คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : We are in love like the first day we knew เราจะรักกันเหมือนวันแรกที่เรารู้จัก พาท 1
[Chanyeol Talk]
1 อาทิย์สำหรับผมนั้นมันั่สั้นเหลือเิน
ผมไม่อยาาบยอนอผมเลย ยิ่เรา 2 นเ้าใันมาึ้น
เป็นอันและันมาึ้น ผมยิ่ไม่อยาาไปไหนอยาอยู่้วยันอย่านี้ลอ
ผมอนัวเล็ทุืน นถึวันนี้ ืนสุท้ายอเรา2 น ผม่อน้าอ่อนไหวับเรื่อวามรั
ึ้นในอ้อมอ็ไม่่าาผมเท่าไหร่ ผมึันนัวเล็ให้นั่ัผมพร้อมับพู
“อย่าร้อสิบยอน เี๋ยวเราร้อามนะ หือ ไม่เอาน้า
อย่าร้อไม่หยุเราูบนะ”
พอนัวเล็ไ้ยินะูบถึับะัและหยุร้อไห้อัโนมัิ ผมเลยำๆยิ้มๆ
“บยอนสัาับเรานะว่าห่าันแ่นี้ะไม่นอใ
แล้ว็ูแลัวเอ้วยอย่าปล่อยให้โทรม ถ้าลับมาเห็นบยอนโทรมเราะทิ้”
บยอนอผมฟัแล้วีผมทันที ผมยิ้มและ้มลูบบยอนอีรั้ และอีรั้นับไม่ถ้วน
ผมลุึ้นมาแ่ปล่อยให้นในอ้อมอนอน่อโยที่ผมมอ้วยวามรัผมรับยอนมาั้แ่รั้แรที่เอัน
มันอาะเรียว่า “ First Love” ็ไ้นะ ผม็ไม่รู้ว่าเริ่มอยาปป้อน้าายนนี้ั้แ่อนไหน
รู้เพียไม่อยาให้ใรไ้เห็น “วามสใส ยิ้มแย้ม ี้อ้อน
ร้อเหมือนหมาัวน้อยๆเวลา้อารวามอบอุ่น”อยาเ็บไวู้นเี่ยว
ผมอาะเห็นแ่ัวมาเินไป็เป็นไ้
วามิผมหยุลและะัเมื่อนัวเล็ในอ้อมอิ้นและื่นึ้น
“อรุสวัสิ์ านยอล” ผมพยัหน้าและ้มลหอมแ้มนร่าเล็ทันที
“อรุสวัสิ์บยอนัวเล็” ผมอบลับแล้วอุ้มบยอนไปอาบน้ำ้วยัน
เพื่อะไปโรเรียน อนนี้เวลานี้ผมมีวามสุริๆ
[Chanyeol Talk end]
ผมื่นึ้นมาและโนานยอลอผมอุ้มไปอาบน้ำ้วยัน
อนแรผมะะิ้นแ่็ไม่อยาื้อเพราะวันนี้เป็นวันสุท้ายที่ะไ้มอหน้า
ไ้อานยอล ใ่รับพรุ่นี้ผมไม่ไ้ไปส่เาหรอ เพราะพรุ่นี้ผม้อไปรายานัวที่
ึ SM TOWNแ่เ้า
ผมเศร้าไม่อยาาเาอยาไป้วยแ่ทุน่ามีหน้าที่อนเอนิรับ T^T
“ไหมาน้อยนอนอานยอลมันทุืน
พอานยอลไม่อยู่พี่ไม่ไ้ยินเสียร้อไห้นะ” ผมทำหน้าอทันทีที่ไ้ยินเสีย พี่ริสแว บอามรว่า “ไม่ำ” (เฮียเล่นมุแป
พาเรีย)
“อ้าวไม่ำ อโทษๆๆๆ “ผมเห็นพี่ายัวียมืออโทษผมับานยอลที่ไม่ำ
มันำไม่ออริๆรับ พ่อับแม่ผมูสถานาร์แบบเียบๆแล้วลาพี่ายัวีไป่วยทำอาหารที่รัว
ลัวานยอละเินเ้าไป่อยพี่ริสสะ่อนแล้วพ่อผม็ถามึ้น
“านยอลเินทาพรุ่นี้ี่โมลู”
พ่อผม่อน้าเอ็นูานยอลมาั้แ่เ็แล้ว
นบาทีผม็น้อยใผมที่ไม่เยเ้า้าผมเลยในเวลาที่ผมับานยอลทะเลาะัน
“ี5 รึ่รับุอา” พ่อผมพยัหน้าและพู่อว่า
“เี๋ยวพรุ่นี้อาไปส่ แม่เราลับมาไม่ทัน “
ผมสสัยึ้นมาว่าเี๋ยวนี้แม่อานยอลไปไหน
“แม่นายไปไหนอ่ะ” านยอลหันมามอหน้าผมและบอ
“่วนี้แม่ไ้เลื่อนำแหน่นะ านเลยเยอะมา แถมยั้อไป-ลับปูานเพราะานแม่้อทำทั้
2 ที” พอเาพูบ
ผมพยัหน้าและับมือานยอลเินไปที่โ๊ะอาหาร
“แล้วเราอ่ะหมาน้อยรายานัวี่โม” ผมำลัะั้าวเ้าปา็ะัเลยหันไปอบพี่ริส
“7โมเ้าอ่ะ” ผมเห็นพี่ริสนั่ำนวเวลาแล้วหันไประิบับานยอลอีแล้ว
แล้วยิ้มๆันทัู้่ผมสสัยผมเลยถาม
“ยิ้มอะไรันอีแล้วนะ”ผมอลและ้มหน้าิน้วยวามเร็วนิอ
านยอลเห็นึรีบเอาน้ำมาให้ผมื่มทันที พี่ริสเห็น็หัวเราะ
และเินไปสาร์ทรถรอผมับานยอล
“ไปันไ้แล้วหมาน้อย
านยอลเี๋ยวสายนะ”แม่เร่พวผมให้ไปโรเรียน่าๆๆๆ ผมเินออไปพร้อมับนที่ผมรั้วยวามสุ ลอ
1 อาทิย์ที่ผ่านมาผมีใมาที่ไ้อนร่าสู
ผมรู้สึอบอุ่นมาๆๆ
โรเรียน
ผมปิประูรถอพี่ริสและเินรอานยอลเรื่อยๆ
ผมเห็นยอูเินรมายัผมทันทีที่เห็นผม ผมำยอูัวเล็ที่แทบะวิ่มาหาผม
“เี๋ยว็ล้มหรอยอู”
ยอูหอบและเ้ามาับไหล่ผมเพื่อให้เาพัหายใ านยอลเินมาบบ่ายอู
ยอูถึับสะุ้และแทบะระโออาัวผม
“อย่าแล้ยอูัวเล็อเราสิานยอล”
านยอลเินเ้ามาใล้ผมนผม่อยๆถอยหลัทีละ้าวพร้อมับระิบว่า
“ไหนลอพูใหม่สิ”ผมหน้าแึ้นมาและวิ่โยไม่ลืมลายอูที่ยืนๆอยู่ับอาารอผมและานยอล
“เป็นอะไร โอ้ยเหนื่อยเลยบยอน” ผมหันไปหายอูและส่ายหน้าทันที
เหลือบไปเห็นนบานที่ผมพึ่วิ่หนีมาวัมือเรียผมออไปหา ผมทำหน้าแบบT^T แ้ๆๆ
“พูใหม่อีทีสิว่าอใรนะ”
ผมว่าแล้ว้อไอ้ประโยนี้ที่ทำให้านยอลหึ(ับยอู็ไม่เว้นนะหยอย)
ผมหันหน้าหนีานยอลทันที และส่ายหน้าแรๆ นเาับหน้าผมให้หันลับมามอ
“่า านยอลอ่า ะ.....อานยอล” ผมเยหน้าแล้วเห็นานยอลยิ้ม
แล้ันอีแล้วนะ ผมทำหน้าอนๆ
ร่าสูเห็นผมทำหน้าอล็เินมาอผมและหอมแ้ม(แ้มผมะ้ำแล้วเนี้ย) ระิบ
“อนเย็นเอันนะ ห้ามหนีอ่ะ” ผมพยัหน้าอย่าว่า่าย
และเินลับไปห้อเรียนทันทีพร้อมับอาารหน้าแ
[Chanyeol Talk]
ผมเห็นหน้าแๆอบยอนัวเล็แล้วอที่ะเ้าไปอ
ไปหอมไม่ไ้ริๆ
ที่ผมแล้หึใส่เพราะอยาอ็เท่านั้นและรับไม่ไ้มีอะไรมาว่านั้นเลย
“ไไอ้ “ผมเ้าไปีหน้าผาเพื่อนสนิทให้ื่นาารหลับยาวๆอมัน
และถามมันว่า ัอเสร็รึยัพรุ่นี้้อไปแ่เ้านะ มันพยัหน้าและหลับ่อ
ไอ้นี่หลับลอเวลา
และผม็สะุ้อีรั้เพราะสาวๆในห้อเอานมและอวัมาให้สำหรับารเินทาในวันพรุ่นี้
“อบุน้าทุน”
ผมยิ้มและเินไปหาแฝนะรที่ไ้เป็นัวแทนอห้อไปฝึานที่ SM TOWN เพื่อะฝาูและ บยอนอผมในระหว่าที่ผมไม่อยู่
“พี่แฝรับ เรามีเรื่อะวานหน่อยไ้ไหม”
แฝนะรหันมาและพยัหน้าพร้อมัน
“ฝาูแลแบฮยอน้วยน้า อย่าให้ใรทำร้ายหรือแล้นะ
อร้อ”ผมแทบราบแฝนะรเลยแหละ
“ไ้ๆๆ “ ผมยิ้มและอบุพวมันที่รับปาผม และผม็เินไปนั่ที่
พัลาวัน
ผมรีบเินไปหาบยอนอผมทันที
เมื่ออ๊อัึ้น สิ่แรที่ผมเห็นือ
ลู่หานเินออมายิ้มและทำท่าทาะเ้ามาทัผม แ่ ยอูมาลาผมให้ไปหาบยอนเสีย่อน
ลู่หานึหน้าเสียและรีบเินไปยัโรอาหารพร้อมๆับแฟนลับอเา
ผมล่ะรำาไอ้พวีสอหน้าริๆ
“หิวแล้วน้ายอู” ผมไ้ยินเสียุิ้ๆเหมือนหมาน้อยบ่นหิว้าว
อยาะเ้าไปอริๆ พอบยอนเห็นผมเินมา็ะัและเินมาทำหน้าแบ๊วๆใส่ผม
“มะมออะไระอ้อน หือ” ผมถามเพราะรู้ทันนัวเล็ และเหมือนนัวเล็ะรู้ว่าผมรู้ทัน็ถอยและบอ
“ไปิน้าวันน้าๆๆๆๆ” ผม็พยัหน้าพร้อมับลาหมาน้อย 2 ัวไปโรอาหาร
แ่่อนะไปผมะัเพราะอินวิ่มาอย่าหอบพร้อมับบอ
“ผอ.เรียว่ะเมิ” ผมทำหน้าเ็ทันที
มาัวามสุเล็ๆน้อยๆที่ะไ้อยู่ับบยอน ยิ่เวลาน้อยเ้าไปทุทีๆ ะที่ผมำลัเินไปหาไอ้
มือเล็ๆ็ับเลื้อผมไว้
“มาเร็วๆนะะรอ” แล้วร่าเล็็ลายอูไปยัโรอาหาร
ทิ้ให้ผม้อเินอไปับไอ้ เพื่อึ้นไปหา ผอ.
ห้อผอ.
“อนุารับ” ผมเินเ้าไปเอนแปลหน้าเ็มห้อไปหม
ผมับอินโ้เพื่อทำวามเารพทุๆนที่อยู่ในห้ออผอ.ทันที
“มาแล้วรึ านยอล อิน
เ้ามาใล้ๆะแนะนำล่ามที่ะเินทาไปับพวเธอพรุ่นี้ นแร มิสเอร์เปโิเย่
ะเป็นล่ามให้ับพวเธอลอ 1 เือน” ผมโ้ให้ับมิสเอร์เปโิเย่
เายิ้มและพูสำเนียเาหลีแปลๆ
“โอ้ เ่แถมหล่อทั้ 2 นเลยนะรับ” แล้วเา็หัวเราะ
ผมึไ้แ่ยิ้มๆ และผอ.ึอธิบายทุๆอย่าลอ 1 เือนที่ะใ้ีวิอยู่ที่เยอรมัน
ถ้าผมบอสละสิทธิ์ ผอ.ะโรธผมไหมนะ แ่ไม่ละหน้าที่ือหน้าที่
ผมะไม่เอาอารม์ส่วนัวมาปนเ็า ถึแม้ะ้อห่าับนที่ผมรั แ่ยัไ
“พวเรา็เื่อใัน”
[Chanyeol Talk end]
วันเินทา
เวลา 04:45 pm บ้านบยอน
ผมอานยอลแน่นมา
นไม่อยาลายอ้อมอที่แสนอบอุ่นนี้เพราะวันนี้ือวันที่านยอลเินทาไปเยอรมันแล้ว
ผมแอบน้ำาไหลอนอ และูเหมือนเาะรับรู้เาหันมาูบที่หน้าผา าอผม และ
ปาอผมอย่าเบาๆ ผมึูบอบ เาึเพิ่มแรไปที่ปาผมผมเผลอปา
เาึสอลิ้นเพื่อิมวามหวานาผมเป็นรั้สุท้ายอย่าเนิ่นนานและใเย็น และเา็เลื่อนลมาที่ออผม
ทำสัลัษ์ที่มีเพียเรา 2 นเท่านั้น ถึผมะเ็บแ่ผม็ยอม
ผมะไม่ยอมให้ใรหน้าไหนมาลบสัลัษ์อานยอลเ็า
“ไปอาบน้ำันนะบยอนัวเล็” ผมพยัหน้า
และเาอุ้มผมเ้าไปอาบน้ำ้วยัน ่อนะลไปิน้าวเ้า
เวลา 05:00 am
“เอ้ามาิน้าวันไ้แล้วเี๋ยวานยอละไปสนามบินสายนะ”
แม่ผมเรียและเร่ให้พวผมรีบิน้าวเ้า เพราะพ่อับพี่ริสไปสาร์ทรถรอ่อนแล้ว
ผมับานยอลแยันนั่รถรับ ผมนั่รถพี่ริสไปึ SM TOWN ส่วนานยอลนั่รถอพ่อผมไปสนามบินอินอน
“เรียมอเสร็เรียบร้อยแล้วใ่ไหมานยอล” แม่ผมถาม
านยอลพยัหน้าแทนารอบเพราะเาำลัื่มนม้วยวามเร่รีบไม่อยาให้ผู้ให่รอนาน
“ั้นผมับบยอนไป่อนนะรับ” เาโ้ให้แม่ผม และเรา 2 น็เินออไปหน้าบ้าน
“เอ้า้านะเรา”พี่ริสเินมาหาผมแล้วยระเป๋าอานยอลไปใส่รถพ่อผม
ผม็หน้าทำอนๆใส่พี่ริสแบบไม่ิัอะไร
พี่ริสเลยเินมายี้หัวผมเล่นเหมือนลูหมา นานยอลเินมายี้หัวผมอีน
ผม็ปัมืออนร่าสูทั้2 นออและเินไปนั่รถอพี่ริสทันที
พอานยอลเห็นว่าผมอนรีบเินามมา
“อย่าอนสิ ิถึนะ อย่านอใันนะ รู้ไหมบยอนอผมนเียว”านยอลเินเ้ามาระิบแ่ผมับเาที่ไ้ยิน
นพี่ริสเินมา ระแอมระไอ
านยอลึแอบหอมแ้มผมอย่ารวเร็วและเินไปยัรถพ่อผม ผมแอบมอาระูานยอลเินึ้นรถไป
และรถพ่อผม็ออัวไปอย่ารวเร็วเพื่อไปสนามบิน
ส่วนผม็รอพี่ริสมาสาร์ทรถเพื่อไปรายานัว
“ไปันไ้แล้วหมาน้อย” ผมพยัหน้า และรถพี่ริส็แล่นออาบ้าน อ่ะ
ทาที่ผมมามัน.......
“เฮียทานี้มันไม่ใ่ทาไปึ เอสเอ็มนิ ทานี้มันทาไปสนามบิน”
ผมร้อโวยว้ายึ้น พี่ริสหัวเราะและบอ
“ไม่อยาไปส่รึไ” ผมะัและหยุโวยว้ายทันที
ผมอพี่ริสและร้อไห้ พร้อมับพูว่า
“ไม่อ่ะ ไปส่ผมที่ึเถอะ”
พี่ริสเห็น็ใไม่ิว่าผมะพูอย่านี้ออมา และถาม
“เราแน่ในะ อี 1 เือนเลยนะว่าะเออ่ะ”
ผมพยัหน้าและร้อไห้โห่ออมา ผมะ้ออทน และ
เ้มแ็รอารลับมาอนที่ผมรัให้ไ้ ถ้าแ่นี้รอไม่ไ้ ็ทำอย่าอื่นไม่ประสบวามสำเร็หรอ
ูพี่ริสะอึ้ๆับวามเ้มแ็อผมมา
พี่ริส็เลี้ยวรถไปอีทาเพื่อไปส่ผมที่ึ SM TOWN ทันที
Incheon Airport
[Chanyeol Talk]
ผมรู้อยู่แล้ววว่า
บยอนอผมไม่มาส่เพราะผมเห็นารเลี้ยวรถอพี่ริสลับไปยัเส้นทาอีเส้นหนึ่
ผมไม่เสียใหรอนะ แ่น้อยในินึ นึว่าะไ้เห็นบยอนอผมมาส่แ่ั่เถอะ
ถ้ามาส่เี๋ยวผมใอ่อนไม่ไปึ้นมันะเรื่อให่ นมาส่พวผมเ็มสนามบินเลย
ทั้ผอ. รูโฮริน และอีมามาย
“อบุมารับ” ผมโ้ทำวามเารพทุๆน่อนะเินไปยัAirport Gateเพื่อเ็อินไปรอเรื่อออ
“โีนะานยอล อิน” รูโฮรินอวยพรพวผมและยื่นอไม้ให้
อินถือไว้ อ่า อี 1 เือนเอันนะบยอนที่รัแล้วผมับอิน็เ้าAirport Gateไป
[Chanyeol
Talk end]
เวลา 05:50 am
ผมมอนาฬิาเห็นเวลาแล้วใมันสั่นึ้นมาทันที
านยอลอผมึ้นเรื่อแล้วสินะ
ผมมอไปยัท้อฟ้าและพบเรื่อบินลำหนึ่ทะยานึ้นฟ้า อ่าอี
1 เือนที่ยาวนานแล้วเอันนะยอลอผม แล้วผม็ลารถเพื่อรอรูแฮยอนับยอู
เพื่อไปรายานัว ฝึาน
SM
TOWN Building
เวลา 06:50 am
ผมไ้ยินเสียหอบอบานวิ่มาทาผม
ผมึหันไปเอลู่หานและยอู ผมนึแปลใว่า 2 นนี้ไปาิีันอนไหน
แ่ผม็ไม่ไ้ถาม ผมยิ้มให้ทั้ 2 นและถาม
“อ้าวแล้วรูแฮยอนล่ะ”
ยอูเหนื่อยนไม่สามารถอบไ้และนั่ล้าๆผม ผมึหันไปหาลู่หานแทน เาึอบ
“ำลัมาๆๆ ไม่้อทำหน้าลัวเรานานั้น เราไม่ามอแยนายแล้ว
เราไม่อยาโน่อยอี” ผมพยัหน้าแล้วหันมาุยับ ยอู
“หายใเ้า-ออ้ายอู” ผมเห็นยอูหอบแล้วผมใหายนะ ยอูมีเส้นเสียที่ีมาแ่เป็นโรหอบ่าย
ผมึ้อูแลเาเป็นพิเศษ
“ไแบฮยอน ยอู เอ่อนายื่ออะไรนะ” ฝาแฝาห้อ านยอลทัผม
ยอู และหันไปถามื่อลู่หาน ผมเห็นเาอบและยิ้มให้พี่แฝ
“อ่อๆๆนนี้นิเอที่านยอลเล่าให้ฟั” 1 ในแฝพูึ้นอย่าผมเลยว่านไหนพี่นไหนน้อหน้าพวเาเหมือนันอย่าับแะ
นาานยอลสนิทับพวพี่แฝพวนี้ บาทียัสับสนเลย
“เอ้าเ็ๆมาันเ้าัเลย”
รูแฮยอนเินเ้ามาทัพวผมและพาพวผมไปยัห้ออประธาน ลี ูมาน
ผมับยอูรู้สึประหม่าึ้นมาทันที ึับมือันและเินไปพร้อมัน
ห้อประธาน ลี
“อนุาพานัเรียนมารายานัว่ะท่านประธาน” ผมเห็นเลาอประธานลีเ้าไปบอและให้พวผมับรูแฮยอนรอที่นั่รับแ
“เิ่ะ” ไม่ถึ 10 นาทีเลาอประธานลี็มาเรียพวผมับรูแฮยอนเ้าไปพบ
บอรๆผมอ่ะื่นเ้นมา ถึแม้ผมะเยเ้ามาหาแทยอนนู่น่าแล้ว็าม
แ่รั้นี้มัน่าันรที่ ผมมาฝึานแบบเ็มัวไม่ใ่มาร้อเพลเล่นๆเหมือนอนเ็ๆ
ห้อ้อมอศิลปินว SNSD
ผมไ้ฝึับแทยอนนู่น่ารับ >////< ผมีใมาเลย
ผมเาะเพื่อออนุาเินเ้าไปบอว่าผมฝึานับว โยอิแ
“อนุารับ”ผมยิ้มและโ้ให้ับนู่น่าทั้ 9 น
นู่น่าะัและเินเ้ามาหาผม
“อุ้ยเ็นนี้รึเปล่าที่พี่แทยอนเล่าให้ฟั”ผมอึ้และะัรที่
อฮยอนนู่น่าเินเ้ามาอผม อ่า >///< เินรับ
“เ็นนี้อัน” แทยอนนู่น่าแทรรลาและึผมเ้ามาอแทน
ผมยิ่หน้าแเ้าไปอี นพวนู่น่านที่เหลือเห็นและหัวเราะ ผมเือบลืมส่วนยอูไ้ไปฝึับ
ยูนโฮฮยอและามินฮยอรับ ลู่หานไปฝึับ SJ ผมแอบอิายอูเหมือนันเพราะผมอยาเรียนรู้ในารเ้นStepั้นเทพอยูนโฮฮยอ ผมเยเห็นแ่ในทีวี มันสุยอมาๆรับ
และารฝึานอผม็เริ่มึ้น ผมส่้อวามไปหานบานที่อนนี้หลับอยู่
“ิถึนะ และอนนี้เราไ้ฝึานับแทยอนนู่น่าสมใแล้ว
นายอ่ะเป็นยัไบ้า”
รัและเป็นห่ว บยอนัวเล็อนาย
พอผมส่้อวามเสร็ ผม็เินไปหาพวนู่น่าโยอิแทันที
เพื่อะไปฝึร้อเพล ผมมีวามสุมาับารฝึานที่นี้และทุๆวันผมับานยอละส่้อวามหาันอน
เที่ยืน เพราะที่โน่นเป็นเวลา เที่ยวัน(ถ้าำนวเวลาผิ้อออภัย้วยนะ่ะ : Writer)
***** ไฮ อนหน้าอนสุท้ายริๆแล้วน้า //แอบเศร้าบเร็วไป55555 ................พบันใหม่่า
ความคิดเห็น