คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ##DANCE DELIGHT 100%
โน่วว ตื่นสายอีกละตู วันนี้มีแข่งเต้น ด้วยล่ะสิ แต่โชคดีที่เป็นตอนเย็นนู่น
แต่เอ๊ะ...
.......
.......
“เอิ๊ก!!!! นี่ก็เย็นแล้วนี่หว่า กล้อง อยู่หนายว้า โอยมันจาเริ่มแข่งกันแล้วง้า”
พอแต่งตัวเสร็จฉันก็วิ่งตาแหกออกมาหน้าปะตู เปิดปะตูออกไปก็ไปเจอกะเด็กผู้หญิงอีกคนที่อยู่ห้องตรงข้ามก็กำลังวิ่งหน้าตั้งไม่แพ้กัน ยัยนี่วิ่งมาทางเดียวกับฉัน แล้วยังโบกแทกซี่คันเดียวกันอีกแหน่ะ
“นี่เธอจาไปไหน” ยัยนั่นถามฉันแบบห้วนๆ
“อ่า งานแดนส์ดีไลท์ แล้วก็รีบด้วย เข้าจ๊าย!!!”
“เออแฮะงานเดียวกัน งั้นไปคันเดียวกันเลยเด๊ะ” แหม หยาบคายเลยนะแกแต่ก็ช่างเหอะฉันก็ไม่ได้พูดเพราะอะไร
...
พอถึงงานฉันกะยัยคนข้างห้องก็แยกกัน
“โห..คนเยอะชะมัด คนเกาเหลานี่ท่าทางจาชอบพวกเบรคแดนส์กันเยอะนะเนี่ย ไม่เคยเห็นงาน bettle ที่ไหนคนเยอะเงี้ยมาก่อนเลย”
ว่าแล้วฉันไปหามุมดีๆที่จาถ่ายวีดีโอกลับไปอวดป๋า
“โหลๆ เทสๆ”
“สวัสดีฮะโย่ว ว๊อทซัปแม๊น!!! ตอนนี้ก็ได้เวลาอันสมควรแล้วนะฮะ เยี้ย ! ไม่อยากรอกันนานชั่ยมั้ยล่ะเยี่ย! ก็ไปพบกับคู่แรกเลยครับโย่ว จูยอน VS ยูโกะ คับโย่ว”
“อะรัยของมัน โย่วๆ เยี่ยๆ สันนิบาด Daksss รึงาย”
ป๊ามๆๆๆ แต๊นๆๆ ตึงๆๆๆๆ ซิ๊ดดๆๆๆ
“ผ่านไปแล้ว นะฮะคู่แรก ผลตัดสินจูยอนชนะครับโย่ว”
“ห่วย…..” เบรกแดนส์ที่เกาเหลานี่กะจอกจังหว่า
“เอ้า อย่ารอช้า ไปพบกับคู่ต่อไปเลยเยี่ย! อึนฮยอกจากซุปเปอร์จูเนียร์ VS ชองซาแชมป์เก่าคร๊าบโย่ว”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ้ายยยยยย
“เกิดอะรัยขึ้นฟะ ไอ่คูแรกไม่ยักจะกรี๊ด” ฉันพูดขึ้นมาลอยๆ
ออกอาการมึนนิดๆ เพราะว่าฉันไม่รู้จักใครซักคน แต่ก็ไม่รู่ว่าฉันบ่นเสียงดังไปรึป่าวนะ รึไม่เสียงของฉันมันก็เพราะเกินไป อินังผู้หญิงที่ยีนอยู่ด้านหน้าก็เลยหันมาฝอยใส่ชั้นเป็นชุด
“โห..บ้านนอกจังแกบ้านอยู่ไหนเนี่ย ไม่รู้จัก เอสเจรึงัยห๊า”
“นี่แกด่าฉันบ้านนอกหรอห๊า บ้านฉันอยู่อังกิดบ้านนอกตรงหนายว้า แล้วไอ้เอสเจนี่มันตัวอะรัยไม่เห็นจาอยากรู้จักเลยว้า” หน๋อยยัยนี่มาว่าฉันบ้านนอก ออกจาอินเตอร์กว่ามันอีกแหน่ะ วอนซะละนะ
“อ่าว ยัยเพี้ยนนั่นหายไปไหนแล้วหว่า.....เออ..ช่างเหอะ”
แต่ไม่ว่าไอคนที่ชื่ออึนฮยอกมันจาเต้นท่าไหนก็มีแต่คนกรี๊ด คงจะเป็นดาราสินะ ถึงว่าทำไมงานนี้คนถึงได้เยอะ แต่จาว่าไปมันก็เต้นเก่งเหมือนกันนี่ คงจาได้เข้าไปรอบชิงแหงๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เอ้า อะรัยกันอีกวะ” โหพวกเกาเหลานี่มันคิดอยากจากรี๊ดกันก็กรี๊ดไม่ส่งซิกต์กันบ้างเลยนะ แต่เอเหมือนว่าพวกนี้จาไม่ได้กรี๊ดคนที่ชื่ออึนฮยอกนี่นา
แล้วก็มีผู้ชายกลุ่มนึงเดินออกมาปะมาน 4-5 คน
สงสัยจากรี๊ดไอ้พวกนี้สินะ ถ้าเดาไม่ผิดก็คงจาเป็นพวกดาราที่แห่กันมาเชียร์ไออึนฮยอกนี่ละสิท่า แต่เฮ้ยยย นั่นมันไอ้หัวแดงบนเครื่องบินนี่หว่า มาอะไรกะเค้าละเนี่ย อย่าบอกนะว่ามันเป็นดารา
ว่าแล้วก็จาขำ คิกๆๆๆ
“ประกาศผลละครับโย่ว และคนที่ได้รางวัลชนะเลิศครั้งนี้ก็คือ...
อึนฮยอกแจคร๊าบบ”
กรี๊ดดดดด
“เหอะ! ว่าแล้วเชียว ไอ่หัวทองต้องได้”(เริ่มเรียกหยาบคายขึ้นเพราะหมั่นใส้) “เกาหลีมีแต่คุณภาพต่ำหรอกหรอเนี่ย”
“นี่ ใครใช้ให้แกมาเรียกฮอกแจว่าหัวทองยะ แล้วยังมาบอกว่าคุณภาพต่ำอีก ถ้าเก่งนักก็ไปแข่งกะเค้าให้ชนะก่อนนะยะแล้วค่อยพูด”ยัยป้าหัวฟูที่ด่าฉันตอนแรกกลับมาด่าชั้นต่อรอบ2
ฉันไม่อยากจามีเรื่องเลยชิ่งหนีออกมาทางบันใดหนีไฟ
“ให้ฉันไปแข่งกะไอ่หัวทองหรอ...ชิ ก็ได้ ถ้าเจอมันอีกนะฉันจาท้าแข่งเรยคอยดูวว ไม่รู้อะไรซะละ ฉันน่ะชนะเลิศ bettle ที่อเมริกามาแล้วโว้ย แค่ไอ่หัวทองเกาเหลานี่มันเบๆว่ะฮ่าๆๆๆ”
แต่เวนกำพอเปิดประตูออกไปก็ไปชนกับอะไรบางอย่าง
ปล๊ากกกก(เสียงชน)
โอ้ย!!!!!!
“ เออ ขอโทษค่ะคุณเป็นอะไรมากมั้ย”
“ไม่เป็นรัยฮะ ๆๆ” ผู้ชายโชคร้ายคนนั้นตอบกลับมา
“เฮ้ยยย ไอ้หัวทองมาอยู่นี่ได้งัยวะ” ฉันพล่ามออกไปด้วยความตกใจ โถ่พระเจ้า ทำไมต้องเล่นตลกกะฉันด้วยง้า ฉันกลิ้งตกบันใดตายตอนนี้จาทันมั้ยว้า
“อ้าว..ยัยเพี้ยนซุ่มซ่ามบนเครื่องบินนี่หว่า พูดเกาหลีได้ด้วย มาอยู่นี่ได้งัย” ไอหัวแดงนี่แกจำฉันได้ด้วยหรอว้าเวนกำ รู้งี้อยู่หาเรื่องกะป้าหัวฟูนั่นก็ดีอ่ะ ........ป้าหัวฟูหรออ เอิ๊กกก
“เอ่ออ...คือ....” จะเกริ่นว่ารัยดีว้าๆๆๆๆ
“อะไร พวกเราไม่ว่างมาแจกลายเซ็นหรอกนะ”ผู้ชายตัวโย่งๆคนนี้มันใครล่ะเนี่ย
“เฮ้ยฮันยอง ฉันว่ายัยนี่ไม่ได้มาขอลายเซ็นหรอกว่ะ ขอถ่ายรูปมากกว่ามั้ง ดูสิมีกล้องมาพร้อมเลย”คราวนี้เป็นคนอ้วนๆพูดบ้างล่ะ โอยไอ่พวกนี้มัยจาทำให้ฉันมึนไปถึงศตวรรษไหนละเนี่ย
“นี่..ขอโทษนะฉันไม่ได้มาขอลายเซ็นหรือถ่ายรูปอะไรทั้งนั้นแหละ แต่ฉัน......”
“ทำมัย ปวดอึรึงัย” ไอ่คนที่ชื่อฮันยองนี่มัยกวนบาทาเบื้องล่างของฉันจังฟะ ตั้งแต่เจอกันนี่ฉันยังไม่ได้อยากจาพูดกะมันเลยนะ
“ฟังนะนายหัวทองฮอกแจ ฉันเป็นบีเกิลล์จากอังกฤษ มาที่นี่จุดมุ่งหมายก็คือนาย ผู้ชนะจากแดนส์ดีไลท์ที่เกาเหลา (ภาษาไม่แข็งแรงเข้าจ๊าย) ถ้ามีโอกาศเจอนายครั้งหน้า ฉันจาขอดวลกะนายจำไว้” โอ้โฮเฮะ ตื่นเต้นเรย ก็ไอ่พวกนั่นเล่นยืนอึ้งกันไปเลยเอิ๊ก พูดจาจิงจังก็เป็นนะเราเนี่ยอุอุ
::::::::::ฮอกแจ::::::::::::::
อะรัยกันเนี่ย ยัยเด็กคนนี้มันใครกันวะ อยู่ดีๆก็ดันเปิดปะตูมาจากขั้วโลกไหนไม่รู้ชนหัวผมเต็มๆแต่ที่น่าตกใจก็คือ ยัยนั่นท้าดวลกับผมโอเคเลย ฉันไม่สนว่าแกจาป็นบีเกิลล์มาจากทวีปไหนหรอกนะ เพราะฉันก็มั่นใจอยู่แล้วโว่ยย
“ยัยนั่นกล้ามากเลยนะ ท้าดวลกะแกเนี่ยอึนฮยอก”ชินดงพูดขึ้นมา
“อือ นี่แกไปรู้จักยัยเพี้ยนนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะดงแฮ” ฉันเห็นว่าดงแฮทักยัยนั่นตอนแรก เค้าก็คงรู้จักกันมาก่อนสินะ
“ก็เมื่อวานบนเครื่องงัย ฉันกลับจากอังกิดแล้วยัยนั่นก็นั่งทับTEEN ฉันอ่า แถมยังรัวอังกิดใส่ฉันอีก คนยิ่งเก่งๆซะด้วยสิ พูดเกาหลีได้ก็ไม่มีบอกกันเลยแมร่งง ปล่อยให้ฉันนั่งโง่อีก แสบจิงๆยัยบ้า”รู้สึกว่าไอ่ด๊องมันจาเคียดแค้นมากเลยนะผู้หญิงคนนี้ แต่เพราะอะไรไม่รู้ผมรู้สึกว่ามันน่าสนุกแล้วก็ชักอยากดวลกะยัยฝรั่งคนนั้นขึ้นมาแล้วล่ะสิเอ้อ
“นี่พวกแกรู้มั้ยว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาท้าเต้นกะฉันเลยนะเฟ้ย แต่ยัยนี่คนแรก”
“พวกฝรั่งก็เงี้ย” ... “เออว่าแต่เมื่อกี้ฝรั่งแน่หรอวะนั่น ดูงัยๆก็มีแนวๆเอเชียอยู่บ้างละลูกครึ่งแหงๆ”
“โหนี่ฮันยองแกคิดเหมือนฉันเลยหว่ะ จาดูเป็นฝรั่งก็ใช่นะ แต่ถ้าจาให้มองเป็นเอเชียก็เป็นได้ แหมนานๆทีจามีเด็กลูกครึ่งน่ารักๆมาดวลนะโว้ยฮอกแจ เอิ๊กๆ”
“เงียบเลยชินดง อย่าทำให้ฉันไขว้เขวดิว้า น่ารัก หรืออุบาทฉันก็ต้องชนะอยู่ดีนั่นแหละวะ” หลงตัวเองนิดหน่อย แต่ก็คนมันเก่งนี่หว่า(อันนี้โคดหลง)เรื่องเต้นนี่ขอให้บอก คอยดูผมจาต้องชนะ คนอย่างผมไม่แพ้ผู้หญิงหรอกเฟ้ย!!!
::::นาโอ::::::
คราวนี้ยัยเพื่อนบ้านฉันมันหายไปซะละเฮะ คงจากลับไปแล้ว
“นี่..เธอน่ะ อยู่อาพาร์ทเม้นเดียวกันใช่มะ” เสียง..คุ้นๆ
ฉันหันกลับไปด้านหลัง โธ่ ยัยเพื่อนบ้านนี่เอง ตกใจหมดเล่นเอาฉันเกือบช็อคคิดว่าโดนผีเกาเหลาหลอก
“กลับด้วยกันดิ...คือ...ฉันกลัวผีอ่ะ” เอ้า ยัยนี่ อยู่ดีๆ ก็ชวนกลับด้วยเฉยเลย
“อือ..ก้อได้ นี่เห็นกับเธอนะเนี่ยเลยกลับด้วยว่าแต่ชื่ออะรัยหรอ” ฮ่า..ไม่อยากจาเซดว่าอันที่จริงน่ะฉันกะผีน่ะมันไม่ถูกกัน ใครอย่าชวนฉันไปดูหนังผีเชียวนะ เพราะว่าฉันจาหลอนค้างไปประมาณสามสี่วัน (หนักนะเนี่ยตู--*)
“ฉันชื่อจูมายอง เรียกว่ามายองเฉยๆ” ฮ่ะๆ..ยัยมายองเนส ชื่อตลกดีจัง
“ฉันนาโอ มาจากอังกิด มาเที่ยวที่เกาเหลาช่วงซัมเมอร์อ่ะ”
“โน่วๆๆ ไม่ใช่ เกาเหลา เกาหลีตะหาก”
“นั่นแหละๆ”
แล้วเราก็มาถึงที่อาพาร์ทเม้น วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันเหนื่อยสุดๆสุดยอด แต่ก็ได้เพื่อนละโชคดีหน่อย
เอ้าโทรหาป๋าหน่อยดีกว่าป่านี้คิดถึงลูกสาวสุดที่ร๊ากแย่แว้ว
----ตู้ดดด.....ตู๊ดดดด-----
“ฮัลโหลว”........ “นั่นคราย”
“ฉันเองป๋า”
“อ๋อๆๆ มีราย”
“ถึงเกาเหลวนะป๋าหนุกมากวันแรกได้เรื่องเลย”
“อืมๆ”
“อะไรนะครับไม่ค่อยได้ยินเลย”
“เออแล้วก็...”อะไรกันฟะ พ่อพูดกะฉันว่าครับหรอเนี่ย
“อือๆๆ........อ่าๆๆๆ...อ้อๆๆ งัยนะ ..อือฮึๆ” เห????แบบนี้มันชักแม่งๆนะเนี่ย (อะรัยวะยังไม่ทันพูดอะรัยทำมัยต้องอือๆด้วยวะ พ่อเล่นไรอีกเนี่ย)
“อ๋อๆๆ อื้มๆๆ............... ฝากข้อความไว้หลังเสียงสัญญาณนะคร๊าปปป!!!!!!”
“ไอ่พ่อบ้าโว้ยยย เล่นแรงนะเนี่ย ดันปิดเครื่องแล้วมาหลอกช้านนน เปลืองตังไปเท่าไหร่แล้ววะ(ไอ้เราก็โง่จิงฮู้ย)
)
ความคิดเห็น