คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
“เฮียะ พรีมไม่ไหวแล้ว่ะ” เธอบอเา้วยใบหน้าแ่ำ ร่าายสั่นระริยามที่เาไล้เลียึ้นล โบสะบัลิ้นสาร้อนไม่หยุหย่อน ทั้นิ้วแร่ที่สอแทรเ้าในเรือนายสาว ทั้เส้นไหมอ่อนนุ่มที่แนบลู่ไปับลีบสวาทอันอวบอูม
“ไม่ไหว็ึ้นเอสิ” เาทำให้เธอทรมาน ่อนที่เาะทิ้ายลนอนหายและันเธอให้ึ้นไปนอนทาบทับบนเรือนร่าแร่อเา
พริมาที่ึ้นไปนั่ทาบทับบนัวอเาหน้าแ่าน แ่วามปรารถนาที่รุนแรในหัวใ็ทำให้เธอสาน่อวามสัมพันธ์ที่เิึ้นให้เสร็สมอารม์หมาย
มือน้อยอเธอไปบนหน้าท้อแร่อเา ใบหน้าหยาเยิ้มยั่วเย้าอเธอทำให้เายยิ้มมุมปา สายามเ้มมอลาลำัวที่ำลัเสียสีันอยู่ เธอยายึ้นเล็น้อย เสียสีส่วนปลายอวามแ็แร่ับปาถ้ำสวาทอันหยาเยิ้มอเธอ
เถื่อนถึับราเมื่อส่วนปลายอายายเสียสีับปุ่มระสัน้ำ ๆ มันเสียวนเาทรมาน
“เฮียเสียว” เาร้อบอเธอเสียหล พริมาอบวามรู้สึเ่นนี้เหลือเิน วามรู้สึที่ว่าเธอทำให้เาทรมาน
มือหนาเอื้อมมาอบุมสะโพผายอเธอเอาไว้พลายำแร ๆ นเธอนิ่วหน้าสะท้านเมื่อเาับสะโพอเธอลไปบนแ่นายาย
“ให้พรีมทำเอสิะ” ประโยอเธอทำให้เาะั เถื่อนปล่อยให้เธอ่อย ๆ ายลมาูลืนวามเป็นายอเาเอาไว้ทั้หม
ร่าายอเธอหลวมรวมับเาเป็นหนึ่ ายหนุ่มสาวเื่อมประสานเป็นเนื้อเียวัน ผนัอ่อนนุ่มภายในอรัวามเป็นายถนัถนี่ เถื่อนใบหน้าระุยำสะโพอนามอเธอเอาไว้แน่น
เสียรวราอเาทำให้เธอรู้สึมีอารม์ร่วมามไป้วย วามเสียว่านที่เิึ้นาารเสียสีทำให้ร่าายสาวเริ่มยับ
สะโพอนามเริ่มโยลอนึ้นลบนแ่นายายที่ระแทระทั้นึ้นมาหา วามเสียว่านที่พุ่ทะยานึ้นมาแผ่่านมายัร่าายอเธอทำให้เธอ้อโยายเร็วรี่ึ้น เพื่อใหุ้ระสันเสียสีับวามเป็นายที่บเบียับลีบบุบผาอ่อนหวาน
เส้นนหยาบระ้าถูไถเบียอัับิ่ระสัน ยิ่ทำให้พริมารวราออมา้วยวามเสียว่าน เธอมือับหน้าท้อแร่ ระแทสะโพระรัว เถื่อนเอ็อัสะโพสอบึ้นไปหา้วยัหวะระรัวเ่นัน เธอรวราอย่าเสียว่านแทบาใ ท่วท่านี้ทำให้วามเป็นายอเาเ้ามาในร่อสวาทล้ำลึนเสียว่านไปถึภายในอันหยาเยิ้ม
“ไม่ไหวแล้ว่ะเฮีย” พริมาร้อออมาเสียหล ่อนที่ะบายลไปเพราะแพร่าอย่ารุนแร พร้อม้วยเรือนร่าเปลือยเปล่าอ่อนแรที่วนบอยู่ับร่าายแ็แร่ที่เ็มไป้วยหยาเหื่อ
เถื่อนอรัร่าน้อยเอาไว้แนบอ ่อนะพลิร่าอหล่อนล้านล่า เธอร้อเสียหลเมื่อายให่ทาบทับแทรสอเามาในเรือนายสาวเ็มรั
“อ๊า... เฮีย” เธอเรียื่อเาเสียสั่นระริ อุ้มือให่อเาอบุมใบหน้าอเธอเอาไว้ ่อนที่เาะบูบริมฝีปาอเธออย่าุเือ ในะที่สะโพสอบอเาผลัันเรือนายเ้าออในร่อสวาทอย่าล้ำลึมิเม้น
เธอันเ่ายาให้เาเบียแทรเ้ามาลึ ๆ พร้อม้วยเสียรวราที่ัประสานันระม ่อนที่เธอะเร็ระุ บีบรัท่อนายอเาถี่ระรัว ร้อบอเาว่าเธอำลัะถึุหมายปลายทาอีราแล้ว
เถื่อนอยสะโพเ้าออในร่อสาวถี่ยิบ ่อนที่เาะร้อเสียหลเมื่อใล้ถึุสุยอามเธอไปิ ๆ
ร่าอเถื่อนสั่นระริ ผวาอเธอเอาไว้แน่น เบียอัอยถี่เ้าหาไม่หยุหย่อนเพื่อให้ไปถึุหมายปลายทาอันแสนหวาม
พริมาอรัเาแนบแน่น หวีร้อรวราแทบไม่เป็นภาษา ่อนที่สอร่าะผวาอัแน่น้วยวามสุสมอารม์หมาย
เาพลิายลาร่าอเธอ พลาหายใหอบสะท้าน พริมายับเ้าไปหา หอมแ้มเถื่อนฟอให่
“หิวหรือยั” เาเอ่ยถาม ไล้แนเล็ ๆ อเธอเล่น
“หิวแล้ว่ะ แ่พรีมอยาอาบน้ำ่อน่ะ” เธอไล้นรหน้าออเาเล่น เถื่อนเป็นผู้ายที่มีเสน่ห์มา เาทำให้เธอรู้สึใสั่นรัวทุรั้ที่ไ้เ้าใล้
อนเธอเป็นอเารั้แร ำไ้ว่ามันเ็บปวทรมานมา วามสุเสียวน้อยเหลือเิน แ่พอมีสัมพันธ์ลึึ้ันมาเรื่อย ๆ เา็ทำให้เธอเสียว่านไ้อย่า่อเนื่อ นอนนี้บทรัอเาเร้าอารม์เธอเหลือเิน
“ให้เฮียอุ้มไปอาบน้ำไหม”
“อุ้มสิะ” ถ้าเาออุ้มแสว่าอยาอุ้ม ถ้าเธอัใเา็โนทำโทษอีแน่ ๆ เพราะอนนี้เธอหิว้าวนแ้าอ่อนแรไปแล้ว ารัใเาึไม่ใ่เรื่อีเป็นแน่
เาหัวเราะเบา ๆ ่อนะอุ้มเธอเ้าห้อน้ำ เพียไม่นานเสียรา็ัึ้น ิว่าะไม่แล้วเียวแ่เธอ็ยอมามใเาอีรอบ
อาหารมื้อ่ำทำเอาพริมาาโ เพราะล้วนแ่เป็นอโปรอเธอแทบทั้สิ้น ลิ่นอาหารหอมรุ่น ไวน์เลิศรสและแสเทียนสว่าไสวูแล้ว่าโรแมนิเป็นที่สุ
“วันนี้เฮียูใีัเลย่ะ”
“เลี้ยลอที่เรียนบไ” เายแ้วไวน์ึ้นนับเธอ พริมายิ้ม่อนะนแ้วับเาและื่มไวน์ไปพร้อมับรับประทานอาหาร
“อโปรอพรีมทั้นั้นเลย่ะ เฮียน่ารัที่สุเลย”
“็วันนี้พรีมน่ารัับเฮียไ ืนนี้้อัเ็มอีนะ” ประโยอเาทำให้เธอถึับหยาเยิ้ม หน้าแแ้มร้อนท้อไส้ปั่นป่วนไปหมเพราะิถึบทรัที่ำลัะเิึ้นอีรา
เธอทอสายามอเถื่อน้วยแววหวานหยาเยิ้ม นิ้วเรียวสวยสัมผัสเบา ๆ ไปับปาแ้วเรื่อื่มเลิศรส ่อนะ้อนสายาึ้นมอนที่นั่ร้ามับเธอ
ท่าทียั่วยวนอเธอทำให้เารู้สึระหายอยาเป็นที่สุ
“มาหาเฮียหน่อยสิ” เาบหน้าัอัวเอไปมา พลาเรียเธอมาหา
นถูเรียถึับสะท้าน ่อนะเินไปทรุัวนั่ลบนัแร่ วามแ็ร้อนที่ิ้ม้นอเธออยู่ ทำให้เธอใสั่นระริ
มือหนาโอบเอวบาอเธอเอาไว้ พลาลูบไล้ไปามสี้าอเธอ ึ้นมายัทรวออวบอิ่ม
เาถูไถยอออเธอนแ็เป็นไ นิ้วและเนื้อผ้าเสียสีอยู่ับยออที่ไว่อวามรู้สึ
“เฮียะ”
“ว่าไ”
“ไม่ินอาหารัน่อเหรอะ”
“็ินสิ เฮียว่าเฮียมีอะไรน่าินว่าอาหารอีนะ” สายาอเาทำให้เธอร้อน ๆ หนาว ๆ เหลือประมา
“อะไรเหรอะ” เธอเอ่ยถาม พลาัปาเบา ๆ ่อนะไล้เลียริมฝีปาที่แห้ผาอย่าปัุบันทัน่วน
“็นที่นั่อยู่บนัอเฮียไ น่าินว่าอาหารอี” ประโยอเาวาบหวามและเร้าอารม์ มืออเาเลื่อนไปลูบไล้ทั่วเนื้อัวหอมรุ่น ร่าอเธอสั่นสะท้านไปามแรมือและหัวใอเธอ็เ้นรัวเร็วแทบะโลออมานออ
เถื่อนยับใบหน้าเ้าไปหา่อนะหอมแ้มสาวฟอให่ แ้มนวลเนียนหอมรุ่นอเธอทำให้เายิ่มีอารม์ปรารถนา
มือหนายับไปเรื่อย ๆ ามเรือนร่าน้อย อ้อยอิ่อยู่รปทุมถันอวบอิ่ม ่อนะรูิปทา้านหลัอเรสัวสวยที่เาื้อให้เธอเมื่อหลายวัน่อน เพื่อให้ทรวออวบอิ่มที่ถูห่อหุ้มอยู่ภายในปราแ่สายาอเา
“เฮียะ” เธอับมืออเาเอาไว้
“ทำไม”
“รนี้เลยเหรอะ”
“ทำไม” เาถาม้ำ ยับใบหน้าหิวระหายเ้าไปสัมผัสับแ้มนวล
ความคิดเห็น