Death Guide (ชื่อชั่วคราว)

Chapter 0

“จะเอาไงกับไอ้เด็กนี่ดี?” (ภาษาจีน)

“ถ้ามากความ ก็จัดการซะสิ” (ภาษาจีน)

“ทำงั้นไม่ได้อ่ะดิ ลูกพี่ใหญ่!” ชายหนุ่มเบาเสียงลง “นายบอกอยากเจอไอ้เด็กนี่” (ภาษาจีน)

“ชั่งหัวนายมันสิเว้ย! ไอ้เด็กนี่ทำข้าซวยหลายครั้งล่ะ” (ภาษาจีน) ชายที่ดูแก่กว่าวัยตะโกนกลับด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว พร้อมควักปืนออกมา โดยชี้ไปทางเด็กชายที่ผอมแห้งและมอมแมม

‘ปัง!’

‘ตุ้บ!’

เสียงปืนดังลั่นพร้อมกับเสียงของร่ายกายเด็กชายที่ล้มลงไปด้วยความเคียดแค้นและไม่ยินยอม


ย้อนกลับไปเมื่อ 8 เดือนก่อน

“โย่ ทิศ” เสียงเรียกทักจากเพื่อนสนิทของเข็มทิศหรือทิศดังขึ้น ทำให้เขาหันไปแล้วพยักหน้าให้

“ว่าไง ชวิน”

“ฮ่าๆ บอกกี่รอบแล้วว่าให้เรียกวินเฉยๆ” ชวินหรือวินต่อ “แล้ววันนี้ ไปไหม”

“ไปๆๆ” ด้วยความที่ทิศไม่เคยมีเพื่อนเลยสักคนตั้งแต่ย้ายมาจากต่างจังหวัดจึงทำให้เขาตอบตกลง อย่างไว้ใจ หลังจากลังเลมา2วันเต็ม

เด็กชายทิศคิดว่าในที่สุดก็มีเพื่อนเหมือนคนอื่นๆในห้อง และด้วยความที่ว่าเชื่อใจชวินมาก จนไม่ได้ฟังคำเตือนของเพื่อนร่วมห้องที่เริ่มเป็นห่วงที่ถึงแม้ว่าจะไม่สนิทหรือเคยคุย

แต่ทิศก็ไม่ผิดที่ไม่เชื่อคำพูดเพื่อนร่วมห้อง เพราะทิศมีความคิดแง่ลบที่ว่าทุกคนพยายามกลั่นแกล้งตน ไม่ให้มีเพื่อน

จน 3 อาทิตย์ผ่านไป ทิศหมดเงินไปกับการเล่นเกมส์พนันที่ชวินชักชวน ทิศเป็นคนมีพรสวรรค์และโชคลาภ ต่างกันกับชวินลิบลับ ทิศจึงให้ยืมเงินเพราะสงสาร แต่ชวินกลับได้ใจ แล้วยืมเรื่อยๆไม่ยอมคืนสักที ด้วยเหตุผลที่ว่า...

“เราเป็นเพื่อนกันนะทิศ”

...และทิศก็ยอมมาตลอดเพราะคำว่า “เพื่อน” คำเดียวของชวิน

และเมื่อทิศตัดสินใจทวงหนี้อย่างจริงจัง ชวินจึงนัดพบคืนเงิน แต่หารู้ไม่ว่ามันคือหนทางสู่ความทรมานของมนุษย์อย่างแท้จริง เพราะชวินหลอกขายทิศให้กับเจ้าหนี้โหดเหี้ยมที่ไม่มีปัญหากับการค้าขายมนุษย์

ทิศตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ที่ประเทศจีน และเขาก็ไม่มีที่ไป แต่เขาโชคดีหนีออกมาได้ แต่ก็ไม่พ้นความตายอยู่ดี


จนกระทั่งปัจจุบัน....ที่เขาตื่นจากฝันร้ายและย้อนเวลากลับมาอดีตอีกครั้ง!

ทิศลืมตาขึ้นพร้อมตระโกนอย่างแค้นเคือง

“ไอ้วินนนนนน!!!!!”