คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER 11
CHAPTER11
“อ้ามมมมมมมม”
ขนมบนโต๊ะถูกส่งเข้าปากเล็กข้างหน้าอย่างอารมณ์ดี
วันนี้มินซอกยอมออกมาเที่ยวเล่นกับผมแค่สองคน (จริงๆแล้วเลย์มันก็จะมาด้วยแต่ถูกเฮียคริสลากไปช่วยงาน)
ลู่หานนั่งยิ้มพอใจกับช่วงเวลาแห่งความสุขนี้
“ลู่เกอไม่กินเหรอ”
“ไม่ มันหวานไป”
“ไม่อยากกินแล้วจะพาออกมากินทำไม”
“ก็นายอยากกินนี่”
“เลิกตามใจฉันสักทีเถอะ เดี๋ยวก็หิวตายพอดี”
“แต่ก็เริ่มหิวขึ้นมาแล้ว”
“อยากกินอันนี้อ่ะ”นิ้วเรียวชี้หน้ามินซอก
“ทะลึ่ง”
“แต่ก็ชอบใช่ไหม
เมื่อคืนนายบอกฉันเองนะ”ลู่หานเปลี่ยนมากระซิบแซวมินซอกเรื่องเมื่อคืน
“นายมันโรคจิต
ฮึ่ยยยย”ทนความกวนของอีกคนไม่ไหวจนมินซอกต้องยื่นมือออกไปดึงจมูกส่ายไปมา
“เป็นอะไรเหรอ”อยู่ๆมินซอกก็ดึงมือกลับ
แล้วกลับไปนั่งกินขนมเงียบๆ
“ไม่รู้สิ มันจุกๆอ่ะ”
“กินเยอะไปหรอ เอายาไหม”
“ไม่ใช่จุกท้อง
จุกตรงนี้อ่ะ”มินซอกเลื่อนนิ้วไปจิ้มตรงหน้าอกฝั่งซ้ายของตัวเอง
“เพราะมากับฉันนายเลยไม่มีความสุขเหรอ”
“เปล่า”
“แต่มันมีความสุขมากจนกลัวว่าวันนึงจะต้องกลับมาเหงาอีก”
“ฉันขอโทษนะ”
เพราะมินซอกไม่เคยพูดความรู้สึกตรงๆแบบนี้มาก่อน
ทำให้ลู่หานรู้สึกแย่มากกับการที่ทำให้คนรักรู้สึกไม่ดีแบบนี้
“แต่ฉันไม่เป็นไรหรอก
ไม่ต้องห่วงนะ”มินซอกพยายามยิ้มให้พอเห้นว่าอีกคนไม่สบายใจ
“ฉันอยากอยู่กับนายนะ”
“ฉันไม่อยากกลับไปแล้ว....”
“อย่าพูดแบบนั้นดิ”มินซอกยกนิ้วห้าม
“แต่ฉันไม่อยากให้นายรู้สึกแย่”
“ฉันไม่เป็นไร จริงๆนะ”
“ถ้าวันไหนจุกตรงนี้อีกบอกฉันนะ ฉันจะกลับมาหานาย
ไม่ว่านายรู้สึกไม่ดีตอนไหนหรือต้องการฉันตอนไหนแค่บอกมานะ”
ลู่หานขยับลุกเข้าไปนั่งข้างๆแล้วยื่นมืออกไปกุมที่อกข้างซ้ายของมินซอกไว้
มินซอกคลี่ยิ้มบางๆก่อนจะยกวางทับบนมือของลู่หาน
“แบบนี้ดีจัง”
มินซอกหลับตาพริ้มแล้วซบลงบนไหล่ลู่หาน
นี่คงเป็นช่วงเวลาที่มินซอกเหนื่อยมากแล้วจริงๆ และลู่หานก็รู้สึกไม่ต่างกัน
อยากพักชาร์จพลังให้กันแบบนี้ตลอดไป
“โอ้ สวีทว่ะเฮีย”
เสียงกวนดังมาแต่ไกลก่อนที่ผู้มาเยือนจะเดินมาถึง
ชานยอลเดินคู่กับแบคฮยอนนำหน้าจงอินกับคยองซูมา
“มึงมาทำไร”
“มาร้านขนมก็มากินขนมดิ”ชานยอลถือวิสาสะนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
พร้อมกับจัดแจงบอกคนอื่นๆให้หาเก้าอี้มานั่งด้วยกัน
“เออดีจริงๆ”ลู่หานบ่นพึมพำ
อุส่าสลัดเลย์ทิ้งไปได้ยังมีพวกนี้โผล่มาอีก
“วันนี้อิ่มมากเลย”
แบคฮยอนกับคยองซูเดินยิ้มพร้อมกับลากมินซอกให้เดินไปด้วยกัน
“หน้าเฮียโคตรเซ็งอ่ะ” <-- ชานยอล
“เออ เหมือนหมาป่วยเลยว่ะเฮีย” < -- จงอิน
“เออ
ขอบคุณที่เป็นห่วงหน้ากู”ลู่หานหันไปทำตาขวางใส่ไอ้โย่งสองคนที่ตีมือไฮไฟว์กันอย่างพอใจ
“เฮียคริสจ้างพวกมึงกี่บาท”
“เฮียแม่งคนจริงว่ะ รู้ได้ไง”นั่นไง
เฮียคริสไม่เคยปล่อยรายละเอียดเล็กๆน้อยๆไปจริงๆ คงกลัวว่าถ้าปล่อยให้มากันสองคนจะถูกสงสัยเอาได้
‘เฮีย ร้ายมากนะ’
ข้อความถูกส่งตรงเข้าโทรศัพท์มือถือของคริส
‘เรื่อง(?)’
‘ไม่ต้องมาทำเป็นงง
กลัวผมเป็นข่าวแล้วทำไมไม่ส่งเลย์มาล่ะ เสียตังค์จ้างไอ้บ้าพวกนี้ทำไม’
‘ชอบมันแล้วอะดิ’
ข้อความจากลุ่หานส่งมาเค้นความจริงจากรุ่นพี่
ที่จริงแล้วลู่หานก็สังเกตมานานแล้วว่าคริสชอบแอบมองเลย์เสมอ
‘ไม่ต้องมาเสือกเรื่องกู’
มือกดปิดโทรศัพท์แล้วหันไปสนใจเลย์ที่นั่งสัปหงกหน้าคอมพิวเตอร์
คริสนั่งยองๆลงข้างๆดูเลย์ที่หัวโยกไปมา ให้มาช่วยทำงานแต่มานั่งหลับเนี่ยนะ
นายนี่มันใช้ไม่ได้จริงๆ
“หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ”
“เปล่า”เพราะอยู่ๆเลย์ก็ลืมตาขึ้นมาทำให้คริสไปไม่เป็นทำได้แค่ลุกขึ้นยืนแล้วมองไปทางอื่น
“รูปพวกนี้เอาลงหมดแล้ว”
“แค่ให้เอารูปลงในคอมใช้เวลาซะนานเชียว”
“ห้ะ!!”เลย์เบิกตาลุกโพลง
จนทำให้คริสตกใจไปด้วย
“นายให้เอารูปลงในคอมเฉยๆเหรอ”
“อย่าบอกนะ”คริสรีบทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ข้างๆก่อนจะดันอีกคนให้หลบทาง
แต่ไม่ทันแล้ว รูปที่ไปเที่ยวสวนสนุกกันวันนั้นถูกลงในเว็บของลู่หานเรียบร้อยแล้ว
และในนั้นมีรูปคู่ลู่หานกับมินซอกอยู่เยอะมากซะด้วย
“นายทำบ้าอะไรว่ะ”
คริสลุกขึ้นมาโวยวายใส่เลย์ที่เอาแต่ยืนนิ่งอยู่
รูปถูกลงไปแล้วและมีคนมากดถูกใจ คอมเมนต์และแชร์ครบเรียบร้อย
ถ้าลบก็จะมีพิรุจเข้าไปใหญ่
“ฉันขอโทษ”
“อ่า
นายนี่มันจริงๆเลย”คริสทำท่าอยากจะบีบคออีกคน
Rrrrrrrrrrrrrr
“ครับ
ขอโทษครับท่าน”คริสรับโทรศัพท์แล้วเดินออกไป
“ไม่จริงน่า”เลย์นั่งลงเช็คหัวข้อข่าวล่าสุด
เรื่องของลู่หานถูกพูดถึงไวจนไม่น่าเชื่อ
ทั้งจีนและเกาหลีต่างพลาดหัวข้อข่าวมากมายเกี่ยวกับลู่หาน
และข่าวที่คนสนใจ
คือ
ผู้ชายตัวเล็กที่ลู่หานคอยประคองให้เดินคนนั้นเป็นใคร
#กลับมาหาเธอ
#ซอกเจ็บขาพี่มาโซล
BBBUTTER
ความคิดเห็น