คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เป็นห่วงเหรอ
. . . สนามยิงปืน . . .
// ปั้ง ปั้ง ปั้ง //
โอ๊ยยยย เสียงดัง ชั้นไม่ชอบเลยการยิงปืนเนี้ย แต่วันนี้ชั้นต้องมาที่เพราะโดนหลอกมาน่ะสิ
"อะไรกัน ทำหน้ายังกับเบื่อโลกอย่างงั้น" อินุยาฉะพูดกับชั้นที่กำลังทำหน้าเซ็งสุดขีด
"ก็นายน่ะสิ ไหนบอกว่ามาเล่นกีฬากันไง" ชั้นยั๊วะแล้วนะ
"แล้วยิงปืนนี้ไม่ใช่กีฬารึไงหา" อินุยาฉะพูดแบบเรียบๆ แต่มันก็จิงแฮะ
"ก็ใช่! แต่ชั้นนึกว่าจะเป็นกีฬาออกกำลังกายธรรมดาๆนี่หน่า" ผิดคาดจากที่ชั้นคิดไว้เลย
"ไม่ธรรมดาตรงไหน ดูสิคนเล่นกันเต็มสนาม" อินุยาฉะบอกพลางเอามือชี้ไปรอบๆสนาม ซึ่งมีแต่ผู้ชายซะส่วนใหญ่ เฮ้อ... ทำไมสาวสวยแสนอ่อนโยนอย่างชั้นต้องมาเล่นอะไรแบบนี้ด้วยเนี้ย
"เป็นผู้หญิงยิ่งต้องรู้จักป้องกันตัว" เค้าพูดแล้วเอาปืนให้ชั้นถือ เหมือนจะรู้ความคิดชั้นงั้นแหละ แต่เอาเถอะ ยังไงการเถียงกับอินุยาฉะก็เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์อยู่แล้ว (ไม่เคยจาฟังกันอ่ะ) ชั้นเตรียมตัวให้พร้อม(ใส่หลายอย่างอ่ะกันเจ็บตัว) แล้วไปประจำที่พร้อมรบ เอ๊ย พร้อมยิง
//ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง//
ลูกแรกๆก็ยังไม่ชินอ่ะนะแต่ลูกถัดไปยิงแหลกสุดฝีมือ แต่มันไม่เข้าเป้าซักลูกเลยอ่า แง้
"เฮ้อ ..." อินุยาฉะเห็นฝีมือชั้นแล้วถอนหายใจพลางหันมายิ้มเยาะใส่ โธ่! มือใหม่นี่หน่าไม่แปลกหรอกถ้าจะไม่แม่น นายนั่นแหละที่แปลก
"ใครจะไปเก่งเหมือนนายล่ะ ยิงเข้าเป้าหมดเลยน่ะ" ชั้นพูดกึ่งๆอิจฉาในความแม่น
"ก็รู้นี่" อินุยาฉะตอบแบบยิ้มเยาะไม่เลิก หนอยๆถ่อมตัวน่ะรู้จักบ้างมั้ย
ยิงปืนเสร็จอารมชั้นยังค้างกับความพ่ายแพ้อย่างหมดรูปที่ได้รับ
"… เป็นอาไรยัยบ๋อง แพ้แล้วพาลเหรอ" อินุยาฉะพูดแทงใจดำชั้นอย่างแรงเลย
"ใครแพ้นายกัน" ชั้นเถียงไว้ก่อนแม้ความจริงจะใช่ก็ตาม
"อืม ไม่มีใครแพ้ชนะหรอก ชั้นไม่ได้มาแข่งกับเธอ" อินุยาฉะบอก
"ชั้นก็แค่อยากให้เธอหัดไว้บ้าง จะได้ปกป้องตัวเองได้" เค้าพูดแล้วมองหน้าฉันแป๊บนึงก่อนจะหันไปทางอื่นเหมือนทุกครั้ง
"อะ อืม ขอบใจที่เป็นห่วง" ชั้นเริ่มมองเห็นความหวังดีของเค้าที่พาชั้นมาในวันนี้แล้ว
. . . . ริมถนน . . . .
. . . . ริมถนน . . . .
ชั้นเดินอยู่ข้างๆอินุยาฉะทำให้อดคิดไม่ได้ เค้าคิดอะไรอยู่กันแน่นะกับการพาชั้นไปโน่นไปนี่ แต่ก็ไม่เคยหวานหรือจีบอะไรชั้นเลย แต่ชั้นก็รู้สึกว่าเค้าเป็นคนดีนะ
//เอี๊ยดดดดดดดดดด// เสียงรถเบรคอย่างแรง
ชั้นเกือบจะถูกรถชน แต่โชคดีที่อินุยาฉะดึงแขนชั้นออกมาทัน
"โอ๊ย.." ชั้นร้องเจ็บแขน ก็ม่ะกี้เค้าดึงแขนชั้นแรงมากๆตอนหลบรถน่ะ
"เดินระวังๆหน่อยสิ เกิดชั้นดึงเธอไม่ทันขึ้นมาจะว่ายังไง!" อินุยาฉะพูดเสียงดังใส่ชั้น หน้าเค้าดุสุดๆเลยตอนนี้
"ชั้นขอโทษ ม่ะกี้ฉันนึกอะไรเพลินๆอยู่น่ะ เลยไม่ทันระวัง" ก็ชั้นนึกเรื่องนายนั่นแหละอินุยาฉะ
"ยัยบ้าเอ๊ย ........." อินุยาฉะทำท่าทางซีเรียสสุดๆ ชั้นเองก็ไม่อยากถูกชนหรอกนะแต่ใจลอยไปหน่อย ทำไมนายต้องโกรธชั้นขนาดนี้ด้วยล่ะเนี้ย
.
.
ชั้นไม่กล้าพูดไรกับเค้าไปพักนึงหน้าก็ไม่กล้ามอง เดินข้างๆกันแต่ไม่พูดอะไรกันซักคำ ความเงียบครอบงำเราสองคน บรรยากาศไม่ดีเลย ชั้นไม่ไหวแล้วอ่ะ ขอเคลีย
"อินุยาฉะ ไงชั้นก็ไม่ถูกชนแล้วนี่ .. นาย .. อย่า.." ชั้นพูดแล้วหันไปมองหน้าเค้าหลังจากที่ม่ะกี้ชั้นไม่กล้ามอง ... อินุยาฉะน้ำตาคลออยู่ ชั้นแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย อินุยาฉะสุดโหดที่ดูแสนเข้มแข็ง จะเสียน้ำตาเพราะฉันเกือบโดนรถชนแค่นี้เองเหรอ
. . . สถานีรถไฟฟ้า . . .
เค้ามาส่งชั้นที่สถานีรถไฟฟ้าแบบเงียบตลอดทาง ชั้นเองพอเห็นเค้าเป็นแบบนี้ก็ไม่กล้าพูดอะไรแล้ว ชั้นรู้สึกผิดมาก T T
"กลับบ้านดีๆ ชั้นไปก่อน" อินุยาฉะบอกแล้วเดินจากไป เค้าจะไปไหนนะ ทำไมไม่ขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านนะ
โอ๊ยยยยยย ตอนนี้ชั้นรู้สึกแย่แบบสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมนายต้องเป็นแบบนี้ด้วย อินุยาฉะ
ความคิดเห็น