นายตัวร้ายกะยัยคาโงเมะ [Fiction อินุยาฉะ | InuYasha]

ลำดับตอนที่ #2 : ประทับใจ

 . . . สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน. . .

ชั้นมาตามนัด โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่เก็บมือถือชั้นไว้ลักษณะยังไง แล้วชั้นจะหาเค้าเจอได้ยังไงเนี้ย ฉันเดินไปก็มองไป ไปเตะตากับหนุ่มผมยาวสีเงินเข้าอีกแล้ว แต่วันนี้เค้าไม่เมานะ

**ตายล่ะ อย่าบอกนะว่าที่คิดไว้เป็นจริง** ฉันคิด

เด็กแนวเดินตรงมาที่ชั้นซึ่งกำลังทำหน้าหลอนสุดๆอยู่

“นี่ เธอ” เด็กแนวพูดเสียงเรียบ เอ๊ะ!ทำไมจำฉันได้ด้วยล่ะ

“อะ อืม นายหรอที่เก็บมือถือชั้นไว้” ฉันตอบตะกุกตะกัก

“ไม่ใช่มั้ง” เด็กแนวตอบแล้วส่งมือถือให้ชั้น ซึ่งมันมีรูปชั้นเป็นวอลเปเปอร์อยู่ ใช่แน่เครื่องนี้ มิน่าทำไมเดินมาหาชั้นแบบไม่ลังเลเลย ดูรูปชั้นจากมือถือสินะ

“ขอบใจนะคะ” ดีใจสุดๆอ่ะเจอมือถือแว้วววววว .^________^.

“ยัยชิ่ง นี่จะแค่ขอบใจหรอ” อ้าว แล้วจะเอายังไงล่ะย่ะ แล้วอย่ามาเรียกชั้นว่ายัยชิ่งได้มั้ย ก็เพราะนายโหดนั่นแหละชั้นถึงต้องชิ่งน่ะ

“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ” ฉันพูดดีๆ ถึงแม้อารมจะปะทุอยู่ ข่มไว้ๆ

“อืม .. เลี้ยงขนมหน่อย” เด็กแนวตอบแล้วเดินนำไปเลย

โหยยยยยยยย แต่เอาเถอะ ดีกว่าเสียตังซื้อมือถือใหม่ล่ะนะ แค่เลี้ยงขนม ขำๆ

. . . ร้านขนมใกล้สถานีรถไฟ . . .

หมอนั่นเลือกนั่งโต๊ะซะในสุดเลย

“กาแฟ กับเค้กชอคโกแลตคับ” เด็กแนวสั่ง

“โค้กค่ะ” เอาแค่โค้กพอ ขนมไม่กินอ่ะ ชั้นจ่ายนี่ ยิ่งไม่ค่อยมีตังอยู่

“สั่งน้ำผลไม้สิ! .... น้ำส้มที่นึงคับ” อ้าว มีบังคับกันด้วย เด็กเสริฟอมยิ้มแล้วก็เดินไป แต่ชั้นไม่ขำอ่ะ

“บ้านนายขายส้มเหรอ ถึงอยากให้สั่งน้ำส้ม” ขอโวยหน่อยเหอะ

“เปล่า แต่อยากให้สั่งน้ำส้ม” เด็กแนวตอบแบบไม่มองหน้าชั้นเลย เหมือนไม่สนใจอ่ะ .. คนอะไร ไม่มีมารยาทเลย

**ช่างเถอะๆ รีบๆกินไป เด๋วต่อไปก็คงไม่ต้องเจอกับอีตานี่แล้ว** ชั้นคิด

. . .

เด็กแนวกินช้ามากเลย พอเห็นเค้ากินขนมเค้กแล้วรู้สึกเหมือนเป็นเด็กๆเลย ตอนไม่เมาก็หล่อไม่ใช่ย่อยนะเนี้ย

“นายดูดีกว่าวันนั้นเยอะเลยนะ” เค้าน่ารักจนชั้นอดชมไม่ได้

“เยาะเย้ยชั้นเหรอ” เด็กแนวตอบพลางเลียช้อน พอดีกินหมด

“นี่นาย ชั้นชมดีๆนะ อย่ามาหาเรื่องกันได้มั้ยยะ” ชั้นชักฉุน หนอย!หลายเรื่องแล้วนะ ความอดทนชักหมด

“’งั้น... เธอก็ปิ๊งฉันสินะ” เด็กแนวพูดปนอมยิ้มอย่างสบายใจ แต่ชั้นกำลังเดือดอ่ะ

“ใครจะไปปิ๊งนายไม่ทราบ อย่าหลงตัวเองหน่อยเลยน่า”ฉันรีบปฎิเสธแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ฟังเลย

“ชั้นอินุยาฉะ ‘ใจที่เลี้ยง”หมอนั่นตอบแล้วลุกออกไปเลย ทิ้งฉันให้จ่ายตัง -*- ประทับใจที่สุด