ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คู่มือปีศาจและศาสตร์มืด

    ลำดับตอนที่ #61 : วูอัล-Vual

    • อัปเดตล่าสุด 20 พ.ค. 61






    ดยุควูอัล 1 ใน 72 ปีศาจผู้รับใช้ราชาโซโลมอน ปีศาจตนที่ 47

    ลำดับ:  47

     

    ผู้ปกครอง: ซิมินาร์

     

    ตำแหน่ง :  ดยุค

     

    ธาตุ : ธาตุน้ำ

     

    สถานที่ : ทิศเหนือ

     

    โลหะประจำ : ทองแดง

     

    สีประจำ :  สีเขียว

     

    ดวงดาว : ดาวศุกร์บ้างก็ว่าพระจันทร์

     

    พืชประจำ :  มดยอบ

     

    ไพ่ทาโรต์: 7 ถ้วย

     

    ตำแหน่งราศี: 20-24 องศาเป็นราศีพิจิก

     

    ช่วงเวลาที่แข็งแกร่งที่สุด13-17 พฤศจิกายน

     

     ของเซ่นไหว้(เครื่องหอม) :  -  ไม้จันทน์

                                                 - เทียนสีน้ำเงินเข้ม



    ดยุคปีศาจ วูอัล 


    ดยุคปีศาจผู้ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งวูอัล เป็นปีศาจแห่งราตรีผู้คุมแดนเหนือ มีกองกำลังปีศาจในการควบคุม 37 กองทัพ มักปรากฏกายในรูปแบบของอูฐหนอกเดียวในครั้งแรก แต่จากนั้นก็สามารถเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ตามคำสั่งนายผู้เรียกได้ แต่ในเมื่ออยู่ในร่างมนุษย์ปีศาจตนนี้ก็จะพูดเป็นภาษาอียิปต์


    พลังของวูอัลคือการมอบความรักให้แก่ผู้หญิง บอกสิ่งที่เกิดในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต มีความรู้ทุกอย่าง สามารถจัดการกับเวลาได้ และยังสามารถทำให้เกิดมิตรภาพแก่สหายและศัตรูได้ 



    ตราสัญลักษณ์ที่ใช้ควบคุมวูอัล


    เกร็ดความรู้เพิ่มเติม


    มดยอบ



    มดยอบ เป็นยางไม้ที่ได้จากพืชในสกุล Commiphora ส่วนใหญ่จะเป็นชนิด Commiphora myrrha ซึ่งเป็นพืชมีหนาม สูงประมาณ 4 เมตร ขึ้นตามพื้นที่ที่มีหินปูน เป็นพืชท้องถิ่นในแถบคาบสมุทรอาหรับและแอฟริกา เมื่อลำต้นของพืชชนิดนี้มีรอยแตกหรือถูกกรีด พืชจะสร้างยางไม้ซึ่งเมื่อแห้งจะมีลักษณะแข็ง มีสีเหลืองไปจนถึงน้ำตาล มนุษย์รู้จักใช้มดยอบเป็นยาและเครื่องหอมมานานนับพันปีแล้ว ดังที่มีตัวอย่างในการนมัสการของโหราจารย์ เมื่อโหราจารย์ทั้งสามเดินทางมาสักการะพระเยซู และมอบของสามสิ่งคือ ทองคำ, กำยาน และมดยอบ


    คำว่ามดยอบในภาษาอังกฤษ "myrrh" มีที่มาจากคำว่า ܡܪܝܪܐ ("murr") ในภาษาแอราเมอิก, مر ("mur") ในภาษาอาหรับ และ מור ("mor") ในภาษาฮีบรู ซึ่งแปลว่า ขม สำหรับภาษาไทย คำว่า "มดยอบ" มาจากคำว่า "ม่อย่าว" ในภาษาจีนกลาง หรือ "มุ่กเอี๊ยะ" ในภาษาแต้จิ๋ว


    ในสมัยไอยคุปต์ มีการใช้มดยอบและเครื่องหอมอื่น ๆ ในการรักษาศพ ในทางการแพทย์แผนจีน จัดมดยอบในกลุ่มสมุนไพรรสขมร้อน ช่วยให้เลือดไหลเวียนได้ดี ในทางอายุรเวท ใช้มดยอบในการรักษาโรคทางระบบทางเดินอาหาร ปัจจุบัน มดยอบใช้ผสมในน้ำหอมและในเครื่องสำอาง รวมถึงใช้เป็นสารฝาดในอาหาร เมื่อนำมดยอบมาสกัดจะได้น้ำมันหอมระเหย ซึ่งมีคุณสมบัติฆ่าเชื้อ


    ที่มาความรู้เพิ่มเติม: วิกิพีเดีย




     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×