คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER4
“ดูเหมือนแฟนนายจะหวงมากเลยนะ”จินพูดขึ้นหลังจากลู่หานโดนดุไล่ให้ไปกินขนมกับเด็กๆในห้องครัว
“อย่าไปสนใจเลย
ลู่หานก็เป็นแบบนี้แหละนายก็รู้นี่”
“ใช่สิ
หมอนั่นหวงและก็ห่วงนายกว่าตัวเองซะอีก
ตอนที่รู้ว่าฉันทำนายร้องไห้ฉันเกือบตายคามือหมอนั่นซะแล้ว”
“สมควรแล้วนี่”
“ฉันขอโทษนะมินซอก
ถ้ามีโอกาสฉันก็อยากกลับไปดูแลนายเหมือนเดิม”คำพูดของจินทำให้มินซอกนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มเจื่อนๆกลับมาให้
แต่มีอีกคนที่กำลังกลับเข้ามาเพราะไม่อยากทิ้งแฟนไว้นานได้ยินเข้าพอดี
พลั่กกก ปั่กก
เสียงหมัดดังขึ้นในอากาศเริ่มชุลมุนขึ้นพร้อมกับการแลกหมัดของคนทั้งสอง
แต่ดูเหมือนคนเสียเปรียบจะเป็นร่างบางที่พลาดท่าล้มไปเสียก่อน
“หยุด”เสียงห้ามแค่ครั้งเดียวจากมินซอกทำให้ทั้งคู่ถึงกับชะงัก
“ขอโทษนะมินซอก
แล้วฉันจะมาใหม่”จินรีบชิ่งออกไปก่อน ใครๆก็รู้ว่ามินซอกเกลียดการใช้กำลังที่สุด
“พาฉันไปพักหน่อยแบคฮยอน”มินซอกเรียกให้แบคฮยอนมาช่วยพยุงเข้าไปในห้อง
“มินซอก”ลู่หานเรียกแต่มินซอกก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดฟัง
“แม่งเอ้ยยยย”ร่างบางหันไประบายอารมณ์กับโซฟาที่อยู่ใกล้ตัว
‘มินซอก นายหลับหรือยัง(?)’หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว นิ้วเรียวก็รีบส่งข้อความไปหาอีกคนที่อยู่ห้องถัดไป
ที่เขาไปเรียกเท่าไรก็ไม่ยอมออกมาคุยกัน
‘ยัง’
‘โกรธฉันหรอ ฉันขอโทษ’ข้อความถูกส่งไปสักพักแล้วแต่ยังไม่มีการตอบกลับ ปากบางเริ่มเม้มแน่น
สติ๊กเกอร์รูปต่างๆรัวส่งไปเป็นการขอโทษ
‘ไปนอนเถอะ’
‘หายโกรธรึยัง’
‘ไปนอน’
ข้อความสั้นๆจากอีกคนทำให้เขารู้ว่าตอนนี้คงยังไม่อยากคุยกันจริงๆ
ลู่หานถอดใจส่งข้อความสุดท้ายก่อนจะเข้านอน
‘โกรธมากเลยใช่ไหม ขอโทษนะ แต่ที่ทำเพราะฉันรักนาย
ฉันเสียนายไปไม่ได้จริงๆ....ฝันดีนะเป่าจือ’
รอยยิ้มบางเกิดขึ้นเงียบๆในความมืดหลังจากได้อ่านข้อความที่อีกคนส่งมา
“ฉันไม่ได้อยากใจร้ายกับนายนะ
แต่ฉันไม่อยากเห็นนายต้องมาเจ็บตัวเพราะฉันอีก เข้าใจใช่ไหม
นายเลิกหวงฉันไม่เข้าท่าสักที ฉันรักนาย”มินซอกนอนพูดกับหน้าจอโทรศัพท์ที่มีรูปคนตาหวานยิ้มร่าอยู่
“หายไปไหนกันหมด”มินซอกใช้ไม้เท้าเดินโขยกเขยกทั่วบ้าน
หลังจากเห็นว่าไม่มีใครอยู่เลยถอดใจมานั่งในห้องนั่งเล่น
“ไปกินข้าวเช้ากัน”ลู่หานที่โผล่มาข้างหลัง
ชูถุงอาหารเช้าอวดอีกคนได้แต่เดินตามไปเงียบๆ
“กินเยอะๆนะ”
“อื้อ”มินซอกก้มน่าก้มตากินอาหารตรงหน้า
ผมที่ยังไม่ได้เซทให้เรียบร้อยและตอนนี้ค่อนข้างยาวมากแล้ว ตกมาละใบหน้าขาว
นิ้วเรียวหยิบยางที่ถูกแกะเมื่อครู่เอื้อมมามัดจุกให้อีกคน
“น่ารักจัง”ลู่หานฉีกยิ้มกว้าง
หวังว่ามินซอกจะเลิกโกรธเขาแล้ว
“...”มินซอกก้มไปสนใจอาหารเช้าต่อ
“มินซอกกกกก”
“มีอะไร”
“หายโกรธฉันเถอะนะ”ลู่หานพยายามอ้อนอีกคน
“นายรู้รึเปล่าว่าทำไมฉันถึงโกรธ”
“เพราะฉันไปต่อยไอ้จิน”ถึงปากจะขอโทษแต่สีหน้าก็ยังไม่พอใจอยู่ดีที่อีกคนเอาแต่ห่วงคนอื่น
“ไม่ใช่”
“แล้วทำไม”
“ไม่บอก”มินซอกก้มน่ากินอาหารต่อ
“หรือว่านายเป็นห่วงใช่หรอ
ใช่ไหม”ลู่หานยิ้มขึ้นหลังจากที่อีกคนพยักหน้าเบาๆ
มินซอกน่ารักกับเขาเสมอถึงจะไม่ค่อยพูดแต่ก็ใส่ใจรายละเอียดของเขามาก
“งั้นฉันขอทำอะไรเป็นการไถ่โทษนะ”ลู่หานจัดแจงพาอีกคนไปนั่งในสวนหน้าบ้าน
ก่อนจะถือกล่องใบใหญ่ออกมาก
“จะทำอะไรเหรอ”
“จะตัดผมให้แฟน”ลู่หานฉีกยิ้มแล้วจัดแจงของใช้ให้เข้าที่
“ไม่เอา
ถ้ามันแหว่งฉันจะทำยังไง”มินซอกรีบบอกปัด
“ไว้ใจฉันสิ
ฉันเรียนมานะ”ลู่หานพยายามยืนกราน
“เคยตัดให้ใครมาก่อนหรือเปล่า”
“ไม่
ก็ฉันอยากตัดให้นายเป็นคนแรก เชื่อใจฉันนะ”
“ก็ได้
ถ้ามันแย่ฉันฆ่านายแน่”มินซอกนั่งหลับตาพริ้มยอมให้อีกคนจัดแจงตัดผมเขา
ถึงจะกลัวว่าจะออกมาดูไม่ดี แต่การที่ลู่หานทำให้แบบนี้เขาก็รู้สึกดีไม่ใช่น้อยเลย
จุ๊บบบ
ปากเล็กถูกประกบด้วยปากบางเบาๆก่อนจะถอนออกอย่างอ่อนโยน ตาโตเบิกกว้างขึ้น
“มองอะไร
ถือเป็นค่าตัดผมไง ฉันตัดให้นายคนแรกเลยนะ”ลู่หานพูดดักคออีกคน
“นายมันขี้โกง”
“หลับตาๆอีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว”มินซอกหลับตาอย่างว่าง่ายเพราะเขาชินกับการฉวยโอกาสของอีกคนซะแล้ว
และก็อยากเห็นทรงผมตัวเองไวๆด้วยว่าจะออกมาเป็นยังไง
“เสร็จแล้ว
แต่อย่าพึ่งลืมตานะ”ลู่หานบอกเสียงใส ก่อนจะเดินหายเข้าไปในบ้าน
“ลืมตาได้รึยัง”
“เดี๋ยวสิ
นายต้องจ่ายค่าตัดผมมาก่อน”ลู่หานนั่งลงกับพื้นข้างหน้าอีกคนที่หลับตาอยู่
“นายก็เก็บไปแล้วไง”
“แต่ครั้งนี้ฉันอยากได้จริงๆ”
“อือ ว่ามาสิ”น้ำเสียงจริงจังของอีกคนทำให้มินซอกยอม
ถึงจะไม่ได้เห็นหน้าแต่มินซอกก็รู้ว่าอีกคนมีเรื่องอยากจะพูดจริงๆ
ทุกครั้งที่มีอะไรอยากระบายระหว่างเขากับลู่หานจะทำแบบนี้เสมอ
ให้อีกคนรับฟังโดยไม่ต้องดูว่าอีกคนกำลังร้องไห้หรือทำอะไร
“นายรู้ใช่ไหมว่าฉันรักนาย”
“อือ รู้”
“แต่นายไม่เคยบอกรักฉันเลย
บอกรักแบบที่เต็มใจ แบบที่ฉันไม่ได้เอ่ยขอ”
“คือ ฉัน...”
“ไม่ต้องพูดหรอก
ฉันไม่สนใจเรื่องนั้น....”ปากบางเลื่อนนิ้วเรียวของตัวเองที่ยกแตะปากอีกคนไว้
แล้วประกบลงเบาๆ ปากเล็กจูบกลับในจังหวะที่เข้ากันพอดี ปากบางถอนออกก่อนทำให้อีกคนไม่เข้าใจ
“อย่าพึ่งลืมตานะ”มินซอกพยักหน้าเข้าใจหลังจากร่างบางบอกห้าม
“ฉันไม่สนใจว่านายไม่บอกรักฉันเพราะอะไร
แต่ฉันอยากแน่ใจว่านายรักฉันอยู่รึเปล่า”
“ฉันไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยหรอ”มินซอกตอบกลับเสียงเศร้า
“เปล่าหรอก
ฉันงี่เง่าเองแหละนายห้ามร้องไห้นะ”มือบางเลื่อนไปจับหน้ากลมที่กำลังก้มหน้าอยู่
ตากลมยังหลับพริ้ม เปลือกตามีสีแดงจางๆ
มินซอกเป็นคนไม่ชอบอะไรหยุมหยิมไม่ชอบการจุกจิก แต่กลับอ่อนโยนกับความรู้สึกของทุกคน
ถึงบางครั้งจะดูใจร้ายกับเขาไปหน่อยแต่เขาก็เข้าใจว่ามินซอกหวังดีกับเขาเสมอ
“รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากตัดผมให้นาย”
“นายบอกว่าอยากตัดให้ฉันเป็นคนแรก”
“ใช่
สำหรับฉันนายคือคนแรกสำหรับทุกๆอย่าง แต่นาย....”
“นายกำลังเสียใจที่เลือกฉันงั้นหรอ”น้ำตาที่ถูกห้ามไว้
ค่อยๆไหลจากเปลือกตาที่ยังปิดสนิท สำหรับลู่หานเขาคงน่ารังเกียจมากเลยใช่ไหม
“นายรังเกียจฉันมากไหม
ขอโทษนะ”น้ำตายังคงไหลอาบสองแก้ม ร่างเล็กสั่นระริกที่ผ่านทั้งหมดลู่หานคิดแบบนี้มาตลอดเลยงั้นเหรอ
“นายคงลำบากมากเลยใช่ไหม
ที่ต้องทำดีกับฉัน”
“ฉันขอโทษ”คำพูดขอโทษพลั่งพลูออกมาอย่างไม่เว้นช่องว่างให้อีกคนได้พูด
“มินซอกตั้งสติหน่อย...”ลู่หานเขย่าตัวมินซอกเบาๆแต่มันแรงพอที่จะทำให้ทุกคนได้สติ
“ฉันไม่ได้หมายความว่าฉันอยากคนแรกสำหรับนายทุกๆเรื่อง....”
“ฉันแค่อยากขอ....ให้ฉันเป็นคนสุดท้ายได้ไหม”
“นายหลอกให้ฉันร้องไห้หรอ”มินซอกลืมตามาตีคนตรงหน้า
“นายร้องงอแงเองต่างหาก”
“ฉันมันใจร้ายที่สุดเลย
ฮึก ใจร้ายจริงๆ”มินซอกบ่นทั้งๆที่ยังสะอื้นอยู่
“ขอบคุณที่ใส่ใจความรู้สึกฉันนะ”ร่างบางก้มเข้ามาใกล้อีกคนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าหวานอีกครั้ง
ก่อนจะโน้มเข้าไปใกล้ๆอีกคนจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
ปากบางเผยอเล็กน้อยขยับเข้าหาอีกคนอย่างอ่อนโยน
เนื้อเรื่องยังไม่ไปถึงไหนเลย อย่าพึ่งเบื่อกันนะ
ไรต์จะพยายามมากๆขึ้นไปอีก
ขอฝากด้วยนะคะ มาฟินไปด้วยกันนะลู่หมินชิปเปอร์
#กลับมาหาเธอ
#ซอกเจ็บขาพี่มาโซล
BBBUTTER
ความคิดเห็น