ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Chapter 19
SEHUN PART
ผมนอนเล่นอยู่ในห้อพยาบาลไ้ไม่นาน ประูห้อ็ถูเปิพร้อมับร่าสูอไอานยอลที่เินเ้ามา มันเินริ่มาที่เียที่มีผมนอนอยู่ ผมมอหน้ามันอย่าสสัย เมื่อลาวันยัทำท่าโมโหผมอยู่เลย พอมาอนนี้ลับเินมาหาผม หรือว่ามันะมา่อยผม้ำอี
"มึมาทำไม"
"ูมาอโทษ"
"....." หน้าอผมอนนี้มีแ่วามสสัย
"เียบทำห่าไร ูมาอโทษมึเนี่ย" นี่ือมาอโทษู?
"อโทษเรื่ออนลาวัน?"
"เออ"
"นี่มึเ็มใมาอโทษูหรือเปล่า"
"็ไม่เ็มใเท่าไหร่ ูบอให้มา"
"มึมาเพราะูยอน?"
"เออ เธอไม่สบายใที่เห็นมึับูทะเลาะัน"
"เหอะ! แ่ถ้ามึมาแบบไม่เ็มใ็ไม่้อมา็ไ้"
"็ว่าะไม่มาหรอ แ่เห็นแ่วามเป็นเพื่อน"
"มึับูยัเป็นเพื่อนันอยู่หรอวะ"
"....."
"....."
เิวามเียบึ้นอีรั้ระหว่าผมับมัน ผมนึว่ามันะไม่มอผมเป็นเพื่อนแล้วะอี แ่ผมยัเห็นมันเป็นเพื่อนเสมอ เราผ่านอะไรมา้วยัน็มา ผมไม่อยาให้วามเป็นเพื่อนบลเพราะผู้หินเียวเหมือนัน
และผม็ิว่าไอพวที่เหลือ็้อลำบาใถ้า้อให้เลือฝ่ายใ้ฝ่ายหนึ่ แ่ผม็ไม่รู้ว่า้อัารับเรื่อนี้ยัไ เพราะถ้าให้ผมถอยออมาผม็ไม่ยอม ถ้าให้มันถอยมัน็้อไม่ยอมเ่นัน
"มึับูเราือเพื่อนัน" มันมอหน้าผม้วยสายาริั ผมเอ็มอมันแบบนั้น
"สัาสิ ว่า่อใหู้ยอนเลือใร เรา็ยัะเป็นเพื่อนันเหมือนเิม"
"เออ ูสัา"
"แ่มึทำใเถอะ ูยอน้อเลือูแน่ๆ" ผมพูพร้อมทำสีหน้ามั่นใสุๆ
"มโน"
ผมับานยอล่าน่าหัวเราะออมา ไม่ไ้รู้สึอึอัแบบที่มาผ่านแล้ว เราสามารถเปิอุยันเรื่อูยอนไ้อย่าเปิเผย ้ออบุูยอนเหมือนันที่บอให้ไอานยอลมาอโทษผม เพราะถ้าไอานยอลไม่มา เราไม่ลับมาเป็นเพื่อนันอย่าสบายใแบบนี้อีรั้
CHANYEOL PART
ผมเินออมาาห้อพยาบาลหลัาทีุ่ยับไอเฮุนเสร็ อนนี้ผมสบายใึ้นมา และผม็รู้ว่าไอเฮุน็ะรู้สึเหมือนัน ไม่ใ่แ่ผมับเฮุน แ่รวมถึูยอน้วย เพราะเธอไม่สบายใที่เห็นผมับเฮุนทะเลาะัน ราวนี้เธอะีใที่เห็นภาพผมับเฮุนลับมาเป็นเพื่อนันเหมือนเิม
ที่ผมมาอโทษมันวันนี้ ผมยอมรับว่าทีแร็ไม่ไ้อยาะมาเเ่เพราะรับปาูยอนไว้ ผมเลยมานไ้ ผมนึว่าเฮุนมันะไม่ให้อภัยผมะอี แ่ผิาไอเฮุนยอมให้อภัย่ายๆ อาเป็นเพราะผมับมันเป็นเพื่อนันมานาน วามเป็นเพื่อนอผมับเฮุนยัไ็ัไม่า ผมเื่ออย่านั้น
สายาอผมเหลือบไปเห็นูยอนที่ยืนแอบอยู่รหลัเสาผมำเธอไ้ แล้วไอเสาสนนั้นทำอย่าับมันะบััวเธอมิ ผมเินเ้าไปหยุอยู่้าหลัเธอเียบๆ ้วยวามที่ผมยื่นหน้าเ้าไปใล้มาๆ พอเธอหันมา มูอเรา็เลยนัน
"ะ..านยอล" เหมือนโนมน์สะ ผมละสายาออาใบหน้าอูยอนไม่ไ้
"อะ..เอ่อ" พอผมไ้สิ ็ถอยหน้าออมา ผมเห็นว่าหน้าอูยอนแนิๆ้วย
"นายมาอยู่รนี้ั้แ่เมื่อไหร่"
"็ั้แ่เห็นูยืนหลบอยู่หลัเสาเนี่ยเเหละ เรา้อถามูมาว่า ว่ามาทำอะไร"
"ะ..ือ ็เเ่เินผ่านมาเยๆน่ะ"
"หรอ เราิว่าูะมาเยี่ยมเฮุนะอี" วามริผมิว่าเธออาะแอบามผมมาเพื่อให้แน่ใว่าผมมาอโทษเฮุนหรือเปล่า
"เออใ่ เราไปเยี่ยมเฮุนีว่า ั้นเราไป่อนนะ" เธอเินหนีไปทันที
"ให้เรารอไปสู่ที่บ้านมั้ย"
"ไม่้อ็ไ้วันนี้เราลับับมาร์น่ะ"
"ั้นหรอ โอเั้นแยันรนี้นะ"
"บาย านยอล" เธอพูแล้วส่ยิ้มมาให้ผม ให้ายสิ ผมนี่ใเ้นแรับรอยยิ้มอูยอน รอยยิ้มที่ผม้อารให้เป็นอผมแ่นเียว...
SEHUN PART
"โอ้ย!!" ผมที่ำลัเปิประูเพื่อที่ะลับบ้านแ่็้อสะุ้ เพราะประูที่ผมผลัออไป้านนอ ันไปโนที่หน้าผาูยอน
ผมนอนเล่นอยู่ในห้อพยาบาลไ้ไม่นาน ประูห้อ็ถูเปิพร้อมับร่าสูอไอานยอลที่เินเ้ามา มันเินริ่มาที่เียที่มีผมนอนอยู่ ผมมอหน้ามันอย่าสสัย เมื่อลาวันยัทำท่าโมโหผมอยู่เลย พอมาอนนี้ลับเินมาหาผม หรือว่ามันะมา่อยผม้ำอี
"มึมาทำไม"
"ูมาอโทษ"
"....." หน้าอผมอนนี้มีแ่วามสสัย
"เียบทำห่าไร ูมาอโทษมึเนี่ย" นี่ือมาอโทษู?
"อโทษเรื่ออนลาวัน?"
"เออ"
"นี่มึเ็มใมาอโทษูหรือเปล่า"
"็ไม่เ็มใเท่าไหร่ ูบอให้มา"
"มึมาเพราะูยอน?"
"เออ เธอไม่สบายใที่เห็นมึับูทะเลาะัน"
"เหอะ! แ่ถ้ามึมาแบบไม่เ็มใ็ไม่้อมา็ไ้"
"็ว่าะไม่มาหรอ แ่เห็นแ่วามเป็นเพื่อน"
"มึับูยัเป็นเพื่อนันอยู่หรอวะ"
"....."
"....."
เิวามเียบึ้นอีรั้ระหว่าผมับมัน ผมนึว่ามันะไม่มอผมเป็นเพื่อนแล้วะอี แ่ผมยัเห็นมันเป็นเพื่อนเสมอ เราผ่านอะไรมา้วยัน็มา ผมไม่อยาให้วามเป็นเพื่อนบลเพราะผู้หินเียวเหมือนัน
และผม็ิว่าไอพวที่เหลือ็้อลำบาใถ้า้อให้เลือฝ่ายใ้ฝ่ายหนึ่ แ่ผม็ไม่รู้ว่า้อัารับเรื่อนี้ยัไ เพราะถ้าให้ผมถอยออมาผม็ไม่ยอม ถ้าให้มันถอยมัน็้อไม่ยอมเ่นัน
"มึับูเราือเพื่อนัน" มันมอหน้าผม้วยสายาริั ผมเอ็มอมันแบบนั้น
"สัาสิ ว่า่อใหู้ยอนเลือใร เรา็ยัะเป็นเพื่อนันเหมือนเิม"
"เออ ูสัา"
"แ่มึทำใเถอะ ูยอน้อเลือูแน่ๆ" ผมพูพร้อมทำสีหน้ามั่นใสุๆ
"มโน"
ผมับานยอล่าน่าหัวเราะออมา ไม่ไ้รู้สึอึอัแบบที่มาผ่านแล้ว เราสามารถเปิอุยันเรื่อูยอนไ้อย่าเปิเผย ้ออบุูยอนเหมือนันที่บอให้ไอานยอลมาอโทษผม เพราะถ้าไอานยอลไม่มา เราไม่ลับมาเป็นเพื่อนันอย่าสบายใแบบนี้อีรั้
CHANYEOL PART
ผมเินออมาาห้อพยาบาลหลัาทีุ่ยับไอเฮุนเสร็ อนนี้ผมสบายใึ้นมา และผม็รู้ว่าไอเฮุน็ะรู้สึเหมือนัน ไม่ใ่แ่ผมับเฮุน แ่รวมถึูยอน้วย เพราะเธอไม่สบายใที่เห็นผมับเฮุนทะเลาะัน ราวนี้เธอะีใที่เห็นภาพผมับเฮุนลับมาเป็นเพื่อนันเหมือนเิม
ที่ผมมาอโทษมันวันนี้ ผมยอมรับว่าทีแร็ไม่ไ้อยาะมาเเ่เพราะรับปาูยอนไว้ ผมเลยมานไ้ ผมนึว่าเฮุนมันะไม่ให้อภัยผมะอี แ่ผิาไอเฮุนยอมให้อภัย่ายๆ อาเป็นเพราะผมับมันเป็นเพื่อนันมานาน วามเป็นเพื่อนอผมับเฮุนยัไ็ัไม่า ผมเื่ออย่านั้น
สายาอผมเหลือบไปเห็นูยอนที่ยืนแอบอยู่รหลัเสาผมำเธอไ้ แล้วไอเสาสนนั้นทำอย่าับมันะบััวเธอมิ ผมเินเ้าไปหยุอยู่้าหลัเธอเียบๆ ้วยวามที่ผมยื่นหน้าเ้าไปใล้มาๆ พอเธอหันมา มูอเรา็เลยนัน
"ะ..านยอล" เหมือนโนมน์สะ ผมละสายาออาใบหน้าอูยอนไม่ไ้
"อะ..เอ่อ" พอผมไ้สิ ็ถอยหน้าออมา ผมเห็นว่าหน้าอูยอนแนิๆ้วย
"นายมาอยู่รนี้ั้แ่เมื่อไหร่"
"็ั้แ่เห็นูยืนหลบอยู่หลัเสาเนี่ยเเหละ เรา้อถามูมาว่า ว่ามาทำอะไร"
"ะ..ือ ็เเ่เินผ่านมาเยๆน่ะ"
"หรอ เราิว่าูะมาเยี่ยมเฮุนะอี" วามริผมิว่าเธออาะแอบามผมมาเพื่อให้แน่ใว่าผมมาอโทษเฮุนหรือเปล่า
"เออใ่ เราไปเยี่ยมเฮุนีว่า ั้นเราไป่อนนะ" เธอเินหนีไปทันที
"ให้เรารอไปสู่ที่บ้านมั้ย"
"ไม่้อ็ไ้วันนี้เราลับับมาร์น่ะ"
"ั้นหรอ โอเั้นแยันรนี้นะ"
"บาย านยอล" เธอพูแล้วส่ยิ้มมาให้ผม ให้ายสิ ผมนี่ใเ้นแรับรอยยิ้มอูยอน รอยยิ้มที่ผม้อารให้เป็นอผมแ่นเียว...
SEHUN PART
"โอ้ย!!" ผมที่ำลัเปิประูเพื่อที่ะลับบ้านแ่็้อสะุ้ เพราะประูที่ผมผลัออไป้านนอ ันไปโนที่หน้าผาูยอน
"เฮ้ย! ูยอน" ผมรีบเ้าไปูเธอว่าเป็นอะไรมามั๊ย
"ฮือ เ็บอะ" ยิ่เห็นูยอนน้ำาึมนิๆผมยิ่รู้สึผิเ้าไปให่
"อูหน่อย" ผมพยายามที่ะูหน้าผาเธอ แ่็้มหน้าไม่ให้ผมู
"ไม่้อมายุ่เลย" นี่เธอโรธผมนานั้นเลย
"เยหน้าหน่อยูยอน ันะูให้" ผม้มลให้อยู่ในระับสายาอูยอน แล้วมอไปที่หน้าผาเธอ
เธอยอมทำามที่ผมบอแล้ว ูยอน่อยๆเยหน้าึ้นมาสบาับผม อนนี้สายาอเราประสานัน มันทำให้ผมใเ้นแรมา ทำอะไรแทบไม่ถู แ่พอไ้สิ ผม็เลื่อนสายาไปมอที่หน้าผาอเธอ พบว่ามันแแถมโนอี่าหา
วันนี้เธอไ้ไปี่แผลแล้วเนี่ย ผมเป่าลมไปที่หน้าผาอูยอน ราวับว่ามันะ่วยให้หายไ้ เธอหลับามันเป็นภาพที่น่ารัมาๆสำหรับผม
"หายเ็บยั" ูยอนลืมาึ้นมามอผม
"ิว่าทำแบบนี้แล้วันะหายเ็บหรอ"
"แล้วหายมั๊ยล่ะ" ผมเลิิ้วถามเธอ
"ฮือ เ็บอะ" ยิ่เห็นูยอนน้ำาึมนิๆผมยิ่รู้สึผิเ้าไปให่
"อูหน่อย" ผมพยายามที่ะูหน้าผาเธอ แ่็้มหน้าไม่ให้ผมู
"ไม่้อมายุ่เลย" นี่เธอโรธผมนานั้นเลย
"เยหน้าหน่อยูยอน ันะูให้" ผม้มลให้อยู่ในระับสายาอูยอน แล้วมอไปที่หน้าผาเธอ
เธอยอมทำามที่ผมบอแล้ว ูยอน่อยๆเยหน้าึ้นมาสบาับผม อนนี้สายาอเราประสานัน มันทำให้ผมใเ้นแรมา ทำอะไรแทบไม่ถู แ่พอไ้สิ ผม็เลื่อนสายาไปมอที่หน้าผาอเธอ พบว่ามันแแถมโนอี่าหา
วันนี้เธอไ้ไปี่แผลแล้วเนี่ย ผมเป่าลมไปที่หน้าผาอูยอน ราวับว่ามันะ่วยให้หายไ้ เธอหลับามันเป็นภาพที่น่ารัมาๆสำหรับผม
"หายเ็บยั" ูยอนลืมาึ้นมามอผม
"ิว่าทำแบบนี้แล้วันะหายเ็บหรอ"
"แล้วหายมั๊ยล่ะ" ผมเลิิ้วถามเธอ
ูยอนไม่อบแ่ลับเินหนีผมไปะั้น ผมามอารม์ผู้หิไม่ทันริๆ ผมส่ายหน้าน้อยๆ แล้วเินามเธอไป
________________________________________
อโทษที่มาอัพ้า่ะ เปิเทอมเลยไม่่อยมีเวลา ่อไปนี้ะอัพ้าหน่อย แ่อย่าพึ่หายันนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น