ห้องเก็บออริ ของอายาเมะ

ลำดับตอนที่ #3 : [ Fic KHR/Reborn ] Worthless Memories : ยามาซากิ มายูมิ

APPLICATION

" หึ พวกแกน่ะมันก็ดีแต่ปาก อยากรู้จัง~ ว่าถ้าเข้าไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มในโรงพยาบาลแล้ว ยังจะปากดีอีกได้มั้ย!!"

ชื่อจริง : ยามาซากิ มายูมิ [ Yamasaki Mayumi ]


ชื่อเล่น : มามิ [ Mami ]


อายุ : 16 ปี


สัญชาติ : ญี่ปุ่น - อิตาลี่


ลักษณะภายนอก : เด็กสาววัย 16 ปี ผู้เป็นเจ้าของเกศาสีเงิน ทอประกายเมื่อต้องแสงจันทร์ ถูกมัดรวบไว้เป็นหางม้า ยาวสลวยจนถึงขาอ่อน ประดับด้วยปิ่นปักผมสีดำ(ไม่รู้ว่าเรียกแบบนี้หรือเปล่า เอาเป็นว่าตามภาพแหละจ้า~) ดวงตาเฉียบคมสีฟ้าดั่งท้องน้ำใต้มหาสมุทร มีรอยแผลเป็นที่เกิดจากการชกต่อยอยู่ที่ดวงตาข้างซ้าย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความงามของเธอลดลงเลย ผิวขาวเนียนดั่งหิมะโปรยปรายจนทับถมกัน มักจะชอบใส่ชุดโทนสีขาว เพราะมันเข้ากับสีเกศาของเธอเป็นอย่างดี


นิสัย : 

มามิเข้าห้องปกครองและโรงพักเป็นว่าเล่น

เธอมีนิสัยห้าวๆ ซึ่งผิดกับหน้าตาอันน่ารักของเธออย่างมาก มักจะมีเรื่องชกต่อยอยู่บ่อยครั้ง ถ้าเหตุเกิดในโรงเรียนก็จะถูกเรียกเข้าห้องปกครอง ถ้าเหตุเกิดข้างนอกโรงเรียนก็จะถูกเรียกเข้าโรงพัก เข้าๆ ออกๆจนสองสถานที่นี้ จะกลายเป็นห้องนั่งเล่นสำหรับเธออยู่แล้ว 

มามิเป็นพวกขาลุย

เธอเป็นพวกขาลุย ถึงไหนถึงกัน ไม่ค่อยกลัวอะไร กล้าได้กล้าเสีย แถมยังกล้าทำในสิ่งที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่กล้าทำกัน เช่น บอกว่าวันนี้ใส่บราสีอะไรมา(ถ้ามีคนถาม)

มามิไร้ความเป็นกุลสตรีโดยสิ้นเชิง

ก็อย่างที่บอกไปในบรรทัดข้างต้นว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ห้าวๆ ขาลุย ทำให้เรื่องความเป็นกุลสตรีนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย ไม่มีคะ มีขาอะไรทั้งนั้น พูดห้วนๆ แถมนิสัยยังเหมือนกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง ถ้าติดที่เจ๊แกไม่มีหน้าอก ก็คงถูกมองว่าเป็นผู้ชายไปแล้ว

มามิใส่กางเกงไว้ข้างในตลอดเวลา

เวลาสวมกระโปรงนักเรียนหรือชุดกระโปรงอะไรทั้งหลายแหล่ เธอมักจะใส่กางเกงไว้ข้างในตลอด พวกผู้ชายที่อยากเห็นกกน.ของเธอล่ะก็ บอกได้เลยว่าเสียใจด้วย ตอนอยู่บ้านเธอก็มักจะใส่กางเกงเพราะมันเคลื่อนไหวง่าย จะใส่กระโปรงก็เฉพาะตอนไปโรงเรียนกับออกงานสำคัญๆเท่านั้นแหละ

มามิเป็นคนที่จัดได้ว่า 'ซึน' ตัวแม่

ซึนเดเระ หรือปากไม่ตรงกับใจ ก็คงจะเป็นเธอนี่แหละที่เรียกได้ว่า 'ซึน' เสียยิ่งกว่าอะไร ว่าง่ายๆ ความซึนของเธอยังมีมากกว่าความเป็นกุลสตรีซะอีก ซึนได้ซึนดี เอาเป็นว่าถ้าใคาพูดถึงคำว่าซึน สามารถนึกถึงเธอคนนี้ได้เลย ไม่รู้ว่าไปเอาความซึนมาจากไหน

มามิชอบอยู่ตัวคนเดียว

เธอถูกทุกคนในโรงเรียนเรียกว่า 'หมาป่าเดียวดาย' เพราะเธอชอบอยู่ตัวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เวลามีเรื่องชกต่อยก็ฉายเดี่ยว แต่ก็ยังชนะมาได้โดยไร้รอยขีดข่วน แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับอาการสาหัส บางรายถึงขั้นต้องไปหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลเป็นเวลา 3 เดือนเลยก็มี แต่ทุกการต่อสู้เธอไม่เคยดึงใครมาเจ็บตัวด้วยเลย และแผลที่ตาข้างซ้ายนั้น ก็ได้มาจากคมมีดที่แค่เฉี่ยวตาไปเท่านั้น แต่กลับเป็นรอยแผลเป็นที่ตอกย้ำลงในจิตใจ ว่าครั้งนึง เธอเคยได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้

มามิถูกมองว่าเป็นคนที่ คูล&สไปซี่

ในสายตาของทุกคน ภายนอกนั้นเธอสุดแสนที่จะเย็นชาและเผ็ดร้อนในเวลาเดียวกัน เวลาเดินไปไหนก็มีแต่คนกรี๊ดกร๊าด ซึ่งเธอก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่ในกรณีบางคนเวลาเห็นเธอกลับรีบวิ่งหนีไปทันที ทั้งๆที่เธอยืนอยู่เฉยๆ ยังไม่ทันได้พูดอะไรซักแอะ 

มามิเป็นคนขี้เก๊ก

ก็อย่างที่บอกไปในบรรทัดข้างต้น ว่าเธอมักจะมีคนกรี๊ดกร๊าดตลอด แต่แท้จริงแล้วเวลามีคนมากรี๊ดกร๊าดให้ ในใจเธอจะเต้นตูมตามเหมือนมันจะหลุดออกมาเสียให้ได้ แต่ภายนอกเธอก็จะเก๊กให้ตัวเองนิ่งที่สุด เหมือนไม่ได้สนใจเสียงกรี๊ดอะไรมากมาย

มามิเป็นพวกเกลียดอากาศร้อน

เธอเป็นคนที่เกลียดอากาศร้อนเข้าไส้ จึงทำให้เธอใจร้อน โมโหง่าย หงุดหงิดง่าย ในบางครั้งอาจหงุดหงิดถึงขั้นทำร้ายร่างกายได้เลยทีเดียว และเมื่อร้อนมาๆจนทนไม่ไหว เธอจะสั่งห้ามไปทุกๆอย่าง เช่น "วันนี้นายห้ามพูดนะ!! ฉันรำคาญ!!!" พร้อมกับเอากระดาษที่เขียนว่า 'ห้ามพูด' ไปแปะหน้าคนๆนั้น ถ้าคนที่ถูกสั่งห้ามไม่ทำตาม ได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มอีกแน่

มามิเป็นคนที่ด่าแรงมาก

เธอเป็นคนที่ด่าแรง ด่าเจ็บ และด่าไม่เคยเกรงใจใคร ด่าได้หมดทุกเพศ ไม่ว่าจะเป็นหญิง ชาย ตุ๊ด กระเทย ทอม โฮโม เลสเบี้ยน ฯลฯ แถมยังด่าได้ทุกวัย ตั้งแต่อนุบาลยันมนุษย์ป้า แม้แต่คนชราเธอก็เคยด่ามาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นลูกคุณหนู คุณนาย คุณหญิงหรืออะไรก็ต้องเคยถูกเธอด่า แต่ละคำด่านี่ไม่ไว้หน้าใครจริงๆ ถ้าคิดที่จะมาด่าแข่งกับเธอคนนี้ล่ะก็ ล้มเลิกซะ แต่คนที่ไม่ยอมล้มเลิกก็คอตกกลับบ้านไปพร้อมน้ำตา

มามิเกลียดความพ่ายแพ้

เธอเป็นคนที่เกลียดความพ่ายแพ้มาก ไม่ว่าจะทำอะไรเธอต้องการเพียงแค่ชัยชนะ ถ้าพ่ายแพ้ขึ้นมาเมื่อไหร่เธอจะรีบไปท้าเพื่อแก้มือทันที ท้าจนกว่าเธอจะชนะ เพราะเธอเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาก(ก. ไก่ล้านตัว)

แท้จริงแล้วมามิอยากมีเพื่อน

เธอเป็นคนที่รักเพื่อนพ้องมาก แต่กลับไม่มีเพื่อนสักคน เพราะนิสัยชอบมีเรื่องชกต่อยเหรอ? หรือเรื่องที่เธอคล้ายผู้ชายกัน? เธออยากมีเพื่อนมากแต่ก็เพราะไม่รู้ว่าจะเข้าหายังไง? จะเริ่มจากตรงไหน? ประกอบกับคาแรคเตอร์ของเธแไม่ใช่คนที่น่ารักฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมว(?)อะไร ทำให้เธอไม่มีเพื่อนเลย

มามิกลัวผีโดยเนื้อแท้

หมาป่าเดียวดายอย่างเธอ ใครจะไปคิดถึงล่ะว่า...จะมีสิ่งที่กลัวด้วย!! ไม่เคยมีใครรู้ว่าเธอนั้นกลัวผีเสียยิ่งกว่าอะไร เวลาได้ยินคนเล่าเรื่องผีหรือมีคนกำลังจะพาไปสถานที่ที่เกี่ยวกับผี ภายนอกเธอจะพยายามทำเป็นไม่กลัว(นางเก๊ก- -//โดนตบ) แต่ในใจนั้นกลับอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุด เพียงว่าหากเธอทำอย่างนั้นก็เสียฟอร์มหมดสิ!

ประวัติ : เธอเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลเก่าแก่จากญี่ปุ่นที่ย้ายไปตั้งถิ่นฐานอยู่ที่อิตาลี่ ครอบครัวของเธอกุมเศรษฐกิจของโลกไว้ 29% นั่นก็คือเธอเป็นลูกคุณหนูนั่นเอง แต่ถ้าพูดถึงลูกคุณหนู ส่วนใหญ่จะนึกถึง พวกที่เรียบร้อย มีความเป็นกุลสตรี กิริยามารยาทต้องงามพร้อม พูดจามีคะมีขาทุกคำ แต่ทุกตำราที่เขียนมาแบบนั้นจะถูกฉีกทิ้ง! ก็เพราะเธอนี่แหละ เพราะเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่ห้าวๆ ขาลุย ไม่มีหรอกความเรียบรงเรียบร้อยอะไรนั้นน่ะ ไม่ได้มีความเป็นกุลสตรีเลยแม้แต่น้อยนิดกระจิ๊ดริดร่อย(?) เรียกได้ว่าไม่ต้องพูดถึงความเป็นกุลสตรีเลยดีกว่า เรื่องกิริยามารยาทนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง พูดจาไม่เคยมีคะมีขา เอาง่ายๆเธอถูกเรียกว่าลูกคุณหนูที่ไม่ใช่ลูกคุณหนูเลยก็ว่าได้

ลูกคุณหนูส่วนใหญ่จะสนใจในเรื่องการเต้นรำ ดนตรีและเพลงมากกว่า แต่...!! เธอคนนี้กลับสนใจวิชาการต่อสู้!! ถึงแม้ทางครอบครัวจะขอร้องให้เธอเรียนวิชาที่คุณหนูคนอื่นๆเขาเรียนกันเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ถึงขนาดบอกว่าจะจ้างเรียนเธอก็ไม่ได้ชายตามองเลยแม้แต่น้อย จนในที่สุดทางครอบครัวจึงยอมให้เรียนวิชาการต่อสู้จนได้ แต่มีข้อแม้ว่าห้ามนำวิชาที่เรียนมานี้ไปรังแกคนอื่นๆโดยเด็ดขาด ซึ่งเธอก็ทำตามอย่างเคร่งครัด แต่สำหรับคนที่มาหาเรื่องเธอก่อนมักจะได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มในโรงพยาบาลทุกร้าย อย่างน้อยก็ 2 เดือน อย่างมากก็ ครึ่งปี อยู่ที่ว่าเธอจะจัดการคนๆนั้นยังไง

หลังจากเรียนจบม.ต้นที่โรงเรียนในอิตาลี่ เธอจึงได้ขอครอบครัวไปอยู่ที่ญี่ปุ่นเพียงลำพัง เนื่องจากต้องการฝึกตัวเองให้อยู่รอดในสังคมได้ ซึ่งทางครอบครัวก็ไม่ได้คัดค้านอะไร เธอจึงได้เดินทางไปญี่ปุ่น เป้าหมายคือไปอยู่ที่นั่นในฐานะคนธรรมดาทั่วไป แต่ทางครอบครัวที่ไวยิ่งกว่าจรวด ได้จัดเตรียมซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่พร้อทั้งเมดและบอดีการ์ดให้เธอเรียบร้อยแล้ว ถึงเธอจะคัดค้านเพียงใด แต่ก็ไม่เป็นผล เพราทางครอบครัวบอกว่า "ถ้าไม่อยู่ที่นี่ ก็กลับมาอิตาลี่ซะ" เธอก็เลยยอมอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้ต่อไป

แต่ทว่า ในวันที่เธอกำลังจะไปสมัครเรียน กลับไปเดินชนนักเลงประจำเมืองโดยไม่ได้ตั้งใจ ทางนั้นก็ไม่ยอมทำให้มีปากเสียงกันขึ้น เธอเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน หลังจากโต้เถียงกันไปได้สักพัก ฝ่ายนั้นก็เริ่มหาเรื่องทำร้ายเธอ แต่ก่อนที่มือนั้นจะแตะโดนตัวเธอ เธอก็ได้จัดการอัดเจ้าพสกนั้นไปเรียบร้อยโดยไร้รอยขีดข่วนใดๆทั้งสิ้น เมื่อมีการทะเลาะวิวาทเกิดขึ้น ตำรวจก็จะมา และพอตำรวจมาก็จะหาสาเหตุ และพอหาสาเหตุได้ก็จะจับทั้ง2ฝ่ายไปคุยกันที่โรงพัก และนี่ก็ทำให้เธอต้องเข้าโรงพักตั้งแต่วันที่2ที่มาเหยียบที่นี่ แต่เนื่องจากฝ่ายนักเลงไม่มีใครเหลือสภาพดีเลยสักคน ทำให้เจรจาไม่ได้ ประกอบกับผู้ที่เห็นเหตุการณ์ก็บอกว่า ฝ่ายนักเลงหาเรื่องเธอก่อน ทำให้เธอรอดมาได้ แต่ก็มีข่าวเสียๆหายๆถูกเผยแพร่ออกไป ว่าเธอเคยขึ้นโรงพัก ซึ่งคนที่ฟังก็เข้าใจผิดไปต่างๆนานาว่าเธอไปฆ่าคนบ้างล่ะ ค้ายาเสพติดบ้างล่ะ ทำให้มีหลายคนนักที่หวาดกลัวเธอ แต่ข่าวนั้นก็ถูกไขกระจ่างว่ามันไม่ใช่ความจริง แต่ก็ยังมีคนบางกลุ่มที่กลัวเธออยู่ดี


ธาตุ : น้ำแข็ง - เมฆา


อาวุธ :  ดาบน้ำแข็ง [ ใช้ต่อสู้ระยะประชิด ]

ธนูเมฆา [ ใช้ต่อสู้ระยะกลาง ] 

สัตว์กล่อง : จิ้งจอกเก้าหาง [ เคนตะ ] 


มังกรน้ำแข็ง [ อามายะ ] อันนี้จะอยู่ในร่างจำแลงเพื่อไปไหนมาไหนจะได้สะดวก

อันนี้คือร่างจริง เมื่อมายูมิบอกให้ปลดปล่อยร่างจำแลงได้ หรือตอนต่อสู้ 

เพกาซัส [ ไซโตะ ]

ของที่ชอบ : ฟังเพลง เพราะเธอมีกจะฟังเพลงหลังจากฝึกเสร็จเป็นประจำเพื่อผ่อนคลาย เมื่อได้ฟังจะมีอาการเคลิ้มหรือในบางครั้งอาจจะหลับไปเลยก็ได้

ฝึกซ้อม เพราะ เธออยากเก่งให้มากกว่านี้จึงฝึกซ้อมเป็นประจำ และมันก็กลายเป็นเรื่องที่สนุกิย่างนึงในชีวิตเธอ เมื่อได้ฝึกซ้อมเธอจะยิ้มอย่างพอใจ แต่ว่าก็ต่อเมื่อคู่ฝึกน่าสนใจเท่านั้นนะ

ขนมหวาน เพราะเมื่อก่อนเธอเป็นโรคเบื่ออาหารเข้าขั้นวิกฤต หมอเกรงว่าถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเธอจะอดอาหารตาย จึงได้จัดการเอาขนมหวานยัดใส่ปาก และตอนนั้นตาเธอก็เป็นประกายขึ้นมาทันที และก็กินขนมหวานจนหมด หลังจากนั้นครอบครัวก็ตั้งกฎว่า ต้องกินข้าวให้หมดก่อนจึงจะได้กินขนม


ของที่เกลียด : บ้านผีสิง+สถานที่รกร้างต่างๆ เพราะเธอเป็นคนที่กลัวผีมากกกก เรื่องบ้านผีสิงหรือาถานที่รกร้างต่างๆนี่ไม่เคยได้อย่างกรายเข้าไปแตะ แม้แต่อากาศภายในนั้นเธอก็ไม่เคยใช้หายใจ เมื่อเห็นสิ่งเหล่านี้เธอจะรีบเดิรหนีไปทันที

พวกที่เก่งแต่ปาก เพราะเธอนั้นชอบคนที่เก่งจริงทั้งคำพูดและการกระทำเพราะคนที่มีลักษณะแบบนี้จะกลายเป็นคู่ฝึกซ้อมของเธอทุกคน แต่สำหรับคนที่เก่งแต่ปากเธอจะเกลียดเข้าไส้ เมื่อเห็นจะอารมณ์เสียและจะจัดการส่งคนๆนั้นเข้าไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มในโรงพยาบาลทันที

คู่ : ฮิบาริ เคี้ยวหญ้า//หลบทอนฟาแปป เอ๊ย!! เคียวยะ


TALK ZONE

1.สวัสดีค่ะ ชื่ออะไรคะ?

- "ยามาซากิ มายูมิ" เด็กสาวพูดพร้อมกอดอกมองคนตรงหน้า

2.คิดยังไงถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?

- " พล็อตเรื่องน่าสนใจดีนะ งงๆอยู่บ้าง แต่ก็จะพยายามทำความเข้าใจละกัน" เธอตอบคนตรงหน้าด้วยสีหน้านิ่งเฉย

3.ถ้าคุณจะต้องเป็นศัตรูกับคนที่คุณรักจะรู้สึกยังไงคะ?

- มามิหลับตาลวอย่างพิจารณาก่อนจะเปิดเปลือกตาขึ้นและตอบไปว่า "ก็...คง....คิดหนักเลยละ เพราะว่าทั้ง2ทางผลลัพธ์มันก็เจ็บเหมือนกัน แต่มันก็ต้องเลือกทางใดทางหนึ่ง เป็นไปได้ก็จะขอเลือกหน้าที่ แต่ว่าต้องมาทำร้ายคนที่รกมันก็...ปวดใจไม่น้อย แต่ก็ต้องพยายามตัดใจล่ะนะ" 

4.เจอคู่ของคุณครั้งแรก อยากจะพูดอะไรกับเค้าคะ?

- เด็กสาวขมวดคิ้วคู่สวยเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยตอบ "อา...ก็คงอยาก ขอให้มาเป็นคู่ฝึกซ้อม ล่ะมั้ง"

5.ถ้าคุณไม่ติดหล่ะ?

- คราวนี้เธอยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย ก่อนจะท้าวคางมองคนตรงหน้าและพูดว่า "ขอแผนที่ไปบ้านเธอหน่อยสิ ฉันจะได้ไปมอบความรักได้ถึงที่"

6.ขอบคุณที่ตอบคำถามค่ะ

- "อืม" มามิตอบเพียงสั้นๆก่อนจะเดินออกมาจากห้องนั้นและเอากลังพิงกับบานประตู "ฟู่ว~ รอดแล้วแฮะ ว่าแต่...เขาถามเราแบบนั้นทำไมกันนะ" ถึงมามิจะคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เธอจึงตัดใจและเดินจากไป

Parent Zone

1.สวัสดีคะ คุณ ผปค. ชื่ออะไรคะ

- อายาเมะจ้า~~^^

2.คิดยังไงถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?

- คำตอบยอดนิยม~ พล็อตเรื่องน่าสนใจค่ะ ประกอบกับชอบส่งตลค.อยู่แล้วด้วย

3.ถ้าไม่ลูกสาวไม่ติดจะทำไงคะ?

- //ยิ้ม+ลับมีด//ก็...ไม่ได้ซีเรียสอะไรมากหรอกค่ะ//กัดฟันพูด

4.ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ ถ้ามาเช็คบ่อยๆจะดีมากเลย

- โอเคคร้าบป๋ม~~