สู่อำนาจ

"นะ.. น้ำ.."

คอแห้งสุดๆไปเลย..

"คุณหนู!ท่านฟื้นแล้ว!ต้องแจ้งนายท่านกับนายหญิง"

"ขอนะ..น้ำ"

"อ้ะ! ขออภัยเจ้าค่ะ น้ำเจ้าค่ะ" 

อ่าาาา.. ค่อยยังชั่ว.. เดี๋ยวนะที่นี่? 

ก่อนหน้านี้

อ่าาาา...อยากนอนต่อจังนะ"ฮึบ!โอ้ย!?" 

          เหมือนจะนอนตกหมอน เจ็บๆๆๆ"สวัสดีค่ะนี่คือเหตุการณ์​ก่อนหน้านี้ มันเป็นวันธรรมดาของฉันอีกวันหนึ่ง เช้าที่ไม่ค่อยแจ่มใสเพราะอาการคอเคล็ดผสมกับความง่วงทำให้ฉัน

"กัญนิภา"ยังมึนๆอยู่ แต่ก็ช่วยไม่ได้วันนี้ฉันต้องเข้าบริษัทนี่เนอะ

         ฉันลุกไปอาบน้ำ ล้างหน้า แปลงฟันตามปกติกินข้าวเช้าที่มีไข่ดาวไส้กรอกและเบค่อน 

"อืมมมม.. ค่อนข้างจะเค็มโดด" 

               ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะดื่มน้ำตามและออกไปที่ลานจอดรถ บ้านฉันอยู่ใจกลางเมืองหลวงเป็นบ้านที่ถ้าดูภายนอกจะดูเหมือนบ้านทั่วไปแต่ถ้าเข้าไปข้างในเมื่อไหร่จะให้อารมณ์เหมือนทะลุมิติมาเลยทีเดียว เพราะด้วยความชอบนิยายแนวทะลุมิติไปจีนโบราณทำให้บ้านฉันมีแต่ของสะสมจำพวกนี้อยู่เยอะ แต่จะดูย้อนยุคขนาดไหนแต่หุ่นยนต์ก็เต็มบ้าน เพราะฉันเป็นคนที่ขี้คล้านจะทำทุกอย่างในชีวิตเช่น งานบ้าน 

           ฉันแยกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ 17 ปี เพราะไม่สามารถรับการยัดเยียดมากมายในบ้านใหญ่ ฉันมีครอบครัวแต่ไม่มีจะดีกว่าพ่อของฉันเอาลูกๆของเขาเป็นเครื่องมือทางธุรกิจ เขาสั่งให้เราเพอร์เฟ็คเป็นที่1ในทุกๆด้านซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันรับไม่ได้อย่างมาก ฉันจึงเลือกจะตัดขาดตระกูลเก่าแล้วออกมาใช้ชีวิตอย่างอิสระดีกว่าอยู่เป็นเครื่องมือใช้แล้วทิ้งของคนที่ฉันเรียกว่า พ่อ แต่เขายังมีบุญคุณ​เรื่องการให้ความรู้ที่มีค่าให้ฉัน เรื่องนี้คือเรื่องเดียวที่ฉันยอมรับและขอบคุณจากใจจริง

     เมื่อถึงลานจอดรถบ้านฉันมีรถน่ารักๆที่ใช้ไฟฟ้าทั้งคัน อีกทั้งยังขับเองได้จอดอยู่ที่ลานจอดรถ 

"ไป BTE." 

"ค่ะ นายท่าน" 

          บริษัท"Born To Eat" หรือ"BTE" คือบริษัท1ในหลายบริษัทของฉันที่ทำเกี่ยวกับอาหารครบวงจรหรือถ้าเรียกด้วยภาษาบ้านๆคือมีตั้งแต่สากเบือยันเรือรบกันเลยทีเดียวขอแค่กินได้และไม่ผิดศีลธรรมเราก็มีไม่ใช่แค่ขายของสดเท่านั้นแต่เรามีภัตตาคาร​ทั้งระดับทั่วไปจนถึง5ดาว ซึ่งวันนี้ฉันเข้าประชุมฝ่ายบริหารเรื่องการหาเมนูใหม่และตั้งสาขาใหญ่แห่งใหม่ในอีก5ประเทศ

          และแน่นอนตารางงานวันนี้ไม่จบแค่นี้แน่ฉันมีบริษัททั้งในที่มืดและสว่าง มีอำนาจล้นเหลือถ้าเทียบกับเกมฉันก็คงเลเวลใกล้ตันเต็มที สำหรับฉันทุกอย่างมันน่าเบื่อมาก จนฉันได้เจอกับสิ่งที่เรียกว่า"ต่างโลก"หรือ"ทะลุมิติ" มันคงน่าสนุกถ้าจะได้ไปทำธุรกิจใหม่ในต่างโลกล่ะนะ ทั้งลมปารณ เวทมนต์ถ้าเทียบกับโลกที่แสนน่าเบื่อแห่งนี้คงดีกว่าเยอะ

" ถึงที่หมายแล้วค่ะนายท่าน" 

"ขอบคุณมากจ่ะ" 

          ไม่ถึงวิก็มีคนกรูกันเข้ามาล้อมรถของฉันมีกล้องอีกเป็นสิบๆตัวพร้อมกับพรมแดง

"เห้อออ... ขอเข้างานแบบสงบๆสักวันได้ไหมนะ"

          ฉันลงจากรถพร้อมกับปั้นยิ้มธุรกิจที่ชำนาญมาตั้งแต่ก่อนเดินได้ 

"ท่านประธาน! มองกล้องนี้หน่อยค่ะ!" 

" ท่านมีแผนจะขยายบริษัทไหมคะ? "

" กรี้ดดด... ท่านประธานสวยมากเลยอ่ะแก๊" 

"!!? เขายิ้มให้ฉันๆๆๆ" 

"มโน! เขายิ้มให้ฉันต่างหาก! "

          ใช่ค่ะนี่คือสิ่งที่ฉันต้องเจอทุกเช้าที่เข้าบริษัท มันค่อนข้างน่าเบื่อและน่ารำคาญ ฉันเลยยิ้มให้พวกเขาอีกรอบและรีบเข้าตึกทันที เสียงของนักข่าวและแฟนคลับ(?)​ค่อยๆเบาลง และเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

" ท่านประธานคะ เชิญทางด้านนี้ค่ะ" 

" อืม วันนี้มีตารางงานอะไรบ้างล่ะ" 

"เช้านี้มีงานประชุมฝ่ายบริหารเรื่องสาขาใหม่ค่ะ ช่วงกลางวันมีไฟท์บินไปที่จีนเพื่อไปทานอาหารและเจรจาธุรกิจกับทางบริษัทA  ช่วงบ่ายมีงานประมูล ส่วนตอนเย็นต้องบินกลับมาไทยเตรียมไปประชุมในวันพรุ่งนี้" 

"อ่า.. ขอบคุณๆ" 

ฉันทำได้แค่ยอมจำใจเดินหน้าทำงานตามตารางอย่างโดยดี เพราะถ้าไม่ทำก็ไม่ได้เงินน่ะสิ! @

.

.

.

. 

.​

.

หลังทำตามตารางงานตอนเที่ยงเสร็จฉันก็มีงานที่ต้องไปงานประมูลในตลาดมืดต่อ อย่างที่เคยบอกอำนาจฉันไม่ได้อยู่ในที่สว่างเพียงอย่างเดียว แต่ฉันมีอำนาจมากมายในมุมมืดอีกด้วย ความจริงมันค่อนข้างจะขัดแย้งที่งานประมูลตลาดมืดเปิดในตอนบ่ายแต่ด้วยเส้นสายและอำนาจของหลายๆคนที่เข้าร่วมการประมูลครั้งนี้ ทำให้ทั้งตำรวจหรือคนภายนอกไม่กล้าเข้ามายุ่งเกี่ยว

"ถึงที่หมายแล้วค่ะนายท่าน" 

"อ่าฮะ" 

ฉันลงจากรถและเดินเข้าไปในซอยมืดๆซอยหนึ่ง ตอนนี้ฉันสวมเสื้อคลุมสีดำที่มีฮู้ดและหน้ากากสีดำที่ไม่มีลายฉันไม่ค่อยอยากโดดเด่นมากเลยเลือกแต่งตัวเป็นสีดำทั้งตัว

ฉันเดินลึกเข้าไปในซอยเรื่อยๆจนเจอประตูสีแดงที่ดูโทรมๆแห่งหนึ่ง

"31415926"

แอ้ด...

แค่พูดชุดตัวเลขประตูตรงหน้าของฉันก็ค่อยๆเปิดออกมา ฉันเข้าไปข้างในก่อนจะมีบริกรหนุ่มที่ใส่หน้ากากรูปกระต่ายสีดำและใส่สูทผูกโบว์สีแดงเดินเข้ามาหา

"ไม่ทราบว่า..." 

ฉันยื่นบัตรสีดำเงาวาวใบหนึ่งไปให้เขาก่อนที่เขาจะทำท่าตกใจเล็กน้อยแต่ก็เพียงแค่เสี้ยววิเดียวก่อนจะกลับมาเป็นดังเดิม

"ขออภัยในการต้อนรับที่ไม่เหมาะสม กระผมจะนำทางคุณผู้หญิงขึ้นไปที่ห้องของท่านในชั้นที่ 5 เองครับ" 

"อืม" 

ที่นี่คือโรงประมูลที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนมีทั้งหมด 5 ชั้นกับอีก 2 ชั้นใต้ดินซึ่งเป็นที่เก็บของประมูลต่างๆมีการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา ส่วนชั้นแรกของที่นี่เป็นของแขกระดับเงิน ชั้นที่ 2 เป็นที่ของระดับทอง ชั้นที่3 เป็นของระดับทองคำขาว ชั้นที่ 4 เป็นระดับเพชร และชั้นสุดท้ายชั้นที่ 5 เป็นระดับนิฬที่มีคนถือบัตรเพียงหยิบมือบนโลกซึ่งฉันเป็นหนึ่งในนั้น

" ถึงแล้วครับ ขอให้ท่านโชคดีในการประมูลนะครับ" 

"อืม.." 

หลังจากที่บริกรหนุ่มออกไปฉันก็หันไปนั่งบนโซฟาขนาดใหญ่ที่นั่งได้ประมาณ10คน พร้อมกับจิบชาอย่างสบายอารมณ์รอสิ่งของที่ต้องการ จริงๆวันนี้ฉันแค่มานั่งเล่นเฉยๆเพราะเป็นงานอดิเรกเผื่อเจอของโบราณให้ฉันประมูลกลับไปสะสมเพิ่ม

ฉันนั่งไถมือถือไปเรื่อยพร้อมกับใช้หูฟังการประมูลที่ดำเนินต่อไปอย่างค่อนข้างน่าเบื่อ

"เห้อออ... ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย.." 

"และดำเนินมาถึงชิ้นสุดท้าย! ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านครับสิ่งนี้คือ...ปิ่นหยกของโบราณอันทรงคุณค่าเพราะมีสภาพที่ดูใหม่มากๆ แถมยังมีพลังปราณแน่นหนาอีกด้วย! เริ่มประมูลที่5,000,000หยวน! " 

"6,000,000 หยวน"

"10,000,000 หยวน"

"20,000,000 หยวน" 

"........" 

"20,000,000หยวนครั้งที่1....ครั้งที่2....ครั้งที่สาม!ปิ่นโบราณด้ามนี้มีเจ้าของแล้วปิดประมูล!"

          แค่ฉันได้ยินคำว่าปิ่นหยกฉันก็แทบไม่ต้องติดเลยว่าจะเอาหรือไม่ ฉันรีบบิดราคาประมูลก่อนที่จะมีคนอื่นมาแย่ง คนอย่างกัญนิภาของที่​อยากได้ก็ต้องได้! 

หลังการประมูลจบฉันก็จ่ายเงินและได้สินค้าเรียบร้อยปิ่นหยกนี้อยู่ในกล่องกำมะหยี่สีแดงสด ตัดกับตัวปิ่นซึ่งทำให้ปิ่นด้ามนี้ดูโดดเด่นยิ่งขึ้น แค่ฉันได้มองปิ่นด้ามนี้มันก็ให้ความรู้สึกแปลกๆบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ แต่ช่างเถอะฉันอยากรีบกลับบ้านเพื่อเก็บปิ่นนี้เข้าตู้โชว์จะตายอยู่แล้ว

"ขอบคุณที่คิดถึงโรงประมูลของเรา หวังว่าครั้งหน้าจะได้ต้อนรับท่านอีก" 

          ฉันหันไปยิ้มให้กับบริกรหนุ่มรอบหนึ่งก่อนจะออกจากโรงประมูลเพื่อรีบบินตรงกลับบ้าน

"สวยจริงๆ.. "

          ฉันพูดอย่างเหม่อๆ ถ้าพูดตรงๆปิ่นอันนี้สวยกว่าของสะสมทุกอันที่ฉันมีด้วยซ้ำ

           ปิ่นชิ้นนี้ดูประนีตสวยงามกว่าทุกๆปิ่นที่อยู่ในตู้ เป็นหยกน้ำนมสีขาวอมเขียวเล็กน้อย มีด้อกไม้ที่ประดับด้วยหยกนมสีฟ้าอ่อนและไข่มุกที่อยู่ตรงดอกไม้ที่ทำจากเงิน เมื่อนำไปสะท้อนแสงทำให้เกิดรวดลายวิจิตร งดงามมากทั้งหยกและไข่มุกที่เป็นประกายเล่นกับแสงในห้อง

          ฉันค่อยรูปตรงเครื่องเงินของปิ่นไปเรื่อยๆอย่างเหม่อลอย บางทีนี่อาจจะเป็นอารมณ์​เดียวกับเจ้าหญิงนิทราในการ์ตูนก็ได้ และในที่สุดตามที่ทุกคนคิดเงินที่ใช้ตกแต่งปิ่นค่อนข้างแหลมดังนั้นเลยโดนบาดไปตามระเบียบ เลือดสีสดไหลหยดลงปิ่นหยดแล้วหยดเล่าแต่ฉันก็ยังไม่หยุดเหม่อและลูบมันต่อไป จนเลือดหยดหนึ่งของฉันไปหยดลงบนหยกขาวใสที่อยู่หลังดอกไม้เงิน

พรึบ!

"เฮ้ย!!?"

วูบ....

           แสงสีขาวแยงตาสาดออกมาจากหยก แล้วสติของฉันก็ค่อยๆดับไป

.

.

.

.

.

.

.

จนมาโผล่ที่นี่น่ะสิ!! ไม่อยากเชื่อว่าจะมีจริงนะเนี่ย โอ้คุณพระรัตนตรัย....

สวัสดีค่ารีดที่น่ารักทุกคนนน อันนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ นิยายเรื่องนี้เกิดจากการที่ไรท์อ่านนิยายแนวนี้เยอะจนอยากแต่งบ้าง หวังว่าจะชอบกันนะคะ มีข้อติชมตรงไหนคอมเมนต์ได้เลยค่ะ

ปล. คำเตือนๆๆๆๆๆ เรื่องนี้ลงไม่สม่ำเสมอนะคะเพราะบางทีอาจตันบ้างไม่มีเวลาบ้าง แต่งแบบตามใจฉัน ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้นะคะ รักส์