คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6
“นายน่ะสิำว่า”
“เธอน่ะสิำว่า” ทั้สอเถียันไปมา ในะที่อะอมโวยวายร้อลั่น ะายไปมาอยู่บนเีย
“นัทธ์ ลู นัทธ์ ฝันร้ายเหรอลู” ปานแ้วรเ้าเย่าร่าลูายไปมา ทำให้อะอมสะุ้สุัว และพบว่าเธอฝันไป แ่็้อสะุ้เมื่อวาสายามอบิามาราเพื่อนแล้วเอับร่าอัวเอที่นัทธ์รอบรออยู่นั่อยู่บนรถเ็น
“เฮ้ย!” อะอมหลุอุทานออมา
“เป็นอะไรอเธอนี่ เห็นหน้าันทำยัับเห็นผี” นัทธ์เอ่ยถาม
“นายมานานแล้วเหรอ”
“มาสัพัแล้ว ะมาเยี่ยมเธอไ” สรรพนามที่สอหนุ่มสาวุยันทำให้นเป็นพ่อแม่ทำหน้าุน
สอหนุ่มสาวเพิ่รู้ัวว่าหลุไป เลยรีบเปลี่ยนสรรพนามเสียใหม่
“นายเป็นไบ้า” นัทธ์เอ่ยถาม พลาเปลี่ยนสรรพนามเรียอะอมเสียใหม่
“็ี แล้วเธอล่ะ” อะอมอบโ้ลับไป สีหน้าพยายามไม่ให้มีพิรุธอันใ ทำให้นเป็นพ่อแม่ที่มีสีหน้าสสัยมอสบาัน และ่าิว่าลูๆ ป่วยเลยสับสนในัวเอ
“็โอเ” นัทธ์เอ่ยถาม
“หมอใล้ให้ออาโรพยาบาลแล้วนี่๊ะ” ราเอ่ยึ้น ่อนที่เพื่อนๆ ในห้อเรียนะมาเยี่ยมสอหนุ่มสาวและพูุยันอย่าออรส
“น่ารั” นัทธ์าลอย มอใบหน้าหวาน ๆ อารินที่ยับเ้ามาเอ่ยถามเสียหวาน
“อะอมเป็นยัไบ้า๊ะ อะอม อะอม!”
“รับ เอ๊ย! ้ะ” นัทธ์พูผิพูถู หลลืมัวเอไปั่วะ นั่นทำให้อะอมที่นอนอยู่บนเียถึับมอ้วยวามหมั่นไส้
“รินถามว่าอะอมเป็นยัไบ้า ใลอยไปไหน๊ะ”
“เราโอเ เ็บแนนิหน่อย้ะ” นัทธ์เอ่ยอบ
“หมอให้ออาโรพยาบาลอนไหน๊ะ”
“็ถ้าเ็แล้วไม่มีอะไร้อห่ว็ให้ออแล้วล่ะ้ะ แ่เราอยาลับห้อแล้ว ราเ็นรถไปส่เราหน่อยสิ” นัทธ์เอ่ยึ้น ึ่าริน็ยินีเป็นอย่ายิ่เพราะเป็นเพื่อนสนิทัน
“ไป้ะ ั้นเราไปส่” ารินัารเ็นรถให้เพื่อนเพื่อพาไปส่ที่ห้อ เพื่อน ๆ ึามไป้วย ทำเอาอะอมที่ึ่นั่ึ่นอนอยู่บนเียถอนใอย่าหุหิที่เพื่อนอเธอไปนหม เหลือแ่เพื่อนอนัทธ์เท่านั้น
“เป็นอะไรวะไอ้นัทธ์ ทำหน้าบูเหมือนูลิ” ทศเอ่ยถาม
“นี่ปานายเหรอ” อะอมทำเสียในลำอ เหมาะันริ ปาหมาเหมือนันเลยบันไ้ เพื่อนอนัทธ์แ่ละนปาปีอ้วยันทั้นั้น แถมยัอบแวสาวอี
“เอาน่า อย่าเรียไปเลย สาว ๆ เา็อยามีเวลาส่วนัวุยันบ้า” ศัิ์บไหล่เพื่อน
“โอ๊ย!” อะอมร้อเสียหล
“เ็บเหรอวะ อโทษว่ะ ันบเบา ๆ เอนะ ทำไมแบอบบานานี้วะ”
“เ็บน่ะสิ มือหนัยัะยัษ์” อะอมทิ้ัวลนอน ไม่อยาเสวนาับสามหนุ่มนัหรอ ทำเอาสามหนุ่ม้ออัวลับ เมื่อเพื่อนนอนหันหลัให้ แล้วหลับาหนีเพื่อยุิารสนทนา
“ั้นพวผมอัวลับ่อนนะรับ” ทศ ศัิ์และัยเลยรีบเอ่ยอัว ยมือไหว้บิามาราอเพื่อนเมื่อทั้สอเินลับเ้ามาอีรั้ หลัาที่ปล่อยให้เ็ๆ ุยันเป็นส่วนัว
หลัาที่สามหนุ่มออไปแล้ว อะอม็ลืมาึ้นมา ่อนะทำเสียฮึฮััใ
“เป็นอะไรลู ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
“เปล่า่ะ”
“ลูพู่ะอีแล้ว แม่ว่าไม่วรให้ลูออาโรพยาบาล่อนที่ะไ้เ็สมอและวามผิปิอลู่อน”
“อโทษรับ ผมมึนๆ นิหน่อยเท่านั้นเอ แ่ไม่ไ้เป็นอะไรหรอรับ” อะอมรีบอธิบาย เธออยาบปาัวเอนั แ่มันยัไม่ินริๆ นี่นา
“ไม่ไ้ารละ แม่ะให้หมอเ็ทุอย่าอลูอีรั้”
“ไม่้อหรอรับ สิ้นเปลือเปล่าๆ”
“สิ้นเปลืออะไร บ้านเรารวยะายไป นัทธ์เป็นลูนเียว ถ้าเป็นอะไรึ้นมา พ่อับแม่ะทำยัไล่ะ” ห้ามปรามไม่ฟั อะอมเลย้อยอมให้มาราเพื่อนพาไปให้หมอรวเ็อีรอบ ึ่นัทธ์็โนบิามาราอเธอทำเ่นนั้นเหมือนัน ึุ่หมอ็ยืนยันว่าไม่มีอะไรผิปิ นั่นถึทำให้ทุนลายใ
ความคิดเห็น