คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : CHAPTER15 {Krislay}
Chapter15
“นอนกับฉันนี่แหละ
....หมายถึงนอนด้วยกันบนนี้นี่แหละ”
“อะ..อื้ม”
หลังจากนั้นความเงียบก็ก่อตัวขึ้นรอบๆคนสองคนที่นั่งคนละฝั่งของโซฟาตัวยาวสำหรับนั่งเล่นบนดาดฟ้า
“มันเงียบไปว่าไหม”
“จริงด้วย แฮะๆ”หัวเราะแห้งๆไปกับคำพูดของคริสที่พูดทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดนี้
ทั้งๆที่ผ่านมาไม่เคยยอมให้อีกคนมีโอกาสพูดหรือเถียงอะไรด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้กลับทำได้แค่นั่งเงียบทั้งๆที่ข้างในมันมีเรื่องจะพูดมากมาย
ตั้งแต่เห็นลู่หานลากกระเป๋าออกจากบ้านไป มันทำให้รู้ว่าอีกสักพักคนที่นั่งอยู่ตรงนี้
ตอนนี้ก็ต้องไปเหมือนกัน
ความรู้สึกข้างใน มันรู้สึกไม่โอเค
รู้สึกแย่
แย่มาก
เหมือนกับคนที่กำลัง...อกหัก
“ฉันกลับพรุ่งนี้แล้วนะ ตื่นมาช่วยยกของด้วยล่ะ”
“อือ ได้”
พยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบให้ ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาตัวยาว
อี้ชิงคิดว่าเขาควรจะนอน ก่อนที่จะรู้สึกแย่ไปกว่านี้
เขาไม่ควรทำให้คืนสุดท้ายมาเสียบรรยากาศด้วยคำสารภาพโง่ๆที่กำลังอัดแน่นในใจตอนนี้
“นายจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ”
คนแกล้งหลับค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วหันไปหาอีกคนที่ตอนนี้นั่งพิงโซฟาอยู่ข้างๆเขา
ไม่รู้ว่าหน้าเขามันดูงง หรือดูโง่แค่ไหน คริสถึงได้แค่ส่ายหัวรัวๆ
แล้วส่งสายตาค้อนเบอร์โตมาให้แบบนี้
“นายมันโง่จริงๆสินะ”
“....”เขาว่ากันว่าเวลาอยู่ใกล้คนที่ชอบหัวใจจะเต้นแรง
ตอนนี้เขาหัวใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว
“เอ๋อ ไปแล้วรึไง”
“....” ยิ่งเขาขยับมาพูดใกล้ๆหัวใจยิ่งเต้นแรง
“เหอะ นี่ฉันเสียเวลานั่งคุยกับคนบ้ารึไง”
“....” เลือดในตัวสูบฉีดแรงมาก
“นายนี่มัน.....”
“ย่าห์!!!!”อี้ชิงดีดตัวลุกขึ้นมาจ้องหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างๆจนหน้าเหวอไปนิดหน่อย
ไม่ขงไม่เขินแล้วเว้ย โกรธ คำก็โง่ สองคำก็บ้า นี่ยังมาว่าเขาเป็นคนบ้าอีก
มันใช่เรื่องหรอ?
“ว่าฉันเป็นบ้า นายอยากตายรึไงฮะ”ปากว่า
พร้อมมือสองข้างยกหมัดเล็กๆเตรียมชกหน้าคนตัวสูงตรงหน้า
“ต้องแบบนี้สิ”
“ยิ้มบ้าอะไรของนายวะ”
แทนที่อีกคนจะสลดลงยังมีหน้ามายิ้มหล่อให้เขาอีก
ฮึ่ยยย หล่อ
“เปล่า”พูดจบก็ล้มตัวนอนลงหันไปสนใจดาวบนฟ้า
ปล่อยให้อี้ชิงนั่งกำหมัดเก้ออยู่คนเดียว
“จะไปไหน”
พอเห็นคนตัวเล็กที่นั่งบื้ออยู่นานลุกลงจากโซฟาไป
ก็รีบยันตัวขึ้นเดินไปขวางทางทันที นี่โกรธเขาหรอ หรือยังไง??
“จะไปนอน”
“ก็บอกให้นอนนี่”
“ไม่อยากนอนแล้ว”พูดจบก็หันหน้าหนีไม่สนใจคริสเลยสักนิด
นี่กำลังคิดว่าตัวเองเป็นเด็กสาวมัธยมวัยใสรึไง ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้
“ทำไม ไม่อยากนอน”
“ก็ไม่อยากนอน”
“อี้ชิง”เสียงทุ้มกดต่ำกว่าปกติ
จนคนตัวเล็กที่พยักเพยิดหน้าจะเอาชนะเมื่อกี้หงอยลงไปนิด
“จะไปเอาผ้าห่มมาเพิ่ม มันมีไม่พอ”พูดพร้อมบุ้ยปากไปที่ผ้าห่มที่อี้ชิงเป็นคนหอบขึ้นมาผืนเดียวที่อยู่บนโซฟา
“รอตรงนี้แปบนึง”
พรึบบบบ
ร่างสูงเดินไปหยิบผ้าห่มบนโซฟาก่อนจะเดินกลับมาแล้ว
ห่มร่างตัวเองกับคนตัวเล็กจนเซมาชนหน้าอกเขาอย่างจัง
“ทะ..ทำไรวะ”
“ทำไมหยาบคาย”
“ก็จะหยาบคายอ่ะ มีปัญหารึไงฮะ”ทำหน้าทำตาหาเรื่องตามแบบฉบับจางอี้ชิงคนดื้อ
“ไม่ชอบ”
“ไม่ชอบ ก็ปล่อยดิ”น้ำเสียงแผ่วเบาลงไป แค่ได้ยินคำว่าไม่ชอบ
ทั้งๆที่ก็รู้ว่าความหมายมันไม่ได้หมายถึงเรื่องที่ตัวเองคิด แต่ก็รู้สึกแย่อยู่ดี
เพราะไม่ว่าจะเป้นแบบไหนในตัวอี้ชิงคริสก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ
“เป็นอะไร”
“เปล่า”
“อี้ชิง”
“ปล่อยผมเถอะ”สงครามเย็น
ระหว่างเสียงทุ้มต่ำที่พยายามกดลงระงับอารมณ์ตัวเองของคนตัวสูง
กับเสียงแผ่วของคนที่กำลังพยายามไม่เผลอร้องไห้ออกมา
อี้ชิงไม่เคยชอบใคร เลยไม่ชินกับความรู้สึกตอนนี้
และก็ไม่อยากจะชินด้วย
ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เลยด้วยซ้ำ
“พรุ่งนี้ฉันจะกลับแล้วนะ”
“ครับ เข้าใจแล้ว”พยักหน้าเข้าใจเบาๆก่อนจะค่อยๆถอยออกจากคนตรงหน้า
ทุกก้าวที่ถอยออกมา มันทรมานขึ้นเรื่อยๆ พอนึกถึงวันพรุ่งนี้ ที่จะต้องจากกัน
“นายไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรือไง”
“อะ..อ้อ
โชคดีนะครับคุณคริส”
“โง่หรือเปล่าอี้ชิง...”
“....”โง่อีกแล้ว ด่ากันอีกแล้ว
“นายไม่คิดฉันจะบอกฉันจริงๆหรอ....”
“...”
“...ความรู้สึกของนายน่ะ
จะไม่บอกให้ฉันรู้จริงหรอ”เพราะอึดอัดกับความซื่อจนเกินไปของอีกคนทำให้คริสต้องยอมพูดออกมาก่อน
ทั้งๆที่พยายามเปิดโอกาสให้พูดหลายครั้งแล้ว แต่อี้ชิงก็ไม่เข้าใจสักที
นี่ซื่อบื้อขนาดนี้เลยหรอ
ซื่อขนาดนี้ถ้าเขาไม่อยู่แล้วจะดูแลตัวเองได้จริงๆหรอ
อี้ชิงที่ดูเก่ง กล้า และโลดโผนกับทุกอย่าง
กลับไม่ประสีประสาเรื่องนี้เลยสักนิด จะไม่ถูกใครมารังแกตอนที่เขาไม่อยู่ใช่ไหม
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็เห็นว่าอี้ชิงอยู่ได้เป็นปกติ
แต่ทำไมตอนนี้ เป็นห่วงจังวะ
“นายหมายความว่าไง ความรู้สึกอะไร”คนที่งงๆกับทุกอย่างอยู่แล้ว
ตอนนี้ยิ่งงงจนลนลานไปหมด หรือว่าเขาเผลอไปบอกชอบคริสแล้ว
อยากจะตบปากตัวเองแรงๆสักที
แต่ก็ไม่น่าจะใช่นะ เพราะเมื่อกี้ กำลังจะร้องไห้
เพราะโดนด่าว่าโง่ต่างหาก
“ฉันเปิดโอกาสให้นายหลายรอบแล้วนะ
แต่นายมันบื้อเอง”
พูดจบคนตัวสูงข้างหน้าก็เดินเข้ามากอดเขา
กอดที่แนบแน่นเหมือนไม่อยากให้เขาหายไปไหน
ตอนนี้เขาจะเข้าข้างตัวเองได้ไหมนะ....
เข้าข้างตัวเองว่าคริสก็ชอบเขาเหมือนกัน
หลังจากที่กอดกันอยู่นาน คนตัวเล็กที่ตั้งสติได้ที่พยายามดันคนตัวสูงออก
จนคริสยอมถอยออกมา ได้แต่ยืนลนลาน หันซ้ายทีขวาที ท่าทางน่าแกล้งนั่นทำให้คริสเดินเข้ามาใกล้อีกครั้งก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปบนอวัยวะเดียวกันของอีกคน
อย่างบางเบาและอ่อนโยน ถึงอยากจะรุนแรงกว่านี้คริสก็ต้องห้ามใจตัวเอง
เพราะการพยายามจูบตอบของอีกคนก็ทำให้เขาได้รู้ว่าอี้ชิงเด็กน้อยแค่ไหนกับเรื่องแบบนี้
เด็กน้อยที่เขาอยากจะทะนุถนอมไปนานๆ
จนกว่าทุกอย่างจะพร้อม
และชัดเจนว่าอีกคนรักเขามากเหมือนที่เขารักอี้ชิงมากเหลือเกิน
“ต้องให้ฉันพูดความรู้สึกของฉันหรือเปล่า”หลังจากถอนริมฝีปากออก
ก็เอ่ยถามอี้ชิงที่ตอนนี้แก้มทั้งสองข้างแดงจัด พอๆกับปากเล็กที่บวมนิดๆ
“มะ..ไม่ต้อง ไม่ต้องพูดนะ”
“ทำไมล่ะ ไม่อยากรู้หรอ”แกล้งขยับเข้าไปหาคนที่โบกมือปฏิเสธอย่างลุกลี้ลุกลน
“ก็..ก็มันเขินนี่ครับ”
#กลับมาหาเธอ
#BBBUTTER
ขอพื้นที่ให้คริสเลย์นิดนึงนะคะ
ตอนหน้าใครทีมเฮียลู่ ใครทีมพี่หมิน ??
ให้ใครง้อใครดีคะ หรือจะห่างกัน
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้าา
รัก ^^
ความคิดเห็น