คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6
“เี๋ยวอาป้อนให้”
“ถึป้อน็ไม่ถนัหรอ่ะ”
“ถนัสิ”
“น้ำหหม” เธอบ่นอุบ
“รับรอว่าไม่หเลอะเทอะแน่นอน” เาทำอย่าที่บอริๆ ป้อนน้ำเธอ้วยปา เธออ้าปารับอย่าไม่ทันั้ัว
“เอาอีไหม”
“ไม่เอาแล้ว่ะ” เธอว่าอย่าอนๆ
“นึว่าะให้เอาอี” เาว่า... เธอมอเาาโ ท่าทีแสนอน
“อาปรา์ปล่อยเพร่อน มันเมื่อยนะรู้ไหม”
“ไม่ีว่า”
“ทำไมะ”
“มัเอาไว้แบบนี้แหละ ะไ้ลับมาเอา... เอาอีหลายๆ รอบ”
“อาปรา์ นบ้า ลับมา่อนนะ” น้ำเพรรีร้อ ในะที่ปรา์ มีวามสุับารแล้เธอ
“เลียที่สุนวาอำนา”
“อาะนับำว่าเลียมีี่ำ ถ้ายิ่พูะยิ่เอาให้าถ่าเลยยายเ็ื้อ สิบำสิบย”
“อาปรา์! บ้าๆๆ” น้ำเพรรีร้ออาละวานอนะหอบอยู่บนเีย สุท้าย็ทำอะไรเาไม่ไ้
“ทำโทษที่หนีออไปเที่ยว อาไม่อบให้เราบ้าผู้าย”
“บ้าผู้าย!” เหลือเื่อ เธอทวนำเา เธอนี่นะบ้าผู้าย เานเียว นั่นแหละที่ไ้ทำอะไรับเธอแบบนี้ เธอเยทำอะไรแบบนี้ับผู้ายที่ไหนันล่ะ
“อายัไม่อิ่ม บอแล้วไว่าเี๋ยวะลับมา... เอา่อ” เาเน้นย้ำว่า “เอา” นนฟัใเ้นระทึ แ้มร้อนู่
ปรา์เินเ้าห้อน้ำ เาอาบน้ำเพียไม่นาน็ลับออมาโยารนุ่ผ้าเ็ัวผืนเียว หยน้ำเาะพราวไปทั้เนื้อทั้ัว
“อาปรา์ เพรเมื่อยนะะ ปล่อยัน่อน”
“สำนึหรือยัว่าัวเอผิ” เาเ็ัว่อนะหยิบเสื้อลุมมาสวม มอเธอ้วยสายาเ้ม้น
ในสายาอน้ำเพร ปรา์เป็นผู้ายหล่อเ้มที่หาัวับยา ใบหน้าอเามีเสน่ห์ วาอเาเหมือนมีพลับาอย่าสะให้นสบริ่เร
เาเป็นผู้ายอายุเือบสี่สิบปีที่เร้าใ และูไม่แ่เลย แ่แ็แร ร้าวแร่และเียบา มีวามเป็นผู้นำสู อยู่ับเาแล้วรู้สึถึารปป้อและมั่นปลอภัย แม้เาะใร้ายับเธอ แ่เา็ไม่เยยอมให้นอื่นมา ใร้ายับเธอ
“เพรไม่ไ้ทำอะไรผิ” เธอล้าเถียเพราะเห็นเาอารม์เย็นล
“ยัไม่สำนึวามผิอัวเอว่าั้น” เาเินเ้าหา มอร่าเย้ายวนรหน้า เธอมอเาไม่วา ่อนที่เาะแ้เือที่มั้อมือบาออ
น้ำเพรพลิร่าึ้นร่อมทับเาในทันที ท่าทาอยาเอานะสุฤทธิ์
“ะทำอะไร”
“อาปรา์ลอถูมัูบ้าสิะ ะไ้รู้ว่าเป็นยัไ” น้ำเพรมีวามสุที่ำลัะนะเา เธอใ้เนไทรวบมือเาเอาไว้ ่อนะโนพลิร่าล้านล่า แ่เาลับพันธนาารเธอเอาไว้ไ้สำเร็อีรั้้วยร่าสูเพรียวแ็แร
“อาปรา์!” นพ่ายแพ้เรียเสียหลเมื่อโนพลิล้านล่า เธอิ้นเร่าๆ อยาเอานะเาบ้า
เาึิ้วอเธอที่มวเ้าหาัน หัวเราะอบใเมื่อเห็นใบหน้า อ้ำนั้น
“อาปรา์ ปล่อยเพรนะ”
“ระโเ้ามาหานี่นึว่าอยาโน... เอา”
“อาปรา์ลาม”
“อย่ามาทำเป็นพูีไป” เาเล้นลึทรวออวบอิ่ม เธอปัมือเาออ ปรา์มือเ็สาวับพื้นเีย เธอิ้นอย่าัใ
ปรา์้มลบูบปาอิ่มสวย เธอูบอบเา ่อนที่เาะร้อ เสียหล
“โอ๊ย!” ปรา์ถอนปาหนีในะที่นัยิ้มสะใ
“นี่แน่ะ!” เธอพลิร่าึ้นร่อมทับเาอี วามอยาเอานะมีมาล้น สายาแห่ัยนะอน้ำเพรมอนใ้ร่าไม่วาา
ปรา์นอนนิ่ให้เ็สาวประทุษร้ายร่าายอเา
“โอ๊ย!” เาร้อเสียหลเมื่อโน่วนเ้าให้
“ทำบ้าอะไร ยายเ็แสบ”
“ว่าเพรเป็นเ็แสบเหรอะ ไ้เลย” เธอรูรัแ่นายอเาูรวบแรๆ ปรา์ผลัศีรษะอเธอออ ่อนะร้อเสียหลอีรอบเมื่อเธอทำให้เาเสียวสุใ
“มันื่นแล้วล่ะ อาปรา์ทรมาน็บอมาสิ” เธอพูอย่าเป็น่อ ่อนะึ้นร่อมทับ เาไม่ไ้ผลัเธอออในะที่ร่าสาวสวมสอโอบอุ้มแ่นายอเาอย่าหนัหน่ว
“อ๊า....” เธอนั่ทาบทับแ่นายอเา วามือบนหน้าท้อแร่
“เ็บ้า!”
“อาปรา์้อารและอบ้วย อย่าปิเสธเลย่ะ” เธอเริ่มยับ บนแ่นายายที่แ็ืนอยู่ในอรัอัวเอ
เาบีบสะโพผายอเธอหนัๆ ระแทายึ้นไปหาในัหวะที่เธอายลมาหา ทั้สอราพร้อมันอย่าเสียว่านรัวนิ
ปรา์พลิร่าน้อยล้านล่า เาโย้า้าหนึ่ึ้นพาบ่า ่อนะระแทเ้าหาอรั่ำเยิ้ม เธอิมือับเียแน่น มอเาไม่วา
“เ็ื้อ”
“อาปรา์อบ ถึไ้ทำไม่หยุ”
“เ็หื่น” เายับสะโพสอบไม่หยุหย่อนเหมือนเรื่อลประสิทธิภาพสู แทบนับัหวะารับเลื่อนไม่ถู
น้ำเพรร้อราเสียหล เสียเนื้อายระทบระแทันอย่ารุเร้ารุนแร แ่นใ้ร่าไม่ไ้มีท่าทีเ็บปว มีแ่วามเสียว่านแทบาใเท่านั้น
ปรา์อบให้เธอพ่ายแพ้ร้อราใ้ร่าเา อุ้มือให่ับาสวยเอาไว้มั่น่อนะบูบ เธอทำท่าะั เาหลบทัน ุไ้ออหอมรุ่น
“โอ๊ย! อาปรา์” นใ้ร่าิ้นเร่าๆ เมื่อเาูัออเธออย่า ไม่ปรานี เธอมอาเียว เาไม่สน ้มลไปัยอออเธออี
ความคิดเห็น