คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
“โอ๊ย!” เหมือนฝันร้อเสียหลเพราะมัแล้วเือหลุ มือโนไม้แหลมๆ เ็บนเลือิบ
“ุหนูอย่าเธอไม่เยลำบาสินะ ีเหมือนัน ันะเพิ่มานให้เธอทำเยอะๆ เลย”
“นี่นาย ู่ๆ มาใ้แรานัน บอมาหน่อยว่าันไปทำอะไรให้นาย” เหมือนฝันลุึ้น้อเา ่อนะถอยหนีเมื่อสบาวาวโรน์ุันู่นั้น
“เี๋ยว็รู้เอ แบไม้ฟืนลับมา้วย”
“บ้าเหรอ ันเป็นผู้หินะ ะให้แบไม้ฟืนลับนี่นะ!” เธอถามอย่าใ มอร่าสูที่ออมอเธออย่าวาอำนา
“ไม่ทำ็ไ้นะ แ่ืนนี้เธอนอนนอระท่อมแล้วัน” เาพูเสร็็เินุ่มๆ ลับระท่อม เธอมอาม่อนหันไปยไม้ฟืนอให่มาถือเอาไว้
“โอ๊ย!” มันหนัมา เธอพยายามเินามสะุนล้มไม่เป็นท่า
“โ่ะมั”
“นบ้าป่าเถื่อน” เลียเาับใ แล้วทำไมเธอถึมาอยู่ที่นี่ไ้นะ บ้าบอที่สุ
เาึเธอลับระท่อม ใ้มืออี้าหิ้วเือที่ผูับเถาวัลย์พาไม้ฟืนลับบ้าน
เธออ้าปา้า เาหิ้วสบายๆ ไม่หนัสันิ แล้วใ้แรานเธอทำไมนี่!
“บอไ้ไหม ับันมาทำไม นายอาะับมาผิัว็ไ้”
“เธอื่อนามสุลอะไรล่ะ” เาเอ่ยถาม
“เหมือนฝัน ประเสริสิริ” เธอรีบบอเาอย่าระือรือร้น ิว่าะทำให้เาใ เพราะเธออาะถูเาับมาผิัวหรือเ้าใผิอะไรสัอย่า
“็ถูแล้วนี่”
“ถูแล้วืออะไร”
“เธอเยเป็นแฟนับน้อายันไเหมือนฝัน
ำยุไ้ไหมล่ะ”
“ยุไหน” เธอทำหน้า เาระแทไม้ฟืนลบนพื้น หันมามอเธอ้วยสายาวาวโรน์ นถูมอลืนน้ำลายลอฝืเือ มอเาอย่าใ
“หรือมั่วผู้ายหลายนนำไม่ไ้”
“บ้าเหรอ ันอยู่เมือนอ”
“เธอทิ้น้อายัน่อนไปอยู่เมือนอ อยู่โน้นเอไ์ฝรั่ ป่านนี้หลวมโพรแล้วมั้” เา้มมออย่าหยาบาย นถูมอหน้าร้อนเห่อแั
“บ้า! ันยัิ้นอยู่ ไอ้นลาม” เธอแหวใส่หน้าแั
ปราบเลิิ้วึ้นมออย่าไม่เื่อถือ มอเธอั้แ่หัวรเท้าอย่าูแลน นถูมอร้อนๆ หนาวๆ อยาบปาัวเอนั ไปบอเาว่ายัิ้น อยู่ทำไม... ยายฝัน เธอ่าัวเอในใ!
“ั้น้อพิสูน์หน่อย”
“ัน... ันพูโห ันมั่วนอนนี้ิเอส์แล้วล่ะ ถ้านายทำอะไรัน นี่ิเอส์ไม่รู้้วยนะ” เธอโหำโ
“อ้อ... เหรอ ไม่เป็นไร ถุยาอนามัยเยอะมา ันื้อไว้เป็นสิบๆ โหลเลยล่ะ”
“บ้า!” เธอหน้าแ ถอยหนี เาึแนเ้ามาหา
“ใ่ ็บอแล้วว่าันบ้า นี่เือนนี้ยัไม่ไ้ไปเอายาระับประสาทเลย”
“อย่าทำอะไรันเลยนะ ันไม่สไม่ิ มีโริ่อ้วย”
ความคิดเห็น