คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
“เปล่านะะ”
“วันหลัเมาแล้วอย่าไปลวนลามใรอีนะ” เาระิบเบาๆ ่อนะเินลับไปที่ห้อ เธอี้นิ้วับแผ่นหลัอเาแ่พูไม่ออ ไ้แ่วิ่ามเาไป
“นี่เอสารที่้อนำไปีร็อ์รับ” เาหยิบเอสารให้เธอ ใยไหมรีบยมือไหว้่อนะเอ่ยอัว
“อัว่อนนะะ”
“ปิเวลาเมาุอบลวนลามผู้ายและู่ว่าเป็นว่าที่สามีทุรั้เหรอรับ”
“ไม่เยสัหน่อย” เธอหันมาอบหน้าแ เม้มปาเ้าหาัน
“รับ” เาอบรับ
“ะถามแ่นี้ใ่ไหมะ”
“รับ เิรับ” เาผายมือให้เธอเสียเร่รึม เธอแอบ้อนและย่นมูให้เาเล็น้อย่อนะหมุนัวอย่าไวไปที่ประู แ่ันสะุระโปรยาวีบรอบอัวเอแทบล้มะมำไปที่ประู ถ้าไม่ไ้นัวสูที่รีบวิ่มารับ เธอหัวฟาับประูเป็นแน่
“ระวัหน่อยสิ” เาทำเสียุ เธอถอยหนีอยาะัลิ้นัวเอนั อบทำอะไรเฟอะฟะน่าอายอยู่เรื่อย
“อบุ่ะ หนูไป่อนนะะอาารย์” รีบเอ่ยอัว็รีบหมุนร่าไปที่ประูอีรั้
โป๊ะ!!!
“โอ๊ย!” วามุ่ม่ามเป็นเหุเธอเลยนเ้าับประูอย่าั ยมือึ้นุมที่หน้าผาัวเอร้อเสียหล
“ถ้าผมะมีเมียสันน่ะนะไม่เอานุ่ม่ามทำเมียหรอรับ”
“ใรอยาไปเป็นเมียอาารย์ัน” เธอหันมาเถียเ็บน้อนิ่วหน้า เาเินไปหยิบยาาลิ้นัมาถือเอาไว้่อนะเินมาหา
“หรือผมะลอมีเมียุ่ม่ามู”
“แน่ะ! มาบอหนูทำไมะ” เาทายาให้เธอ ใยไหมรีบหลบทันที แ่เาึเอาไว้่อนทำหน้าุ
“อยู่เยๆ สิ”
“เ็บนะะ”
“็อยู่เยๆ ะไ้ไม่เ็บ” เาทำเสียุอีันเธอไปนิับผนาัเธอเอาไว้ในอ้อมแน ใยไหมมอนที่ั้ใทายาให้เธออย่าเผลอไผล พอเาหลุบสายามามอเธอ็หลบวูบ
“อบุ่ะ หนูอัว่อนนะะ” นเอ่ยอัวรีบผละออห่า เาเปิประูระให้เธอ ใยไหม็รีบ้าวาออมาในทันที
โอ๊ย! ุ่ม่ามไม่มีใรเิน เธอ่าัวเอบมือที่หน้าผา่อนะร้อ้วยวามเ็บ หิสาวรีบไปที่ลานอรถปราว่ายารถอเธอแบนทั้สี่ล้อ
“ห๊ะ! วยอะไรแบบนี้นี่” เธอหันรีหันวาำลัะโทราม่าแ่เสียุ้นหูที่เธอำไ้ิใ็ัึ้น
“รถเป็นอะไรรับ”
“ไม่เห็นหรือไว่ายาแบน”
“อนนี้เห็นแล้วรับ” เาบอเธอ่อนะเินาไป
ใยไหมอ้าปา้า เาะเินไปเยๆ แบบนี้น่ะเหรอ
“อาารย์ไม่ิะ่วยันเหรอะ”
“ุไม่ไ้อวาม่วยเหลือาผม”
“แ่็วระถามไถ่แสน้ำใว่าอยา่วย มันเป็นสิ่ีามที่สุภาพบุรุษวรทำ”
“รับ ั้นะให้ผม่วยอะไร”
“็่วยเปลี่ยนยาล้อรถ าม่าไะ”
“ผมมีอีทาเลือ”
“อะไระ”
“ุมาึ้นรถผม เี๋ยวผมไปส่เพราะบ้านุอยู่ใล้บ้านผม” เธอรุ่นิำลัยืนลัเลเา็เินไปยัรถ เธอเลยรีบวิู่๊ไปเปิประูรถนั่ใล้นับในทันที ที่เธอทำแบบนั้นไม่ใ่เพราะอยาไปับเาหรอนะ เพราะเธอเห็นอีแฟนับเพื่อนรัหัเหลี่ยมโหำลัมอมาที่เธอับนุเ
อนเ้าเรียนเธอเห็นิราน์ูอึ้ไปเหมือนันที่เห็นอาารย์หนุ่มในห้อเพราะำเาไ้ว่าเอันที่ผับเมื่อืน เธอัปารุ่นิ สอนนั่นะสสัยหรือเปล่านะ โยเพาะยายเพื่อนทรยศเพราะเธอทำท่าทาเฟอะฟะในห้อเรียน ทำเหมือนไม่อยาเอับนุเ ปิหน้าปิาเหมือนไปทำวามผิอะไรมา
นุเับรถออมาามหาวิทยาลัยในะที่นนั่ใล้ๆ ิอะไรไป่าๆ นาๆ เาอรถ่อนะยับเ้ามาใล้ เธอสะุ้มอเาหน้าาเหลอหลา
“ทำไมไม่าเ็มันิรภัย” เาเอ่ยถามเสียุ่อนะัารึเ็มัาให้เธอ ใบหน้าที่แนบิมาหาห่าันแ่ืบทำเอาเธอแทบลั้นใ ลมหายใร้อนๆ อเาและใบหน้าที่ยับเ้ามานิทำเอาเธอหัวใเ้นโรมราม เธอเลยหลับาหนี
“ถ้าผมูบุ ุะลืมาไหม” ำถามอเาทำให้เธอรีบลืมา ใยไหมสบับสายามเ้มสีเหล็ล้าอเาแล้วเียบันไป
“ลืมาแสว่าอยาใหู้บเหรอ”
“ไม่ใ่สัหน่อย” เธอรีบปิปาัวเอป้อันารูบ เายยิ้มมุมปา่อนะผละออห่า เธอล่ะเลียสายาอเาแบบนี้เป็นที่สุ
“นี่ไม่ใ่ทาลับบ้านนี่ะ” เธอหันไปเอ่ยถามเา มออย่าระแวระวัและไม่ไว้ใ
“มอผมเหมือนผมเป็นอาาร”
“นเี๋ยวนี้ไว้ใไม่ไ้่ะ”
“ผมหิว้าว”
“ะ?” เธอทำหน้าับประโยอเา
“แวะิน้าว่อนนะ วันนี้ยุ่ทั้วัน ผมิน้าวลาวันไปแ่นิเียวเอ”
“็ไ้่ะ” เธอิรถเามาแล้วะบอว่าไม่ไ้็ระไรอยู่
“มีร้านอาหารแนะนำไหม ผมเพิ่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ยัไม่่อยรู้ัที่ไหนเลย” เาเอ่ยถามเธอ ใยไหมเลยทำท่ารุ่นิ
เธอเลยบอเาให้แวะร้านอาหารปัษ์ใ้รริมทาระหว่าลับบ้าน ร้านนี้มีื่อเสียมา อาหารอเาอร่อยและสะอาเพราะเธอและรอบรัวแวะมารับประทานันบ่อย
ความคิดเห็น