คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 15
“รู้ไหมว่าอนนี้ันำลัหิวมาๆ เลยนะ” เาับมือเธอมาสัมผัสับแ่นายาย มันื่นัวแ็ึอยู่ในอุ้มือนุ่ม เธอรับรู้ไ้ถึวามให่โที่ยายนาึ้นอเา ทำเอาน้ำอิหน้าแ่าน
“เธอำลัหื่นเหมือนัน แม่เ็น้อยอัน”
“อื้อ...” เธอร้อราเมื่อเาสอนิ้วลายาวเหยียเ้ามาในร่อสวาท มันเสียว่านน้อส่ายสะโพ้วยวามรัวน
“ไม่เป็นไรเ็น้อย ันะ่วยเธอเอ” เาวัลิ้นลามเลียยอเสรสวาทระรัว อีทั้สอนิ้วอยเ้าออถี่ยิบ เธอร้อรา้วยวามเสียว่านรัวนใ
“ใล้หรือยั” เาเอ่ยถาม
“้านในอเธอำลัสั่นระุ แม่เ็น้อย” เาเร่เร้า ไม่นาน็ เร็้า ่อนะแพร่าเสียว่าน้วยวามรัวนใสุแสน
“าเในอเธอแะไปหมเลย” เาึนิ้วออมาาร่อสวาท ่อนะนำมาูเบาๆ เหมือนที่อบทำ เธอหุบา หน้าแ่ำ รับรู้ไ้ถึ วาม่ำเยิ้มที่เปีย่ำอยู่รลีบายสาว
น่าอายนอยาแทรแผ่นินหนี
“่วยหน่อยสิ ูสิ ว่ามันื่นแล้วนะ” เาึมืออเธอไปอบุมเป้าาเุๆ เอาไว้ เธอหน้าแ่ำะที่ถูบัับมือให้ลูบไล้ไปมาเบาๆ ่อนที่เาะปลาเออาท่อนล่า
น้ำอิอ้าปา้าับวามแ็ึที่ีเ้อยู่รหน้า เธอหลับาหนีอย่าใ
“ใอะไร ทำเหมือนไม่เยเห็น” เาเอ่ยถามำๆ
อยาะเถียเาว่าเห็นะๆ แบบนี้มันเยเสียที่ไหนันเล่า นบ้าลาม อบโว์อลับที่เธอ็แอบอยาเห็นเหมือนัน
“ยายบ๊อเอ๊ย อยาเห็น็ไม่้อมาหลับาหนีเลย” เายับใบหน้า เ้าไปหา อมยิ้มแทบหลุำออมาที่ไ้แล้นี้อาย มืออเธอยัรูรัท่อนเนื้ออเาไปมาเบาๆ รู้สึหายใไม่ทั่วท้อเมื่อเาเลื่อนมาลูบไล้ ท้ายทอยอเธอเบาๆ
“ูให้หน่อยสิ” เาเบียส่วนปลายอวามแ็แร่มาับริมฝีปานุ่มอเธอ น้ำอิปิปาสนิท แ่เาเลื่อนลไปบีบเล้นทรวออวบอิ่ม ทำเอาเธอ้อหลุเสียรา้วยวามรัวนใออมาอย่าสุลั้น นั่นทำให้ท่อนเนื้อยาวให่แ็ึแทรผ่านเ้ามาในโพรปาอเธอไ้แทบะทันที
“อ๊า... ปาอเธออุ่นั” สิหลราเสียหลเมื่อท่อนายายอเาไ้หลุพ้นเาไปในเรียวปานุ่มละมุนอเธอ มันทำให้เธอ้อเลื่อนมือไประับสะโพแร่อเาเอาไว้เป็นที่ยึ เารวบผมอเธอเอาไว้แล้วยับสะโพเ้าหา ฝัท่อนเนื้อเ้าในโพรปาร้อนรุ่มอเธอรั้แล้วรั้เล่า
“แยาให้ันเี๋ยวนี้” เ้านายหนุ่มเอ่ยสั่ลูน้อสาว แู่เหมือนะ ไม่ทันใ ึ้อนอุ้มร่าน้อยไปวาบนเ้าอี้ที่โ๊ะทำาน ่อนะับาเธอ พาไปับพนัทั้สอ้าน แยาเธอให้แย้มออมาให้เาุายเ้าไปหา ไ้อย่าถนั
“อ๊า...” เธอร้อราเสียสั่นระริเมื่อเาแทรลึเ้ามาภายใน
“เธออรัันหนัมาเลยนะรู้ไหม” เาโยลอน ในะที่เธอ รวรา มือน้อยับาทั้สอแยออาันให้ว้ามาว่าเิม เพื่อให้เาเ้ามาระแทายอิแอบแนบิไ้อย่าถนัถนี่
สิหล้อนสะโพอเธอึ้นอุ้มระแท แล้วเา็นั่ลไปบนเ้าอี้แทน
“อ๊าย...” น้ำอิร้อราเสียสั่นระริเมื่อร่าอเธอระแทลไปบนัอเาเ็มเหนี่ยว ส่วนลาลำัวที่ฝาฝัันอยู่อัแน่นเ้าหาันทำให้เิวามเสียว่านับิับใ เธออ้าปาร้อเสียหลเมื่อเายุ้มสะโพอนามอเธอึ้นแล้วับลไปให้อ้าอมูรัแ่นายายนสุลำ
“ุสิ” เธอรวราเสียหล ส่ายหน้าไปมา้วยวามเสียว่าน
“นี่ือานอีหน้าที่อเธอ หัระแทให้ันเสียวแล้ว็หัอัน ไป้วย” เธอหน้าแหนัึ้นว่าเ่าับประโยวนวาบหวามนั้น
“อ๊ะ อ๊าย... หนูไม่ไหวแล้ว่ะ”
“ะเสร็แล้วเหรอ” เาเอ่ยถามระิบอยู่รริมหู เธอระุวูบบนัอเา ุหน้าเ้าหาอว้า หอบหายใรวยริน
“เป็นไเ็น้อย” เา้มมอเ็สาวที่บหน้าอยู่ับอ ยำสะโพ อเธอไปมาเบาๆ
“เสื้อผ้ายับหมแล้วนะะ” เธอ่อว่าเา้วยน้ำเสียอ่อนล้า
“่าหัวมันสิ ันแ่อยา่วยให้เธอเสร็”
“่วยหนูทำไมะ หนูไม่ไ้อยาทำอะไรแบบนี้เสียหน่อย” เธอหน้าแลามไปถึใบหู
“็เธอมอันเหมือนะลืนิน ัน็เลยสเราะห์ให้หายอยาไ”
“ุน่ะล่าวหาหนู” เธอรัวำปั้นใส่อเา เลยเิาริ้นเล็ๆ เิึ้น นั่นือหายนะริๆ สำหรับเธอ เพราะิ้นแล้วร่าายที่สอประสานเ้าหาันอยู่เสียสีเ้าหาัน และเายัแ็ึอยู่ในร่าายอเธอแบบที่พร้อมะระแทระทั้นเ้าหาันอีรั้อย่าุเือเลือพล่าน
เายุ้มสะโพอเธออีรั้แล้วยับ ร่าน้อยสั่นลอนไปามแรโยแทบะทำเอาเธอาใอยู่บนัอเา
“อ๊าย...” เธอราอีรั้ ่อนะโผเ้าอรัเาแนบแน่น หัวใ วน้อยไหววูบสั่นระุอย่ารุนแร เนื้อายบเบียเ้าหาันแนบแน่น ่อนที่เาะึร่าอเธอออห่า
ความคิดเห็น