ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Lumin/Xiuhan]My Turn To You - กลับมาหาเธอ lumin2016

    ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER10

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.พ. 59


    CHAPTER10

    Luhan talk

    “ฉันขอโทษนะลู่เกอ”

    “นายจะขอโทษทำไม ฉันต่างหากที่ผิด”คำขอโทษจากมินซอกทำให้ผมงุนงง มินซอกมักโทษตัวเองเสมอ ผมขยับเข้าไปใกล้ๆก่อนจะใช้มือเช็กน้ำตาให้มินซอกอย่างเบามือ

    “ขอโทษที่ฉันดูแลตัวเองไม่ได้..”

     

    “ฉันกลัว ตอนนั้น ฮึก ตอนนั้นฉันเกือบจะกลายเป็นของคนอื่นไปแล้ว”

     

    “ฉันกลัว เพราะฉันไม่ได้ต้องการเป็นของใคร...”

     

    “นอกจากนาย...”

    คำพูดที่พลั่งพลูออกจากปากเล็กนั่น ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มินซอกร้องไห้เพราะอยากขอโทษผม เพราะมินซอกห่วงความรู้สึกผม และมินซอกนึกผมตลอดเวลาที่เจอปัญหา

     

    และที่สำคัญมินซอกต้องการผม

     

    “นายอย่าโทษตัวเองเลยนะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”ผมเช็ดน้ำตาให้อีกคน

    “ตอนนั้นฉันกลัวมากจริงๆนะ”

    “ฉันก็กลัวมากเหมือนกันตอนที่กลับไปแล้วไม่เจอนาย”

    ผมขยับเข้าไปใกล้พอที่จะให้อีกคนสวมกอดได้ อย่างที่บอกระหว่างผมกับมินซอกถึงเวลาที่อีกคนต้องการอะไรเราแทบไม่ต้องบอกกันก่อนเลย มินซอกซบหน้าลงบนอกของผม มือเล็กสองข้างโอบรัดเอวผมแน่น น้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด

     

    “มินซอก”

     

    ผมพูดขึ้นหลังจากที่เรานั่งกอดกันอยู่เนิ่นนาน จนมินซอกหยุดร้องไปแล้ว แต่ก็ยังคงกอดผมแน่นเหมือนเดิม

     

    “ที่นายบอกว่าไม่ต้องการเป็นของใครนอกจากฉัน พูดจริงใช่ไหม”

    “อือ”มินซอกพูดพร้อมกับพยักหน้ารับ แล้วก้มลงไปซบอกผมอีกครั้ง

     

    “ตอนนั้นฉันรู้สึกแย่มากเลยที่จะต้องกลายเป็นขอหมอนั่นทั้งๆที่ฉันไม่ต้องการ”

    “แล้วถ้าเป็นฉันล่ะ นายจะไม่รู้สึกแย่ใช่ไหม”

    “อือ”มินซอกตอบก่อนจะซบลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ทันให้มินซอกซบลงมือของผมก็ยื่นไปจับใบหน้ากลมน่ารักนั่นให้เงยขึ้นมาสบตากัน

    “เป็นของฉันได้ไหม”

    “....”

    “นายจะเป็นของฉันได้ไหม”

    ผมถามขึ้นอีกครั้งหลังจากที่มินซอกเงียบไป

     

    “ถ้าเป็นนาย ฉันก็ตกลง”

     

    คำตอบของมินซอกทำให้หัวใจผมพองโตขึ้น ใบหน้าน่ารักนั่นมองตรงมาที่ผมด้วยท่าทีเขินอาย แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อ

     

    อืมมมม

    ริมฝีปากของผมเลื่อนลงไปสัมผัสปากเล็กนั่นอย่างแผ่วเบา เป็นครั้งแรกที่มินซอกจูบตอบกลับมาทันทีที่ปากประกบกัน มือเล็กสองข้างยังคงกอดผมไว้เหมือนเดิม  มือทั้งสองกำแน่นก่อนจะตีผมเบาๆเพราะกำลังจะขาดอากาศ ผมถอนริมฝีปากออกให้อีกคนได้รับอากาศสักนิด แต่ก็แค่นิดเดียวจริงๆเพราะผมประกบปากลงอย่ารวดเร็ว ลิ้นร้อนถือโอกาสเข้าไปสำรวจหาความหวานจากปากอีกคนทันทีที่มีโอกาส

     

    มินซอกจูบตอบกลับอย่างต่อเนื่อง จนตอนนี้ผมทนกลิ่นหอมหวานจากเรือนร่างเล็กนั่นไม่ไหวแล้ว  ร่างเล็กถูกจับให้นอนลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา

    “อ้ะ ลู่เกอ”มินซอกร้องขึ้นหลังจากที่ผมเลื่อนปากไล่หาความหวานทั่วใบหน้าก่อนจะจบลงด้วยการกัดเบาๆที่จมูกเล็กนั่น

    “ฉันบอกแล้วไงว่านายมันน่ากิน”

    พูดจบปากผมก็ลงไปซุกไซร้คลอเคลียแก้มขาวใสนั่นก่อนจะเลื่อนลงมาถึงซอกคอขาว มือพยายามดึงเสื้อของอีกคนออก ปากยังคงดูดดื่มความหวานทั่วเรือนร่างก่อนไล่ลงไปเรื่อยๆ

     

    อ่าาา

    เสียงครางเบาๆของมินซอกยิ่งทำให้อารมณ์ของผมทวีคูณขึ้นเรื่อยๆตอนนี้เสื้อผ้าทั้งหมดทั้งของผมจะมินซอกลงไปกองอยู่กับพื้นแล้ว

     

    “อ้ะ ลู่เกอ”มินซอกร้องขึ้น หลังจากที่ผมลูบไล้ทั่วเรือนร่าง แล้วกดริมฝีปากหนักที่อกขาว

    “นายน่ารักจัง”ผมเงยหน้าขึ้นมาพูดก่อนจะก้มลงไปเล่นกับเรือนร่างเนียนใสนั่นอีกครั้ง จุดแดงเกิดขึ้นเป็นจุดๆทั่วเรือนร่าง มินซอกยังคงส่งเสียงครางออกมาไม่หยุด

     

    ผมขยับขึ้นไปปิดเสียงนั่นด้วยปากของตัวเอง รสจูบร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆตามระดับความต้องการของผม มือสองข้างลูบไล้ทั่วร่างกายของอีกคน ทำให้มินซอกจิกหัวผมแน่น

     

    อ่าา รู้สึกดีจริงๆ รสชาติมินซอกหวานชะมัด ตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมขยับขึ้นคร่อมร่างเล็กนั่น พร้อมกับบดริมฝีปากลงไปตามร่างเล็กนั่นอย่าดูดดื่ม

     

    “โอ้ยยย”มินซอกร้องขึ้น

    “นายยังเจ็บขาอยู่หรอ”ผมถามขึ้น มินซอกพยักหน้าหงึกหงัก ผมจัดท่าให้เรานั่งด้วยกันอีกครั้งขาทั้งสองข้างของมินซอกพาดข้ามตักของผมออกไป ก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักอีกครั้ง

    รสจูบดืดดื่มเพิ่มจังหวะหนักหน่วงขึ้น มินซอกเกร็งมือทั้งสองแน่น จิกที่หลังผม ปากเล็กส่งเสียงร้องไม่หยุด ผมเลื่อนปากไล่ลงมาเรื่อยๆยิ่งดูดดื่มหนักมากเท่าไร เสียงครางจากมินซอกก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จนผมจะอดใจไม่ไหวอีกแล้ว ปากเลื่อนขึ้นไปจูบปากเล็กอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันหนักหน่วงและร้อนแรงมาก จนร่างมินซอกเกร็งไปทั้งตัว

    “นายต้องการมากกว่านี้ใช่ไหม”มินซอกถามขึ้นหลังจากที่ผมถอนริมฝีปากออก

    “ถ้าตอบว่าไม่ก็คงโกหก”

    ผมตอบกลับไปตามความจริง ความน่ารักของมินซอกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนผมอดใจไม่ไหวจริงๆ

    “ถ้างั้นก็ทำเถอะ”

    “แต่นายยังเจ็บขาอยู่นะ”ผมถามขึ้น ถึงจะดีใจกับคำตอบของมินซอกมากก็เถอะแต่ก็ยังอดห่วงอีกคนไม่ได้

    “ถ้าเป็นนายฉันทนได้”

     

    อื้มมมม

    คำตอบยืนยันของมินซอกทำให้ผมไม่รีรอที่จะลงริมฝีปากอีกครั้ง การจูบยังคงดูดดื่มและหนักหน่วงดังเดิม รอยแดงขึ้นเป็นจุดๆทั่วร่างเล็ก ก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักอีกบทที่ก้าวข้ามการจูบของเราไปไกล

     

    ความสงบในค่ำคืนยาวนานถูกกลบด้วยเสียงครางและลมหายใจแผ่วเบาจากเราสองคน

     

    ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน

    รู้แค่ว่าตอนนี้ผมมีความสุขมากเหลือเกิน

     

    ร่างเล็กหลับพริ้มด้วยความเหนื่อยล้าในอ้อมกอดของผม

     

    “ฉันรักนายจัง”

    ผมพูดขึ้นก่อนจะจูบปากเล็กนั่นอย่างแผ่วเบา แล้วหลับตาพักอีกครั้ง

     

     

    “ตื่นแล้วเหรอ ทำไมไม่ปลุกฉันล่ะ”

    เจ้าของตากลมพูดหลังจากที่ลืมตามาเห็นผมนอนมองหน้าเขาอยู่

    “ก็ตอนนอนนายน่ารัก”

     

    “แต่เมื่อคืนน่ารักกว่านะ”ผมใช้นิ้วจิ้มแก้มคนตัวเล็กเบาๆ

    “หยุดพูดแบบนั้นเลยนะ”มินซอกดุ

    “ทำไมล่ะ ก็เมื่อคืนนายน่ารักจริงๆนี่”

    “หยุดพูดเลย....”

     

    “ฉันอายนะ”มินซอกดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าไว้

    “สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ”ผมดึงผ้าห่มออกแล้วจุ๊บหน้าผากมินซอกเบาๆ

    “อื้อ สุขสันต์วันวาเลนไทน์”

    มินซอกตอบกลับแล้วฉีกยิ้มให้ ของขวัญเมื่อคืนถือเป็นของขวัญวาเลนไทน์ที่ดีที่สุดแล้วสำหรับผม

    “นายไม่คิดจะให้อะไรฉันบ้างหรอ”

    “จะเอาอะไรอีกล่ะ”มินซอกก้มหน้าเขินอาย

    “จูบ”ผมตอบกลับทันควัน มันจะเป็นของขวัญที่ดีมากแน่ๆ

    “ก็ได้ หลับตาสิ”

    ได้ยินแค่นั้นตาผมก็ปิดสนิทอย่างรวดเร็ว มินซอกค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ๆ ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจแผ่วเบา ก่อนที่ริมฝีปากจะถูกประกบด้วยปากเล็กของคนข้างหน้า

     

    รสชาติดีจัง ผมหลับตาพริ้มดื่มด่ำความหวานที่อีกคนมอบให้

     

    แอดดดดด

    เสียงประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับการมาของเจ้ากรรมนายเวรของผม ผมขอเรียกมันว่าอย่างนี้ละกัน

     

    เลย์  ตัวขัดขวางความสุขของผม

     

    “นายอีกแล้วเหรอ”ผมหันไปเขวใส่อีกคนที่เดินเข้ามาหยิบเสื้อผ้าในตู้หน้าตาเฉย

    “ก็ฉันน่ะสิ นายจะถามทำไมนักหนานะ”นั่นไงมันยังมีน่ามาบ่นผมกลับอีก

    “ฉันจะฆ่านายให้ตายสักวันนึง”

    “ขอบคุณที่เตือน ฉันจะได้พกมีดติดตัวตลอดเวลา”มันหันมาบอกผมก่อนจะหันไปหามินซอก

    “ฉันเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้วนะมินซอก ตอนเย็นเจอกัน”

    “ขอบคุณนะเลย์”มินซอกโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่ม

    “ส่วนนายหากินเอง”เลย์ฉีกยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป

    “อ้ากก ฉันจะบ้าตาย”ผมหันไปบ่น แล้วถือโอกาสทิ้งตัวลงไปนอนกอดมินซอกแน่น

    “เลิกบ่นแล้วปล่อยฉัน”

    “นายกลับมาใจร้ายอีกแล้วเหรอ”ผมยู่จมูกงอน

    “จะไปอาบน้ำ”

    “อาบด้วยกันดีไหม”ผมเสนอ

    “ไม่ต้อง ขาฉันดีขึ้นบ้างแล้ว”มินซอกอธิบาย

    “แต่เมื่อคืน อาจจะทำให้นายไม่ไหวก็ได้นะ”ผมพูดแซวคนตรงหน้า

    “ทะลึ่ง”

    ถึงจะโดนมินซอกบ่นแต่ผมก็มีความสุขจัง อยากจะเป็นแบบนี้ทุกวัน อยู่ด้วยกันทุกวันแบบนี้คงจะดีมากๆ

    “ฉันรักนายจังมินซอก”

     

     


    ในที่สุดพี่ลู่ก็สมหวังสักที

    เมนพี่ลู่ที่บอกว่าไรต์แต่งใจร้ายกับพี่ลู่เค้าแต่งมาง้อแล้วนะ55

    ฝากติดตามกันต่อด้วยนะคะ

    #กลับมาหาเธอ

    #ซอกเจ็บขาพี่มาโซล

    BBBUTTER


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×