คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พบพาน...อีกครั้ง Part 2จบ
แ่หอในปีนี้สามารถรับนัเรียนใหม่ไ้เพีย 30 ่อ หอเท่านั้นหานัเรียนไม่ไ้ทำภาริทั้ 3 ไ้สำเร็ะถูส่ลับบ้านทันทีที่พิธีารเลือหอเสร็
“ยาัเลย มีนาว่าไหม
แล้วพวเรา้อเ้าร่วม้วยเหรอพวเราอยู่ปี 3 นะ”
เวเนสหันไปถามสาวัวเล็ที่อยู่้าๆเธอ
“มีนาว่าเราไปถามุโเฟียีว่าไหม่ะ”
แล้ว 2 สาว็พาันเินไปหาโเฟียทันที
และเอะรรมารยืนวาทาไม่ให้เ้าไป่อนะไ้รับอนุา 1
ในะรรมารไ้ถามึ้น
“อ้าวพวเธอ
ใ่นัเรียนใหม่รึเปล่าและะมาหาใรัน่ะ” ทำให้ 2
สาวะัเท้าและหันไปทา้นเสียนั้นพร้อมับพู “
พวเรามาหาประธานนัเรียนโเฟียนะ่ะ”
มีนาอบ่อนที่เวเนสะหาเรื่อะรรมารนสวยนนั้น
พอะรรมารนสวยไ้ฟั็พยัหน้าและบอให้นอื่นๆถอยห่าา 2
สาวพร้อมับ้าวเินไปหาประธานนัเรียนอพวเธอที่อยู่้านในโม
“รอสัรู่นะรับ” 1 ในะรรมาร
ทำให้ 2 สาวถึับสะุ้และิในใ “ายนนี้มาใล้พวเธอั้แ่เมื่อไหร่
ทำไมถึไม่รู้สึัวเลย”
“พวเธอมีอะไรเหรอ่ะ”โลาเฟ่ถามและเินมาหา
2 สาว
“เออ ือ พวเราอยารู้ว่า
้อเ้าทสอบ 3 ภารินั้นไหม”
เวเนสอบ ส่วนมีนาพยัหน้าแทนารอบ่อนะหันไปเอายหนุ่มที่มารายานัวพร้อมับพวเธอำลัเินรมาที่พวเธอพอี
“อ้าวุมาเล ไปไหนมาเหรอ่ะ”
มีนาถามึ้น
“อ่อ เปล่าหรอ บัเอิเอนรู้ันะ”
มาเลอบพร้อมับระิบถามมีนา
“มีอะไรันเหรอ”
เพราะเาเินมาถึ็เห็นะรรมารรบ12นยืนเรียันโนมีุประธานนามอยู่้าหน้า
“ือว่า
ุเวเนสับเราอยารู้ว่า้อไปทำภารินั้นไหมอ่ะ่ะ”
มีนาอบและหันไปูสถานาร์ว่าเวเนสะเอายัไหรือุโลาเฟ่ะอบพวเธอว่ายัไ
“อืม ริๆแล้วเ้าไปทสอบ็ไ้
แ่ถ้าไม่สะว็รออนัเลือหอเลย็ไ้่ะ” โลาเฟ่อบหลัาเห็นว่ามาันรบ 3 พอี และหันไปบอรรมารว่า ‘หาพวเธอมีวาม้อารเ้าทสอบภาริให้พาไปยัส่วนลทะเบียน”
“ั้นพวเราอปรึษาัน่อนไ้ไหม่ะ”
มีนาอบและเห็นโลาเฟ่พยัหน้า็ลาเพื่อนๆออมาเพื่อะปรึษา
“เอาไ อยาไปม่ะ ไอ้ ภารินั่นอ่ะ”
เวเนสถามึ้นนแร หลัาแยาพวโลาเฟ่
“ันยัไ็ไ้
เพราะรู้อยู่แล้วว่าอยู่หอไหน” มาเลอบแบบวนๆพร้อมยิ้มและหันไปหาสาวัวเล็
ทำให้สาวัวเล็สะุ้ที่เห็นเพื่อนอเธอ2 นหันมาเพื่อเอาำอบ
“ันอยาเ้าร่วม่ะ
พวุเวเนสับุมาเละว่าอะไรไหม่ะ”
มีนาพูึ้นพร้อมับ้มหน้าทันทีที่อบเพราะเธอลัวว่าเพื่อนๆอเธอะทิ้เธอไปและอีสิ่ที่สำัือ
“เธออยารู้ว่าพลัอเธอในอนนี้สามารถเทียบับนนหนึ่ไ้ไหม”
“เอาสิ”เวเนสและมาเลอบพร้อมันและเินไปหาโลาเฟ่เพื่อให้ำอบ
ทำให้โลาเฟ่ีใและอบุพวเธอที่เ้าร่วม
พร้อมับรรมารนเิมที่เธอเยระิบให้พาพวมีนาไปส่วนลทะเบียนระหว่าเินไปส่วนลทะเบียน
มาเลพูึ้น
“สิ่แรที่้อหา แหวนแห่อัี
ันรู้ว่ามันอยู่ที่ไหนและเาให้ลุ่มละ 3 น พอีับพวเราเลย” และพวเา
มีนาสาวาเาะภารยันร์ เวเนสสาวนัสู้ และ ายหนึ่เียว
มาเลนัารทู(รึเปล่า)็ไ้มาร่วมัวัน
ุลทะเบียนสำหรับารทสอบ
“สวัสี่ะ
อ้อนรับผู้เ้ารับารทสอบทุน่ะ ทานี้ือุลทะเบียน
ส่วน้านโน่นเป็นุรวอาวุธ่ะและอนนี้อให้พวุทั้ 3 น เินเ้ามาที่ละนเพื่อสแนนิ้ว้านนี้
เป็นารลทะเบียนอัโนมัิ่ะ” PR สาวสวยพูและยิ้มให้ับพวเาทั้
3 นหลัารรมารอโลาเฟ่บอับเธอให้่วยลทะเบียนให้้วย
“นแร ุมาเล วาเนียส พลัเป็นสีแ ระับพลั 9 า 10 และวามสามารถพิเศษอาวุธประเภทมีสั้น หอ
และาบทุนิ
เิท่าน่อไป่ะ”
‘โห้พลัสุยอมา
แล้วมาบอว่าอยู่หอพิเศษ หลอลวันัๆ’ เวเนสถึับอึ้และพลาิในใและหันไปหามีนาว่าใระเป็นน่อไป
มีนาพยัหน้าและ้าวไปยัุลทะเบียน
“น่อมา ุอามีนา มูเวา
าเาะภารยันเหรอ่ะ” PR สาวนเิมถาม้วยวามแปลใ
“ะ...่ะทำไมเหรอ่ะ”
มีนาอบไปอย่าลัวๆ
“อ่อ เปล่า่ะุแ่เป็นนที่ 2
าเาะลึลับนั่น พลัสีฟ้าเ้ม ระับพลั..........
เอ๋!!!!!!!!!!!!!” PR สาวราวนี้ยิ่ร้อเสียัและแปลใว่าเิมและหันไปหานอื่นๆพลาี้ใหู้ระับพลัอมีนา
ทุน่าใและหันมามอเธอเป็นาเียวทำให้เธออาารลัวหนัึ้นไปอีและเริ่มมีน้ำลอเบ้า
“เฮ้ย พวุทำอะไรเพื่อนันัน”
เวเนสเินริ่เพื่อปลอบมีนาและหันมา่อว่าพว PRทีุ่มนุมันอยู่หน้าออม
“อ้าวเียบ มีอะไร่ะ
ระับพลัอเพื่อนันมันทำไม หรือ มีปัหา่ะ”
เวเนสเริ่มวีนใส่ึทำให้ทั้มีนาและ PRแถวๆนั้นสะุ้
“อะ...เปล่า่ะ
ั้นออนุาอ่าน่อนะ่ะ ระับพลัเิน 100
เปอร์เ็น วามสามารถพิเศษ วามลับ” พอPR สาวอ่านบทุนอึ้
ทำให้มีนาหันมามอหน้าเวเนสับมาเลสลับันทันทีและ้อะัอีรั้เมื่อมีเสียทัา้านหลัอเธอ
“ มีปัหาอะไรันรึเปล่า่ะ” สาวสวย ผมเธอสีบลอน์ทอาารย้อมสีผม
าเธอสีเทา รูปร่าสูโปร่เินรมาหาPR
“เปล่า่ะุมิเรีย
พวิันแ่ใับพลัที่ไม่่อยเยเอแบบนี้มานาน นี้เป็นรั้ที่ 2
หลัาพวุมิเรียเ้ามานะ่ะ” PRสาวอบ
ทำให้มิเรีย้อเินไปยัอมและอึ้ับพลันั้นพร้อมับยิ้มอย่ามีเลศนัยที่ไม่มีใรเยเห็นมา่อนและหันลับมายิ้มหวานับทุนเหมือนปิพร้อมลับพูึ้นว่า
“นไหน่ะที่ื่อ อามีนา มูเวา”
เมื่อไ้ยินมิเรียเรียื่อน ทำให้มีนาเร็และลัวไม่ล้ายมือเพราะแ่นี้เธอ็อายนไม่รู้ะทำยัไแล้ว
“นนี้รับ อามีนา”
มาเลเห็นแล้วรำาเลยวยโอาสยแนอมีนาึ้นทำให้เธอร้อ้วยวามใและัแนลับมาทันที
มิเรียึเินเ้ามาหามีนา
“อืม าสีน้ำาลริๆ้วย
เธอนะไม่้อรับารทสอบแล้ว หอวารียินี้อนรับและไปับัน
ันะพาเธอไปหาผอ.เอเบิร์” พอพูบมิเรีย็เินนำมีนาและพาเธอไปยัห้ออผอ.เอเบิร์
มีนาหันมามอหน้าเพื่อนทั้ 2 น ทั้เวเนสและมาเลพยัหน้าให้เธอเินามมิเรียไปเี๋ยวพวเาามเธอไป
“อะ..เิท่าน่อไป่ะ และ้ออโทษทุๆท่าน้วยนะ่ะที่ทำให้เสียเวลา”พีอาร์สาวนเิมพูึ้นและโ้แทนารอโทษ
เวเนส้าวไปยัุลทะเบียนพร้อมับสแนนิ้วเพื่อลทะเบียน
“เวเนส วาิรอฟ พลัสีฟ้าราม
ระับอยู่ที่ 9.9 า 10 วามสามารถพิเศษ วารีพยั์และารผสมพิษาสาหร่าย”
เวเนสพยัหน้าแทนารอบุและเินไปหามาเลที่รออยู่้านนอ
“โทษทีๆรอนานป่ะ”
เธอถามและล่าวอโทษลัวายหนุ่มรอนาน มาเลส่ายหน้าและพูึ้นว่า
“ไม่หรอ
ั้นอย่านี้พวเรา้อไปทำภาริอะไรนั่น่ออีป่ะ แถมลทะเบียนแล้ว้วยสิ”
เวเนสส่ายหน้าและพูว่า
“ลอไปถามุประธานอีรอบันม่ะ”
ายหนุ่มพยัหน้าและเินไปยัเ็นอะรรมารอีรั้
ห้อ
ผอ. เอเบิร์
“รอรนี้่อนนะ่ะ”
มิเรียบอมีนาให้รอรห้อรับรอส่วนเธอเินไปเาะประูพร้อมออนุาเ้าไป
ระหว่ารอ
มีนาพลาิในใ “ ไม่ิเลยว่าะถูมอแบบนี้ แล้วุมาเลับุเวเนสะเลียเราแล้วมั่”
เ้าน้ำา็ออมาอีรั้ ทำให้มิเรียที่เินออมาาห้อ
ผอ.ถึับใและบอให้หยุร้อ่อน มีนาหยุทันทีพลานึสสัยัวเอว่า
“มิเรียมีอิทธิพลับเธอนานี้เพราะอะไร”
“ิัน
มิเรีย เวู มาาเาะภารยันเหมือนับท่านและ่ะท่านหิอามีนา มูเวาและ้อออภัย้วยหาิันทำอะไรให้ท่านหิไม่พอใ”
พอพูบมิเรียโ้ำนับและแสวามเารพ่อมีนาทันที
ทำให้สิ่ที่เธอิไว้เป็นวามริ มีนาึพูึ้นว่า
“ถ้าอยู่ที่นี่
เรา็เป็นเพียนธรรมาเท่านั้นแหละ่ะรุ่นพี่เรียมีนาเยๆเถอะ่ะ
แล้วผอ.ว่ายัไบ้า่ะ” เมื่อมิเรียไ้ฟั็ะัเล็น้อยพร้อมับอบว่า
“อ๋อ่ะ
ท่านผอ.บอให้ ท่าน เอ้ย
ุมีนาเ้าไปพบไ้แล้ว่ะ”มีนาึ้าวเินไป้าหน้าพร้อมับมิเรียเินาม
“อนุา่ะ
ท่านผอ.” มิเรียพูและเิให้มีนานั่รอผอ.สัรู่ เพราะท่านผอ.ำลั้มหน้าเ็นเอสารและเยหน้าึ้นเมื่อไ้ยินเสียมิเรียทั
สิ่แรที่ผอ.เอเบิร์เอือมีนาึล่าวทัทายทันที
“สวัสียามบ่ายรับุมีนา
เอันอีแล้วนะรับ มิเรียไ้เล่าเรื่ออุให้ผมฟัแล้ว
และ้อออภัยอย่าสูหาทำาร้อนรับท่านไม่เหมาะสม”
“ไม่ำเป็น่ะเรีย
มีนาเถอะ่ะท่านผอ.และิันอให้เรื่อานะอิันปิเป็นวามลับระหว่าเรา 3
นะไ้ไหม่ะ
เพราะิันเ้ามาในโรเรียนแห่นี้้วยานะนัเรียนธรรมาที่ไม่มียศศัิ์” เมื่อผอ.และมิเรียไ้ยิน็พยัหน้าานรับำอร้ออเธอ
“เรื่อภาริทาเราอยเลิารลทะเบียนอพวุทั้
3 นเลยนะรับเพราะพลัอพวุอยู่ในเ์ที่ไม่ำเป็น้อเ้ารับารทำภาริ
แ่เพื่อนอุมีนาำเป็น้อเ้าารัเลือหอเสีย่อน มีปัหาอะไรไหมรับ”
พอผอ.เอเบิร์พูบทำให้มีนาเยหน้าและยิ้มออมานมิเรียเผลอำเธอ
“อุ้ย
อโทษ่ะไม่ไ้เห็นท่านหิยิ้มแบบนี้มานานแล้วนะ่ะ”ำพูอมิเรียทำให้มีนาถึับะัและพูึ้นทันทีว่า
“หรือรุ่นพี่ะเป็น
พี่นามิเรีย เวูเหรอ่ะ” มิเรียพยัหน้าและยิ้มให้ับเธอ
ทำให้เธอเผลอเ้าไปอมิเรียอย่าลืมัว
“อะ
ท่านหิ่ะรัษามารยาทนินึ่ะ อนนี้เราอยู่่อหน้าท่านผอ.นะ่ะ”
มีนาึะัและ้มหน้า้วยวามอาย ึทำให้ผอ.เอเบิร์หัวเราะออมาพลาพูว่า
“เอาล่ะๆ
มิเรียพาุมีนาไปหาุเวเนสับุมาเลที่เ็นอะรรมาร่อนเถอะ” ทั้ 2
สาวโ้ทำวามเารพและเินออาห้ออผอ. พ้นาประูไปไม่ี่้าว
สาวร่าเล็็หันไปยิำถามใส่มิเรียทันที ทำให้มิเรียำออมาและบอมีนาว่าใเย็นๆ
เธออบไม่ทัน มีนาหน้าแและเลือำถามที่อยารู้มาที่สุให้มิเรียอบ
“พี่นามิเรีย่ะ
ท่านพ่ออพี่ไม่ว่าเหรอ่ะ” มิเรียอบทันที
“พี่อท่านพ่อ้วยเหุผลที่ว่า
ศึษา่อแบบริัและนำวามรู้ที่ไ้ไปพันาเาะอพวเราให้ีึ้น
ท่านพ่อึอนุาไ” มีนาอึ้ับำอบอมิเรียึ่มันรัน้ามับเธอ
เพราะเธอถูบัับให้มา้วยเหุผลที่ว่า “ามหาอบาอย่าและนำลับไปยัเาะภารยัน
ึ่มันเป็นวามลับอระูลที่ะบอใรไม่ไ้แม้แ่มิเรีย”
“ีันะ่ะ”มีนาพูและทำหน้าเศร้าๆ
แ่เธอ็ยัีในะที่มีเพื่อนนึว่ามาแล้วะ้ออยู่โเี่ยวอี
“ถึแล้ว่ะ
เ็นอะรรมาร”มิเรียัึ้นมาอนเธอิอะไรเพลินนลืมไปว่าะเินมาหาเพื่อนๆอเธอพร้อมับมอหน้าเพื่อนทั้
2 นอเธอ
“ุเวเนส่ะ”
เธอหาสาวสวยนแรเอและเินไปหาเวเนสทันที
โย้าในนั้นทั้เวเนสและมาเลุยับเหล่าะรรมารอย่าออรส
และเอไ้ยินเสียอันุ้นทำให้ทั้เวเนส มาเล
และะรรมารที่ยืนอยู่รนั้นหันมามอเธอ
เมื่อเวเนสหันมาามเสียเล็ๆ็เอสาวร่าเล็ทีุ่้นเยพร้อมับพูึ้นว่า
“ไมีนาลายเป็นว่า
เรา 3นไม่้อทำภาริ แ่ันับมาเล้อรอารัเลือหอไม่เหมือนเธอ อิอิ” มีนาไ้ฟัึโ้อโทษและบอว่า
“อย่าโรธันเลยนะ่ะ”
เวเนสเห็นึรีบพูทันทีว่า
“บ้า
ใระโรธเธอเรื่อเล็น้อยแ่เนี้ย”มาเลหันมาพยัหน้าเห็น้วยามเวเนส
ะที่ทั้ 3 นุยันอยู่ โเฟียเินเ้ามาััหวะพร้อมทั้บอให้พวเธอทั้3นรอในเ๊นอะรรมาร่อน อี 2 ั่วโมะหมเวลาารทสอบภาริ และะมีารัเลือหอทันที
“แล้วผอ.ว่าไบ้า”
เวเนสถามึ้นหลัาโเฟียเินาไป ะเหลือเพียมิเรียที่อยูแลพวเธอามหน้าที่ที่มอบหมายาโลาเฟ่
“เออือ.....”มีนาระอึระอัไม่รู้ะอบยัไึหันไปหามิเรียเพื่อ่วยเหลือเธอและเหมือนมิเรียะรู้ัวเลยหันมาอบแทน
“ผอ.เอเบิร์เรียุมีนาเพื่อะบอให้รู้ว่าไม่ำเป็น้อเ้าารทสอบภาริและให้มาบอุเวเนสและุมาเล่ะว่าทาเราอยเลิารลทะเบียนในารทำภารินั้นพร้อมับะพาุมีนาไปยัหอแห่วารี่ะ”
มิเรียอบวามริไปเพียแ่รึ่เพราะเนื้อหาบาส่วนเป็นวามลับระหว่าเธอ มีนา
และผอ.
“ใ่่ะ”มีนาไหลามน้ำไปับารอบอมิเรียทันทีเพื่อไม่ให้เพื่อนๆอเธอผิสัเและโยัเ้า้าเธอเพราะถ้าะรรมารอย่ามิเรียพูแล้วูะน่าเื่อถือมาว่าเธอพูเอเสียอี
ทำให้เพื่อนเธอทั้ 2 นไม่สสัย
“อ่อ่ะ
มีนาเราื่นเ้นอ่ะไม่รู้ะไ้อยู่หอเียวับเธอรึเปล่า”เวเนสพูึ้นและทำหน้าื่นเ้นนมีนาและมาเลถึับหัวเราะออมา
“อะไรันเนี้ย
2 นเนี้ย เอะ”
เวเนสเินออมานินึและหันหลัให้มีนาับมาเลแ่็แอบยิ้มีใโยไม่รู้ัว
มีนาึเินไป้อเธอแทบไม่ทันเพราะลัวเวเนสะโรธริๆ แ่พอเห็นหน้าันทั้เวเนส
มีนาและมาเล้อหัวเราะันโยมีมิเรียที่ยืนอยู่ห่าๆยิ้มออมา
“อโทษ้วย่ะที่มาััหวะะมาบอว่าถึเวลาัเลือหอแล้ว่ะเิุเวเนสและุมาเลทานี้่ะ”
ลาโเฟียเินเ้ามาบอทำให้ทั้3นถึับะัและหยุหัวเราะทันทีและวามเียบ็เ้ารอบทั้3นอีรั้
“ุเวเนส่ะแล้วเอันที่หอนะ่ะส่วนุมาเลสู้ๆ่ะ”
มีนาพูเป็นนแรเพื่อทำลายวามเียบ
เมื่อเวเนสไ้ยิน็ยิ้มรับและเินออไปามมา้วยมาเลที่พยัหน้าให้ับเธอและเินามเวเนสไป
“ท่านหิ่ะะไปหอวารีเลยไหม่ะ”มิเรียเินเ้ามาระิบทำให้เธอสะุ้เล็น้อย
มีนาึหันไปพยัหน้าเป็นสัาให้รู้ว่าไปยัหอแห่วารี
ที่ที่เธอะ้อเอเรื่อราวอีมามายทั้วามลับอหอ เพื่อนๆร่วม.....
#บไปแล้วสำหรับอนแร...........สาวน้อยมีนาะเป็นยัไ่อไปโปริามและเอาใ่วยเธอ้วยนะ่า #Aya_YooSung
ความคิดเห็น