ดันกลับมาตอน ม.ต้น พร้อมระบบคนดังซะได้

ลำดับตอนที่ #1 : 1-ครอบครัว

เมื่อเช้าวันหนึ่ง ในวันธรรมดาๆ นิลกาฬได้ตายลง...

เขาเป็นชายที่ปกครองทุกสิ่งด้วยเงินตรา และความบันเทิง

นิลกาฬเคยเป็นทั้งนักสตรีม นักแคสเกม นักแข่ง หรือแม้กระทั่งคนจัดงาน

ไม่มีใครไม่เคยรู้จักเขา ไม่ว่าจะด้านการเล่นเกม ที่ไม่ว่าอะไรที่เขาหยิบมา เขาจะชำนาญในเวลาแค่ไม่กี่ตา

หรือในมาดนักธุรกิจผู้ร่ำรวย ที่สามารถใช้เงินซื้อประเทศได้

เขาไม่คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว.....

นอกจาก...

ครอบครัว

ครอบครัวของนิลกาฬในวัยเด็กย่ำแย่ เงินทองขัดสน ทะเลาะกันไม่เว้นแต่ละวัน

พี่สาวเองก็ต้องเรียนมหาลัย ส่วนเขาก็ต้องเรียนต่อ ม.ปลาย

ด้วยเหตุนี้ทางบ้านจึงแตกหัก และแยกกันอยู่ แม่ไปอยู่บ้านของยาย พี่สาวไปอยู่ที่หอเช่าใกล้ๆมหาลัย

ผมก็ต้องไปหาห้องเช่าเอง ส่วนพ่อ อยู่ที่เดิม...

ชีวิตตอนนั้นลำบากเหลือเกิน...

นิลกาฬตัดการติดต่อจากทางบ้านโดยสมบูรณ์ ไม่ยุ่งเกี่ยวทั้งสิ้น

จนนิลกาฬกับเพื่อนๆของเขาได้ตัดสินใจทำในสิ่งที่ชอบอย่าง เกม เป็นอาชีพ

ไม่ว่าจะเป็น แคสเกม สตรีม หรือการแข่ง พวกเขาทำกันทั้งหมด ในจำนวนแค่5คน

แต่ทั้งหมดก็ต้องแยกไปทำสิ่งที่สร้างรายได้เลี้ยงปากท้องของตนก่อน จึงเหลือแค่นิลเท่านั้นที่ยังเชื่อว่า เกม ก็ทำเงินได้

แคสเกม สตรีม แข่ง นิลกาฬต้องทำคนเดียวมาตลอด เป็นเวลาถึง5ปี

สิ่งที่เขาเคยใฝ่ฝันก็เป็นจริง

หลังจากที่นิลกาฬโชว์ฝีมือในการแข่งระดับโปรลีค ตบอดีตแชมป์ยังเยิน นิลกาฬก็เริ่มเป็นที่จับตามองทันที

เวลาผ่านไป นิลกาฬก็สร้างผลงานไปเรื่อยๆ รายได้ต่างไหลมาไม่ต่างจากน้ำท่วม

ยอดซัพที่เพิ่มขึ้น หมายถึงรายได้ที่มากขึ้น สปอนเซอร์ต่างๆ งานเกมต่างๆ พร้อมจ่ายค่าตัวเขาเต็มที่

คนที่เคยดูถูก ต่างเข้ามาประจบประแจง จนนิลรู้สึกรำคาญ

ที่มีพึ่งได้คือเพื่อนอีก4คนที่พานิลกาฬบุกเบิกเส้นทางนี้มา เขาไม่รู้สึกโกรธเพื่อนของเขาเพียงซักนิด

ในเวลานั้น นิลเป็นดั่งเทพที่ทุกคนใฝ่ฝันอยากจะเป็น

ทุกคนต่างสรรเสริญ ชื่นชม อวยแบบไม่ลืมหูลืมตา

แต่ที่นิลต้องการไม่ใช่แบบนี้...

ครอบครัวของเขาไม่อยู่แล้ว

นิลได้แต่พร่ำโทษตัวเอง ว่าทำไมเขาถึงไม่รวย ไม่ดังให้เร็วกว่านี้ซัก5ปี? ครอบครัวของเราจึงจะสงบสุขต่อไป...

ในวัยแค่35ปี นิลกาฬโดนลอบยิงจากคู่อริ หรือคนที่ไม่ชอบเขา

นิลกาฬอาการย่ำแย่ แต่ใบหน้าของเขาไม่ได้เป็นทุกข์แต่อย่างใด

เขายิ้ม ยิ้มที่ออกมาจากใจ มิใช่เสแสร้ง

ในตอนนั้นเขาคงคิดว่าจะได้ไปเจอครอบครัวอีกครั้งละมั้ง?

....

.

.

.

.

.

"นี่มัน อะไรกัน.....?" เสียงเล็กนุ่มของเด็กชายที่ยืนหน้ากระจก พึมพำกับตัวเอง

เขาใช้มือลูบใบหน้าของตัวเองซักพัก ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้อง สิ่งที่เห็นข้างนอกเป็นโถงที่สร้างจากปูน ดูซอมซ่อ แต่สิ่งที่ทำให้เขาน้ำตาแทบแตกคือสิ่งที่อยู่ด้านหน้า

"นิลตื่นเช้าจังลูก พี่ของแกที่เช่าห้องอยู่ยังตื่นไวกว่าแกเลยนะ" เสียงของหญิงวัยใกล้จะทองพูดออกมาด้วยความอ่อนโยน

"แล้วนั่นตาไปโดนอะไร ร้องไห้รึ?" เสียงของชายที่นั่งอยู่ข้างๆหญิงคนนั้น

นิลแทบกลั้นน้ำไม่อยู่ รีบยกมือขึ้นเช็ดตาตัวเองอย่างรวดเร็ว

"ผมแค่หาวอ่ะนะ" นิลยิ้ม แบบที่ไม่มีทางเห็นในชาติก่อนแน่ๆ

เพราะครอบครัว กลับมาแล้ว...