คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Begin of Secret
“
บยอนื่นไ้แล้วนี เี๋ยวานยอละรอนานน้า” แม่ปลุผมทุเ้า
ผม็อายนะแ่ทำไไ้อาาศีแบบนี้ไม่อยาื่นเลย ออีสั 5 นาทีและัน
ว่าแล้วบยอนัวเล็็เผลอหลับไปอีรั้
ร้อนถึเพื่อนสนิทอเาที่้อึ้นมาปลุเาถึห้อนอน
“บยอน ื่นๆๆๆๆๆๆๆ”
ร่าสูปลุนร่าเล็โยารร่อมร่าเล็และีหน้าผาอนร่าเล็ที่เาร่อมอยู่ให้ื่น
ทำให้นร่าเล็สะุ้พร้อมับ่อยนที่ล้ามาีหน้าผาอเาทันที
“โอ้ย เ็บนะบยอน”
เาใเพราะนึว่าเป็นพี่ายัวีอเาที่อบแล้เา
“อโทษ ันนึว่าพี่อู๋ฟานอ่ะ
เ็บมาไหมอ่ะ“
บยอนัวเล็ถึลับหน้าเสียทำอะไรไม่ถูสร้ารอยยิ้มให้ับร่าสูและเผลอหัวเราะออมา
ทำให้บยอนอายและ่อยไปที่ออร่าสูทันที
“โอ้ย เอาอีแล้วนะ ไปอาบน้ำไ้แล้ว รึะให้ันอาบให้”
บยอนไ้ยิน็วิ่เ้าห้อน้ำทันที
ใรเาะบ้ารอนอบแล้มาแล้่อนไปโรเรียนัน
‘ว้าอแล้เลย’ นอบแล้ถอนหายใอย่าน่าเสียายและะโนบอบยอนว่าเาะรอ้าล่าให้ลมาเร็วๆ
วันนี้มีHomeRoom แ่เ้า
โรเรียนนานาาิSSA.[SoulSchoolArts] โรเรียนอันับ1ในโลที่มีื่อเสียใน้านนรี ารแส ับร้อ
[Park Chanyeol Talk]
ผมื่อ ปาร์ านยอลรับ
เรียนม.ปลาย สาา นรีและารแส ผมมีเพื่อนที่สนิทอยู่มามายแ่ถ้ารู้ใผมมีแ่
นเี่ยวรับ ร่าบาเล็ที่เินนำหน้าผมไปนั่นและ เพราะพวผมบ้านิัน เรียน้วยันมาลอ
แถมยัเยอาบน้ำ้วยันนบ้านแทบแ แ่พอึ้นม.้น เรา 2 น็ำ้อแยาันเพราะบยอนัวเล็อผมนะอบเรียนร้อเพล
เาเลยเ้าเรียนม.้นที่สอนเพาะทา้านร้อเพล
ส่วนผมุพ่อุแม่สอนผมเล่นนรีมาั้แ่เ็ผมเลยเรียนโรเรียนแห่นี้มาั้แ่ม.้น
แ่แล้ววันหนึ่หลัาที่เรา 2 นไม่ไ้เอหน้าัน(ทั้ๆที่บ้าน็ิัน)
บยอนัวเล็็สอบเ้าม.ปลายที่นี้ ผมอ่ะีใมา
ไม่ิว่าะไ้เรียนที่เียวันอีรั้ ผมเลยอยาบอพวุว่า
“ผมมีวามลับะบอแ่้อไม่ให้บยอนัวเล็รู้นะรับ”
“ผมแอบอบบยอนแ่ไม่ล้าบอลัวะเสียำว่าเพื่อนเลยปิมานานเป็นเวลา
12 ปีที่รู้ัันมา
แถมพ่อแม่อพวเรา็รู้ัและสนิทัน ผมเลยไ้แ่อยูแลห่าๆอย่าห่วๆ ผมอ่ะ
อึอัมาเลยอยาให้บยอนัวเล็รู้ว่าผมิยัไับเา”
[Park ChanYeol Talk end]
“านยอลลลลลลล”เาสะุ้และหยุเพื่อมอ้าหน้าและถามึ้น
“วะ....ว่าไบยอน”
บยอนทำหน้าอนใส่เาและเินาไปทิ้ให้เามีเรื่อหมายำถามอยู่มามาย
เาึออวิ่เพื่อถามบยอนัวเล็
“บยอนอนเหรอ อโทษน้า มีอะไรเราิอะไรเพลินๆไปนินึแหะๆ”
เา้อนร่าเล็และยิ้มให้ับบยอนอเานเียว
“เรารึอุส่าพูไม่ฟัันบ้านเรา ัเถอะ
ไปเรียนไ้แล้วเอันบาย” บยอนเินาไปและหันหลัให้ับานยอล โยทิ้ให้เาอึ้
สัพัและเา็เินเ้าห้อเรียน
หลัเลิเรียน
ร่าเล็เินออมาและพบนร่าสูยืนรออย่าเท่ ทำให้อไม่ไ้ที่ร่าเล็ะยิ้มและเินเ้าไปทันที
“รอนานไหม านยอล” ร่าสูไม่อบส่ายหน้าแทนำอบ
่อนร่าเล็ะพู่อ็มีเสียัึ้น
“ยอลลี่ไปเล่นบาสันนนนนนน”
ายหนุ่มผิวล้ำเินรเ้ามาหาานยอลไม่ใ่ใรที่ไหนเพื่อนร่วมห้ออานยอลพ่ว้วยำแหน่หัวหน้าห้อทำให้ร่าเล็หน้าบูอีรั้
“ไ้ๆๆเอาิ ่วนี้ไม่่อยไ้ออำลัายเท่าไหร่
บยอนรีบไหม”ร่าสูหันมาถามร่าเล็ๆที่ยืนอยู่้าๆเา เาลัวร่าเล็น้อยใ
“ไม่เป็นไร เราลับเอไ้ บาย”
่อนร่าสูะพูบยอน็พูิับทและเินาไปทันที
“ปะๆๆๆๆ เร็วเ้” อินเินนำหน้าานยอลพร้อมับเร่ให้เพื่อนเินามเา
“านยอลนะ านยอล
ำไว้ปล่อยให้นสวยลับนเี่ยว”(แสวยและเหรอ ไม่ใ่แริมิ #โนแบถีบ)
วันนี้วันแรเลยนะเนี้ยที่้อลับนเี่ยว เฮ้ออ ลับไปนอน ไม่รับโทรศัพท์
รอพี่ายสุหล่อีว่า อิอิ
[Park Chanyeol Talk]
สนามบาส
“ยอลลี่เป็นไรว่ะ แม่เมียไม่อยู่ใลอยิะ ลับไปเลยไป”
ำแล้วยัะวนีนอี ่วนี้ผมเป็นอะไรไม่รู้พอ
บยอนัวเล็อผมไม่อยู่ มันาอะไรไปบาอย่า
“เออ ลับและเอันบาย” ทำเอาอินเิบ
สุท้ายมัน็พยัหน้าไล่ผมลับบ้าน ็วันเนี้ยไม่มีนเียร์นิ ใระเล่นบาสไ้ว่ะ
ว่าแล้วไป้อหมาน้อยอมเอาแ่ใีว่า
บ้านบยอน
ริ่
“อู๋ฟานไปูทีลูใรมาบ้าน สสัยะานยอลมา้อน้อเราอีแน่เลย
น้อเรา็เหลือเินริๆ” ผมไ้ยินเสียุนายบยอนบอให้พี่ริส(อู๋ฟาน)
มาเปิประู
“ไเรา ไม่เอันนานแล้ว เป็นไบ้า” พี่ริสทัทายผมและเิเ้าบ้าน
“็เรื่อยๆรับแล้วบยอนอ่ะรับ” พี่ริส็ให้สัามือี้ึ้นบอว่าัวแสบอยู่ในห้อ
ไม่รู้ทำอะไรั้แ่เย็นไม่ลมาเลย
“เี๋ยวผมึ้นไปามให้นะรับ” พี่ริสพยัหน้าและเินลับไปูทีวี
“านยอลบอให้หมาน้อยลมาิน้าว้วยน้า”
เสียุนายบยอนัึ้นระหว่าที่ผมำลัะึ้นไปามบยอนัวแสบ
“รับๆๆ” ผมอบรับและเินึ้นไปทันที
ห้อหมาน้อย
เห็นื่อแล้วำ สสัยใรั้ให้แ่ผมว่ามัน็เหมาะสมนะ ัวเล็
ร่าบา แ่มือบโระหนั T^T ผมอ่ะเอประำนินแ่พวเพื่อนๆในห้ออบยอนไม่ิอย่านั้นเพราะพวเาิว่า
ัวเล็เท่าลูหมาะมีแรทำอะไรใรไ้ ไม่อยาะบอเลย เห็นัวเล็ๆอย่าเนี้ยบ
“ฮับิโสายำ” มานะรับ พูแล้วหนาวสันหลัเลย
“บยอน แม่นายให้เราึ้นมาามลไปทาน้าว”
ผมำลัะแนบหูประูห้อ็เปิออผมเไปทับร่าเล็ นร่าเล็โวยวาย
ผมึ้อใ้มือปิปาไม่ให้ะโน
“ูๆๆๆ เราอโทษ “ และผม็ลุึ้นและยื่นมือให้ร่าเล็ลุาม
แ่เหมือนร่าเล็ะไม่ลุแถมผมยัแอบเห็นหน้ามีเลือฝาึ้นมา ผมเลย
“แหม ะนอนรนี้ใ่ไหม หรือะให้เราอุ้มไปนอนที่เีย” ผมพูบไมถึ 3 นาทีร่าบาและเล็ลุึ้นและเินลไป้าล่าทันที
ผมมอามและลอบยิ้มพยายามอทนไม่เ้าไปอร่านั้น
[Park Chanyeol end]
‘อะไรันเนี้ยโอยมาทับเราเยเลย ไม่รู้เมื่อี้านยอลเห็นหน้าเรารึเปล่า
ไม่ล้ามอหน้า’ บยอนเอาแ่้มหน้าทาน้าวนพี่ริสสสัยและถามึ้นว่าเป็นอะไร
หน้าแ ไม่สบายเหรอผม็ไ้แ่อบว่า
เปล่า่วนี้านเยอะเพลียและผม็สะุ้อีรั้เมื่อแม่อผมเรียไอ้น่อเรื่อให้มานั่ทาน้าว้วยัน><
“านยอลมาิน้วยันไหม วันนี้น้าเห็นแม่เราไม่อยู่บ้านนิ “
านยอละัเล็น้อยและเินไปนั่ร้ามับผม ผมถึลับใและ้มหน้าิน่อแบบไม่สนใ
‘ใระล้ามอว้า’
“วันนี้เวรล้าานอนายนะหมา”
พี่ริสพูึ้นทำให้นนั่้มอย่าเี่ยวอย่าเาเยหน้าและพยัหน้าโยไม่พูอะไรอี
“แม่รับริสออไปหาเพื่อน่อนนะรับ รัแม่นะรับ”
ผมรีบเินไปหาเฮียทันทีและบอ
“ไปไหนอ่ะทิ้ันอีแล้ว” พอพี่ริสเห็น็ำๆและบอ
“็ออไปหาพวนายแบบไ เรา็รู้ว่าพี่้อเินทาไปถ่ายแบบอี 3
วันนะอย่าอแ้สิเี๋ยวให้านยอลี้นเลย5555+ไปและ”
ผม็เิบสิรับไ้ยินประโยแล้วแบบ...เอิ่ม
ผมเลยรีบึ้นห้อไปทิ้ให้อีนมอแบบำๆ
[Writer Talk : เปลี่ยนแนวมารัหวานๆันบ้าน้า่า ]
ความคิดเห็น