คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 16
ภวัับมือภรรยาวาบนวามเรียบึอผิวายสีเ้มแล้วบัับมือให้ถูไปมา อรนภัสหน้าแระเรื่อ แ่็ยอมัถูเรือนร่าให้เาอย่าน่ารั เมื่ออาบน้ำนสะอาหมแล้ว ึพาภรรยาไปล้าเนื้อล้าัว เธอไ้แ่้มหน้าุ้วยวามอายที่้อเปลือยเปล่า่อหน้าเา
ภวัเยามนแล้วบูบ้วยวามมันเี้ยว เธอวามือบอบบายึไหล่หนาอเาเอาไว้ เผยอริมฝีปาอย่าน่ารัไร้เียสา นายหัวหนุ่มถึับลั่ ราหนัๆ เมื่อผละห่าวัอุ้มร่าเปลือยอภรรยาึ้นแนบอเมื่อเพลิราะในายปะทุึ้นมานยาะหัห้ามใ
ภวัวาร่าเปลือยเปล่าอันามอภรรยาบนเียว้าที่โรย้วยลีบอไม้อย่าทะนุถนอม วามที่เ็มไป้วยไฟเสน่หาวามอร่าเย้ายวนทุอมุม อรนภัสพลิายหนี้วยวามอาย วานหาผ้าห่มมาลุมาย็เอับลีบอไม้ลิ่นหอมมามาย มือหนาำลีบอไม้เหล่านั้นโรยบนเรือนร่าภรรยา อรนภัสสะท้านหวามเมื่อริมฝีปาุมพิบนร่าหอมรุ่นอเธอ แล้วูินลีบอไม้พวนั้นอย่าหิวระหาย
“พี่วั”
เธอรา เาานรับเสียห้าวสั่นพร่า แนบร่าสูบนแผ่นหลัเนียนที่เธอนอนว่ำหน้าอยู่
“อร”
ภวัเรียเสียแหบพร่า ่อยๆ พลิร่าเปลือยอเธอให้นอนหาย วาสวยใสหลับลทันทีที่้อใบหน้าม เลือฝาาพวแ้มระเรื่อนเป็นสีเ้ม ภวัทอสายามมอวามเินอายอภรรยาอย่าเอ็นู มือหนาับเรียวาเพรียวให้แยออาัน มือบอบบาปปิเนินุหลาบสาวแรแย้มามสัาา
“อายหรือไ”
ภวัถามอย่าเอ็นู อรนภัสพยัหน้าทั้ที่ยัหลับา
“อุ๊ย!”
เสียหวานอุทานเมื่อฟันมาวัเบาๆ เ้าที่ยอถัน
“มอหน้าพี่สิ หลับาแบบนี้ะไปเห็นอะไรัน”
เาระิบล้อเลียน
เธอส่ายหน้าไปมา ยิ่ไ้ยินประโยวาบหวาม็ยิ่ไม่ล้ามอหน้าเาเ้าไปให่
“ไม่้อลัวนะ พี่ให้สัาว่าะปป้ออร้วยีวิ อยู่ับพี่อรไม่้อลัวอะไรทั้นั้น”
เสียทุ้มเอ่ยบอ ทำให้อรนภัสลืมาึ้นมอ เธอเผลอยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าแๆ อเา ภวัเอ็ูะรู้ัว รีบลูบหน้าัวเอไปมา
“พี่วัสัานะะ” เธออำมั่นสัา
“พี่เป็นนพูำไหนำนั้น อให้อรมั่นใในัวพี่”
เายมือน้อยึ้นวาที่อ้า้าย หัวใที่เ้นแรอเาทำให้เธอ่านลึในอ ริมฝีปาระ้าสีเ้ม้มลุมพิสัมผัสไปทั่วใบหน้าเนียนละเอีย ั้แ่หน้าผามน มับ เปลือา แล้วบเม้มที่ปลายมูน่ารัอย่าเอ็นู พวแ้มหอม็ไม่พ้นถูริมฝีปาร้อนับอ้วยรสสัมผัสหวานล้ำ
ภวัเลื่อนปาหนาเ้าประทับลีบปาสีุหลาบบอบบา ูึวามนุ่มละมุนอ่อนหวาน มือหนาลูบไปามไหล่ลมลึ สัมผัสไ้ว่าเธอำลัเร็และสั่น เาสัมผัสอย่าทะนุถนอมปลอบประโลมให้ร่าสะราลายาอาารเร็และื่นลัวเหมือนวาน้อยไร้เียสา
อรนภัส่อยๆ ผ่อนลมหายใออมาเมื่อลายวามื่นเ้นหวั่นลัวับสิ่ที่ำลัะเิึ้น น้ำเสียที่เยุันอ่อนโยนลอย่าไม่น่าเื่อ มือหนาเอื้อมมาลูบไล้ลุ่มพวผมหอมรุ่นนุ่มสลวยราวเส้นไหมั้นี ่อนะยึ้นมาสูมอย่าเสน่หา ้อศอแ็แร่วา้าัวหิสาวเพื่อรับน้ำหนัอนเอไว้ ไม่ทาบทับนใ้ร่าให้อึอันั ใบหน้ามเ้มุไ้ออหอม ึ่เป็นลิ่นประำัวอเ้าสาวนสวยที่เาหลใหลั้แ่ไ้สูมลิ่นหอมนี้
“อื้อ... พี่วั”
อรนภัสเบี่ยหน้าหนี้วยวามเสียว่าน ภวัไม่อนาทรร้อนใ แ่ลับุไ้มาึ้นอย่าลั่ไล้ใหลหลลิ่นสาบสาวหอมรุ ปลายลิ้นสาร้อนวัแะสัมผัสับผิวเรียบึเนียนละเอียอานบัวอวบอิ่มู่ออยู่ระับสายา
“พี่วั”
อรนภัสผลัปลายาสาระายที่มีอหนวเราึ้นพอประมาทำให้เธอเสียว่านเินบรรยาย เาทับมือนิ่มเอาไว้้าเีย มอสบาอย่าล้อเลียน
“อื้อ...”
เสียราัึ้นอีรั้เมื่อริมฝีปาหยัหนา้มลูะอยถันสีเรื่อที่เบ่บานรอรับวามร้อนื้นที่เาฝาฝัลมา ปลายลิ้นไล้วนสะบัึ้นลถี่ระรัว แม้เพียส่วนหนึ่ที่น้อยนิอร่า แ่ลับสร้าวามระสัน่าน่อเิไปทั่วทั้าย อรนภัสเพิ่รับรู้ว่าารระทำและสัมผัสอายหนุ่มให้วามรู้สึ่านลึเ่นนี้
ร่าเปลือยิ้นเร่าบิายไปมา หอบหายใระเส่า เม้มริมฝีปาเอาไว้เมื่อยออทั้สอถูรอบรอื่มินอย่าระหาย วามื้นถูทิ้ร่อรอยแห่เสน่หาเอาไว้ทุที่ที่ริมฝีปาเลื่อนผ่าน แผ่นท้อแบนราบเนียนละเอียแม่วเร็นระุ้วยวาม่านสยิว เา่อยๆ เลี่ยลิ้นื้นวา้อนูับวามหวานละมุนละไมอย่าเอร็อร่อย เสียหวานสะท้านพร่าราเรือยั่วเย้าอารม์หนุ่มเหลือา มือบาเผลอิเียว้าเมื่อลมหายใร้อนระอุเป่ารรเนินุหลาบสาวแรแย้ม
“พี่วั”
เธอถอยหนีเมื่อสัมผัสไ้ว่าเา้มลไปยัเนินเนื้อสาวลาาย เา่าทำอะไรน่าอายยิ่นั
“ว่าไ หือ…”
น้ำเสียเอ็นูที่เอ่ยออมาทำให้อรนภัสใอ่อนยวบ ลึๆ ็อยาให้เาสัมผัสลุเล้าร่าเธอามแรอารม์ปรารถนา อยาเรียนรู้วาม้อารและอารม์หวามไหวแห่เพศรสเหลือเิน
“ลัว่ะ” อรนภัสสารภาพามร
“ื่นเ้น้วยหรือเปล่า หือ…”
ภวัถามอย่าเอ็นู แม้้อารร่าหอมรุ่นอเ้าสาวนสวยมาแ่ไหน แ่เา็ไม่บุ่มบ่าม ทำให้เธอื่นใลัว หรือเ็ยาับรั้แร
... อยาให้เธอสัมผัสวามอบอุ่น่านลึแห่อารม์เสน่หา
... อยาให้เธอไว้ใเาในทุๆ เรื่อเมื่อเริ่ม้นีวิู่
... อยาให้เธอเปิใรับเาอย่าเ็มที่
“่ะ” อรนภัสพยัหน้า ภวับมูเล็เบาๆ เ็หนอเ็...
“เ็น้อยไม่้อลัว พี่สัาว่าเราะมีวามสุ้วยัน สามีภรรยาู่ไหนๆ เ้า็ทำันแบบนี้ทั้นั้น ่อยๆ ทำ ถ้าไม่อบ็บอพี่ ถ้าอบ็้อบอนะ ะไ้รู้” นายหัวหนุ่มเย้า
“พี่วัพูให้อรอายอีแล้วนะะ” อรนภัสำหมัทุบให้
“อายน่ะีแล้ว ืนนี้ะ้อนให้หมแรเลย”
“ไม่ใ่หมูนะะะมา้อน”
เธอ้อนให้ เาแทบหลุำในิริยาน่ารันั้น
“แน่ใเหรอ ยัยอ้วน” เาระิบเย้า
“หึ! ะโรธแล้ว หาพี่วัยัไม่หยุพูอี”
อรนภัสอนแทนที่ะอาย เาเผยยิ้มที่ยั่วเธอให้หายอายไ้
“นอนให้สบายๆ แล้ว็ปล่อยัวปล่อยใไปับพี่นะ”
เาลูบไหล่บาเบาๆ เพื่อปลอบประโลม อรนภัส่อยๆ สูลมหายใเ้าปอ และผ่อนออมาเบาๆ
“ไม่้อเร็”
เาระิบบอ ูรัใบหูหอมสะอาแผ่วเบา่อน่อยๆ ทวีวามหนัหน่วึ้นามลำับ อรนภัสสยิวนเผลอรา ส่ายใบหน้าหนีทั้ๆ ที่อยาให้เาทำแบบนี้เรื่อยๆ แ่พอิว่าัวเอราน่าเลีย็รีบเม้มริมฝีปาปิเสียราสะท้านหวามเอาไว้มิิ
“อย่าื้อสิ บอว่าอย่าเร็ อยาะร้อ็ร้อ รา็รา ไม่มีใรมาแอบฟัหรอ ถ้ามี็่าหัวมัน”
“พี่วัน่ะ ะมีนมาแอบฟัเรา้วยเหรอะ”
หิสาวระิบระาบถามอย่าสนใ ทำาโเหมือนเ็ๆ ทำวามผิ นายหนุ่มยิ้มเอ็นู แทบะหลุำให้ลั่นห้อหออีรอบ
“ไม่มีหรอ ใรเาะเสียมารยาทนานั้น”
เา้มลุไ้อบเธอไปพลาเพื่อไม่เป็นารเสียเวลา
“พี่วัทำให้อรใหมเลย” เธอว่าอย่าอนๆ
“เพิ่รู้ว่าเื่อน่าย”
ปาหนาทำหน้าที่ไปพร้อมับพูึมำับน่าสสัย
“็เป็นเพราะพี่วับอไะ อรถึเื่อ แ่ถ้ามาหลอันบ่อยๆ แบบนี้ะไม่เื่ออี่อไปแล้ว”
“พี่ล้อเล่น่าหา อนนแ้มป่อหมแล้ว แ่พี่อยาให้อย่าอื่นป่อมาว่านะ”
ความคิดเห็น