ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ความเมตตาของเทพี(ไม่ช่วย)
‘‘นี่แันว่าเราไม่วรไป่วยะีว่านะ’’เมย์พู
‘‘แบบอนพีระมิไ เราไม่่วย็สามารถออามิินั้นไ้’’
‘‘แ็พูถูเหมือนันนะ ั้นเราไม่่วยีว่า’’
‘‘เี๋ยว่อนสิ เี๋ยว่อนสิ่วยัน้วย’’หิสาวปริศนาเริ่มพูเร็วึ้นัึ้น
‘‘พวเธอ้อ่วยันไม่ใ่หรอ ทำไม ทำไมพวเธอถึไม่่วยัน รี๊!!!!’’เธอรี๊ันเมย์ับพลอยแสบแ้วหูอย่ามา
เอี๊ย เสียเปิประูไ้ัึ้น มีนเ้ามาในห้อที่เมย์ับพลอยอยู่ในอนนี้ ใ่นั้น็ือ........บาทหลวนั่นเอ
‘‘พวหนูๆเ้ามาที่นี่ไ้ยัไหรอ?’’บาทหลวพู้วยวามสุภาพไพเราะ
‘‘พอีพวหนูเห็นโบสถ์ที่ไม่เยเห็นมา่อนเลยเ้ามาที่นี่อนแรนึว่าโบสถ์ล้าน่ะะ’’พลอยพู
‘‘พลอยนี้แพูอะไรอแเนี่ย?’’เมย์พู
‘‘ั้นเี๋ยวามผมมานะ เี๋ยวผมะพาหนูๆออไปเอ’’
เมย์ับพลอยเินามบาทหลวออาห้อใ้ินพอออาห้อใ้ินแล้ว เมย์ับพลอยที่ไ้สัเุเห็นแม่อพวเธอที่สวมน์พร้อมน้ำาที่ไหลออมา พอแม่อทัู้่เห็น็ไ้วัมือเรียทั้สอนไปนั่้าๆ้วย
‘‘แม่ะ ทำไมแม่ถึมาที่นี่หรอ?’’พลอยพู
‘‘็เพราะท่านเทพีไล่ะลู ท่านูแลเรามาอย่าีันั้นเราวรที่ะสวมน์ให้แ่ท่านเพื่อเป็นารอบุ’’แม่พลอยพู
‘‘แม่ทำไมหนู้อมานั่สวมน์้วยเนี่ยอยาลับบ้านแล้ว’’เมย์พู
‘‘็เพราะเรามาทำารอบุท่านเทพีไล่ะลูท่านเทพมีทรมอบวามสุให้แ่เรา เราวรอบุท่านนะรู้ไหม’’
พวเธอทั้สอนไม่่อเถียอะไรไปมาว่านี้เลยทำารสวมน์ เพื่อให้มันบๆไปแล้วะไ้ลับบ้าน พอบทสวบบาทหลว็ไ้ปราัวึ้นมาพร้อมหยิบร่าหิสาวปริศนาึ้นมา หิสาวพยายามที่ะส่เสียออมา แ่เธอไม่สามารถทำไ้แล้วเพราะอนนี้เธอไม่มีลิันแล้ว เมย์ับพลอยที่ไ้เห็นรีบเอามือปิปาไว้ทันที พวเธอทั้สอนไม่สามารถบรรยายเหุาร์ที่เิึ้นรหน้าอทั้สอไ้เลยแม้แ่นิเียว บาทหลวไ้นำมีออมาแ่ัออหิสาวปริศนานั้นทิ้ เมย์ับพลอยที่ไ้เห็นภาพที่นายอยู่รหน้า็ไ้อาเียนออมาทัู้่เพราะไม่สามารถรับับภาพที่เห็นรหน้านั้นไ้ ภาพมันน่าลัวและสลสยออย่ามา เมย์ับพลอยไ้สลบไป
เมย์ไ้ื่นึ้นมาแล้วพบว่าัวเออยู่บนเียนอนอเธอ เธอิว่าภาพที่เห็นมันือวามฝันเธอเินลบรรไเพื่อที่ะไปรับประทานอาหารเพราะอนนี้มัน่ำแล้ว เธอเห็นุปที่อยู่รหน้าเธอรีบลาุปใส่้าอเธอ้วยวามที่เธออนนี้หิว้าวอย่ามาเธอิน้าวที่แม่ทำอย่าเอร็อร่อย เธอินไปหนึ่าม สอาม สามามเธออิ่มอย่ามาเพราะเธอไม่ไ้ิน้าวมาทั้วัน
‘‘เป็นไเมย์มันอร่อยไหมลู’’แม่อเมย์พู
‘‘อร่อย่ะแม่ อร่อยมาๆเลย’’เมย์พู
‘‘แม่ว่าล่ะ ลู้ออบมันแน่ๆเพราะเนื้อนี่มันทำมาาเนื้ออเ็ที่ไปสัเวยที่โบสถ์เลยนะมันะไม่อร่อยไ้ไ5555’’แม่อเมย์พู้วยวามสนุ แ่พอเมย์ไ้ยินนั้น็รีบไปที่ห้อน้ำแล้วอาเียนสิ่ที่เธอรับประทานไปเมื่อี้ออมา แม่อเธอไ้เินมาเห็นึไ้พู้วยวามโรธว่า
‘‘นี่ลูำลัทำอะไร?’’
‘‘นี่แม่ะว่าหรอเอาเนื้อนมาทำอาหารเนี่ยนะ!!!?’’
‘‘พว,,นอรี,,้อำั’’
แม่อเมย์ไ้เอา้อนฟาไปที่หัวเมย์ทำให้เมย์สลบ
พลอยื่นึ้นมาพบว่าอนนี้ำลัอยู่ในห้ออนเอ เธอสสัยว่าเรื่อที่เอนั้นมันเรื่อริไหมหรือเป็นแ่วามฝันันแน่ เธอเินลไปยั้านล่าแล้วเอับแม่อเธอที่นั่เหมือนินอะไรบาอย่าบนโฟา เธอึเินไปใล้ๆแม่อเธอแ่สิ่ที่เธอเอนั้นทำให้เธอรี๊ออมาอย่าสุเสีย เพราะอนนี้แม่อเธอำลััินหัวอหิสาวปริศนาอยู่อย่าเอร็อร่อย แม่อพลอยไ้เห็นที่ยืนหวาลัวอยู่นั้น ็ไ้ยื่นหัวอหิสาวให้พลอยลอินมันูแ่พลอยปิเสธและปัหัวอหิสาวออามือแม่อเธอ พอหัวอหิสาวถูปัออามือนั้นแม่อพลอย็ไ้ระโเ้าไปรับหัวอหิสาว้วยท่าทีที่ไม่่าาสัว์ป่า แล้วเธอ็พูึ้นมาว่า
‘‘พว,,นอรี,,้อำั’’
แม่อพลอยไ้เอามือฟาไปที่พลอยนทำให้เธอสลบลไป
พลอยับเมย์ไ้ฟื้นึ้นมาพบว่าอนนี้พวเธอทั้สอนำลัถูไฟเผาอยู่ ไฟไ้ลามเ้ามาใล้ๆทั้สอนนมันมาถึัวพวเธอ พวเธอรี๊้วยวามเ็บปวอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน ผ่านไปไม่นานพลอยับเมย์็ไ้ถูเผานสิ้นลมหายไป ร่าอพวเธอไ้ถูแม่อพวเธอและนอื่นๆรุมินอย่าเอร็อร่อย
วามเมาให้เทพี
END
‘‘แบบอนพีระมิไ เราไม่่วย็สามารถออามิินั้นไ้’’
‘‘แ็พูถูเหมือนันนะ ั้นเราไม่่วยีว่า’’
‘‘เี๋ยว่อนสิ เี๋ยว่อนสิ่วยัน้วย’’หิสาวปริศนาเริ่มพูเร็วึ้นัึ้น
‘‘พวเธอ้อ่วยันไม่ใ่หรอ ทำไม ทำไมพวเธอถึไม่่วยัน รี๊!!!!’’เธอรี๊ันเมย์ับพลอยแสบแ้วหูอย่ามา
เอี๊ย เสียเปิประูไ้ัึ้น มีนเ้ามาในห้อที่เมย์ับพลอยอยู่ในอนนี้ ใ่นั้น็ือ........บาทหลวนั่นเอ
‘‘พวหนูๆเ้ามาที่นี่ไ้ยัไหรอ?’’บาทหลวพู้วยวามสุภาพไพเราะ
‘‘พอีพวหนูเห็นโบสถ์ที่ไม่เยเห็นมา่อนเลยเ้ามาที่นี่อนแรนึว่าโบสถ์ล้าน่ะะ’’พลอยพู
‘‘พลอยนี้แพูอะไรอแเนี่ย?’’เมย์พู
‘‘ั้นเี๋ยวามผมมานะ เี๋ยวผมะพาหนูๆออไปเอ’’
เมย์ับพลอยเินามบาทหลวออาห้อใ้ินพอออาห้อใ้ินแล้ว เมย์ับพลอยที่ไ้สัเุเห็นแม่อพวเธอที่สวมน์พร้อมน้ำาที่ไหลออมา พอแม่อทัู้่เห็น็ไ้วัมือเรียทั้สอนไปนั่้าๆ้วย
‘‘แม่ะ ทำไมแม่ถึมาที่นี่หรอ?’’พลอยพู
‘‘็เพราะท่านเทพีไล่ะลู ท่านูแลเรามาอย่าีันั้นเราวรที่ะสวมน์ให้แ่ท่านเพื่อเป็นารอบุ’’แม่พลอยพู
‘‘แม่ทำไมหนู้อมานั่สวมน์้วยเนี่ยอยาลับบ้านแล้ว’’เมย์พู
‘‘็เพราะเรามาทำารอบุท่านเทพีไล่ะลูท่านเทพมีทรมอบวามสุให้แ่เรา เราวรอบุท่านนะรู้ไหม’’
พวเธอทั้สอนไม่่อเถียอะไรไปมาว่านี้เลยทำารสวมน์ เพื่อให้มันบๆไปแล้วะไ้ลับบ้าน พอบทสวบบาทหลว็ไ้ปราัวึ้นมาพร้อมหยิบร่าหิสาวปริศนาึ้นมา หิสาวพยายามที่ะส่เสียออมา แ่เธอไม่สามารถทำไ้แล้วเพราะอนนี้เธอไม่มีลิันแล้ว เมย์ับพลอยที่ไ้เห็นรีบเอามือปิปาไว้ทันที พวเธอทั้สอนไม่สามารถบรรยายเหุาร์ที่เิึ้นรหน้าอทั้สอไ้เลยแม้แ่นิเียว บาทหลวไ้นำมีออมาแ่ัออหิสาวปริศนานั้นทิ้ เมย์ับพลอยที่ไ้เห็นภาพที่นายอยู่รหน้า็ไ้อาเียนออมาทัู้่เพราะไม่สามารถรับับภาพที่เห็นรหน้านั้นไ้ ภาพมันน่าลัวและสลสยออย่ามา เมย์ับพลอยไ้สลบไป
เมย์ไ้ื่นึ้นมาแล้วพบว่าัวเออยู่บนเียนอนอเธอ เธอิว่าภาพที่เห็นมันือวามฝันเธอเินลบรรไเพื่อที่ะไปรับประทานอาหารเพราะอนนี้มัน่ำแล้ว เธอเห็นุปที่อยู่รหน้าเธอรีบลาุปใส่้าอเธอ้วยวามที่เธออนนี้หิว้าวอย่ามาเธอิน้าวที่แม่ทำอย่าเอร็อร่อย เธอินไปหนึ่าม สอาม สามามเธออิ่มอย่ามาเพราะเธอไม่ไ้ิน้าวมาทั้วัน
‘‘เป็นไเมย์มันอร่อยไหมลู’’แม่อเมย์พู
‘‘อร่อย่ะแม่ อร่อยมาๆเลย’’เมย์พู
‘‘แม่ว่าล่ะ ลู้ออบมันแน่ๆเพราะเนื้อนี่มันทำมาาเนื้ออเ็ที่ไปสัเวยที่โบสถ์เลยนะมันะไม่อร่อยไ้ไ5555’’แม่อเมย์พู้วยวามสนุ แ่พอเมย์ไ้ยินนั้น็รีบไปที่ห้อน้ำแล้วอาเียนสิ่ที่เธอรับประทานไปเมื่อี้ออมา แม่อเธอไ้เินมาเห็นึไ้พู้วยวามโรธว่า
‘‘นี่ลูำลัทำอะไร?’’
‘‘นี่แม่ะว่าหรอเอาเนื้อนมาทำอาหารเนี่ยนะ!!!?’’
‘‘พว,,นอรี,,้อำั’’
แม่อเมย์ไ้เอา้อนฟาไปที่หัวเมย์ทำให้เมย์สลบ
พลอยื่นึ้นมาพบว่าอนนี้ำลัอยู่ในห้ออนเอ เธอสสัยว่าเรื่อที่เอนั้นมันเรื่อริไหมหรือเป็นแ่วามฝันันแน่ เธอเินลไปยั้านล่าแล้วเอับแม่อเธอที่นั่เหมือนินอะไรบาอย่าบนโฟา เธอึเินไปใล้ๆแม่อเธอแ่สิ่ที่เธอเอนั้นทำให้เธอรี๊ออมาอย่าสุเสีย เพราะอนนี้แม่อเธอำลััินหัวอหิสาวปริศนาอยู่อย่าเอร็อร่อย แม่อพลอยไ้เห็นที่ยืนหวาลัวอยู่นั้น ็ไ้ยื่นหัวอหิสาวให้พลอยลอินมันูแ่พลอยปิเสธและปัหัวอหิสาวออามือแม่อเธอ พอหัวอหิสาวถูปัออามือนั้นแม่อพลอย็ไ้ระโเ้าไปรับหัวอหิสาว้วยท่าทีที่ไม่่าาสัว์ป่า แล้วเธอ็พูึ้นมาว่า
‘‘พว,,นอรี,,้อำั’’
แม่อพลอยไ้เอามือฟาไปที่พลอยนทำให้เธอสลบลไป
พลอยับเมย์ไ้ฟื้นึ้นมาพบว่าอนนี้พวเธอทั้สอนำลัถูไฟเผาอยู่ ไฟไ้ลามเ้ามาใล้ๆทั้สอนนมันมาถึัวพวเธอ พวเธอรี๊้วยวามเ็บปวอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน ผ่านไปไม่นานพลอยับเมย์็ไ้ถูเผานสิ้นลมหายไป ร่าอพวเธอไ้ถูแม่อพวเธอและนอื่นๆรุมินอย่าเอร็อร่อย
วามเมาให้เทพี
END
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น