If you are The Rock Star ,But i’m SuperStar!!

ลำดับตอนที่ #1 : Accident !

            “ปล่อยให้ชั้นไปเถอะ ..ได้มั้ย?” 

เสียงหญิงสาวกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา แต่ทว่าน้ำเสียงนั้นกลับสั่นเครืออย่างน่าประหลาด

“แต่ ..มิกะ ผมรักคุณ ..”

ชายหนุ่มตรงหน้า บอกกับหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขน

“แต่ชั้น..ไม่ได้รักคุณแล้ว ..”

หญิงสาวดันออกชายหนุ่มออก แต่น้ำตายังคงไหลไม่หยุด 

……… Cut !!

สิ้นเสียง คัท ของผู้กำกับ หญิงสาวคนที่เพิ่งมีน้ำตาไหลริน ก็ยิ้มกว้างออกมาทันที

“โอ้ยยย เสร็จสะทีสินะคะ” \.>_</

“ริเอะ” ดาราสาวผู้รับบทนางเอกซึ่งเป็นหญิงสาวที่น่าสงสารในละครเรื่อง Over Loveบ่นอุบ

เพราะกว่าจะถ่ายฉากนี้เสร็จ ก็ปาเข้าไปกว่า 7 เทค เนื่องจากพระเอกจอมขี้เก๊ก จำบทไม่ได้สักที

            “ริเอะ กลับเลยนะคะ ..ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับวันนี้” (^u^||)

ริเอะ กล่าวลาทีมงาน        

ในหัวกำลังคิดถึงเตียงนอนนุ่มๆที่บ้าน ( ชั้นจะนอน ชั้นจะนอน! ([=0=z.)

“เดี๋ยวสิ ..น้องริเอะ”

เสียงเรียกริเอะ ดังมาจากข้างหลัง

“คะ ...” (-_-‘)

เธอรับคำอย่างเซงๆ เพราะรู้ว่าสิ่งที่จะได้ยินต่อไปมัน น่าเบื่อหน่ายแค่ไหน

“เดี๋ยวตอนบ่าย 2 โมง  มีคิวสัมภาษณ์ละคร Princess flower ที่นาโงย่า

หลังจากนั้น 4 โมงเย็น อัดรายการ Pon Pon! Chiky!! แล้วก็ยังมี ..”

“พี่ มิโตะ ช่วยพูดบนรถตอนไปดีกว่าค่ะ” (ToT’)

เธอพยายามปั้นหน้ายิ้ม ทั้งๆที่อยากจะกลับบ้านไปพักผ่อนเหลือเกิน

เธอถ่ายละครเรื่อง Over Love นี้มากว่า 1สัปดาห์แล้ว พึ่งจะได้นอนเพียง 7 ชั่วโมง

ซึ่งนับว่า หนักหนาสาหัสสำหรับดาราสาวอย่างเธอมากทีเดียว

แต่เพราะเรตติ้งที่พุ่งกระฉูดนั่นเอง จึงทำให้ผู้กำกับต้องเร่งถ่าย แถมยังเพิ่มฉากอีกตั่งหาก

และในขณะที่ ริเอะกำลังขับรถกลับบ้านนั่นเอง


                 .....

“ ตอนสองทุ่ม มีนัดทานอาหารกับแฟนคลับที่โรงแรม เอมเมอรัลด์

หลังจากนั้นก็อยู่ถ่ายรูป แจกลายเซ็น แล้วก็ 3 ทุ่มครึ่ง มีงานของ Lift Magazine
            งานนี้น้องริเอะ ไปแค่โชว์ตัวเฉยๆก็พอแล้วค่ะ งานวันนี้ก็หมดแล้ว”
            ก็หมดแล้วเหรอคะพี่! พระเจ้า แค่นี้ก็ ..จะตายแล้วค่ะคุณผู้จัดการ (,T[]T,)

“พี่มิโตะคะ ช่วงนี้ เป็นแบบนี้หมดเลยรึป่าวคะเนี่ย ฮืออ.. ริเอะเหนื่อยจังเลยค่ะ”

“พี่ขอโทษนะคะ ..แต่เป็นแบบนี้เกือบทั้งเดือน ไปจนถึงกลางเดือนหน้าเลยล่ะค่ะ ส่วนมากมันปฏิเสธไม่ได้จริงๆนี่คะ” มิโตะ ผู้จัดการสาวอายุ 25 ปี บอกริเอะอย่างเกรงใจ
            “ค่ะ ริเอะเข้าใจ ..แค่ลองถามดูน่ะค.....ว้ายยยย!!”

            โครมมมมม!!

            รถของริเอะ ชนกับรถคันหนึ่งเข้าอย่างจัง แรงกระแทกทำให้หัวของเธอกระแทกกับพวงมาลัย
              มีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย มิโตะซึ่งพึ่งหายตกใจจากรถชน
            ก็ตกใจอีกรอบกับรอยเลือดบนหน้าผากของริเอะ

            “น้องริเอะ เป็นไรมากรึป่าวคะ ...น้องริเอะ !”

            ริเอะ ที่ยังมึนๆ อยู่เล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองมิโตะ และ มองไปยังรถคันที่จอดนิ่งสนิทข้างหน้ารถเธอ

            “ริเอะ ไม่เป็นไรค่ะ ..แต่คนในรถนั้นจะเป็นไรรึป่าว ไม่รู้”

            “น้องริเอะ ไม่เป็นไรแน่นะคะ เลือดไหลด้วยนี่คะ” มิโตะพยายามเช็ดเลือดจากแผลของริเอะ

            “ริเอะ ไม่เป็นไรค่ะ ริเอะว่า ไปดูรถคันนั้นหน่อยดีมั้ยคะ”

            ริเอะที่ยัง มึนๆ เปิดประตูรถออกไป เดินโซเซไปที่รถเฟอร์รารี่สีแดงคันที่พึ่งชนกับเธอ

            “คุณคะ ..เป็นอะไรรึป่าวคะ”

            “......................” ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา

            “คุณคะ ..........”

            แล้วประตูรถก็เปิดออก ..ชายคนหนึ่งกลิ้งลงมาจากที่นั่งคนขับในสภาพไม่ได้สติ

            “คุณคะ ..! พี่มิโตะมาช่วยหน่อยค่ะ”
 ริเอะพยายามประคองผู้ชายคนนั้นขึ้น พร้อมกับเรียกมิโตะที่กำลังพยายามโทรหาตำรวจอยู่พอดี

            “ท่าทาง เค้าจะบาดเจ็บนะคะ ริเอะว่าพาเค้าไปโรงพยาบาลดีกว่าค่ะ” ริเอะบอกด้วยท่าทางร้อนใจ

            “แล้วทางนี้จะทำยังไงละคะ” มิโตะเองก็กังวลไม่แพ้กัน

            “เดี๋ยวพี่มิโตะอยู่ที่นี่ รอตำรวจแล้วกันนะคะ ริเอะขอพาเค้าไปรพ.ก่อน”

 

            แล้วริเอะก็พยุงร่างชายผู้ไม่ได้สตินั้นขึ้นแท็กซี่ไปรพ. 
โดยไม่ห่วงแผลที่หัวตัวเอง ที่ตอนนี้ เลือดเริ่มไหลออกมา เลยแม้แต่น้อย