คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 10
“บ้า!” ใยไหมหน้าาเหลอหลาเพื่อนในห้ออเธอ่าิไปไ้ ใระไปทำอะไรบ้าบอแบบนั้นันเล่า พอถึอนลาวัน มีนัศึษานหนึ่มาบอใยไหมว่านุเเรียไปพบ
“อาารย์เเรียแทำไมยายไหม” อรสาและเพื่อนๆ รุมถามันให่
“ไม่รู้สิ” เธออบแล้วรีบเินไปที่ห้อพัออาารย์ เาะประูไม่ี่รั้เา็เอ่ยอนุาเสียเ้ม
“อาารย์มีอะไระ”
“อาทำอาหารลาวันมาให้” เายื่นล่ออาหารลาวันให้เธอ้วยน้ำเสียรึมๆ นมอแอบอมยิ้ม่อนะยมือไหว้แล้วยื่นไปรับ
“อัว่อนนะะ”
“รับ” เารับำ เธออมยิ้มเินัวปลิวออมาอย่าเินๆ
“อาารย์เรียแไปทำอะไรยายไหม” เพื่อนๆ ่าเอ่ยถามันอย่าสนใ
“อ้อ... อาเ เอ๊ย! อาารย์เเรียให้ไปเอา้าวล่อน่ะ”
“หือ... ไปเอา้าวล่อ” ทุนมอหน้าัน ใยไหมลืมัวไปึรีบอธิบายเสียระรัว
“หมายถึบ้านออาารย์เอยู่ใล้ไหมน่ะ เมื่อเ้ามา้วยันเพราะรถยารั่วเลยลืม้าวล่อเอาไว้ในรถ” เธอโหำโ แ้ัวเป็นพัลวัน
“อ้อ... แบบนี้นี่เอ ั้นไปิน้าวเที่ยันีว่า ันหิวแล้ว” เพื่อนๆ เอ่ยวน
“ัน็หิวแล้วเหมือนัน” อรสาเอ็หิวเลยเอ่ยวน้วยเหมือนัน ใยไหมแอบผ่อนลมหายใ เินามเพื่อนไปรับประทานอาหารที่ศูนย์อาหาร
“โหย... นี่้าวล่อเธอทำมาินเอเหรอยายไหม ทำไมน่ารัมุ้มิ้แบบนี้ล่ะ นี่ถ้าไม่บอว่าเธอทำเอนึว่าอาารย์เทำให้เพื่อะีบเธอเสียอี”
“แ่ๆๆๆ” ใยไหมสำลัน้ำหวานที่ำลัู มอ้าวล่อหน้าาน่ารัแล้วาโ ้านในมี้าวปั้น ผั ผลไม้ ับ้าว ไ่าว
โหย... อาเิว่าเธอเป็นเ็อนุบาลหรือไถึไ้ทำ้าวล่อน่ารัแบบนี้มาให้
ไ่าวรูปหัวใ เลียนัมาทำัวน่ารัแบบนี้
แถม... ปิ่นโ็สีมพูหวานแหววเสียอี
นบ้าทำอะไรแบบนี้ัน!!!
“อาเะ ทำไมอาเ้อนำอาหารล่อมาให้ไหม้วยะ” รถอเธอยั่อมไม่เสร็ าที่ยาแบนเยๆ ็้อเ็อย่าอื่นไป้วย นุเให้วามเห็นว่าเธอวระเ็สภาพเรื่อยน์เพื่อประสิทธิภาพและวามปลอภัย ึ่เธอ็ปิเสธเพราะว่ารถยัีอยู่แ่เาให้เหุผลว่าไม่วรประมาท เธอี้เียเถียับนทฤษีเยอะแบบเา็เลย้อเออออห่อหม
“อาอยาทำ้าวล่อให้แฟนิน เราเป็นแฟนันแล้วนี่นา” นหน้ามึนหันมาอบเธอเล็น้อย่อนหันไปสนใับารับรถ่อ
“แล้วทำไม้าวล่อออาเถึไ้มุ้มิ้นัล่ะะ” ำถามนี้มาพร้อมับใบหน้าัเินอย่าไม่เยเป็นมา่อน
“แล้วอร่อยไหมล่ะ” นหน้ารึมเอ่ยถาม ลอบยิ้มในหน้า
“็อร่อยีหรอ่ะ” ใรบอันล่ะ อร่อยะายไป แ่เธอเหรอะพูให้เาีใ เอะ!
“ีแล้ว พรุ่นี้ะทำให้ินอี”
“เี๋ยวนอื่น็เ้าใผิหรอ่ะ”
“่าเาสิรับ เราะสนในอื่นทำไม เราทำแล้วมีวามสุ ไม่ทำให้ใรเือร้อน็ทำไปเถอะรับ” นมารึมแบบเาูผ่อนลายมาว่าเธอเสียอี
นัศึษาหลายนบอว่านุเสอนหนัสือสนุ ทุรั้ะสอแทรแ่ิและปรัาีวิเ้าไป้วย นัศึษาึมีวามสุที่เรียนับเา แม้แ่ัวเธอเอ ิว่า้อเรียนเรียๆ ับนหน้าุเสียอี ที่ไหนไ้เาสอนหนัสือสนุมา ฟัเพลินเพลิน แถมยัอธิบายเ่เ้าใเนื้อหาไ้เห็นภาพ นุเไม่รำาหานัศึษาะัถาม เาอบ้วยน้ำเสียนุ่มๆ ใส่ใทุำถาม เาถือว่าเป็นอาารย์ที่สอนหนัสือไ้ีเยี่ยมนหนึ่ในวามิอเธอ นุเส่ลูศิษย์สาวหน้าบ้านอเธอเ่นเิม
“เี๋ยวไปหาอาที่บ้าน้วยนะ”
“ไปทำไมะ”
“ไป่วยัเอสารหน่อย”
“อ้อ... ไ้่ะ” เธอรับำ่อนะยมือไหว้เินเ้าบ้าน นุเรับไหว้่อนะยิ้มเล็น้อย นหน้ารึมเวลายิ้มน่ามอเหลือเิน แ่เ็สาวเินเ้าบ้านไปแล้วเลยไม่มีโอาสไ้เห็น
“สวัสี่ะุพ่อุแม่” ใยไหมไหว้บิามารา พวท่านำลัเรียมัวะออไป้านอพอิบพอี
“สวัสี้ะนสวย วันนี้แม่ับพ่อะออไปธุระ้านอนะ๊ะ”
“ลับึไหมะ” บาทีบิามาราอเธอ็มีนัุยับลู้า หรือไม่็ไปานเลี้ย เธอเลย้ออยู่บ้านนเียวเพราะไม่่อยอบานอะไรแบบนั้น
“อาะึ้ะ แม่สั่ให้ป้าน้อยทำอโปรอหนูเอาไว้แล้วนะ๊ะ”
“อบุ่ะ” เธอล่าวอบุเินมาส่บุพารีทั้สอึ้นรถ่อนะรีบวิ่ึ้นั้นบนอาบน้ำอาบท่าเพราะนัับนุเเอาไว้
“ุหนูะไปไหนะ ให้ป้าั้โ๊ะ่อนไหม ลับมาะหิว” น้อยเอ่ยถามเ้านายสาวเมื่อเห็นอีฝ่ายวิ่ลมาาบันไทำท่าะออาบ้าน
“ไปบ้านอาเ่ะ ไป่วยัเอสาร ยัไม่้อั้โ๊ะนะะ” เธออบแม่บ้าน้วยรอยยิ้ม ่อนะเินไปริ่บ้าน้าๆ นุเเินมาเปิประูให้เ็สาว
“เ้ามา่อนสิ” เาล่าวเิอย่าสุภาพ่อนะปิประูหน้าบ้านเินนำเ็สาวเ้าไปในบ้าน
“อาทำนมเอาไว้ ลอิมูสิ” เาผายมือไปยันมหลายนิที่วาเรียรายอยู่บนโ๊ะ
“โหย... น่าินัเลย อาเนี่ทำับ้าวทำนมเ่ัเลยนะะ ใรไ้เป็นแฟนโีายเลย” พูออไปแล้วรีบปิปาัวเอ เพราะเพิ่สำนึว่าเธอำลัเป็นแฟนับเาอยู่นี่นา
ความคิดเห็น