คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดกระตุ้นความรู้สึก
จุดกระตุ้นความรู้สึก
……… ปังงงงงงง!!! เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นด้วยความโมโห…….ต่อหน้าเพื่อนทั้งสอง จงอินและเซฮุนสะดุ้งมองเพื่อนตัวสูง จงอินถามด้วยความกลัว “หะ….เห้ย มะ มึง เป็นไร? เสียงบ่นพรึมพรำของเพื่อนตัวสูง “แม่งเอ้ยยยย! ไม่รู้ไอ้เตี้ยที่ไหนมาแหกปากด่ากูอยู่หน้าห้องน้ำ”ชานยอลทำเสียงหงิดอย่างมาก “แล้วมึงไปทำไรมาถึงโดนด่าว่ะ? เซฮุนอยากจะหัวเราะออกมาแต่กลัวอารมณ์โกรธของชานยอล “กูปวดฉี่มากไงมึง แล้วกูรีบอะกูไปเดินชนไอ้เตี้นนั่นมันเลยด่ากู”
“สมควร”เสียงเพื่อนทั้งสองพูดขึ้นพร้อมเพียงกัน ชานยอลบ่นขึ้นอีกครั้งเพราะยังหงิดอยู่ “ที่กูโมโหขนาดไม่ใช่หรอกนะเว้ย สาวที่เค้าแอบปลื้มกูชอบกูเดิมผ่านเต็มเลยเพราะไอ้เต้ยนั่นอะทำกูเสียหน้า” จงอินแทรกถามขึ้น “ว่าแต่ไอ้เตี้ยมึงคือใครวะ” จงอินถามด้วยความอยากรู้
ชานยอลเลยอธิบายลักษณะของไอ้เตี้ยนั้นให้ฟัง เซฮุนทำหน้าตาตกใจเพราะฟังคราวๆก็รู้แล้วว่าใคร “อ่อ กูรู้ละว่าใคร” ใครว่ะ?! ชานยอลกับจงอินหันหน้าไปหาเซฮุนอย่างรวดเร็ว “ก็น้องแบคฮยอนคณะนิเทศไงมึง เป็นเดือนนคณะนั้นไง” จงอิน อ๋อออออออ ลากเสียงยาว “น้องแบคฮยอนปี1 น่ารักนะมึงกูใฝ่ฝันอยากได้คนแบบนี้มาเป็น” จงอินทำท่าเพ้อละเมอฝันแบบไม่สนใจฝ่ามือ โอ เซฮุน . เพี๊ยะ!!!!เสียงฝ่ามือ อรหันของเซฮุนลงกระบาลจงอิน โอ้ยยยยยย! จงอินลูบหัวปอยๆ “เมียจ๋า….ผัวจ๋าพูดเล่นนะ เห็นผัวจ๋าเป็นแบบนี้แต่ก็รักเมียจ๋าคนเดียวนะ” จงอินทำน้ำเสียงงุ้งงิ้งใส่ค่อยๆเขยิบเข้าไปอ้อน
ส่วนชานยอลกำลังเหมือนนั่งคิดอะไรสักอย่าง และ พูดขึ้นอย่างเขินๆ “แม่งน่ารักวะ” พูดออกและอมยิ้มไปด้วย เซฮุนกับจงอินค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปหา พูดถามขึ้นพร้อมกัน ใครน่ารักวะ?
ชานยอลยังอยู่กับการละเมอคิดเลยเอ่ยปากพูดออกไปโดยไม่คิด “ก็ไอ้เตี้ยแบคไง”พูดจบหันหน้าไปหาเพื่อนทั้งสองชานยอลสะดุ้งตกใจขั้น est เห้ยยยย! ไรของพวกมึงเนี่ย ชานยอลถูกเพื่อนทั้งสองหลอกถามจนทำอะไรไม่ถูก เซฮุนเอานิ้วชี้ไปหน้าอีกคนแล้วพูดล้อ “นั่นแน่ มึงชอบน้องเค้าละเซ่” เซฮุนทำหน้ากวนประสาทตามประสา โอเซฮุน ชานยอลพูดออกไปอย่างกับมีพิรุท “ชอบเหี้ยไรปากจัดจะตาย ก็แค่บอกว่าน่ารัก.ไม่ได้ว่าชอบซะหน่อยปะวะ” ชานยอลรีบพูดตัดเพราะกลัวเพื่อนจะถามต่อ ชานยอลเป็นคนปากแข็งแต่จริงๆแล้วไม่มีใครรู้ว่าสเปคของเค้าเป็นแบบไหน แต่จริงๆแล้วชานยอลเป็นคนชอบคนปากจัดเก่งแต่ปากทำตัวกากๆ ซึ่งนิสัยแบบนี้ก็คือแบคฮยอนแต่ชานยอลยังไม่รู้ว่าแบคเป็นคนแบบไหน แต่พอจะเดาจากลักษณะนิสัยได้เพราะเค้ารู้สึกถึงชะตากับไอ้เตี้ยนั้น………นี่สินะจุดกระตุ้นความรู้สึกของ
“ปารค์ ชานยอล”
ชานยอลรุ่นพี่ปี2 คณะวิศวะ
แบคฮยอนรุ่นน้องปี1คณะนิเทศน์
15:00 น. หลังเลิกเรียน
โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าตึกคณะนิเทศ ลมพัดเบาๆ อากาศกำลังดีราวกับกำลังทำMvเพลง แบคฮยอนนั้งรอจื่อเทาเพื่อนสนิทต่างคณะเผื่อจะกลับบ้านพร้อมกัน คนตัวเล็กเสียบหูฟังเปิดเพลงฟังสายตาจ้อง ทรศ.ไม่ห่างเพราะเกมส์superstar SMTOWN คนตัวเล็กไม่สนใจสิ่งรอบข้างว่าจะมีใครมาหรือป่าว เสียง ทรศ.ไอโฟนดังขึ้น
Ring……Ring แบคฮยอนเอามือสไลด์หน้าจอ ทรศ.เพื่อรับ “ฮัลโหล”
“เตี้ยมึงอยู่ไหน”จื่อเทาพูดเสียงหอบ แบคฮยอนตอบกลับด้วยคำกวนๆ “อยู่ในใจเสมอ”
ไอ้เหี้ยยยยย! กูถามว่ามึงอยู่ไหน? แบคฮยอนขำแรง “กูอยู่หน้าตึกนิเทศ มึงเป็นอะไรเสียงหอบเชียว” “กูวิ่งหนีแมลงสาบในห้องน้ำแฮ่ๆ” จื่อเทาพูดเสียงอ่อนเพราะอาย โห่วววตุ๊ดเขียวเอ้ยมึงรีบมาเลยกูรอนานละ. จื่อเทารีบวิ่งมาหาเพื่อนตัวเล็กเพราะกลัวรอนาน
เสียงคนตัวเล็กพูดขึ้นเพราะขำสีหน้าเพื่อนเขียวตัวเองเพราะสีหน้าจื่อเทาตอนนี้เหนื่อยมาก
แบคฮยอนเข้าไปประจบเพื่อนเขียว “เหนื่อยไหมเพื่อนรักส์? จื่อเทาเขยิบออกมา ‘เดี๋ยวๆมึงพูดแบบนี้อยากได้อะไรจากกู? คนตัวเล็กยิ้มตาหยี ‘แฮ่ๆพาเค้าไปเดินถนนเมียงดงที เลี้ยงข้าวเค้าด้วยนะ’ คนตัวเล็กพูดอ้อนน่ารัก “มึงอย่าอ้อนแบบนี้กูหวั่นนะเว้ย” คนตัวเล็กหัวเราะหนักมาก
18.00 น. .ถนนคนเดินเมียงดง
“มึงshoppingเสร็จยังกูหิว” เพื่อนเขียวบ่น เพื่อนตัวเล็กไม่พูดอะไรจับแขนเพื่อนวิ่งเข้าร้านอาหาร VIVAPOLO แบคฮยอนจะรู้หรือป่าวนะว่าร้านอาหารร้านนั้นเป็นของแม่ชานยอล
ร้านอาหาร vivapolo
เสียงชายวัยรุ่นกลุ่มดังเข้ามาในร้าน จะวัยรุ่นที่ไหนซะอีกละก็สามหนุ่มวิศวะเนี่ยแหละที่เดินเข้ามา ‘สวัสดีค้าบคุณแม่’ ชานยอลและเพื่อนอีกสองคนพูดขึ้นพร้อมกันและโค้ง แบคฮยอนหันไปตามเสียงที่ได้ยิน แบคฮยอนเอ่ยปากพูดขึ้นเบาๆ “ใช่ไอ้รุ่นพี่ที่กูเจอปะว้ะ นี่ร้านแม่มันหรอวะ”
แบคฮยอนเงยหน้าชะโงกไปดูหน้าแม่ชานยอลและหันกลับไปดูหน้าชานยอล “เออ มันก็คล้ายๆกันวะ” แบคฮยอนบ่นพรึมพรำ จื่อเทาจ้องอีกคนด้วยความสงสัย “เตี้ยมึงเป็นไรป่าว? แบคฮยอนส่ายหน้า เสียงทุ้มใหญ่ดังขึ้นโต๊ะข้างหลัง “อ้าวเห้ย เดือนคณะนิเทศน์มากินข้าวร้านกูด้วยเว้ย” ชานยอลพูดจบ จงอินพูดสวน “อ้าวน้องแบคหนิ พี่จงอินนะครับ หูยเห็นใกล้ๆแล้วน่าร็อคอ่า” เซฮุนยื่นขึ้น เพี๊ยะ!เอามือลงกระบาลเหมือนเดิม จงอินลูบหัวปอยๆแล้วนั่งลง
จื่อเทาพูดขึ้นเบาๆ “มึงรู้จังพวกพี่เค้าหรอวะ? “ก็ไอ้หูกางไงที่กูเล่าให้มึงฟังว่ามันเดินชนกูอะ’
จื่อเทาหัวเราะออกมาเบา เสียงชานยอลพูดขึ้น “เวลาไม่ปากจัดดูน่ารักวะ หึหึ”
“’งานเข้าไหมละมึงไอ้เตี้ย!!!!เพื่อนเขียวกัดฟันพูด คนตัวเล็กยื่นขึ้น พูดขึ้นลอยๆ “หูกางแล้วยังปากหมาอีกวะ กางทั้งหูกางทั้งปาก ” แบคฮยอนหันหน้ากลับมาหาเพื่อนตัวเพื่อนเขียว “เขียวกลับเหอะมึง” เซฮุนเงยหน้ามองจื่อเทา “คนอะไรวะชื่อเขียว หน้าตาก็ดีนะ” เซฮุนเกาหัวมองตาม คำพูดของแบคฮยอนยิ่งทำให้ชานยอลชอบใจเพราะชานยอลชอบคนปากจัด ถ้าได้คบกับชานยอลคนนี้ละก็ หึหึ ! ปากจัดมาสิครับที่รักจะกัดให้ถึงใจเลย
______________________________________________________________________________________
ชานยอลกำลังเริ่มรู้สึกชอบแบคฮยอนแล้วสินะ ><
เรื่องจะเป็นไงต่อติดตามเค้าหน่อยนะตัวเอง
ถ้าบอกให้ปรับปรุงก็คอมเม้นหน่อยนะจะได้ปรับปรุงตอนต่อไปให้
ดีว่าเดิม
ความคิดเห็น