คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 15
พีระอวยพรให้บุรายนโและสะใภ้้วยวามสุที่ไ้เห็นลูายเป็นฝัเป็นฝาับเาเสียที
“โธ่... พ่อ ไม่้อฝา อร็ูแลันีอยู่แล้วน่า”
ภวัพูแ้เ้อเมื่อเห็นสายาอบิา ทุนหัวเราะอบใ อรนภัสยิ้มอายๆ ไม่ล้าสบามๆ อน้าๆ
“อใหุ้วัมีวามสุมาๆ นะะ”
เมิราเอ่ยบอเสียสั่นๆ ภวัเมินเยไม่ยินียินร้ายับประโยอแม่เลี้ยสาวที่อายุน้อยว่าเาเสียอี นอรนภัส้อรีบแ้สถานาร์ึเรียเหล่านั้นล
“อบุ่ะุเม” อรนภัสยิ้มหวานให้อีฝ่าย
“่ะ” เมิราหน้าเื่อนเล็น้อย ฝืนยิ้มแนๆ ให้ทั้สอ
“วั พ่อฝายัยอร้วยนะ หนันิเบาหน่อย็ให้อภัยันนะ อร... หนู็อย่าเอาแ่ใัวเอนะลู”
ภวัและอรนภัสราบุไรสร ่อนทีุ่อรนุะอวยพรเป็นนถัไป
“อให้ลูทั้สอมีวามสุ รีบมีหลานให้แม่อุ้มไวๆ นะ๊ะ”
“วัฝาน้อัน้วยนะ”
ฤษะบไหล่เพื่อนเบาๆ อรนภัสไหว้พี่าย่อนะโผเ้าอเ็มอ้อมแน นี้หว้าๆ รีบึเ้าสาวออมา้วยใบหน้าึัทำให้ทุนลอบอมยิ้ม
าิผู้ให่อีหลายน่าอวยพรู่บ่าวสาว่อนะเลี่ยออาห้อ…
แนภายิ้มให้พี่สาว บีบมืออย่าให้ำลัใ รู้ีว่าอีฝ่ายเสียใแ่ไหน เมิราเม้มริมฝีปาแน่น่อนะบอน้อสาวว่าไม่เป็นไร และสะบัหน้าเินาไป แนภามอามพี่สาวไปนิ่ๆ ไม่ปริปาพูอันใอี
“อุ๊ย!”
อรนภัสอุทานเมื่อเธอเยหน้า็เอับสายามริบอเ้าบ่าวที่้อมอมา
“ร้ออีแล้ว ทำไมผู้หิ้อร้ออุทานเพื่อเรียวามสนใ้วย”
อรนภัส้อนให้ “ไม่ใ่เสียหน่อย”
เธอยอมให้เาุมมือพาเินูไปที่เียว้า
“อาบน้ำ่อนไหม ะไ้ลายร้อน”
ภวับออย่าใส่ใ หยิบพวมาลัยที่ออัวเอออไปวาไว้บนหัวเีย และหันมาหยิบที่อเธอ้วย อรนภัสล่าวอบุเบาๆ
“่ะ ็ี่ะ”
อรนภัสรีบบอ อย่าน้อยเธอะไ้หนีเ้าห้อน้ำเพื่อทำใอีสัหน่อย
“้อารน่วยถูหลัหรือเปล่า”
เาเอ่ยถามเหมือนเป็นเรื่อธรรมา เพื่ออยาให้เธอลายวามอึอัและสร้าวามเป็นันเอ
“ไม่เป็นไร่ะ”
หิสาวสะุ้เมื่อายหนุ่มับเธอหันหลัแล้วทำท่าะรูิปถอุแ่านให้
“พี่ะ่วยรูิปให้ ิว่าอรไม่ถนั ไอุ้เ้าสาวพวนี้อบทำให้ถอยา เาออแบบมาไว้ให้เ้าบ่าวถอให้”
ภวัพูเย้า เล่นเอาอรนภัสหน้าแวยเินแ่็ยอมให้เาเอื้อมมือมารูิปให้อย่าไม่อยาัใ ปลายนิ้วระ้าสัมผัสแผ่นหลัเนียนลูบไล้เบาๆ หิสาวเริ่มหายใิั เม้มริมฝีปาแน่นเมื่อวามระสัน่านแปลใหม่เ้ามาเยือน
“หลัเนียนั สสัยไม่้อารนถูหลัแล้วมั้ แ่้อารนอาบน้ำให้แทนหรือเปล่า”
“อือ... ไม่เอา่ะ อรอาย”
อรนภัสพู้วยวามอาย ื่นเ้นนวามือวาไม้ไม่ถู
“วันนี้ยอมให้ แ่่อไป้อนะ”
ภวั้อนใบหน้าสวยให้หันมาสบาอย่าเสน่หา
“้ออะไระ”
หิสาวถามอย่าไร้เียสา ะพริบาปริบๆ อย่าไม่เ้าใ
“้ออาบน้ำให้พี่ไ หรือเราสอนะอาบน้ำพร้อมันบ่อยๆ ี พี่อยาให้เมียถูหลัให้ ะไ้สะอาๆ”
“ไม่เอาหรอ น่าอายายเลย”
เธอ้มหน้าุ ส่ายหน้าไปมาอย่าน่ารั
“เถอะน่า เี๋ยว่อไป็ิน ถูๆ ไปสัหน่อยะอบ”
เาระิบบอ หอมแ้มเนียนๆ นั้น้ำไป้ำมา
“พี่วัอ่ะ พูไร็ไม่รู้” อรนภัสเบี่ยหน้าหลบพูเสียสะท้าน
“ไม่อบให้พูแ่อบให้ทำมาว่าใ่ไหม”
เาัอ เธอึเียบเสีย พูไป็มีแ่ะเถียเาแพ้อยู่ร่ำไป
“อุ๊ย!”
เธอสะุ้เมื่อริมฝีปาหนาร้อนประทับลมาที่แผ่นหลัเนียน หิสาวนลุันสยิวไปทั้ร่า
“ให้พี่อาบให้ไหม หรือลัว”
นอยาอาบน้ำให้เมียถาม้วยน้ำเสียเร่าร้อน
“ลัว่ะ” เธอรีบบอ เาะไ้ไม่รุเร้า แ่เธอ็ิผิ
“ยิ่ลัวยิ่้ออาบให้”
ภวัหมุนร่าเ้าสาวนสวยให้หันมาหา ่อยๆ ปลผมให้อย่าเบามือ อรนภัสสั่นสะท้านหลบหน้าเินอายไม่ล้าสบา
“อ้าว... อายอีแล้ว อนนี้ยัไม่ทำอะไรหรอ เหนียวัว ้ออาบน้ำให้สะอา่อน”
“พี่วั” เธอำหมัทุบอแร่เบาๆ
“้ออุ้มไหมนี่”
เาเอ่ยถาม พร้อมปลุเ้าสาวออาัว ามริบมอเ้าอวบอิ่มที่ห่อหุ้ม้วยบราเียร์ไร้สาย
“ไม่้อ่ะ อุ๊ย!” เาับมือเธอไปวาที่ระุมเสื้อ
“ถอให้พี่หน่อย อยาหานถอให้มานานแล้ว”
หิสาวยอมทำามที่ายหนุ่มอ้อน หัวใสั่นรัวนะโลออมานออ แผ่นท้อว้าสีเ้มทำให้เธอเผลอมอ
“อยาินพี่เหรอ”
ภวัหยิแ้มนวลเบาๆ อย่าเอ็นู อรนภัส้มหน้าุที่เผลอมอเาไม่วาา ็ไม่เยเห็นผู้ายเปลือยะะแบบนี้มา่อนนี่นา เาวัอุ้มร่าโปร่ึ้นสู่วแนเพื่อพาเ้าห้อน้ำ เธอุใบหน้าที่อว้าแอบอิแนบิอย่าฝาเนื้อฝาัว
“อนเ็ๆ เล่นน้ำแล้ว้นลาย โึ้นหายแล้วนี่”
ภวัยำบั้นท้ายามอนเบาๆ
“อุ๊ย! พี่วั บ้าั” หิสาวีมือายหนุ่มแล้วมอาเียว
“หาพูว่าพี่บ้าอีรั้เียว รับรอืนนี้ะบ้าทั้ืนเลย”
อรนภัสาโ่อนะรีร้อเมื่อเาับเธออุ้มพาไปที่อ่าอาบน้ำ
“ว้าย! พี่วั”
เธอทุบอเาเมื่อ้อมานั่ทาบทับอยู่บนัวสามีในอ่าอาบน้ำใบให่
“อาบน้ำไ้แล้วนะ”
ายหนุ่มระิบบออย่ามันเี้ยว หิสาวอายนทำอะไรไม่ถู ึุใบหน้าที่ออหนาแทน ภวั่อยๆ ลูบมือหนาบริเวไหล่เนียนละเอีย อรนภัสราเบาๆ รู้สึเสียว่านไปทุรูุมน
“พี่วัา...”
เธอเรียเาเสียแผ่วสั่นสะท้าน ภวัเยามนให้แหนึ้นสบามุที่แปรเปลี่ยนเป็นหวาน่ำ ใบหน้าหล่อเ้ม่อยๆ ้มลมาหา แนบริมฝีปาระ้าบนลีบปาระเรื่อที่เผยอยวนเย้า ภวัุนันริมฝีปานิ่ม ูสลับบนล่า สอแทรลิ้นเ้าลิ้มรสวามหวานในโพรปาอุ่นร้อนที่่ำื้นอันอุมไป้วยน้ำผึ้รสเลิศ ลิ้นหนาระหวัรัรึลิ้นเล็สีเรื่อที่หลบหลีอย่าเียสา ายหนุ่มถอนลิ้นแล้วรา่อนะบูบลไปใหม่ ูลิ้นหิสาวเป็นัหวะ มือหนาท้ายทอยให้เธอหยุนิ่รอรับุมพิูื่มอเา
“อื้อ...”
อรนภัสราเสียพร่าเมื่อภวัถอนริมฝีปาระ้าออ เพียเสี้ยววินาทีเา็รวบผมยาวสลวยึรั้นเธอแหนใบหน้ารับุมพิลึล้ำุันอเาอีรา ทั้สอหอบโยน เมื่อายหนุ่มถอนริมฝีปา วาสอู่สบัน้วยไฟเสน่หา ปรือปรอยหม่นมัวลุเล้าราะร้อนแร มือหยาบหนาเลื่อนลุมสะโพผายอนาม อรนภัสสะุ้บิัวเินอาย เป็นิริยาน่ารัน่าปรารถนาให้ภวัอยารุเร้ารอบรอ
“นิ่ม เนียน เรียบึ”
ภวัพูเสียพร่าเหมือนนละเมอ เอื้อมมือมายัวามเป็นอิสรี้านหน้า
“พี่วัา...”
หิสาวแหนใบหน้าแ่ำห้ามปราม ลายเป็นยิ่ยั่วยุให้ายหนุ่มสอนิ้วเ้าสู่ใลาวามเป็นสรีเพศ ร่าสาวบิเร่าอย่าระสัน่าน วามับแบอรันิ้วระ้าเป็นัหวะนภวัเผลอำรามลั่น
ร่าามยับามนิ้วแร่ล้าอสามีหนุ่ม่อนะเร็ร่า้วยวามสุ หอบเหนื่อยสะท้อนในอนภวัอใไม่ไหว้อ้มลบูานบัวปริ่มน้ำที่ล่อาล่อใให้เาเ้าลุเล้าเยิ้วยวามเสน่หา
“อาบน้ำนะอร พี่้อารเหลือเิน”
ภวับอเสียสั่นพร่าแหบห้าว ้มลหอมแ้มนวลแล้วถูมือหนาไปามร่าายผุผ่ออภรรยา อรนภัสไ้แ่สะท้านภายใ้ฝ่ามือหนา ร้อราอย่าไม่เป็นัวอัวเอ
ความคิดเห็น