คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : 21
“อฝา้ะยาย” ภวัยื่นอฝาให้ยายทอ
“อบใมา ไม่น่า้อลำบาเลยแ่มาเยี่ยมยาย็ีใแล้ว”
“ลำบาอะไรัน หมาพลูบ้านันเยอะแยะ ไ้ยินว่าะฝาท้อที่นี่ ยายเป็นหมอำแยั้แ่เมื่อไหร่ แล้วอรท้อแล้วเหรอ เพิ่เาหอไ้ไม่นานเอ”
“พี่วัน่ะ”
อรนภัส้อนให้เมื่อไ้ยินำพูนั้น เธอเพิ่รู้ว่าสามีสนิทับยายทอเอามาๆ
“ยายะวนเราสอนิน้าวินปลา้วยัน่าหา นแ่อยู่นเียวมันเหา”
ยายทอหัวเราะอบใในำล้อเลียนอสามีภรรยาทั้สอ อรนภัสลายเป็นลูมืออยายทอทำอาหารทานัน่อนะอัวลับเมื่อไ้เวลา
อนหัว่ำภวับอภรรยาเอาไว้ว่าเาะไปััารลุ่มนร้ายที่รุล้ำเ้ามาในอาาบริเวเแน หิสาวึสวมน์อให้เาปลอภัย ภวัพาลูน้อไปัารับพวที่นอเถื่อน บุหรี่เถื่อน และอุปร์ผลิระเบิ ผลิเหล้าเถื่อน และอาะรวมถึยาเสพิ้วย
รุ่เ้านายหัวหนุ่มึสั่ลูน้อให้ัารับแนวรั้วเแนให้แน่นหนามาึ้น เพราะรอบรั้วโนัะระุย ายหนุ่มึให้อเสาปูนเทปูนทับอีที
“พี่วัเป็นยัไบ้าะ”
อรนภัสถามสามีที่ลับมา้วยใบหน้าอิโรยในอนเ้า
“พี่ให้ลูน้อัารทำรั้วใหม่แล้ว มันลอเ้ามาเหมือนหมาไม่มีผิ” ภวัทิ้ัวลนั่อย่าอ่อนแร
“มันเป็นพวไหนเหรอะพี่วั”
“พวนายหัวสายัน์ มันมีเแน่อาพี่”
เาิว่าระูลานนท์ที่มีเแน่อาเาอี้าน็ะร่วมมือับสายัน์้วยเ่นัน แ่ใระยัไ็่า เาไม่สน อแ่อย่าบุรุเ้ามาในเพื้นที่อเา็พอ
“พี่วัพั่อนนะะ เี๋ยวะไ้อาบน้ำิน้าวัน”
อรนภัสยน้ำเย็นมาให้สามีื่ม บีบนวให้อย่าเอาใ พร้อมับใ้ผ้าเย็นเ็ใบหน้าให้
“อยาินเมียแทนไ้ไหม”
“ยัะมีแรอีเหรอะ” อรนภัส้อนให้สามี “ว้าย”
แล้ว็้อร้ออุทานเมื่ออีฝ่ายวัอุ้มแนบอพาหายึ้นไปบนห้อ
“อยูว่าะมีแรหรือเปล่า”
ภวัระิบบอ หัวเราะเสียัที่แล้ภรรยาให้หน้าอไ้ อรนภัสล้อแนับอหนา ยัไ็ัใเาไม่ไ้แน่นอน
ภวัวาภรรยาลบนพื้นห้อน้ำ ลูบไปามเรียวาเนียนภายใ้ระโปรัวยาว เาเหลือบมอเห็นเธอัารอุปร์ทุอย่าให้เาเสร็สรรพ ทั้น้ำยาโนหนว มีโนหนว ผ้าเ็ัว แปรสีฟันบีบยาสีฟันเรียบร้อย ้านนอ็เรียมุให้อย่าไม่าบพร่อ
“ะโนหนวให้พี่เหรอ”
ภวัถามึ้นนั่บนอบอ่าอเอวบาไว้หลวมๆ
“่ะ อยาให้สามีหน้าหล่อๆ อบทำหน้าุเหมือนมหาโร”
“ุๆ แบบนี้สิี ใรๆ ะไ้ลัว”
ภวัยฝ่ามือบาุมพิไปพลาๆ
“โนนะะ ือว่าเวลานอนน่ะ่ะ”
ราวนี้อรนภัสอ้ำอึ้ ะบอว่าหนวเาเสียสีับผิวเธอนเ็บ็ไม่ล้า
“ทำไม หนวพี่เป็นยัไ”
ภวัเผลอลูบมือไปที่หนวอัวเอ อรนภัสหน้าแพูไม่ออ ่อนที่ภวัะถึบาอ้อ
“เอาสิ ถ้าอยาให้พี่โนหนว แ่อร้อโนให้นะ”
เาบออย่าามใ อรนภัสอมยิ้ม่อนะัารทันที
ภวัมอใบหน้าหวานอภรรยาที่ั้หน้าั้าโนหนวให้เา เธอหลบสายาแ่มือ็ับมั่นไม่สั่น เพราะลัวบา ายหนุ่มเอ็นั่นิ่ไม่ล้อภรรยา ไม่อยาเล่นับอมีม นายหัวหนุ่มล้าหน้าอออย่าหม หันไปแปรฟันสัรู่ ่อนะหันมามอภรรยาที่ผสมน้ำเสร็เรียบร้อย
“พี่วัอย่า่ะ ะอาบน้ำไม่ใ่เหรอะ”
“บอแล้วไว่าะินเมีย่อน”
ภวัสอมือให่เ้ามาบีบยำทรวออวบอิ่มอภรรยา อี้า็้มใบหน้าลูื่มับวามหวานเ็มึ เมื่อไ้ยินเสียราภวัึละมือลไปลูบสะโพผาย แล้วสอมือเ้าสู่ระโปรัวยาวึแพนี้ัวน้อยออไปทาปลายเท้า อรนภัสยาให้เาึออโย่าย
อสวาทอบสนอ่ำื้นึ้นทันาเห็น มือหนาผลัร่าภรรยาไปที่ผนั อารม์ุันรุนแร้วยวาม้อาร าเพรียวถูยวาพาับท่อนแนำยำ นิ้วแร่ออนเ้าออเป็นัหวะ
อรนภัสรวราพิศีรษะไปับำแพห้อน้ำ บารา็บที่อว้า ภวับูบลีบปาหวานที่ส่เสียราอย่ารัวน
ายหนุ่มยับัหวะถี่รัวอีไม่ี่รั้ร่าสาว็เร็รันิ้วแร่่วิวามสุมารอบรอในที่สุ ภวัยนิ้วที่เลือบ้วยหยาน้ำหวานไปที่ปาอภรรยา ไล้เบาๆ ให้เธอไ้เยิมรสาิอัวเอ มือหนาละาาเพรียวยำทรวออิ่มให้เธอร้ออุทาน แล้วสอนิ้วที่อุมไป้วยหยาน้ำหวานในปาร้อน
ภวัูบบัับให้เธอลืนินนิ้วอเา ่วยันลิ้มรสวามหวานอน้ำทิพย์ายอเสรสวาท รสาิลิ่นรุ่นทำให้หัวสมอออรนภัสหมุนิ้ว
นายหัวหนุ่มบเบียริมฝีปาอย่าพอใ ยาเพรียวพาแนแร่อีรั้ ่อนะบเบียวามเป็นายที่แ็ึเ้าบุรุล้ำสู่อาาเอไม้แสนสวยนมิ้าน เสียหวานรวราทันทีที่ถูายายสอแทรเ้าหา ภวัระแทุันเน้นอย้ำิบเถื่อน อรนภัสส่ายหน้า้วยวามเสียว่านสุใ เร็ร่าหวีร้อ ริมฝีปาหนาเ้ามาปิทาบทับบลึเอาไว้
ายหนุ่มยัยับลีลารัสอประสาน่อเนื่อ้วยวามเมามันในอารม์เสน่หา มือบาถูับบัับให้ลไปับลูบไล้แ่นายายที่ยัโน้วหนัเน้น พร้อมับสะิยอเสรอรัที่ถูเสียสีาไหมหยาบระ้าาเรือนายาย
ภวััฟันถอึัวนที่ยัแ็ร้าวออห่า ภรรยาโ่โ้ให้วามือไปบนอบอ่าอาบน้ำ ่อนะโหย่ายเ้าหาทาเบื้อหลัเพื่ออุเ้าหาอไม้ามอีรั้
ายหนุ่มรั้เอวึสะโพึ้นเพื่อให้เาไ้ระแทายไ้สะว บัับมือเธอ้าหนึ่หันมาอบุมสะโพผายเอาไว้รั้ให้เปิอ้ารับเาไ้เ็มเหนี่ยว ายหนาบบี้ยีุ้ันสนออารม์หวามที่รุนแรั่พายุให่ ท่วท่าเสน่หาถูเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเรื่อยๆ อรนภัสถูพาัวไปนั่บนอบอ่า าเพรียวถูแยออาัน ระบานให่ทำให้เห็นนทัู้่ไ้ัเน
“พี่วัา...”
“า...” ภวัานรับเสียร่ำรวอภรรยา
“เหนื่อยั่ะ” อรนภัสพ้อเสียสั่นพร่า
“เห็นหรือยัว่ามียัมีแรเหลือเฟือ”
ภวัพูอย่าอวอ้า แ่ริๆ มัน็ใ่อย่าที่เาพู
“อื้อ...”
อรนภัสบีบไหล่ว้าอสามียสะโพลอยึ้นรับแรระแท
ภวัสอมือเ้าใ้้อพับายภรรยาึ้นระแทไม่ี่รั้็ไปทรุนั่บนอบอ่าเสียเอ อรนภัสึำ้อทำหน้าที่รุเร้าเาแทน เพียไม่ี่รั้เา็ยสะโพึ้นรับสอเสยเ้าหาพัวพันันยุ่เหยิ สะโพเ้ึ้นเป็นัหวะเมื่อถูระทั้นาเบื้อล่า
“เมียหวานนานี้ ใระไปอใไหว”
ภวัระิบเสียแหบพร่า อรนภัสรัเอวหนา้วยาเพรียวเมื่อัหวะรุรับูถี่รัวึ้น สอร่าผวาอันแน่นพร้อมับอาารเร็ เสียหอบที่สะท้อนไปทั่วห้อว้าลับสู่ภาวะปิ ภวัึอุ้มภรรยาลอ่าอาบน้ำ้วยัน
“อรอาบน้ำแล้วนะะ เ้านี้อาบน้ำสอรอบ”
อรนภัสพูแล้วลูบมือไปามอว้าอสามี
“อาบอีรอบไม่เห็นเป็นไร เี๋ยวพี่ะินอรอีรอบ”
“พี่วั ยัไม่พอหรือไ”
อรนภัสบ่นอุบ ทุบให้เสียหลายที แ่็ทำไ้แ่นั้น เพราะ้ออาบน้ำให้เา่อ ทั้สอ่วยันอาบน้ำ ภวัวนภรรยาุยถามเรื่อทั่วไป อรนภัสึสอบถามเรื่อที่เาออไปััารพวนอเถื่อนบ้า
“พี่ไม่รู้ะทำยัไี ะบุึ้นไปถล่มมัน็ไม่ไ้ มันวาำลันไว้ที่รอยเแน บุไปโนยิไส้แ”
ความคิดเห็น