คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
ปรา์มอลิปวิีโอที่ลูน้อส่มาให้อย่าเือาล น้ำเพรออไปเที่ยว แถมยัไปเ้นลอเลียับผู้ายอี
เห็นเาเป็นอะไรันนะ!
ใเาร้อนยิ่ว่าไฟ อยาะลับไปหัอสวยๆ อหล่อนนั
“ับรถเร็วๆ หน่อย” นสั่เสียเรียอยู่ในรถ ลูน้ออปรา์ ับรถเร็วว่าพายุเสียอีเพื่อให้ทันใเ้านายหนุ่ม
ปรา์ลารถ็รไปยัห้ออน้ำเพรทันที เธอนอนว่ำหน้าหมเรี่ยวหมแรอยู่บนเีย เาระาทีเียวร่าเล็ลอยหวือึ้นมาทันที
นี้เาื่นเ็มามอเาอย่าุน
“อะไรออาปรา์ะ ู่ๆ มาระาันแรๆ แบบนี้ เ็บนะ!”
เธอแหวใส่ ึมือหนี แ่เายิ่ำแน่นึ้น
“ไปทำอะไรมา!” ปรา์ระาเสียถาม
“อาปรา์รู้แล้วยัถามอีนะะ นแ่นี่แปลนะ อบพูา้ำา”
เธอพูยียวนวนประสาท รู้ว่าพูแบบนี้เาะโรธ ็ี... ปล่อยให้เาโรธไปเลย
เธออธิบายั้หลายรั้แล้วว่าไม่ไ้ั้ใ มันเป็นอุบัิเหุ นับาวถึ ที่ายเอ เา็ยัะโรธเธอเป็นฟืนเป็นไฟ
“น้ำเพร!” เสียุันวาับห้อ น้ำเพรเอามือปิหูแทบไม่ทัน
“เรียเบาๆ เพร็ไ้ยิน่ะ เพรไม่ไ้หูหนวนะะ วาแบบนี้ แสบแ้วหูรู้ไหม” เธอยัยียวนวนประสาท เาอยาทำให้เธอเป็นทุ์ เป็นัวลใเอนี่นา
“เถียำไม่ฟา”
“เถีย?” เธอทวนำ ทำหน้า
“ใรอนุาให้ออไปเที่ยว หรือิถึิ๊เ่า ัไปี่นล่ะ”
“หลายนเลย่ะ” เธอสะบัเสียใส่ มอเาอย่าเอาเรื่อ เาอยา ยัเยีย้อหาอะไรให้ เธอ็ประลับเสียเลย ถึยัไเธอ็ไม่ีอยู่แล้วในสายาอเานี่นา
“เี๋ยวนี้ล้ามออาแบบนี้เหรอ”
“ทำไมะ อาปรา์ยัมอเพรแบบนี้ไ้เลย” เธอลาเียมาเผิหน้าับเา ร่าเล็แ่แสนอวบอิ่มอยู่ในุนอนวาบหวิวบาเบา ทำเอาปรา์้อเมินหน้าหนี
“ห้ามออไปไหนโยที่อาไม่อนุาอี”
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่ อายัออไปลอเลียับสาวๆ พวนั้นไ้เลย”
“ที่ทำแบบนี้อยาประใ่ไหม” เาเอ่ยถาม
“สำััวเอไปหรือเปล่าะ ใระอยาทำแบบนั้นเพื่อประนแ่ หนุ่มๆ น่าินว่าุอาั้เยอะ” เธอพูยั่ว เาสำััวเอน่ะถูแล้ว แ่เธอไม่อยายอมรับ มีอะไรไหม?
“หาว่าอาแ่เหรอ” ปรา์เ้าระาแนาวผ่ออเธอ น้ำเพรพยายามสะบัหนี เายิ่หุหิ
“แะไม่ไ้เพราะมีผู้ายอื่นเ็ว่าหรือไ” เาัรามรอ ไม่อบให้เธอสนใผู้ายหน้าไหนทั้นั้น
“ใ่! แล้วะทำไม”
“ทำไมน่ะเหรอ” เาผลัเธอลบนเียว้า น้ำเพรพลิายหนี ในะทีุ่อาหนุ่มะรุบร่าลมาหา
“ปล่อยนะะ เลียันนัใ่ไหม เลียัน็ปล่อยสิ” เาไม่อบ แ่ึเนไทมั้อมืออเธอเอาไว้ับหัวเีย
“ปล่อยนะะ อาปรา์รัยายนับาวมา็ไปสมสู่ับผีเลย”
เธอะโนใส่หน้าเา พู้วยวามโมโห
“เ็ร้ายา”
“ยายนั่น็ร้ายา ่อหน้าอาปรา์ทำเป็นนี แ่ลับหลัยายนั่นร้ายาับเพร เสแสร้ทั้นั้น” เธอพูอย่าอัอั้นันใ ็เธอไม่ไ้ผิ ทำไม้อมายัเยียวามผิทุอย่าให้เธอ้วย
“หยุว่านอื่นสัที เาายไปแล้ว”
“ะว่าๆๆ อือ...” เาระแทูบริมฝีปาอิ่มสวย
เธอิ้นหนีแ่ไม่หลุ เาับาสวยเอาไว้ บูบหนัหน่ว สอแทรลิ้นเ้าไปสัมผัสับวามอุ่นร้อนภายใน
“มาูันว่าลีลาิ๊เ่าับอา ใระเ็ว่าัน”
“่อให้อาเป็นผู้ายนเียวในโล เพร็ไม่ิว่าอาเ็ว่าแน่นอน”
เาพูาูถูหาว่าเธอไปนอนับนอื่น เธอไม่เยทำแบบนั้นเลย สัรั้เียว
“เ็ปาร้าย”
“ปาร้าย็อย่ามายุ่ ว่าเพรปาวๆ อา็อยาะระแทเพรให้ มเียเหมือนัน แบบนี้เรียอะไระ เลียัวินไ่ เลียปลาไหลิน น้ำแรึเปล่า” ปรา์ระาุนอนบาเบาอเธอออ ทรวออวบให่ล้นทะลั เนินโหนอวบอูมรับับสะโพผาย เาปลระุมเสื้ออัวเอ มอเธอไม่วาา ปาว่าเธอ็ริ แ่เาไม่เย้านทานอารม์พิศวาสที่มี่อเธอไ้เลย
“ไหนูิ บอว่าิ๊เ่าีว่า แล้วับอาไม่มีอารม์เลยรึไ”
“อาปรา์ อ๊า...” น้ำเพรราเสียหลเมื่อเาแยาอเธอออ นว้า ่อนะุหน้าเ้าไปปาเลียหนัหน่ว
ลิ้นสาๆ อเาระุ้นน้ำหวานาโพรสวาทไ้เป็นอย่าี เธอเลียารพ่ายแพ้ที่สุ
ร่าน้อยแ่แสนอวบอัิ้นหนี เายึสะโพเอาไว้ ่อนะสอนิ้วลายาวเหยียไปภายในวามุ่ม่ำ
“อ๊ะ อ๊า... นบ้า”
“เสียวไหมล่ะ อย่าหวัเลยว่าวันนี้ะไ้ลุาเีย” เาอบ ปราบพยศเธอ ยิ่เธอ่อ้าน เายิ่อยาเอานะ ปรา์ยับนิ้วเ้าออ ในอทารั่ำเยิ้มไม่หยุหย่อน ่อนะเพิ่มเป็นสอนิ้ว
น้ำเพรร้อราเสียหลับวามแ็ระ้าที่สอแทรเ้ามาถึสอนิ้ว เธอหยัสะโพโยรับอย่าเสียว่าน
เาึนิ้วออห่า มออย่าเป็น่อ เธอร้อประท้ว ในะที่เาึนิ้วมาู มอนที่ิ้นไปมาอย่าอบใ
ความคิดเห็น