่ห้อมีอสใสู่้เย็นเอาไว้เยอะเลย่ะ ุะินอะไรีะ” เธอวนุย ริๆ พอะรู้อยู่บ้าแหละว่าเาอบรับประทานอะไร
“แล้วุอบินอะไรรับ”
“เอารๆ เลยนะะ าวเป็นน่ายๆ ่ะ อยาินอะไร็ทำเอ ลอทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย เราทำอาหารเอ สะอา ปลอภัย อยาินรสาิไหน ็ปรุให้ถูใไ้ ีว่าไปื้อเอาน่ะ่ะ”
“ผมอบทำอาหารเหมือนันรับ ารทำอาหารทำให้เรามีสมาธิและปลปล่อยวามเรีย้วยรับ เพราะิใ่ออยู่ับสิ่ที่ทำ”
“ารทำอาหารเป็นารลายเรียอย่าหนึ่้วยเหรอะ”
“ใ่รับ พอเราเรีย เราะหมมุ่นอยู่ับสิ่นั้นลอเวลา พอิมาๆ ็ปวหัว ถ้าหันไปทำอย่าอื่นะ ะเลิิไปเอรับ”
“หายานะะ ผู้ายทำอาหารรับประทานเอ”
“เยอะแยะไปรับ มผมเินไปแล้วล่ะรับ”
“แ่าวอบนะะ”
“รับ” เาหันมามอหน้า
“เอ่อ... าวหมายถึาว็อบทำอาหารน่ะ่ะ” เธอพูแทบลิ้นพันัน อยาะบปาัวเอนั โ๊ะไปบอเาว่าอบที่เาทำอาหารอี แ่เห็นเาไม่พูอะไร เธอึยมือึ้นลูบท้ายทอยไปมาเ้อๆ
“แล้วอาหารยอฮิอุืออะไรรับ”
“อบินเส้นๆ น่ะ่ะ ราหน้า ผัไทย ๋วยเี๋ยวผัีอิ๊วอะไรพวนี้ าวลอทำินไปเรื่อยๆ ่ะ ่ายสุ็ผัะเพราไ่าว ไ่เียว แล้วุธามล่ะะ” อาหารอเธอ่ายๆ ็ริ แ่ทุานเน้นวามอร่อย อยาินอะไร็ิน เห็นเมนูแปลๆ อาหารแปลๆ ในอินเทอร์เน็ หรือในรายารทำอาหาร เธอ็เอามาัแปลทำบ้า มีรายารทีวีทำอาหาร่อไหน เธอไม่เยพลาเลยสัรั้ นัู่ไปหิวไป แถมยัให้วามเพลิเพลินเสียอี
“ผม็อบทำเมนูแปลๆ นะรับ ั้นวันนี้ผมเป็นลูมือุาว็แล้วัน”
“เรใุธามน่ะ่ะ ุมาเป็นแ ะใ้แรานุไ้ยัไันะ”
“ไม่้อเรใผมหรอรับ อาหาระไ้เสร็เร็วๆ”
เมื่อลับมาถึห้อพั ธามเป็นลูมืออเธอ็ริ แ่เาทำอะไรเอไ้ล่อแล่ว อาหารมื้อลาวันเป็นอาหารทะเล ึ่มีวัถุิบอยู่ในู้เย็นเรียบร้อยแล้ว
าราวีมอร่าสูที่สวมใส่ผ้าันเปื้อน ำลัผั้าวอย่าทะมัทะแม นี่แหละอนาพ่ออลู เธอมอแล้วถึับฟิน หัวใพอโ บรรยายเป็นำพูไม่ถู แ่มีวามสุเหลือเิน
“ุาวรับ ุาว”
“ะ...ะ? เอ่อ ุธามมีอะไระ”
“้มยำปลาะพอุาวหอมัเลยนะรับ” เาบุ้ยใบ้ไปยั้มยำปลาะพอเธอ เธอะพริบาปริบๆ
“อ้อ่ะ หอม่ะ” เธอหันไปมอหม้อ้มยำอย่าเ้อเิน แอบมอเานเือบโนับไ้แล้วสิ
“ให้ผมลอิมไหมรับ” เายื่นหน้าเ้ามาหา าราวีถึับไปไม่เป็น ไม่ิว่าเาะน่ารันานี้ โอ๊ย! หัวใอเธอหล่นลไปออยู่ที่าุ่มแล้วนี่
ความคิดเห็น