คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6
“่ะ” าราวีพยายามวนุย แอบมอเสี้ยวหน้าหล่อเหลาอเาแล้วอมยิ้ม แุ่ยไปุยมาเธอไม่รู้ัวเลยว่าำลัาปรือและหลับในที่สุ
ธามมอน้าายที่หลับไปแล้ว้วยวามเอ็นู เาับรถอย่า้าๆ นึถึประโยอป้ารัสเมื่อวัน่อนแล้วอมยิ้ม
‘ผมวรรุเหรอรับป้า ลัวุาวเาะ...’
‘ไม่้อลัวหรอ่ะ เื่อป้าเถอะ’ ป้ารัสหัวเราะอย่าอารม์ี
‘ผมะีบเธอยัไีรับ’
‘แน่ะ! ทำมาถามป้า ุธามหล่อออนานี้ ไม่เยีบสาวๆ หรอ
เหรอะ’
‘มีแ่สาวๆ มาีบรับ’
‘โอ๊ย! ฟัแล้วัลัว’
‘ลัวอะไรรับ’
‘ลัวว่าถ้าป้ายัสาวๆ เหมือนหนูาว ป้าะีบุธาม้วยน่ะสิะ’ ป้ารัสหัวเราะอบใ
‘แล้วหนูาวอป้า อบทำอะไรบ้าล่ะรับ’
‘เอารๆ เลยนะะ ุธาม...’
‘รับป้า’
‘ุธามอบทำอะไร หนูาว็อบหมแหละ่ะ เพราะเธออบทุอย่าที่เป็นุธาม่ะ’ ธามมอหิสาวที่หลับไปอย่าน่ารัแล้วอมยิ้ม เาับรถเ้าห้า
มาอที่ลานอรถนานแล้ว แ่ยัไม่อยาปลุนี้เาที่นอนหลับอย่าแสนสบายแม้แ่น้อย อุ้มือแสนอบอุ่น่อยๆ ปัปอยผมอหิสาวออไปอย่าบาเบา เวลาหลับ เธอเหมือนนาฟ้าัวน้อยๆ น่ารั เาหัห้ามใไม่ไหว ทำท่าะ้มลไปุมพิริมฝีปาสีุหลาบเบาๆ
“ถึไหนแล้วะนี่” าราวีบิัวไปมาเพราะื่นนอน ธามรีบพาัวเอไปนั่ประำที่นับ และวาหน้านิ่สนิท
“ถึห้าแล้วรับ”
“อุ๊ย! แย่ริ นี่าวเผลอหลับไปเหรอะนี่” เธอลูบท้ายทอยไปมา
“ไม่เป็นไรรับ”
“ถึห้านานหรือยัะ” เธอบออย่าเรใ
“เพิ่ถึรับ เราลไปื้อุันเถอะรับ” ธามป ไม่อยาให้หิสาวิมา เาไปเปิประูรถให้เธอ ่อนะล็อรถ และพาเธอเินเ้าไปื้ออที่้อาร าราวีมอุว่ายน้ำรหน้าอย่าละลานาแล้วเิอาารเลือไม่ถู นที่พามาื้อ็่าแสนี เอ่ยถามเธอว่าอบแบบไหน เธอ็ใบ้ินน่ะสิ ไม่รู้ะอบว่าอบแบบไหน เพราะไม่มีแบบให้อบเลย
“อยาไ้แบบไหนสอบถามไ้นะะ ว้าว! แฟนน่ารันะะ พามาเลือ้วยัวเอเลย” พนัาน็่าพู าราวีบิไปมา พลาเหลือบมอน้าๆ เาไม่ปิเสธ แ่็ไม่อบรับ เธอเลยิมาไป ปาไวเสียริ
“ไม่ไ้เป็นแฟนัน่ะ เป็นเพื่อน่ะ”
“อ้าว เหรอะ อโทษ่ะ ั้นามสบายนะะ” พนัานเปิโอาสให้ทั้สอเลือุ แ่็ยืนอยู่ไม่ไลนั เผื่อเรียถามหรือ้อารให้บริารอะไร
“ามสบายนะรับ เี๋ยวผมเินไปูแว่นาำน้ำให้นะรับ” เาเลี่ยออไป เพราะไม่อยาทำให้เธออึอั
“่ะ” าราวีลอบผ่อนลมหายใออมา แ่็อยาให้เา่วยเลือ อยารู้ว่าเาอบแบบไหน
“อบแบบไหนถามไ้นะะ มีทุไ์ทุนาเลย่ะ” พนัานนเิมเินเ้ามาถามอีรั้
“อยาไ้แบบมิิหน่อยๆ น่ะ่ะ มีระบายเป็นระโปร็สวยีนะะ” าราวีเอ่ยอบออไป
“เอาแบบสีสันสใสหรือสีเรียบๆ ะ”
“เอ่อ... ่วยแนะนำหน่อยไ้ไหมะ” เธอไม่่อยแน่ใเลยเอ่ยถามนาย พนัานยิ้มหวานมาให้ ่อนะยุว่ายน้ำที่มีระบายิรอบเอวล้ายระโปร มาทาบที่ร่าอเธออย่าสุภาพ
“แบบสีสันสใส็น่ารัีนะะ ุเป็นนผิวาว ใส่แล้วับผิวี่ะ สามารถลอสวมไ้นะะ มีหมวเ้าุัน้วย่ะ”
“มันโป๊ไปไหมะ” เธอไม่เยใส่อะไรสั้นๆ แบบนี้มา่อนเลย รู้สึไม่่อยมั่นใยัไไม่รู้
“ไม่โป๊หรอ่ะ แบบนี้เา็นิยมใส่ันนะะ น่ารัี่ะ บานใส่บิินีแบบโน้น เา็ไม่ไ้เห็นว่าโป๊เลยนะะ” พนัานี้ไปยัุว่ายน้ำสอิ้นแบบบิินี าราวีหน้าแ เธออยาใส่นะ... ถ้าหุ่นี แ่นี่ไม่่อยมั่นใในหุ่นัวเอสัเท่าไหร่
“ันไม่่อยมั่นใหุ่นอัวเอหรอ่ะ ใส่แบบนั้นอายนอื่นเา่ะ”
“เอาแบบระโปรระบายนี่็เรียบร้อยน่ารั แลูสใสสมวัยนะะ”
“แบบโน้นล่ะะ” เธอี้ไปยัุว่ายน้ำที่เป็นุ แ่เป็นาเยาวถึเ่า เห็นแล้วรู้สึว่ามันมิิี
“อบแบบนั้นเหรอะ แ่พี่ว่าแบบระโปรน่ารัว่า ไม่โป๊หรอนะะ ไม่้อลัว” พนัานายพอะเ้าใว่า นไม่เยใสุ่ว่ายน้ำแล้วไม่มั่นใ็อยาะไุ้ที่มันมิิที่สุ
“ะีเหรอะ”
“ีแน่นอน่ะ ถามริๆ นะะ เพื่อนันริๆ เหรอะ” พนัานหันไปมอธาม เาำลัเลือแว่นาำน้ำอยู่ าสายาอาราวี เธอรู้สึไม่อบสายาอพนัานสาวเลยสันิ
“เพื่อน้าห้อน่ะ่ะ”
“แน่ะ! อยาใส่ให้เาูไหมล่ะะ ปิพี่ไม่เยเห็นเพื่อนผู้ายพาเพื่อนผู้หิมาื้อุว่ายน้ำหรอนะะ สสัยเพื่อนนนี้ีบน้ออยู่แน่เลย่ะ”
“เอ่อ... ไม่ใ่นะะ”
“ั้นน้อีบ?”
“พี่ อย่าพูเสียัไปสิะ” าราวีรีบุ๊ปา พนัานสาวยิ้มว้า ่อนะยัุว่ายน้ำใส่มืออลู้าสาวหลายุ แล้ว็บอให้ไปลอสวมู
ความคิดเห็น