คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : 19
อรนภัสไ้แ่มอนโน้นทีนนี้ทีเพราะไม่รู้ะพูอะไรี นรับประทานอาหารเสร็สิ้น สามีึเ้าไปูแลนาน เธอึ้ออยู่บ้านับเมิรา แนภาและบรรานใ้ในบ้าน ส่วนน้อๆ อเา็ไปเรียน ุพีระ็พัผ่อนอยู่ในห้อ
“ุวั็เป็นนอารม์ร้อนแบบนี้ล่ะ่ะ ุอรอย่าถือสาเลยนะะ”
เมิราวนอรนภัสุยะที่่วยันเรียมอาหารเย็น ส่วนป้าสาแม่บ้านสูวัยออไปื้ออที่ลา
“่ะ” อรนภัสรับำเพราะไม่รู้ะพูอะไรี
“ุอรเพิ่รู้ัับุวั ยัไม่รู้นิสัยใออเามานั”
เมิราแล้ว่า และรอฟัว่าอีฝ่ายะพูอะไร โยที่ไม่รู้รายละเอียว่าอรนภัสนั้นรู้ัับภวัมาั้แ่เ็ เพราะไม่มีใรเยบอเล่าให้ฟั อรนภัสรับำ เมิราึรุถาม่อ
“แล้วรู้ัันไ้ยัไล่ะะ”
“เราสอนเินนันในห้า่ะ” อรนภัสอบสั้นๆ
“เหรอะ เหมือนนิยายเลยนะะ พบรัอนเินนัน”
เมิราแสร้หัวเราะเสียใส วาริษยาวาวโรน์อย่าอิาน้าๆ อรนภัสรับำสั้นๆ เ่นเิม
“แหม... พูน้อยแบบนี้ นั่นสิุวัถึอบ”
“เอ่อ... ปิุวัุน้อๆ บ่อยเหรอะ”
“ถ้าหมายถึุภูับุแพรน่ะบ่อย่ะ แ่ับุาน่ะไม่ านั้นเ้าเป็นที่รัอุวั่ะ”
“อ๋อ... ่ะ เห็นน้อาเป็นนพูน้อย เรียบร้อยอ่อนหวาน แถมยัยัน เื่อฟัำสั่สอน ไม่ื้อ็เลยเป็นที่รัอทุน”
“็อย่านั้นละะ แ่็ไม่แน่ เห็นหิมๆ อาะร้าย็ไ้”
อรนภัสเลิิ้วึ้นเล็น้อยเมื่อไ้ยินประโยนั้น เธอำลัประเมินหิสาวรหน้านิ่ๆ แ่มิไ้แสอารม์อันใออมาให้อีฝ่ายไ้เห็น
“ไม่มีอะไรหรอ่ะ”
เมิราปิเสธเพราะไม่อยาพูอันใให้มาวามในอนนี้ อรนภัสึหันไปถามเรื่อเวลาั้โ๊ะอาหารแทน
“ุเมถอนใเสียแรเลย เอ่อ... มีเรื่อไม่สบายใหรือเปล่าะ”
“ไม่มีอะไรหรอ่ะ พอิถึุวั เลยอน้อยใเสียไม่ไ้น่ะ่ะ”
เมิราพูให้อีฝ่ายอยารู้ และ็ไ้ผลเมื่อไ้ยินำถาม่อมาออรนภัส
“น้อยใเหรอะ?”
“่ะ”
เมิราถอนใอี ลอบยิ้มเ้าเล่ห์ หันไปมอสาลี่ทาสสาวผู้ื่อสัย์อเธอ วามริ้อมีนมา่วยปรุอาหารอี แ่เธอัารให้ไปทำานอย่าอื่นและให้สาลี่อยู่เพียนเียว เหุผล้อแรือเพื่อ้อารพูุยับอรนภัส เพื่อูว่าอีฝ่ายมีอุปนิสัยใอเ่นไร ส่วนเหุผลอี้อ็เพื่อสร้าวามร้าวานให้่อยๆ เิึ้น เมิราแสร้บ่ายเบี่ยว่าไม่อยาพูลัวอรนภัสะน้อยใ แ่ในที่สุเมื่ออรนภัสรบเร้าเธอึเปิปาเล่าเรื่อที่ปั้นแ่ึ้นมาทันที
“ุเมเยเป็นนรัอพี่วัเหรอะ?” อรนภัสทวนำถาม
“ใ่่ะ แ่โะาลั่นแล้เราทัู้่ เรื่อที่เมเล่าให้ฟั ุอรอย่าไปถามุวัเียวนะะ ุวัอาะไม่พอใไ้”
เมิราับไม้ับมืออีฝ่ายบีบเร่เร้าเอาำมั่นสัา อรนภัสึพยัหน้าฝืนยิ้มให้ เมิราแอบเหยียปาอย่าสมใ
บรรยาาศบนโ๊ะอาหารในอนเย็นเป็นไปอย่าเรียบร้อย ภวัรู้สึไ้ว่าภรรยาูเียบๆ ไป ึเ็บวามสสัยเอาไว้ เมื่อแยย้ายันเ้าห้อนเอ่ยถาม
“อรเป็นอะไรหรือเปล่า”
ำถามใส่ใอสามีทำให้อรนภัสยิ้มหวานเินไปอสามีอย่าประบประแ
“ไม่ไ้เป็นอะไระ แ่เหนื่อยนิหน่อย”
เธอพูให้เาลายใ ภวัูภรรยาไปนั่บนเียอย่าเอ็นู อรนภัสบใบหน้าที่ไหล่ว้าอสามีอย่าพัพิ
“เหนื่อยมาหรือเปล่า เี๋ยวืนนี้ะล่อมนอนให้หายเหนื่อย”
เสียทุ้มที่ระิบ้าหูทำให้อรนภัสยิ้มเิน
“ท่าะไม่ไ้นอนเสียมาว่านะะ” เธอว่าอายๆ
“อาบน้ำันเถอะ เหนียวัวอีแล้ว”
ภวัเปลี่ยนเรื่อวัอุ้มร่าภรรยาแนบอ
“ว้าย! พี่วั ทำอรใอีแล้วนะะ”
เธอว่าไม่ริันั แ่็ล้อแนที่อหนายิ้มๆ หลัาอาบน้ำเสร็ภวัพาภรรยาออมาาห้อน้ำ มือหนาหยิบหวีึ้นมา่วยภรรยาหวีผมอย่าอ่อนโยน มอสบาในระอย่าลึึ้
“พี่วัา... พรุ่นี้ไปหายายทอันอีนะะ”
เสียหวานๆ อภรรยาอ้อนเ้าภวั็ใอ่อนยวบ
“พี่ะหาเวลาพาไป อสั่านนาน่อน”
ภวับออย่าเอาใ หอมแ้มนวลฟอให่
“อบุ่ะ” อรนภัสหันมาหอมแ้มสามีอย่าน่ารั
“ืนนี้้อให้ราวัล่อน พรุ่นี้ถึะพาไป”
มือหนาวัอุ้มร่าอภรรยาึ้นแนบอ่อนะพาไปวาบนเียอย่าเบามือ
“หวัผลอบแทนเหรอะ”
เธอว่ายิ้มๆ ไม่ไ้ัืนิะเินอายเสียมาว่า เธอสลัำพูอเมิราทิ้ไป ในเมื่อเธอัสินใแ่านับเาแล้ว เธอะ้อเื่อมั่นในัวเา มิใ่ฟัำนอื่นให้มีเรื่อบาหมาไม่เ้าใัน
ภวัแนบิร่าภรรยาอย่าหลใหล อร่าน้อยแนบอ้วยวามรัสุหัวใ ถัทอสายใยแห่รัที่เปี่ยมล้นไป้วยไฟเสน่หาในืนที่สออารเ้าห้อหอ
อรนภัสราหวิวไหว มือหนาลึไปามร่าเปลือยเปล่าภายใ้ผ้าห่มผืนหนา ร่าบานอนะแอเ่าหันหลัให้ายหนุ่ม ภวัึผ้าห่มออาร่าภรรยาลไปที่ปลายเท้าเล็ แสไฟาโมหัวเียอาบไล้ไปทั่วเรือนร่าผุผ่อ ายหนุ่มถึับลืนน้ำลายลสู่ลำอที่แห้ผา วาม้อารที่มอับลไปลุโนึ้นมาั่เปลวเพลิร้อนระอุ
มือหนาสัมผัสับโนา้านหลั บีบยำสะโพผาย มือบาเอื้อมมาวาบนมือหนา ภวัประสานมือภรรยาเ้าไว้้วยัน อรนภัสรู้สึอบอุ่นใปนสยิว่าน ื่นเ้นับบทรัรั้ใหม่ที่ำลัะเิึ้นใน่ำืนอันแสนยาวนาน
หิสาวลูบมือไปามทรวสาวฟอนเฟ้นเบาๆ เมื่อเาละมือออ ภวัามมาร่อมทับในท่านอนะแ่วยเธอยำหนัหน่ว ุมพิลีบปาหวานูื่ม มือหนาประสานับมือบาแล้วเล้นลึทรวสาวอวบให่ล้นมือ
ภวัเลื่อนมือลูบไล้ไปามหน้าท้อแบนราบ วลับไปยัาอ่อนเรียบเนียนอีรั้ สายามวาววับ้อับสะโพสวย ้านนิ้วแร่สอเ้าสู่ร่อสะโพผาย อรนภัสเผยอราปนหอบ แยายให้สามีสอนิ้วเ้าสู่พลูเนื้ออ่อนหวาน้านใน นภวัสามารถบีบลำลูบลึถูไถไปามร่อเสรอรัอภรรยาไ้สำเร็
นายหัวหนุ่มุใบหน้าลริมฝีปาับสะโพลมาวนวลอภรรยา มือหนายัสัมผัสับวามนิ่มอเนื้อสาว้านหน้า สะิยออรัแล้วบบี้ยี้ามใปรารถนา มันูิบเถื่อนรุเร้าแ่ลับถึอถึใสนอวาม้อารออารม์ราะที่ร้อนระอุ
ร่อรั่ำื้นหลั่รินไป้วยหยาน้ำหวาน่อเิเสียประสานับ้านนิ้วที่เริ่มยับเ้าออย้ำ้ำๆ ในัหวะสม่ำเสมอ แรเสียสีทำให้ายสาวบีบรัรุนแร ภวัำรามูลอนสะโพอนๆ ระบายอารม์เถื่อนิบในายทีุ่รุ่นรุนแร
อรนภัสัฟัน้วยวามสยิว่านสลับับารราสะอื้นเบาๆ เมื่อายสาวถูแยออาันเปิเผยวามลี้ลับออุหลาบอามลาเรือนร่า ้านนิ้วแร่ออนสลับับร่อสะโพ นส่วนล่าอหิสาวลอยเ่นึ้นาพื้นเีย มิบรัรึอบสนอามสัาาแห่เพศ
หิสาวราเรียื่อสามีอย่าระสันเสียวในอารม์เมื่อเานอนแนบ้านหลัเธออย่าสนิทเนื้อ ายแร่ลาไล้ไปามสะโพผาย บเบียเ้าสู่ร่อสะโพที่เปิรับยัไม่เ็มที่ อุ้มือให่สอเ้าใ้้อพับหลัเ่าแล้วแยเผยออนว้า แนบายเ้าิแน่นประอวามเป็นายที่พร้อมออสนามรัถูไถไปามลีบุหลาบ
ความคิดเห็น