เกิดเป็นหมาป่าก็ว่าแย่แล้ว! แต่ดันตัวเล็กด้วย!! (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #3 : ฝูงหมาๆ

หวัดดีฮะ นี่ผมเอง!  ไร้ชื่อคุงงง!!

ตอนนี้ผมได้เกิดใหม่ล่ะ! น่าตกใจมะ!

ห้ะ..  ไม่เหรอ อะไรนะ..เจอบ่อยแลัว..  

น่าาา ยังไงนิยายแนวนี้ก็ยังมีคนอ่านละว้าาา

กลับเข้าเรื่อง

ตอนนี้ผมอยู่ในป่าครับ หลังจากโดน(ถีบ)ส่งมาที่ป่า 

ผมได้เข้าไปอยู่ในท้องของหมาป่าเหมันต์ล่ะ!

เท่ป่าาาาาาว

คุณแม่กับคุณพ่อเป็นจ่าฝูงด้วย ทำให้ผมสบายเยอะเลย

ทุกตัวที่นี่สีขนเป็นสีขาวขุ่นล่ะ! ผมชอบสีนี้ด้วยสิ!

ทุกตัวที่นี่ใช้กลิ่นในการจำล่ะครับ ก็เหมือนกันซะขนาดนั้นนี่นา

อ้ะ!เกือบลืม! ตัวผมมีลักษณะเด่นด้วยนะ ผมมีตาสีแดงล่ะ!

ก็นะ.. สีตากับสีผม(ขน)มันบอกธาตุด้วยนะ

น้ำตาล=ดิน

ฟ้า=น้ำ

เขียวอ่อน=ลม

แดง=ไฟ

เห็นมะ ทุกตัวในฝูง(รวมพ่อกะแม่)มีตาสีฟ้า คือธาตุน้ำ

ผมที่มีธาตุไฟอยู่มันจึงขัดกันนิดหน่อย

ที่จริงก็เหลืออีกหลายธาตุนะ อย่างสีขาวขุ่น=น้ำแข็ง

แต่ผมขี้เกียจอ่ะ

ผมใช้เวลาปรับตัวไม่นานนัก กับการใช้ชีวิตแบบหมาๆ

เกิดเป็นหมายังตัวเล็กกว่าพวกอีก! พูดแลัวขึ้น!

2เดือนต่อมา

วันนี้วันล่าใหญ่ครับ ผมเป็นจ่าฝูงด้วย ตัวก็เท่าเดิม..

พ่อกับแม่ผมท่านเสียไปแล้ว เพราะอะไรหน่ะเหรอ..

โดนล่าหน่ะสิ!!  ดวงตากับขนของพวกเราเป็นที่นิยมในหมู่ชนชั้นสูงไม่น้อย

เพราะหายาก และสวยงาม

ช่างเถอะ.. ผมไม่อยากคิดถึงมัน

ผมมาล่าตามประเภณี   ทุกๆเดือนเราจะึกันเป็นฝูง

ปกติแบ่งเวรกันหน่ะ

"บรู๊วววววว" ผมเอง

" " "บรู๊ววววว" " "

ลูกฝูงตอบรับแล้ว ลุยลุยยย

'พรึบๆๆ'

พวกเราเคลื่อนไหวได้รวดเร็วและเงียบเชียบ ดั่งสายน้ำ

แต่ตอนนี้ใจผมลุกเป็นไฟเลยล่ะ .. น่าสนุก

ตอนนีัล่าเสร็จแล้ว เตรียมกลับรังกัน

วันนี้ได้มาเยอะพอสมควร มีลิงเหมันต์ ไวชิบเป๋งเลย

แต่สู้ผมไม่ได้หรอก เพราะผมตัวเล็ก เลยเร็วกว่าหลายเท่า

พวกเราอาศัยที่ป่าเหมันต์ อันตรายที่สุด น่ากลัวที่สุด "ป่าปีศาจอสูรเหมันต์"

"""บรู๊ว"""

นี่มัน!! เสียงลูกฝูงนี่!!

"จับเอาไว้  อย่าให้หนีไปได้.." ???

เสียงเย็นชาปริศนาพูดขึ้น เรียกความสนใจของผมไม่น้อย

ผมรีบวิ่งด้วยความเร็วสูงสุด จากระยะเกือบ 100เมตร ผมประชิดมันแค่

เสี้ยววิ!!!

ผมกระโดด หวังงับคอคาด แต่มันเอาดาบกันไว้ได้ทัน

ดูเหมือนมันจะตกใจไม่น้อย... ไม่น้อยไปกว่าผมหรอก...

ตูทำได้ไงฟระ!!! ล่าสุดคือ แค่วิ่งปกติ ก็แซงรุ่นพี่หมาที่วิ่งเร็วที่สุดได้

"นี่ แกหนะ"???

หืมม? ผมเอียงคอ แล้วขึ้นเสียงในคอ หลังจากปล่อยดาบที่คายไปซักพัก

ไอ้นั้นยิ้มขึ้น? ยิ้มเพื่อ? รู้ว่าน่ารัก แต่ไม่ต้องยิ้มแก้มปริได้ป่ะ?

"เอาไปฝากนายน้อยดีกว่า"???

ไรน้าาาา! ผมอยากตะโกนสุดเสียง แต่ตอนนี้กำลังช็อกอยู่

ไอ้นั่นเห็นท่าทางผมแล้วยิ่ง ยิ้ม?  ผวาชิบบบบ!

ตอนหน้า มุมมองชายปริศนา ติมตามได้ตอนต่อไปปปปป