แก้เบื่อ32

ลำดับตอนที่ #2 : H I B A Y A S H I

APPLICATION

"ไม่ต้องใส่ใจหรอก ฉันจัดการเองได้ ขอบคุณนะ"

ชื่อ  :   Yudai Hasebe ยูได ฮาเซเบะ

ชื่อเล่น  :  Hasebe ฮาเซเบะ

เพศ  :  ชาย

อายุ  :  17 ปี

อยู่โรงเรียน  :  โรงเรียนมัธยมมิชิยากิ

ส่วนสูง / น้ำหนัก  :  168/ 57 (คำนวณเองกลัวไม่สมจริงเลยเอาน้ำหนักส่วนสูงเพื่อนมาเลย แล้วก็รู้สึกว่ามันไม่อ้วนไม่แห้งเกินนะ)

     นิสัย  :  ฮาเซเบะเป็นคนยิ้มยาก เขาไม่ค่อยแสดงท่าทีร่าเริง ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่เก็ทมุกตลกหรือหน้าตาย แค่เขาเส้นลึกเท่านั้นเอง ถ้าจะทำให้เขาหัวเราะได้ส่วนมากมันจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญมากกว่า เป็นคนขี้กังวลและกลัวความผิดพลาดเลยไม่ค่อยยุ่งหรือสุงสิงกับใครเพราะกลัวจะไปทำให้กลุ่มของคนอื่นกร่อยหรือเพิ่มภาระ ชอบจัดการทุกๆอย่างด้วยตัวเองเพราะเชื่อว่าไม่มีใครทำงานของเราได้ดีเท่าตัวเราและเกรงใจคนอื่น มักจะให้ความสำคัญกับคนอื่นก่อนตัวเอง บางทีไม่ไหวก็ชอบฝืนและดันทุรังอยู่บ่อย เป็นคนจัดการกับของภายนอกได้ดี(งาน,ระเบียบของห้อง,เสื้อผ้า)แต่จัดการกับความคิดตัวเองไม่ค่อยได้ และเป็นพวกคิดลบขั้นรุนแรงแบบไม่แสดงออก ชอบคิดว่าคนอื่นทำดีกับตัวเองเพราะสงสารหรือรักษาน้ำใจเลยเป็นผลกระทบให้ไม่ไว้ใจคนอื่นไปด้วย ปกติจะเป็นคนพูดน้อยเพราะประหม่าแต่ถ้าสนิทแล้วจะพูดไม่หยุดเหมือนอัดอั้นมาจากไหนก็ไม่รู้เสมอ ยิ่งเป็นเรื่องที่สนใจเช่นเพลงกับศิลปะด้วยนี่พูดเหมือนเขื่อนแตก(แล้วจะจบด้วยขอโทษที่พูดมาก) ถึงจะดูเข้ากับคนไม่เก่งแต่เขาไม่ได้ขี้อายคือเป็นคนที่ไม่มนุษย์สัมพันธ์และประหม่าการคุยตัวต่อตัวแต่เรื่องงานและเรื่องจริงจังนี่โปรมาก(ชอบนำเสนองาน) คำพูดที่ติดปากที่สุดคือขอบคุณกับขอโทษ ขอบคุณทุกเรื่องและขอโทษแม้แต่เรื่องที่ตัวเองไม่ผิด

     ประวัติคร่าวๆ  :  ฮาเซเบะเป็นลูกชายคนกลางของบ้าน พ่อของเขาเป็นผู้พิพากษาส่วนแม่เป็นเจ้าของโรงแรมชื่อดัง ทำให้ลูกๆนั้นถูกเลี้ยงมาโดยปู่และย่า ปู่นั้นรักน้องสาวคนสุดท้ายเพราะเขามีความฝันว่าอยากได้ลูกสาว(แต่ก็ล่ม) ส่วนย่านั้นรักพี่ชายคนโตเพราะย่ามีเชื่อสายจีนเลยมีความเชื้อแบบจีนๆอย่างลูกชายคนโตสำคัญที่สุดติดมาด้วย เหลือแค่ฮาเซเบะที่ทำอะไรก็ดูกลางๆไปหมดเขาจะถูกว่าเมื่อทำผิดแต่จะไม่ถูกชมเมื่อทำดี ทำให้เขากลัวความผิดพลาดชนิดฝังใจ ชอบการฟังเพลงและวาดรูป ฮาเซเบะจะอยู่ในห้องวาดรูปสีน้ำและฟังเพลง ถ้าไม่เห็นเขาอยู่ในห้องก็รับประกันได้เลยว่าเป็นไปได้ยากที่จะอยู่ส่วนอื่นๆของบ้าน(คือถ้าไม่อยู่ในห้องก็ออกนอกบ้านไปเลย ไม่ชอบอยู่ที่ๆมีคนรู้จักมารวมกัน) อาจพบเขาสิงอยู่ตามหอศิลป์คนเดียวได้บ่อยๆ

     ฮาเซเบะเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อน โดยเฉพาะในโรงเรียนเพราะเขาไม่กล้าเข้าหาใครและไม่ได้เป็นจุดสนใจ ชอบนั่งมุมไหนก็ได้ในห้อง ขอให้เป็นมุมไม่เอาช่วงกลางๆที่มีคนล้อมหน้าหลัง และเพราะอาการยิ้มยากกับไม่กล้าเริ่มบทสนทนาทำให้มีคนไม่ค่อยชอบหน้าเขาอยู่ ซึ่งเขาก็รู้และสนใจด้วยแต่เมื่อแก้ไม่ได้และรู้ว่าเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์เขาก็จะพยายามไม่สนใจ(จบด้วยการกลับมาเครียดคนเดียวในห้องนอน) ส่วนมากเขาจะหมกตัวอยู่ในห้องของตัวเองหลังเลิกเรียนเพื่อดื่มและวาดรูปคนเดียว และบางทีก็ลากยาวยันเช้า

     โรคประจำตัว  :  Night Depression (โรคแพ้กลางคืน) เป็นโรคที่จะเศร้าๆเครียดๆในช่วงกลางคืนส่งผลให้นอนไม่หลับเรื้อรังและสะดุ้งตื่นเวลาหลับ (พอดีอ่านเจอในนิตยสารพอดีเลยคิดว่ามันเหมาะกับฮาเซเบะที่ดูซึมๆหน่อย)

     สิ่งที่ชอบ  :  เสียงเพลงเสียงดนตรี,งานศิลปะทุกแขนง,เบียร์,บุหรี่

     สิ่งที่ไม่ชอบ  :  ครอบครัวของตัวเอง,คนที่ทำอะไรก็ดีก็มีคนเห็นด้วย

     สิ่งที่กลัว  :  เรื่องเหนือธรรมชาติ(ผี,มนุษย์ต่างดาว),แมลงสาบ(ถ้าให้อยู่กับแมลงสาบก็ฆ่ากันเลยดีกว่า),การโดนจับผิด

     เพิ่มเติม  :  สายตาสั้นไม่มาก ถอดแว่นยังเดินตรงอยู่,ใส่หูฟังแทบตลอดเวลาและต้องการฟังเพลงแทบตลอดเวลา,สะสมแผ่นเสียง(แผ่นใหญ่ๆ),กินยานอนหลับบ้างเป็นครั้งคราว,ชอบการเจาะ(เจาะหูเยอะแล้วบางทีก็เอาเข็มเจาะตัวเองเล่นๆเพื่อระบายความเครียด)

                      ไม่รู้ว่าแบบไหนมีเสน่ห์สำหรับคนเขียนแต่ผมชอบตัวละครหม่นๆหน่อยแบบนี้แหละครับ ถ้าจะให้ตรงไหนก็จะพยายามแก้ให้นะ

T
B