คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : 29
วาม้อร่าที่ยัมีเสื้อผ้าสวมใส่แ่เาลับเปลื้อมันทิ้ไปามินนาารบรรเิที่เิึ้นในสมอ เรือนร่าสาวทุสัส่วนถูปลายพู่ันรัสรร์ึ้นมาอย่าเหมาะเาะ เารู้ีว่าภรรยานสวยอวบอิ่มเพียใ ไม่้อถอเสื้อผ้าที่ปปิ แ่หลับา็ินนาารบรรเิสามารถวาเรือนร่าอเธอไ้ทุอทุมุมแม้แ่ไฝฝ้าทุุบนร่า เาเป็นนที่วามำีับรายละเอียทุอย่าที่พบเอไ้ไม่ผิพลา
อันามันแหวว่ายน้ำ้วยวามสนุสนาน น้ำระเพื่อมไหวไปามารเลื่อนาย เรือนร่าสาวแนบิับุที่เปียปอนทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโ้ัเน มือที่ับพู่ันสั่นเล็น้อย ายหนุ่มร้อนรุ่ม วาม้อารทาอารม์ำลัปะทุึ้นมาล้ายน้ำเือร้อยอศาเลเียส ริมฝีปาิ้มลิ้มหอบระเส่า้วยวามเหนื่อยที่ำผุำว่ายในน้ำหลายนาทีแ่เป็นิริยาเย้ายวนไม่รู้ัว
ร่าอรรยายึ้นนั่บนหิน้อนให่้วยวามเหนื่อย ้อทวีปะัพู่ันวาไป้าาย เพ่มอภาพที่เาวัมือไปมา้วยวามพึพอใ แ่แ่เิมอีนิเสร็สมบูร์ ธรรมาิรอบายเป็นอ์ประอบีเยี่ยมทำให้เหือสาวแสนสวยามน่าปรารถนาอยู่ท่ามลาป่าเาลำเนาไพร เท้าแร่ย่ารายเ้าไปหาร่าอรรเย้ายวนอารม์อภรรยา หิสาวสูอาาศสื่นเ้าปอแรลึ บิายไปมา มอน้ำใสเบื้อหน้า้วยรอยยิ้ม เายืนมอเธอทาเบื้อหลั ัวนร่าเริสใสอเธอทำให้เาเผลอไผล ปิมัเห็นเธอทำหน้าหิใส่ แ่เาลับอบรอยยิ้มสใสแบบนี้มาว่าเป็นไหนๆ
“อุ๊ย!” อันามันอุทานเมื่อร่าอบอุ่นสวมอมาทาเบื้อหลั
“หวาน” เาระิบิใบหูหอมเสียแหบพร่า
“พี่้อ ปล่อย ะทำอะไร”
เธอเริ่มิ้น เาไม่อบแ่เริ่มสัมผัสเล้าลึออวบอิ่มยับนวเฟ้นหนัๆ
“ินนาเือเป็นอาหาร” เาอบวนอารม์หวาม
“อย่า พี่้อ”
เธอร้อรามาว่าะห้ามปราม หอบเบาๆ ้วยวามรู้สึทาายที่เ้าู่โม ้อทวีปปลาเาสั้นลนเหลือแ่ับในัวน้อย เาสอแทรนิ้วเ้าหาเส้นทาับแน่นแล้วยับเป็นัหวะแบบรุเร้า
อันามันส่ายหน้าไปมา้วยวาม่านเสียวิ้นเร่าในอ้อมเา้วยวามระสันรัวน นิ้วเรียวยับระับิอย้ำในเนื้อายสาวถี่รัวเร่ส่เธอไปเยือนสวรร์ ร่าสาวผวาร้อเสียพร่าทิ้าย... แนบแผ่นหลัับอแร่
แรหอบอหิสาวทำให้เาู่โมโน้มใบหน้าให้เธอหันมารับุมพิ มือทั้สอเร่สอเ้าใ้เสื้อยืัวน้อยเพื่ออบุมปทุมถันเ็มไม้เ็มมือ ่อนลมือฟอนเฟ้นเน้นยำ ปลายนิ้วสะิเม็บัวสีมพูสทั้สอแล้วบบี้ถูไถไปมา ริมฝีปาสาวราอืออา... อารม์รัร้อนระอุถูปลุระหน่ำึ้นมาทันทีทันใ แม้แรน้อยนิะิ้นรนเพื่อิหนีออาอ้อมแน แ่เปอร์เ็น์ที่มาว่าลับเบียายับแผอว้านร้อนระอุ มืออี้าที่เพิ่ละาพฤษาสาวเบื้อล่าเอื้อมลไปสัมผัสอีรั้ประสานบี้สะิเม็บัวไปมาเป็นัหวะสอล้อัน ร่าสาวสะท้านทั้้านบน้านล่า หยัยายราไม่หยุหย่อน
้อทวีปรั้ร่าภรรยาให้นอนลบนหิน้อนให่รหน้า วามสบับวาสวยใสที่ำลัปรือเยิ้ม เารู้ว่าภรรยาปลุเร้าอารม์่ายายและเร่าร้อนอบสนอเาไม่เยผิหวัแม้แ่รั้เียว
“หวาน”
มือให่ลูบไล้ใบหน้าเปียื้นที่ำลัาลอยหรี่ปรือ้วยไฟเสน่หาที่เาุึ้นรอให้สาน่อเท่านั้น
ปาแๆ อิรรหนุ่มบุมพิเร่าร้อนแนบับริมฝีปาแสวยสีุหลาบ่ำหวาน เริ่มูลืนลีบปาบนล่าสลับัน ปัปอยผมที่เปียระใบหน้าสวยหวานออ เผยให้เห็นวหน้าเรียวไ้รูปนวลเนียนแระเรื่อน่ามอ
เสื้อัวสวยถูถอึออทาศีรษะแผ่วเบา เสียนร้อที่ถึแม้ะไม่ไ้ันัแ่เรียสิอนที่เผลอไผลไ้ะันั
“ไม่”
อุทานไ้แ่นั้นริๆ อิสรภาพทุอย่า็หมล เสียท่าให้น้อปั่นป่วนอารม์พิศวาสโยแท้มือแร่ทับมือน้อยทั้สอแนบับแผ่นหิน แล้วระมูบระไปามใบหน้าและลีบปาที่ส่ายหนี ทรวสาวสะพรั่ถูับ้อนวเฟ้นหนัหน่ว าเาสั้นพร้อมับั้นในัวน้อยถูรูลไปออยู่ที่ปลายเท้า
“อย่าปิเสธเลยหวาน ไหนๆ เรา็มาฮันนีมูนันแล้ว วรื่มน้ำผึ้พระันทร์ให้หนำใ ลับไป่อยว่าันอีที”
“อือ”
อันามันอยาประท้วแ่เาปิปาเอาไว้ นิ้วแร่สัมผัสสอแทรำแรเ้าหาุหลาบาวแสนหวาน ริมฝีปาร้อน้มลิมเนื้อสาวรุรุ่นหอมเาพูแบบนี้ทุรั้ที่เ้าประิัวเธอ... ่อยว่าันอีที แ่เธอไม่อยาะว่าอะไรอีแล้วอนนี้
ลิ้นหนุ่มร้อนระอุป่ายปาึ้นลหน่วหนั ทรวสาวเ็มึ็ไม่วาเว้นาารนวลึ่อเนื่อ แม้ใอยาบอให้เาปล่อย แ่ายลับอบรับเาเสียนน่าอาย
้อทวีปำแรในเนื้อายที่ปลุม้วยไหมเส้นสวยประปลาย ลิ้นื้นเร่สัมผัสให้เส้นไหมเปียแนบับอไม้ป่าลิ่นหอม นิ้วลึเ้าหาระรัว ทำานสอประสานับลิ้นร้อนอย่ารู้หน้าที่ีเยี่ยม มือน้อยบอบบาเร่ผลัศีรษะเาออห่าแ่ยิ่ผลั็ยิ่บเบีย ิ่ไแสนเสียว่านถูปลายมูเาถูไถไปมาวนเวียนน้อราสะท้านระเส่าไม่หยุ
เธอะายสะโพเสียสีับพื้นหินเพื่อะหนีแ่ยิ่ทำเา็ยิ่ระับิแนบสะโพับใบหน้าหล่อเหลาราวสรีให้ล้ำลึมาึ้น อันามันิทึ้หนัึ้น เาลับฝัหน้าุบ้วุ่มในวาม่ำื้นไป้วยน้ำหวานมาึ้น ร่าน้อยิ้นเร่าๆ เพียไม่ี่รั้็ไหลรินน้ำหวานออมา้อนรับลิ้นสาระายให้ื่ม่ำลืนินนหนำใมาว่าเิม แรหอบสะท้านเพิ่มวามน่าปรารถนาให้ายสาวที่นอนหายใระทวย ยออที่ประับ้วยผลเอร์รี่สีสสั่นไหวามแรหายใ เาเ้าู่โม่วิลืนินลทั์ที่มันล่อาล่อใอยู่รหน้าให้ลายวามระหาย อาาริ้นรน่อยอ่อนแรลามารปลุเร้าที่่อเนื่อเร่าร้อน ใบหน้าสวยหวานส่ายไปมา้วยวามเสียวระสัน เสียหวานเปล่ออมาไม่าสาย นิ้วเรียวลึยออบี้แล้วูั
หิสาวาโหอบแรว่าเิมเมื่อเาับแยาให้นั่ันเ่า ร่าสูผมยาวถึแผ่นหลั แร่ล้าไป้วยวามอุมสมบูร์อเนื้อายเรียบึ ยืนในน้ำ มือับวามแ็แร่ที่เรียมออศึลาไล้ถูไถับพฤษาสวาทแสนเร้าใบริเวุอ่อนไหวแสนสวน อันามันเลียริมฝีปาที่แห้ผาลาสายามอวามร้อนระอุอายหนุ่มที่ลาึ้นลามรอยแย่อนำแรเ้าทัทายับเสรเสียว่านสีแส มือน้อยผลัหน้าท้ออเาออแ่เารั้มือเธอไป้าน้า แล้วับระับเอวอเอาไว้มั่น ไถลส่วนปลายวามแ็แร่ที่แทรเ้าหาปุ่มระสันเสียวลสู่่อบุปผาาิับแน่น่ำื้นที่โอบอุ้มเา้วยวามเ็มใ แม้ะอรััืนแ่ไม่สามารถห้ามารเลื่อนไหวที่เ้าไปพัพิสุปลายทาปรารถนาไ้แม้แ่น้อย
ทั้สอหอบแรเมื่อเื่อมประสานายเป็นหนึ่ วาร้อนแรุรุ่น้วยไฟเสน่หา้อสบับสายาปรือเยิ้ม้วยฤทธิ์พิศวาสไม่่าัน เาระาสะโพเ้าหาแล้วระแทายฝาฝัเลื่อนับ้วยัหวะร้อนระอุ อันามันร้อสะอื้นเสียหลพยายามถอยหนี แ่เาำแรรั้แล้วรั้เล่า ถอถอนเือบหมแล้วลับเ้ามาใหม่หนัแน่นแม่นยำอย้ำน เนื้อายเสียสีระทบันละเล้าับเสียสายน้ำที่ไหลรินเป็นลำนำแสนบรรเิ
...และแล้วเสียร้อหวานที่ับล่อมสอประสานเป็นบทเพลรั็บลอย่าสวยาม
ความคิดเห็น