ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อความซวยบังเกิด
#าถา
ผมื่อาถา ผมทำานที่บริษัทเอนแห่หนึ่ อาีพอผมอ่ะหรอ "Graphic designer" ผมทำานที่นี่มา็สามปีแล้วนะแ่ทำไมเินเือนอผมมันไม่ึ้นะที หลายนิว่าหรือว่าผมยัไม่มีผลานที่เ่นพอ? เปล่าหรอ ผมไม่่อยลรอยับหัวหน้าอ่ะ ผมเป็นนรๆนะ ไม่อบเลียแ้เลียาใร ็ผมเป็นนแมนๆ? ่าเถอะ ผมว่า..่วนี้ผมำลัวแน่ๆเลย ทำไมผมถึิอย่านั้นอ่ะหรอ ็เมื่อวานผมี่ัรยานออมาทำานามปิ อ่อ..ที่บ้านับที่ทำานผมใล้ันนิเียวปั่นัรยานไปประมาสิบนาที็ถึ อนที่ผมำลัะออาปาอยทาเ้าบ้าน อยู่ีีป้าที่บ้านแอยู่ิถนนแทะเลาะับผัวแล้วผัวแ็วิ่ออมาหน้าบ้าน้ามถนนไปอยู่ฝั่ร้าม ่าัน้ามถนน แล้วเมียแ็เวี้ยะหลิวออมา แะะให้โนผัวแอ่ะแหละแ่ผมันปั่นัรยานมารำแหน่นั้นพอีมัน็เลยมาโนที่หัวผมแทน มันรู้สึมึนๆนะแ่พอทนไ้
"อบในะพ่อหนุ่มที่มารับแทนลุ ลุไปล่ะ"
"........."
พูเสร็แ็วิ่หนีไปเ้ย แ่เอาเถอะผมไม่เ็บเท่าไหร่
พอผมปั่นัรยานออมาถึถนนให่อยู่ๆ็มีรถมอเอร์ไ์ันนึับเ้ามาประิัรยานอผมแล้วมัน็บเ้าที่หมวันน็ออผม
ปึ๊! ผมรู้สึวิ้ๆที่หัว็เลยอัรยานะะ่ามันให้ลืมทาลับบ้านไปเลย
"ไ๊...ไอ้เ๋า เี๋ยวนี้มึแ่......." มันับมอเอร์ไ์มาอวาหน้ารถัรยานผมแ่ยัไม่ทันไ้พูบประโยมัน็นิ่ไปะ่อน
" อโทษรับพี่ ผมทันผิ" มันยมือึ้นไหว้แล้วมัน็ับมอเอร์ไ์หนีไปเลย
".........." อีแล้วหรอ? เฮ้ออ ผมไ้แ่ถอนหายใ ่าามหลัมันไปแล้วไอ่ะมัน็ไม่ไ้ยินอยู่ี ผม็ไ้แ่ส่ายหัวแล้วปั่นัรยาน่อไป
พอมาถึที่ทำานผม็เอับมะปรา มะปราเป็นแฟนผมเอเราทำานันนละที่ ผมับเธอบันมาสอปีแล้ว เธอมายืนรอผมที่หน้าบริษัท ผมเอาัรยานไปอแล้วเินเ้าไปหาเธอประโยแรที่เธอพูับผมือ...
"าถา มะปรามีอะไระให้" เธอยื่นอหมายสีมพูให้ผม ผมรับมาแบบๆแ่พอผมเปิูเท่านั้นแหละมันทำให้ผมแทบเ่าอ่อนลรนั้น เพราะ้อวามในหมายมันเียนว่า "มลสมรสระหว่ามะปรา&มิสเอสมิธ" ผมมอหน้าเธอ้วยำถามเ็มไปหม เธอลับยิ้มมาให้ผมแล้วบอับผมว่า
"มะปราำลัะแ่าน าถาเยบอว่าถ้ามะปราทำอะไรแล้วมีวามสุาถา็ะมีวามสุไป้วย อนนี้มะปรามีวามสุมา าถา็วระมีวามสุไปับมะปรา้วยนะ อย่าลืมไปานแ่อมะปรานะ มะปราไปล่ะ"
"..........."
ยัไม่ทันที่ผมะพูอะไรเธอ็เินออไปะ่อน อนนั้นผมเหมือนนที่ร่าไร้วิา สมอมันไม่รับรู้อะไรแล้ว
หลัานั้นผม็ไลน์ไปถามเธอว่ามันเิอะไรึ้นทำไมอยู่ีีถึ้อไปแ่านับไอ้ฝรั่นั่น้วย เธอบอว่าาิอเธอที่ไ้ผัวฝรั่เาแนะนำให้เพื่อนเารู้ัับเธอ เธอับเาเลยุยันทาไลน์แล้วเา็บินมาที่ประเทศไทยเพื่อมาูัวานั้นอีสออาทิย์เา็บอว่าะมาสู่อเธอ เธอำเป็น้ออบลเพราะแม่อเธอไปู้เินนอระบบมาแล้วไม่มีเินใ้หนี้ ผมนั่อ่านไลน์ไปทั้น้ำา ลอสอปีที่บันมามีแ่ผมนเียวสินะที่รัเธอ
ยั ยัไม่หมรับวามวยอผมเพราะหลัาที่ผมอหัผม็ทำานพลาบ่อยนเือบโนไล่ออาาน
เฮ้ออ...ไ้แ่ถอนหายใับวามวยอัวเอ
นผม้อิไว่าผมำลัวแน่ๆนอะไรมันะวยไ้นาน้านนน!
เอาล่ะเล่าเรื่ออีอัวเอมาะยาวอมาอยู่ที่ปัุบันบ้า อนนี้ผมเหมือนอมบี้เ้าไปทุที ผมยาวรุรั หนวึ้นเฟิ้มเ็มไปหม เมื่อแม่ทนเห็นวามิบหายอผมไม่ไหวแม่ึะพาผมไปพบับใรบาน
"อะไรนะ..แม่ะพาผมไปหาหมอผีเนี่ยนะ?" บ้าไปแล้ว ผมแ่ิว่าัวเอำลัวนะไม่ไ้ผีเ้าะหน่อย
"ใ่ เห็นเ้าว่าันว่าหมอผีนนี้เ่มาเลยนะ ใรมีปัหาอะไรเนี่ยท่าน่วยไ้หมเลย" แม่บอผม้วยท่าทาริั
"แล้วที่บอว่าเ้าว่าันว่าเนี่ย เ้าไหน" นั่นสิเ้าไหน
"เออน่า เอ็เื่อแม่" แม่ยับอผม้วยท่าทามั่นอมั่นใเหมือนเิม
เอาว่ะ ลอู็ไม่เสียหายอะไร แ่ถ้ามันแ้ไ้ริๆ็ถือว่าหมเราะห์ันไป็แล้วัน านั้นแม่็พาผมไปพบหมอผีที่ว่านั่น
>>...อบุที่ิาม่าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น